Welkom bij het "meisje van 1948". Vind je mijn bedenkingen en dagboekverhalen leuk? Je kan misschien mijn blog-adres doorgeven aan familie, vrienden, vriendinnen en kennissen. Wil je commentaar geven op mijn schrijfsels ? Dat kan door op de knop'reageer' onderaan de tekst, een reactie te geven. Wil je een deel van mijn teksten gebruiken? Dat kan, maar verwittig me even. Grtjs van Pijltje
Een vermoeiende tijd zo vlak voor het jaareinde, kaartjes schrijven en e-cards versturen. Vooral dan mijn adressenlijst dubbelchecken om niemand te vergeten 'prettige feesten' en 'een gelukkig nieuwjaar te wensen. Het zet me eens terug aan het denken naar de tijd dat er geen kaartjes gestuurd werden maar naar de tijd dat Kerstavond gevierd werd met (toen) feestelijk eten en om middernacht naar de nachtmis gingen. Nieuwejaarsdag ging er anders aan toe. Dan werd op bezoek gegaan bij meter en peter met de mooie brief om voor te lezen. Mijn ouders kregen een borrelglaasje Elixir d'Anvers en de pete- of metekindjes kregen nen pompkoek in hartvorm met fondants erop. We gingen ook naar 'twee nonkels' van mijn vader waarvan ik nu vermoed dat er één zijn peter was. De oudste noemde Octave, en de naam van de jongste van de twee vrijgezellen, weet ik niet meer. Maar die had van die pretoogjes die ik herkende in de ogen van een nonkel, de vader van nicht Irene. Zo zijn er veel vragen over de familie en als de vragen, die nu in me opkomen niet direct een antwoord hebben is het straks weer zoeken geblazen of ik die op een of andere manier niet kan te weten komen. Aan de 'beelekens' die bij overlijden en in de kerk werden uitgedeeld als men 'ten offer' ging, kon men dikwijls de familiegeschiedenis uitpuzzelen. Helaas, bij mijn verhuis zijn die prentjes allemaal verdwenen. Een onverlaat die er geen idee van had dat het voor mij belangerijke prentjes waren en een stuk uitmaakte van mijn genealogie. De prentjes van 'die nonkels' met de gegevens erop van hun vader en moeder en dus tevens van mijn overgrootouders, zijn verdwenen. De curiositeit naar de familiegeschiedenissen blijken nu ook wat belangrijk te worden, maar moeilijker te achterhalen. De mensen die me direct van antwoord konden dienen, zijn er niet meer. Maar dienen 'Elixir d'Anvers' heb ik nu zelf in mijn kast staan. Een kruidenlikeur van likeurstokerij De Breukelaar, die nog altijd bestaat. Het gele drankje, dat nog altijd volgens origineel recept uit 1863, en nog altijd in hetzelfde type fles uit de distilleerderij komt, is een digestief en heeft weldoende eigenschappen zoals bij krampen van de vrouwen. Enfin, een geneesmiddel dat er eigenlijk geen was maar toch als zodanig gegeven werd. Men zou er al eens krampen voor gekregen hebben, wat simpel was door iedere maand te zeggen dat men niet recht kon blijven staan van de buikpijn. Een lekker vrouwendrankje noemen ze dat gele borreltje. Tot morgen
Een sporticoon dat gisteren voor eeuwig verdween, vandaag een politica, zachte feministe, overtuigd CD&V boegbeeld, Miet Smet. Gewacht voor het huwelijksgeluk tot haar man eindelijk vrij was om haar tot zijn echtgenote te maken. Met Wilfried Martens (1936-2013) waren mijn gelukkigste 6 jaren, verklaarde ze ooit na zijn overlijden. Zo verdwijnen er, de een na de andere, figuren die toch een tijd bepalend waren voor het leven van de Belgen. Nu zijn de VIP's die op de voorgrond treden, meestal schapen met veel geblaat en weinig wol.
De warmste week is weer van start gegaan in Brugge en direct met een hoop volk die smullen van de optredens van de artiesten, de koekjes van Ketnet, en de watertjes of frisdrankjes die nu geserveerd worden in plaats van de pilskes. Er zijn op korte tijd té veel bekende gezichten van de VRT die een beetje té diep in het glas gekeken hebben en daarenboven nog eens betrapt werden ook. Tja, hoeveel campagnes zullen er nog gevoerd moeten worden om de mensen te indoctrineren dat 'rijden en alcohol' niet samengaan. Hardleers kan iedereen wel zijn als het op de 'heilige koe' aankomt. Een auto is voor veel mensen net zo heilig als de 'koe' in India, vandaar de uitdrukking over onze vierwieler. Eerst was er leren met de gordel rijden, voorrang van rechts, snelheid matigen (30/50/70/120) afhankelijk van de weg of plaats waar men zich bevindt, nu dus afleren van rijden en drinken. En de een is al wat trager van begrip dan de andere.
Het grijs is van de hemel verdwenen, maar de sterke wind is tevoorschijn gekomen en brengt af en toe wat nattigheid mee maar ook wat blauw en dus de zon. Ik zal me straks goed induffelen en toch eventjes buiten op mijn bankje zitten. Ik wil geen kasplantje worden, maar een beetje genieten dan de weinige zonnestralen die de dag zal brengen. Tot morgen
Alle donkere en genuanceerde tinten grijs hebben er voor gezorgd dat ik lang heb kunnen slapen. Het deed deugd. Ik moet zeggen dat het 'weer' zonder kleur, wel zorgt dat ik een goede nachtrust heb. Gisterenavond ben ik dan ook nog eens op stap gegaan als 'kerstvrouw met kersthondje' om mijn geschreven goede wensen voor het nieuwe jaar, in de brievenbussen te deponeren. Gelukkig moest ik geen slee met rendier of husky gebruiken om van het ene adres naar het andere te gaan. Het is wel geen plezant weer, maar liever zo dan wintersporttoestanden. Sneeuw kan dan wel romantisch zijn en mooie kerstplaatjes opleveren, maar voor jaggers betekent het meestal binnenblijven om tuimelpertes te vermijden. En deze morgen werd er dan het overlijden bekend gemaakt van een wieleridool: Rik Van Looy (20/12/1933-18/12/2024). De Keizer van Herentals is net geen 91 jaar geworden. De Rikken van destijds, Van Steenbergen (1924-2003) en Van Looy hadden elk hun voorstanders en tegenstanders. Rik I en Rik II werden ze genoemd. Mijn vader was een hevige fan van Rik II in de zomer omdat hij de Ronde van Frankrijk reed en soms kon gaan supporteren, en in de winter van Rik I omdat die de Zesdaagse reed in het Sportpaleis in Antwerpen en ook plezant was om te gaan kijken. Dat was allemaal 'toen'. Vandaag zijn er zovele andere sporten in de belangstelling gekomen, zodat het driebandenbiljart van Ceulemans en het wielrennen van de Rikken wat in de verdrukking komen van het geldverslindende voetbal. En weer was er een tv-verslaggever die wat té diep in het glas heeft gekeken. Gelukkig bij een alcoholcontrole betrapt zonder dat er een accident aan te pas kwam. Men zou toch echt moeten leren de tongen wat losser te maken zonder dat er alcohol aan te pas komt. Ik denk dat we een beetje té gegeneerd zijn om zonder een beetje in hogere sferen te vertoeven, moppen, de waarheid of de miserie te vertellen. Men heeft een klein duwtje nodig van vernevelende middelen om amusant voor anderen te zijn of spraakwatervallen te worden. Maar ja, water smaakt naar niets en is alleen maar een dorstlesser. In gezelschap is zo'n glas kleurloos goedje, goed om ineens achterover te slaan en daarna wat spiritualiën te gebruiken, licht of sterk. Voor mij zal het vandaag een rustige dag blijven met koffie, yoghurt en misschien ook een Schweppeke terwijl ik mijn kaartjes met wensen ga schrijven, die ik met de post verstuur. Tot morgen
Iedereen heeft in zijn leven wel data die men het liefst zou vergeten of wensen dat ze nooit bestaan hadden. Meestal lukt het me om die dag met een schouderophalen te laten voorbijgaan maar sommige jaren lukt dat niet en weegt die dag zwaar, door de herinneringen van gebeurtenissen op die dag van jaren geleden. Door de gebeurtenissen op die dag in 2007 veranderde mijn leven drastisch. Na een depressie te hebben doorworsteld besloot ik mijn leven drastisch om te gooien. Men blijft, wat er ook gebeurt, nu eenmaal ademen, en de woorden van mijn vader van jaren geleden indachtig "ik heb je niet op de wereld gezet om verdrietig te zijn", besloot ik opnieuw te beginnen, een andere koers te rijden en weg te gaan uit Mechelen. De beste inval die ik ooit had en de beste stap die ik ooit zette. Zo ben ik dan een Aangespoelde geworden in eigen land. Die herinneringen komen nu een beetje scherper op de voorgrond omdat mijn vriend nog altijd in het ziekenhuis toeft, al zal hij vandaag wel huiswaarts mogen keren. En toch is het een vreugdevolle en positieve dag geworden, een dag van vriendschap, een dag van zich goed voelen in de buurt waar ik nu leef. Weken geleden kwam mijn knutselares, naamgenote, maat voor de koffiekletsen, en luisterend oor voor al mijn pleziertjes, grote en kleine verdrietjes, me vragen om een versleten schoen of eentje dat ik nooit meer zou dragen. Verzamelaar van al mijn schoenen, zelfs vanaf ik een jonge vrouw was en hakken aan mijn schoenen had van 10cm, was dat niet moeilijk haar er eentje te bezorgen. Ze koos uit mijn collectie voor een gouden schoentje, deel van een uitrusting bij het huwelijk van mijn broer (1974). Wel, deze morgen kwam ze dat kledingstuk, helemaal opgetuigd met pluimen, groen, kerstbollen en glitter, op een plankske geplakt, me bezorgen. Met de woorden: dan is het ook 'kerstdag' in je huis. Ik heb, toen ik binnenkwam met dat pronkstuk, wel wat traantjes gehad, niet van verdriet maar van geluk. De "Warmste Week", gaat over eenzaamheid en ondanks dat ik senior en alleen ben, voel ik me hier, in deze omgeving met al de mensen in mijn nabijheid en rondom mij, nooit alleen of eenzaam. Wat is mijn moraal vandaag: zelfs als je verdrietig opstaat kan een klein gebaar van een mens, buur, vriend, ervoor zorgen dat het een mooie, prettige en gelukkige dag wordt. Ik moet zeggen, ik heb er hier al veel beleefd! Zelfs de zon begint ervan te schijnen, zo blij is ze van die kleine attenties die mensen elkaar kunnen geven. Tot morgen
Eerste dag van de voorlaatste week van 2024. Een dag die niet al te slecht begint op weergebied, zelfs met een regenboog. Niettegenstaande we uiteindelijk wat blauwe lucht zien, is er een negatieve klank te horen. Door de vele natuurrampen die er de laatste maanden en jaren al voorgevallen zijn, wijst de overheid, met name de minister van Binnenlandse Zaken, er ons op dat we ons toch beter op rampen kunnen voorbereid zijn. Al wat belangrijk is in ons leven; een veilige beschikbare en vlot bereikbare plaats te geven. Natuurlijk is het enige belangrijke in mijn leven mijn dierbare viervoeter Raziel. Dat wil zeggen dat zijn en mijn papieren vlot graaibaar moeten zijn en toch veilig moeten liggen vooraleer het noodlot toeslaat. Ik vind dergelijke onheilstijdingen niet plezant in het zicht van een nieuw jaar. Een voedselvoorraad aanleggen is ook niet slecht, zoals van niet bederfbare waren waaronder chocolade, rijst, conserven,.... Alle beleidsmensen zijn zo pessimistisch gestemd, alsof ze al dingen weten die aan de gewone burger ontgaan. Natuurlijk is er de inauguratie van Trump in januari, wat op zich al een ramp zou kunnen betekenen, ook de vlucht van een dictator naar een andere dictator, en hier te lande waarschijnlijk geen regering vóór 2025. Bartje weet niet wat hij moet kiezen: premier of burgemeester zijn. Dat alles weer duurder zal worden is ook een evidentie. Dat we niet van Chinezen moeten kopen probeert de overheid ons al maanden op te leggen. Die zijn té goedkoop en houden onze 'data' bij waar dan alles mee kan gebeuren in het Verre Oosten. In feite kan dat al gebeuren als ze de internet gegevens van de banken en overheid hacken, dan weten ze meer dan wat op onze bestelling van een fleeceke staat. De financiële instellingen, de overheid en alle daarmee vebonden diensten verplichten ons alles online te doen: onderzoeken aanvragen van mezelf, de hond en de auto, betalingen, bestellingen, vragen, oplossingen, doorgeven van gegevens van gas en elentriek, enz. Zou het me verwonderen dat de Chinezen dat allemaal al lang weten? Nee, die zitten niet te wachten op een bestelling van 10€ om alles te weten te komen van iedereen. Van mens tot mens spreken om iets te vragen of een oplossing te krijgen, wordt moeilijker en moeilijker. Dan moet er natuurlijk een "Warmste Week" komen om "eenzaamheid" uit de maatschappij te bannen. Sinds 'corona' is onze maatschappij drastisch verandert. Men heeft ons schrik doen krijgen van menselijk contact, enkel de bubbels zijn nog veilig. Misschien ben ik een beetje pessimistisch, maar de overheid geeft ons geen enkele reden om een vreugdedansje te doen. Met mijn stijve botten zou dat trouwens niet meer gaan. Bon, genoeg gezaagd en geklaagd, ik ga eens boodschappen doen in een vernieuwde Aldi, die dubbel zo groot is geworden. Die ligt op wandelafstand van de Colruyt, de Lidl, Aronde, Bon'app, Euroshop, Kruidvat, Zeeman, Action, Brico, C&A, ...dat is auto parkeren en met de kar naar de, voor het moment nog altijd, goedkope winkels. Tot morgen
Ik kon het niet laten om gisterenavond/vannacht te kijken naar "Queen at Wembley" een opname van 1986. Als fan van de rockgroep en zeker van Freddie, was het niet meer dan normaal dat ik naar dat optreden keek. Met alle gevolgen vandien voor mijn nachtrust. De 'beat' bleef in mijn hoofd zitten. Vanavond is er dan de docu en gelukkig om 18u: Days of our Lives. Weeral een tevreden meisje als ze al die songs kan beluisteren.
We zijn nu 6 maanden na de federale verkiezingen. Het was niet meer dan normaal dat de Koning, Bart aansprak voor de onderhandelingen en het vormen van een nieuwe regering. De Wever heeft zovele jaren kritiek geuit op de regering, haar beleid en beslissingen, dat de grootste partij de kans kreeg zelf eens het heft in handen te nemen. Natuurlijk was er zoals ik dacht, geen beslissing tot na de lokale verkiezingen, want daar stond voor Bart toch ook weer heel wat op het spel. Wat is mijn conclusie: van grootste staatsman die hij pretendeert te zijn, gaat hij naar grootste stadsman die hij wil zijn en kiest. Regeren over 536.000 inwoners, zonder kritiek en een goede wedde zonder meer te krijgen (burgemeester, voorzitter, parlementair...) is toch wat comfortabeler dan een federaal premierschap met kans op 'vallen' en veel kritiek die hij echt niet kan slikken. Alles draait met een interim regering, zonder vallen en niet 'vierkant'.
Voor degenen die geen abonnee van 'Het Nieuwsblad' zijn of van hun weekendkrant, begrijpen misschien niet dat ik 5 kranten kan lezen met 1 krant. Er zijn verschillende katerns in de weekendeditie die ik sorteer. Eerst en vooral de 'Hoofdkrant' met algemeen binnenlands, buitenlands en plaatselijke nieuws, de 'Sportkrant', 'Nu' met o.a. spellekes, tv en aandacht voor een of andere BV deze week is dat voor Rudi Vranckx en de 25 jaren glamour en glorie van het showbizzkoppel Kelly Pfaff en Sam Gooris. In 'Check' schrijft men meestal wat over de 'gourmand' Vlaming en de reislustige Belg. En 'Billie', concentreert zich wat op het jongere publiek. Omdat er vorige week een vergissing was met de spellekesbladzijde, zit er deze week een extra bladzijde bij. Bij de woordzoeker stonden er voor mij een paar onbekende woorden zoals 'redekavelen'* en wat oudere die ik in lange tijd niet meer gehoord had: donderrede, declamator, sermoen. Niet alleen mijn gewone gazet valt op zaterdag in de bus, maar op zondag steekt de buurvrouw ook nog 'De Zondag' in de bus. Die gaan iedere zondag, zoals het op 'zijn zondags' betaamt, naar de bakker om de sandwiches en de pistolets te halen. Bij mij zitten die in de diepvries en als ik die afbak ruikt mijn huis lekker naar een bakkerij. Tot morgen
* het woord heeft veel bekende en onbekende betekenissen: argumenteren, debatteren, discoureren, babbelen, disputeren, keuvelen, redetwisten en bomen (niet de plant). Een 'boom opzetten' is als men lang verhaal over iets doet, maar ook gezellig kouten.
Oef, opluchting, geen eentonig grijs meer aan de hemel maar een variatie van die kleur. Dat wil dan zeggen dat er regenwolken tussen zitten en dat ik nat ben geworden door de hond buiten te laten. Maar die vindt niks zaliger dan dat ik hem daarna moet droogwrijven met de handdoek. Deze keer had de krantenman er voor gezorgd dat de gazet diep genoeg in de brievenbus zat om niet nat te worden. Gelukkig! Nadat ik de krant ontleed had, ik sorteer alle katerns, zodat het lijkt dat ik op zaterdag een 5-tal kranten krijg, kreeg ik een WhatsApp dat mijn vriend terug dringend in het UZ was opgenomen en mijn 'oef'van een paar uur eerder, was direct verdwenen. Gelukkig is alles weer gestabiliseerd en zal hij uit voorzorg nog een nachtje in het ziekenhuis verblijven. Het was wel even verschieten. Ik ben wel uit mijn lood geslagen en de spellekes en verslagen in de krant zal voor wat later op de dag zijn. Mijn eerste blik op de krant doet me toch maar besluiten om de 'quote van de dag' al te noteren. Radiomaker Wiet van Broeckhoven (1949-2019) schreef: een politicus heeft voor elk probleem een oplossing: simpel, duidelijk en verkeerd!.
Wonder boven wonder, er komt tussen al die grijze wolken een streep blauw tevoorschijn!. Ik ga mijn leeggoed naar de glasbol brengen. Dat gebeurt ook af en toe. Dus met de hond op stap. Tot morgen
Is vrijdag de 13e een geluksdag? Dat zou moeten zijn en is ook al gebeurd. Ik kreeg een anoniem pakketje afgeleverd. Zoals ze aangeraden hebben, is het nodig goed de naam van de geadresseerde te lezen. En dat was nu eventjes de moeilijkheid: alhoewel ik een gemakkelijke familienaam heb, is de schrijfwijze anders dan het uitspreken. Ik heb die doos toch maar aangenomen want ik was veel te nieuwsgierig naar de inhoud. Vooral omdat ik wist dat ik niks besteld had via internet. Wat kwam er tevoorschijn? De 'Klara'kalender die in de winkel uitverkocht was!!!. Eigenlijk is dat een formidabel geschenk, want iedere dag zal er een vrouw toegelicht worden die kunstzinnig genoeg was om te componeren, te schilderen, te schrijven...en waar weinig over geweten is. Ik kan wel zeggen dat ik me niet meer in de 'dag' van het moment kan vergissen. Ik heb nu zo'n 4 kalenders rondom mij staan waar ik iedere dag een bladje van moet omslaan en dat iedere dag een byzonder verhaal vertelt. Een eeuwigdurende kalender, een kalender met Oosterse wijsheden, een filosofen kalender en nu dus ook nog eentje bij vol met muziek en vrouwen. Zelfs op mijn pc heb ik een kalender staan die me iedere dag de feiten van vervlogen jaren op deze dag, meegeeft. Ik stel mezelf de vraag: hoe slim kan een mens met algemene kennis worden en wat is het plezier of het nut ervan? Natuurlijk kan je dan terechtkomen in "De Slimste Mens" of in "Twee voor Twaalf" of in een of andere kwis op teevee. Maar ik vind het gewoon leuk om van alles wat te weten, zonder de diepgang van bepaalde onderwerpen te willen kennen of te moeten studeren. Ik moet geen genie worden, die mensen beperken zich trouwens maar tot één bepaald kennisgebied. Nee, ik wil weten wat de wereld en de mens zoal in petto heeft en ik wil daar een kruimeltje van weten. Mijn uren om iets anders te doen dan lezen worden altijd maar kleiner in aantal. Dat is vooral ideaal bij slecht weer of om te vergeten en het niet te zien, van weer een dag vol grijze wolken. Of er nu nog een verrassing zal komen op deze vrijdag de 13e weet ik niet, dat mag en dat kan natuurlijk nog altijd. De dag is per slot van rekening nog maar halfweg. Ik kan, zoals Didier een hele hoop krasloten gaan aanschaffen maar ik heb geen zwart geld dat ik moet 'wit' wassen. Ik vraag mij af of die nog tijd had om Europees Commisaris te zijn, want al die krasloten 'ontkrassen' om te weten hoeveel geld je van de Nationale Loterij kreeg, moet toch ook een hele tijd in beslag genomen hebben?
De krant heeft een pagina voorzien over de nieuwerwetse exotische vruchten. De oorsprong staat erbij, de prijs en bovenal 'hoe die vruchten te eten'. Het leuke aan die vruchten is dat men ze veelal met schil en al kan consumeren of gewoon uitlepelen. Weinig afwas! Tot morgen
Mijn huis is weeral proper en grotendeels weer eens stofvrij gemaakt. Ik mag niet zeggen 'clean' want dan zou men kunnen denken dat ik komaf gemaakt heb met verboden middelen, en die heb ik nog nooit gebruikt. Tenzij natuurlijk de sigaret, die tegenwoordig ook bijna op het lijstje van verboden producten zal komen te staan. Tot een 8 of 10 tal jaren geleden gebruikte ik nog dat zogenaamde genotsmiddel. Maar op een of ander moment was de behoefte aan tabak verdwenen. Sindsdien heb ik geen sigaret meer gerookt, heb ook geen last gehad van ontwenningsverschijnselen en heb geen hinder dat er in mijn buurt of omgeving een stinkstok wordt aangestoken. Ik ben niet méér gaan snoepen dat deed ik voorheen ook al. Anders gaan eten of meer eten doe ik ook niet. Mijn figuur is niet alleen veranderd door het snoepen, maar door mijn schildklier die trager werkt en door te krimpen. Door kleiner te worden en hetzelfde gewicht te houden zijn de vetrollekes op één plaats opgestapeld: rond de lenden. Niets aan te doen, het leven moet nog een stuk aangenaam blijven en de mode hoef ik eigenlijk niet meer te volgen. Ik heb dat vroeger wel altijd gedaan, maar dat is een periode die voorbij is. Nu is de kledij, wat men noemt 'casual' en daar voel ik me zeer goed bij. Vooral dat de hond springt en me soms noopt om plat op mijn buik te gaan om zijn bal te vinden, is gemakkelijk onderhoudbare kledij, een 'must'. Ik kan moeilijk met een zijden broek of bloes of een kasjmieren trui aan zijn wensen voldoen in de tuin. Fleece en trainingsbroeken met elastiek in de lenden zijn mijn ideale uitrusting geworden. Dat geeft ook wat meer bewegingsvrijheid en is in een hip en een wip, terug proper gemaakt. Een andere levensstijl, die minder complex is dan vroeger en minder 'wat zal men er van denken' maken mijn leven eenvoudiger en ook wel gelukkiger.
Ik moet nu nog wel een 19 tal dagen wachten vooraleer ik mijn scheurkalender die ik me gisteren aanschaft kan gebruiken. Ik ben wel nieuwsgierig welke citaten en anekdotes ik van de 'filosofen door de eeuwen heen', zal te lezen krijgen. De achterflap is al veelbelovend: waarom omdenken als je kunt nadenken?.
Op de dag dat Guglielmo Marconi (1874-1937) zijn eerste Trans-Atlantische morsecode uitzond (12/12/1901), is er een nieuwe speler op de telecommarkt gekomen. Misschien zal DIGI er voor zorgen dat de dure abonnementen van Proximus, Telenet en Orange wat goedkoper zullen worden. Dat is ook een goed veruitzicht voor 2025, dat er eindelijk eens iets goedkoper zal worden.
Voor de rest, alles is bij het oude gelbleven ttz, Tom Waes en Eddy Merckx zijn allebei uit de kliniek ontslagen om verder thuis te revalideren. Tot morgen
