Welkom bij het "meisje van 1948". Vind je mijn bedenkingen en dagboekverhalen leuk? Je kan misschien mijn blog-adres doorgeven aan familie, vrienden, vriendinnen en kennissen. Wil je commentaar geven op mijn schrijfsels ? Dat kan door op de knop'reageer' onderaan de tekst, een reactie te geven. Wil je een deel van mijn teksten gebruiken? Dat kan, maar verwittig me even. Grtjs van Pijltje
Gelukkig is het vanavond de laatste avond van KEW. Gisterenavond kon ik de moed niet meer opbrengen om nog eens naar Prokofjev te luisteren en een deel van mijn nachtrust te missen. De laatste pianoconcerten zijn voor Brahms (1833-1897) en Camille Saint-Saëns (1835-1921). Ik zal toch proberen wakker te blijven tot na de proclamatie, in de hoop dat onze nationale trots binnen de '6 eerste prijzen' valt of misschien wel de Eerste Prijs in de wacht sleept. Dat zou een verrassing van formaat zijn, maar eigenlijk ook verdient. Hij zal wel de publieksprijs krijgen, daar twijfelt niemand aan. Ik heb weer wat bijgeleerd, oa als een componist een zwarte lijn trekt in zijn partituur, dan mag de pianist die noten naar eigen goeddunken invullen en zo een stempeltje drukken op het werk van een ander, zoals bij het verplichte werk van Kris Defoort. Het was een interessante week en nu is het weer wachten tot volgend jaar om een week klassieke muziek te horen met uitvoerders van de bovenste plank.
De laatste maand van het schooljaar begint en dus ook de vele schoolfeesten op zaterdag of zondag. Maar er is protest: geen enkele leerkracht of directie wil daarvoor nog zijn vrij weekend opgeven en zal er bekeken worden of dat op een vrijdagnamiddag kan gebeuren. Dan is er weer protest van de ouders die daarvoor geen vakantiedag willen opofferen om het optreden van hun kroost bij te wonen. En zo zal er het ene na het andere plaatselijke evenement verdwijnen en verliezen er velen de aanraking met de plaatselijke roots. Zoals al die festivals en andere grote nationale feestelijkheden en evenementen, die kermissen in gehuchten, dorpen en gemeenten hebben doen verdwijnen, wegens te weinig belangstelling voor de paardenmolen en de botsauto's van Guido Belcanto. In mijn jonge jaren was een kermis een bijeenkomst van de familie bij een tante of nonkel van dàt dorp of gehucht. Kozijns en nichtjes die er samen op uit trokken en plezier maakten en de volwassen die ondertussen meestal gezellig zaten te zeveren en de laatste familienieuwtjes uitwisselden bij een biertje, koffie en een zelfgebakken taart. Ook de kinderfeesten die garant stonden voor een familierunie bij uitstek, zoals communie- of lentefeesten, worden ingeruild voor citytrips of korte vakanties met het huisgezin. De gemeenschap van enkele duizende zielen of de samenkomst van dé grote familie, valt uiteen in piepkleine kernen van enkelingen. Dat kwam zomaar in me op door het grote aantal feesten op een ander niveau dan de familie. In Oostende was er 'Oostende voor Anker', Brugge met zijn 'Heilig Bloedprocessie'. in Blankenberge zijn er de 'havenfeesten' en 'Het Northsea Folk & Shantyfestival' en God weet wat er ook in het binnenland allemaal te bezichtigen valt. Mijn programma is altijd hetzelfde: genieten van mijn hond, huis, tuin, mijn vrienden, wat babbels links en rechts, een goed boek en de zon die schijnt. Tot morgen
De wielerwereld is in shock na het plotse overlijden van Ludo Dierckxsen tijdens een wieleruitstapje voor het goede doel: de 1000 km voor Kom Op Tegen Kanker. De 'man met de breedste glimlach' heeft anderen niet doen lachen met zijn valpartij. Integendeel, hen allemaal verbouwereerd laten staan. Een troost voor Ludo, het plotse einde kwam er door te presteren tijdens zijn geliefde sport.
Het is rustig aangenaam weer, dat vandaag toch een hele hoop mensen heeft doen besluiten een korte vakantie aan zee te nemen. De parkings staan vol en de grootwarenhuizen doen weer gouden zaken, zeker nu het barbecue-weer is. Alle karren waren in bruikleen en ik dacht dat het rustig zou zijn op deze vrijdagmiddag. Niet dus! Een overvolle winkel met discussies wat er het beste smaakt als men buiten alles op de grill wil leggen. Ik heb wel eens gecontroleerd waar ik mijn GAS-boete heb gekregen voor overdreven snelheid: 60 op de kilometriek ipv 50km/u. Ik denk wel dat ik naar de politie zal stappen omdat er toch een paar feiten zijn die niet kloppen. Of ik daarom de boete niet moet betalen zal wel niet ter discussie komen, maar ik moet als burger ten allen tijde correct zijn en de gedragsdragers ook, zeker als ze iets op papier zetten.
Nadat voetbalclub RSC Anderlecht en het stadje Durbuy* in het bezit kwamen van Marc Coucke, is hij nu begonnen aan het mondaine Knokke in zijn binnenzak te steken. 'La Réserve Resort' is er al, maar zijn samenwerking verlaat even de hôstellerie voor wat zoetigheid in het leven. In Knokke is er "Glacier de la Poste", een ijssalon sinds 1967 met 2 vestigingen in het befaamde 'tu m'as vu' plage'. De uitbreiding naar een tiental vestigingen zit er aan te komen nu Marc deelgenoot is in dit koude lekkernijbedrijf. De uitbreiding zal wel gebeuren met behoud en respect voor het artisanale karakter van de cremerie, het moet ook garant staan voor kwaliteit en de sfeer van het ijssalon moet blijven bestaan. Dat zijn de laatste ontwikkelingen op economisch niveau van de apotheker die zelf heel graag een hoorntje met vanille-ijs lust.
Gisteren was er weer de KEW in Bozar in Brussel. Opnieuw werd Prokofjev ten gehore gebracht, ditmaal door de Chinese Jiaxin Min. Een oordeel vellen doe ik niet, daarvoor ben ik té veel leek en er lopen en zitten kenners genoeg om duidelijk te maken wat goed en slecht was. Wel zag ik dat de pianiste in een bubbel leefde tijdens haar pianospel want eens dat ze haar laatste noot had gespeeld, zag ik dat ze even niet wist waar ze was en uit haar belevenis moest komen om te beseffen dat ze 'on stage' was. Een mooi moment. Vanavond nog eens Prokofjev en Brahms.
Er wordt duchtig in het avondonderwijs geknipt. Geen volwassenondewijs Latijn meer!!!. En ik die hoopte nog eens die belangrijke oude taal te kunnen leren zodat ik zou kunnen verstaan wat al die belangrijke politici te zeggen hebben. Tot morgen
*Het Durbuy van Coucke bevat: vijfsterrenhotels, vakantieparken, golfbanen, 200 appartementen, en een waterzuiveringsstation
Onze Lieve Heer Hemelvaart, Rerum Novarum, Plechtige Communiefeesten, Eerste Communikantjes, maar bovenal "De Heilige Bloedprocessie" in Brugge. En die viering in Brugge kan een impossante lijst voorleggen. Niet alleen immaterieel erfgoed, goedgekeurd door de UNESCO in 2009, maar al meer dan 700 jaar (sinds 1304) volgens officiële aktes en oorkondes, een processie die door Brugge trekt met het Heilige Bloed, bewaard in een koker in de Bloedkapel. De gegevens voor deze processie anno 2025 zijn indrukwekkend: 1800 figuranten, 250 medewerkers, 200 dieren, 10 praalwagens. Dat alles laat zich bewonderen door 45-50.000 bezoekers, verspreid over het hele parcours. Ik bekijk dit spektakel dus het liefste thuis, ver weg van de massa en het lawaai. Maar heel de processie is een herdenking van het feit dat Diederik van den Elzas (ca 1100-1168), als geschenk na de 2e kruistocht, het Heilig Bloed meekreeg naar zijn thuisbasis en er een kapel liet voor bouwen in zijn kasteel. Is het bloed 'echt'? Er wordt gezegd dat de 'kelk' van het Laatste Avondmaal van Jezus en zijn discipelen, door Pontius Pilatus Romeins bestuurder uit de 1e eeuw na Christus, aan Jozef van Arimathea is gegeven. Deze man, stond onderaan het kruis met die kelk, toen een soldaat Jezus in zijn zijde stak om te zien of hij overleden was. Jozef heeft het bloed van Christus in zijn 'kelk' opgevangen. Deze man werd door de 4 evangelisten vernoemd, als degene die Jezus van het kruis nam en in zijn graf legde. Einde verhaal over de processie waar het zeer belangrijk voor is dat het droog weer is (omwille van de prachtige gewaden) en er niet al té veel wind is. Er is dus volop cultuur te snuiven en te proeven deze week. Eens een oplaadbeurt voor onze godsdienstige geschiedenis die nauw samenhangt met het 'verhaal van Vlaanderen' maar ook een kennismaking met een klassieke muzikaal verhaal. De piano leent er zich uitstekend toe. Tijdens zo'n gerenomeerd concours zoals dat van Koningin Elisabeth, hoort men toch dikwijls de lange composities die ik thuis zelden zal beluisteren. Mozart, Beethoven, Tsjaikovski, duren geen uren wat wel het geval is met Rachmaninov, Prokofiev.... die zelfs 2x op een avond te beluisteren waren. Dan gaat bij mij de geluidsknop op een lager nummer staan en kijk ik meer dan luisteren naar de houding, mimiek, de handen en de blikken naar de dirigent en orkest. Vanavond nog eens een Sergey beluisteren maar ook Robert Schumann (1810-1856). Dat is niet dezelfde van 'het Schumannplein'in Brussel, noch die van het politiek-economische 'Schumannplan' maar wel de componist die met zijn echtgenote-pianiste Clara, overal welgekomen was tot hallucinaties en depressies hem ontoerekeningsvatbaar maakten en men hem in een gesloten instelling installeerde. Dat is het voor vandaag. De literatuur zal ook niet ontbreken vandaag niettegenstaande er geen gazet te bespeuren valt. Ik heb genoeg boeken binnen handbereik. Tot morgen
Het zal moeilijk zijn om deze week iedere dag zo fris als een hoentje de eerste uren van de dag door te komen. Ik ben in de ban van de muziekwedstrijd, zelfs 2x naar dezelfde muziek te luisteren, deert me niet. Eerlijk waar, het is prachtige muziek en op een hoogstaand niveau gebracht. Meer zelfs, iedereen in de zaal hoopt en ik ook, dat onze Belgische muziekvirtuoos, grandioos deze wedstrijd wint. Hij was een stuk beter dan zijn concurrente met hetzelfde programma. Een staande ovatie was zijn cadeau van het publiek in de zaal. Het zijn niets meer of minder ook atleten te noemen, die een topprestatie van het moment moeten geven. Hoeveel uren studie kruipt er niet in het van buiten leren en spelen van het aartsmoeilijke concerto van Sergei Rachmaninov? En dat is natuurlijk niet het enige werk dat de pianisten moeten kunnen spelen in deze wedstrijd. In de halve finale speelde Valère een pianoconcerto van Mozart en in de finale ook nog een nieuw werk. Ik geniet van deze avonden vol met muziek en toelichting van de experten maar dat komt mijn slaap niet ten goede. Uren wakker liggen en dan een paar uurtjes wegsoezen en dat is het dan. 's Middags heb ik wel een behoorlijke siësta nodig om de pianisten van deze avond weer te horen en bezig te zien op de toetsen. Het is ongeloofelijk hoe vingervlug (ditmaal in zeer goede betekenis) de vingers en handen over de toetsen zweven en aanslaan als het nodig is. Gelukkig is er tenminste 1x per jaar een week dat ik voor de beeldbuis ben gekluisterd om fantastische dingen te horen en te zien. Er is heel veel wind buiten, maar droog en dat kan ik benutten om de slapertjes uit mijn ogen te laten waaien. Het is ook de 'Internationale Dag van de Hamburger' en het zou niet slecht zijn, mijn extra caloriën vandaag te halen uit een 'Bicky Burger'. Tot morgen
De plechtige muziekweek is weer van start gegaan. Dat heeft wel wat gevolgen in de zin van later opblijven, tot de laatste noot is gespeeld en het laatste woord is gezegd. Dan is het meestal 23u30. Maar het is de enige manier om de klassieke muziek en de uitvoerders daarvan te leren begrijpen. Eigenlijk ben ik altijd wat jaloers op die muzikanten, al is 'jaloers zijn' niet het juiste woord. Ik zou graag dàt talent willen bezitten van uitvoerster en interpretatrice van de prachtige stukken muziek dat eeuwen geleden op papier werd gezet. Als ik die vingertjes over de toetsen zie glijden zou ik willen, dat zelfs voor mijn dagelijkse bezigheden, mijn vingers even soepel waren als de pianisten ze gebruiken voor concerto's van een uur of langer te spelen. En vanavond is er dan, na 18 jaar, weer een Belg in de finaleweek, Valère Burnon een jongeman uit Marche-en-Famenne. Ik zal pas na 21u beginnen kijken want 2x dezelfde muziekstukken, is zelfs voor een liefhebster van klassieke muziek, té veel van het goede. Het verplichte nieuwe stuk is een meevaller: "Music for the Heart" van de Belgische componist Kris Defoort. De titel van zijn concerto haalt hij uit zijn eigen leven. Een 7tal jaren geleden kreeg hij 3 hartoperaties en recent weer een hartoperatie. Als jazz-pianist en componist opteert hij voor de noten van de hartslag, eenvoudige noten. Daarbij is er op de partituur een grillige zwarte lijn te zien, naast de noten voor het orkest, die de finalist naar eigen inzicht mag invullen. Dat zal telkens een vraagteken zijn en kan mee- of tegenvallen. In ieder geval was het bij de 1e kandidaat, Yuko Yoshimi, een mooi intermezzo. Alhoewel, de dirigent Kazushi Ono, een alom gerespecteerd en goed dirigent zou zijn en muziekdirecteur is van het 'Brussels Philharmonic Orkest' kwam hij mij weinig bevlogen over. Geen connectie met de finalist enkel met orkest, en in een pitalere of rokjas die een maat té groot was. Enfin, ik kijk gespannen uit naar de prestatie van onze compatriot. Ook naar de kledij van ons Mattileke die iedere avond, in een ander tenue, zal aanwezig zijn al of niet vergezeld van echtgenoot of kinderen. En over talenten gesproken, er zijn nog wel wat talenten waarover ik graag zou beschikt hebben, maar die vergeten zijn me te geven: zingen, echte schrijfster, schilderen, knutselaar, en nog zovele dingen meer. Laat me zeggen dat ik ondertussen wel kan genieten van de gaven van anderen, zoals de schrijvers en schrijfsters die me dit jaar al veel plezier hebben gegeven, en deze week van de prachtige muziek die ze voor me spelen. Tot morgen
Deze keer heb ik het zeker en vast juist als ik de in de titel zet: maandag week 22. Doordat mijn dagen veelal hetzelfde zijn vergis ik me af en toe al eens van dag. Ik zou voor mijn part iedere dag een zondag kunnen noemen, want ik heb iedere dag hetzelfde ritme. Waaraan merk ik dat het een andere dag is? Aan kleinigheden in de omgeving zoals, als het donderdag is komt de poetshulp, op vrijdag komen meestal de vrienden, op zondag steekt de 'Zondagskrant' in de brievenbus en op zondagavond zie ik iedereen de vuilbakken buiten zetten. Dat doe ik dan ook maar voor de vroege ophaaldienst op maandag morgen. Zo rijg ik de dagen als kralen aaneen, met af en toe een andere bezigheid. Zoals vandaag, ga ik nog eens proberen mijn 70€ te pinnen nodig om onder alle omstandigheden 3 dagen te kunnen overbruggen, als alles van electronica uitvalt. In ieder geval geld gaan zoeken, het zou leuk zijn moest ik dat zomaar langs de straatkant vinden, maar de realiteit is dat het bedrag van mijn rekening zal gaan. Wat staat er vandaag nog op mijn programma? Een wandelingske. Omdat het vrij winderig weer is moet ik afwachten of ik op het strand of de dijk kan rondlopen en anders is het eens kijken naar de boetieks en links en rechts een klapke doen. Natuurlijk vergezelt mijn dierbare vriend mij op die uitstap. Hij is verzot op het strandzand en zeewater. Deze week zal ook de tuinman langs komen om het grove snoeiwerk te doen, want de hagen barsten weer uit hun voegen. Dat is geen werk meer voor mij, mijn werk in de tuin beperkt zich tot want onkruid uit trekken en misschien dat ik toch nog wat zomerbloeiers ga zetten nu er toch een regenbuitje geweest is. Rijkelijk laat op het jaar moet ik zeggen, maar de droge maanden hebben me ervan weerhouden de dorstige bloemekes in mijn bloempotten te planten of in de border. Nu ga ik mijn windvrije jack aantrekken en op stap met de hond. Tot morgen
Goeie middag allemaal. Smakelijk eten als er een zondags gerechtje op het menu staat. De oerdegelijke Vlaamse en Belgische keuken wordt hier enkel nog bereid als mijn nageslacht op bezoek is. Die willen mama's, soms tijdrovende gerechten, hier eten. Thuis hebben ze daar geen tijd meer voor door allerlei activiteiten die voorrang hebben op de klassieke keuken. Voor mij is het nu gewoon een boterham met wat beleg, kaas of paardengerookt. Na een dagje nattigheid schijnt nu weeral volop de zon die wel vergezelt is van een ferme en stevige westenwind. Uitwaaien aan zee, noemt men dat. Er is deze week niet zo heel veel gebeurd op wereldvlak of hier te lande. Dus ga ik maar op de 'gossip' toer. Dat was er voldoende met de veschijning van Kim Kardashian op een proces dat gevoerd werd in Parijs voor haar 8 overvallers in 2016, en waarbij Kim niet alleen een ernstig trauma opliep maar ook verlost werd van haar juwelen ter waarde van 6 miljoen euro. Natuurlijk kwam ze niet alleen, ze had morele ondersteuning nodig van 'momager' Kris Jenner. Waarschijnlijk vergezelde ze haar dochter om meteen de wereld haar nieuwe gezicht te tonen. En wat voor één. Een bijna 70 jarige die een even strakke huid vertoonde als een 'middle-aged' women van 40 en voor haar dochter niet moest onderdoen qua jeugdig uitzicht. Daarbij ook nog eens een nieuw kapsel, plat op haar hoofd geplakt om het rimpeloze snoetje te tonen. De ingreep noemt 'deep plane facelift' en alleen te betalen door the rich and famous. Men neemt alle oorzaken van rimpelvorming weg, ook het diepe vetweefsel. Deze facelift garandeert een goed uitzicht gedurende 10-15 jaar. Ik veronderstel dat er een soort scalp gebeurt van de aangezichtshuid om dat allemaal te bewerkstelligen. Niet alleen heeft the realtyshow de 'momager'geïntroduceerd. Ook de ontelbare meisjes en vrouwen die in navolging van de weelderige billen van Kim, Kloe, Kourtney en Kendall, een 'brazilian butt lift' laten uitvoeren. Een cosmetische ingreep die 'vet' uit andere lichaamsdelen wegzuigt en vervolgens naar de billen transporteert om ze voller en ronder te maken. De soap is een wereldwijd succes dat aantoont dat vrouwen hun mannetje kunnen staan en zeer zakelijk aangelegd zijn, dat ze enigszins tevreden zijn met hun figuur en dieëten niet vernoemen. Alleen de inloopkleerkasten met winkelallures, spreekt tot de verbeelding van menig vrouwmens. Ik denk dat Maxima daar een voorbeeldje aan neemt, zij het dan met meer koninginne-achtige outfits, dwz, minder bloot en meer Europees getint van kleur en snit. Tot morgen
Er is regen, zachte regen, miezerige regen, eigenlijk het juiste formaat van druppels water om zachtjes in de grond te kunnen dringen. Na maanden van droogte is dat wel belangrijk dat de regen de kans krijgt om door de aarde te kunnen opgenomen worden, want met buien en grote parels van druppels zou het zand maar ook het vocht zomaar kunnen wegspoelen en geen dorstlesser voor de planten zijn. Zo'n regendag zou vandaag wel eens een ganse dag mogen blijven duren dan is de grootste dorst weer eens gelest. Ondertussen lees ik dan maar verder in het spannende verhaal van de IJslandse schrijfster Yrsa Sigurdartottir, "Ik zie je". Nog 60 blz te gaan en ik kan weer aan een ander boek beginnen. Van dezelfde schrijfster, ze heeft er genoeg geschreven. Dan zal het tijd zijn om de spelletjes in de krant op te lossen en nog een paar verhalen te lezen in de gazet. En als dat allemaal gedaan is zal de zon weer eens tussen de wolken piepen en ons van de nodige warmte voorzien. Ik was en ben een grote fan van Tina Turner (1939-2023), en ik wil haar best nog eens gedenken op haar overlijdensdag, 24 mei, met haar eigen lied te besluisteren: "Simply The Best". Voor de rest heb ik weinig te vertellen vandaag er is dan ook niks speciaals te vermelden noch een belangerijke gebeurtenis heeft er plaatsgevonden. Tot morgen
Gisteren heb ik welgeteld 3 druppels hemelwater zien neerkomen. Maar zoals het spreekwoord zegt "wie het kleine niet geerd is het grote niet weerd" zal ik maar tvereden zijn met die spatjes. Het is natuurlijk plezant dat ik geen modderpoten binnenkrijg maar het zand dat in Raziel zij krullekes kruipt, vergt evenvvel werk om het uit het huis te krijgen dan modder opruimen. We hebben wel al wat rare maanden achter de rug, eerst veel grijs, dan veel zon, weinig en veel wind, zachte en koude temperaturen, met één constante: geen regen. Dat heeft er tot hiertoe wel voor gezorgd dat ik veel buiten gezeten heb en heel wat boeken met mijn ogen verslonden heb. Ik vind buiten lezen heel aangenaam en daarvoor is die e-reader, voor mij een godsgeschenk. Beter dan al die praatschows en die reizen en wedervaren van de BV's, dat ik echt wel beu ben. 's Avonds is het dikwijls zappen omdat ik wel niet vóór 22u30 in mijn bed kan gaan, want de hond moet een hele nacht 'droog' kunnen binnen blijven. Ik heb al heel leuke programma's op die manier ondekt, zoals "Drag SOS' op Out-tv. Omdat ik geen enkel programma echt schuw om er eens kennis mee te maken, zegde mijn kleinzoon, dat ik ook maar eens naar "The Real Housewives of Antwerp" moest kijken. Een afkooksel van "Reals Housewives of Beverly Hills" "Real Housewives of Amsterdam" of "The Wags"....en dus 3 minuten bekeken en dan was het voor mij onmogelijk er nog meer tijd aan te besteden. Vandaag was er evenwel een ganse pagina aan één van 'the wives' besteed. Het was niets biezonders maar ze heeft me wel een nieuw verrassend woord geleerd: Plork = prachtig lijf en ontzettend rot karakter!!!! De dames hebben dus een uitgebreide woordenschat en weten de Vlaams-Antwerpse taal goed te gebruiken. Maar ik zit me suf te zoeken naar de persoon voor wie ik dit woord zou kunnen gebruiken. Prachtige lijven lopen er in medialandschap en in de rest van de wereld zeker rond. Ook mensen met een rot karakter zien we af en toe wel eens verschijnen. Maar voor de combinatie van die woorden in een 'wife' te vinden, moet men toch blijkbaar in de Jet Set van Antwerpen zijn. Dat neemt niet weg dat ik 'plork' een prachtig woord vind en het graag zelf had ontdekt.
Tot zover het verslag van vrijdagmorgen. Een westenwind zorgde er wel voor dat mijn krullende haren geen lang leven beschoren zijn. Maar ik vind het niet erg om met wapperende haren naar de bankautomaat te gaan om mijn 70€ af te halen. Helaas, buiten werking! Hopelijk valt de electonica niet in pan. Tot morgen
