Het is lichtjes onstuimig weer om niet te zeggen 'stormachtig'. Gelukkig zonder veel nattigheid erbij zodat ik toch een droge krant had deze morgen. De hond wordt er enigszins onrustig van door al de geuren die naar zijn neusgaten komen toegevlogen. Ik ga wel iets meer buiten nu, zodat hij met zijn neus in de lucht kan lopen in plaats van te snuffelen op de grond. Ik gun hem dat pleziertje op deze 'Werelddierendag', het is tenslotte toch de feestdag van de grote dierenvriend Sint Franciscus van Assissi (1181-1226).De uitloper van storm Amy doet ook mijn witte pluimen alle kanten opvliegen. Er is geen beginnen aan er een mooie coupe van te maken. De wind in de haren, dat is ook gezellig vooral als die niet té koud is. Maar het is zuidwestenwind en dat valt qua temperatuur nogal mee. Op stap gaan zit er niet in, denk ik. Het zal binnen mijn domeintje zijn dat woeffie en ik ons zullen verplaatsen en genieten van de zuivere lucht. Maar dergelijk weer doet me weeral het nut inzien van een 'fleece' trui aan te hebben. Ideaal voor binnen en buitenlopen zonder telkens weer een kledingstuk aan of uit te moeten doen. Voor mij is dat dé uitvinding voor kledingcomfort en onderhoudsvriendelijkheid, van de laatste jaren. Maar ik zie door de vensters de bomen heen en weer waaien en hun bladeren verliezen: de herfst is werkelijk ingezet.
Gisteren kwam dan de mededeling van het overlijden van Hyacinth Bucket-Bouquet, Patricia Routledge (1929-2025). "Keeping Up Appearances ", is zo een tv-serie die de tijd overstijgt, net zoals "De Kampioenen". Ik kan er naar kijken en blijven kijken. De 4 bloemenzusjes, Daisy, Rose, Violet, die doldwaze dagdagelijkse dingen doen onder leiding van de uppersister Hyacinth. Geregeld worden de episodes op een of andere televisiezender uitgezonden en dat is het beste slaapmutsje dat er is, een glimlach.
Verder is er goede hoop dat Hamas het vredesplan en voorstel van Netanyahu en Trump goed zal lezen en een paar punten van het plan wil inwilligen. Laat ons hopen dat er een einde komt aan die zware schermutselingen die alleen maar ellende voor de bewoners van Gaza heeft gebracht. Dan is er nog Oekraïne en de vele brandhaarden in Africa, die maar niet geblust geraken. Er zijn nog zovele plaatsen op de wereld die zuchten en kreunen onder de oorlogsellende en waar niet meer over gesproken wordt. Dat was het voor de eerste dag van het weekend. Tot morgen
De sterke Humberto, regerend over de oceaan, geeft zijn winderig en regenachtig stokje door aan de zwakkere Amy. Het stokje van heersen wordt ook in Luxemburg doorgegeven: Groothertog Henri en zijn gade Maria Theresa, geven de scepter door aan hun oudste zoon Guillaume die een Belgische prinses als groothertogin heeft: Stephanie. Dat gebeurde natuurlijk niet in anonimiteit maar in aanwezigheid van de royals van Europa en de politici van het kleine belastingparadijsje. Een feestje zal er wel gegeven worden want al die hoge gasten zijn weer prachtig uitgedost om dit heugelijke moment extra glans te geven. Men benadrukt ook wel dat de nieuwe hertogin meer bijval krijgt bij het grote publiek dan haar Cubaanse temperamentvolle schoonmoeder, die als een furie door het hertogelijke paleis raasde. De ene gaat in goede gezondheid genieten van zijn pensioen en de andere begint op 44 jarige leeftijd te werken voor zijn pensioen. Het gaat hun beiden goed.
Vandaag is het voor mij een belangrijke dag: de verjaardag van mijn oudste kleinkind: 24 jaar. Het is ook mijn enige metekindje van de kleinkinderen. Ons samenzijn is altijd gezellig zonder anderen erbij en onze etentjes worden stilaan legendarisch.
In de krant lees ik over een wraakroepend voorval dat met geen enkel excuus valt goed te praten; een dementerend man ((69j) die 12u in een tillift boven een toilet bleef hangen en het met zijn dood bekocht. Wie wil er tegenwoordig nog naar een WZC gaan? Behalve de gigantische kostprijs is er een gigantisch gebrek aan goede minimale verzorging van de ouderen die soms niet anders kunnen dan naar een rusthuis te gaan om diverse redenen. Ik hoop dat dergelijk leed me bespaard blijft en dat ik lang genoeg en hopelijk tot het einde van mijn dagen, zelfstandig kan blijven en zijn. Ik wil niet van Marleen terug naar baby Marleentje gaan.
Dan is er ook nog het geval 'Coucke' beter bekend als Markske, die naast een deel van Wallonië, met name Durbuy, ook de parel aan de Belgische kust niet De Haan of Bredene maar Knokke-Heist, aan zijn imperium wil toevoegen. Ditmaal niet met een nieuw hotel, maar met uitgebreide sportmogelijkheden. De padel-hype is nog niet voorbij. Samen met een voetballer wordt vandaag in Westkapelle een heus padelcomplex geopend met 9 padelterreinen, petanquebanen, een clubhuis met zonneterras en cafetaria. Tout le beau monde zal daar ook weer te vinden zijn. In Oostende daarentegen ziet de Groep Versluys enkele njets verschijnen voor hun woontorens. Ze hebben enkele jaren geleden, grond van de stad Oostende gekocht op Oosteroever, om daar nog een paar woonblokken neer te poten. Het eergelijke aan al die grootse projecten is dat het meestal niet de bevolking ten goed komt maar enkel de investeerders. Het spaarboekske brengt niks meer op, het geld moet toch opbrengen en dus maar wat torens zetten op plaatsen waar de mensen in katzwijm voor vallen; een verblijfaan de kust met zicht op zee. Door het 'Duinendecreet' is het niet meer mogelijk om de duinen te vernielen, dus.....torens. Tot morgen
Niks nieuws onder de zon en ze schijnt toch weeral, al is het licht gesluierd. Voorlopig geen klagen van het weer en dat is best aangenaam als de poetsdag er is. Vensters en deuren kunnen open en alles verfrist direct en het droogt allemaal wat vlugger. Maar ik had me wel overslapen, en de hond ook. De poetshulp stond al voor mijn hekken als ik naar beneden kwam. Blijkbaar heb ik een beetje herfstmoeheid, het vallen van het blad weegt blijkbaar hard op mijn schouders. 's Morgens is het ook al wat later licht en dan word ik ook wat later wakker omdat ik graag leef op de tonen van de natuur. De wekker op mijn nachtkastje staat er alleen opdat ik het uur zou weten, niet om me wakker te maken. Alle afspraken die ik moet maken, probeer ik dan ook na tienen te plaatsen en vóór 17u. Ik ga mijn wekker nog niet wegsmijten, je weet maar nooit dat ik hem nog eens nodig heb, al zegt iedereen voor de opruiming van het huis: hetgeen je 2 jaar niet gebruikt heb, zal je nooit meer gebruiken. Dat zou betekenen dat ik hem na 15 jaar ongebruikt, gerust in de vuilbak zou mogen kieperen.
Twee mooie citaten voor vandaag. Eentje van een Chinese filosoof, Tsjang-Tse (±369vC-286vC): het hoogste geluk is, niet weten wat geluk betekent. Van Aristoteles (384vC-322vC) zijn er vele gezegdes waaronder deze in de filosofiescheurkalender: een voortreffelijk karakter kiest altijd de middenweg. Met deze wijsheden sluit ik vandaag mijn blog af en ga nog wat van de zon genieten. Tot morgen
Eerste dag van de tiende maand van het jaar. Ik moet zeggen dat het een aangename dag is qua temperatuur. Dus heb ik me voor de laatste keer tot volgende zomer 'ijscreme' in mijn boodschappenmandje , karretje, gelegd in het grootwarenhuis: banana split, mokka en vanille. Nog een laatste keer wat extra verboden en ongezonde lekkernijen ingeslagen. Maar het was ongeloofelijk rustig in de winkels waar ik inkopen moest doen. Voor de hond had ik ook een boodschappenlijstje, dat is te vinden in een andere winkel. Het is hier een aangenaam shoppingcenter waar alle grootwarenhuizen dicht bijeen staan en op voetafstand van het ene naar het andere kan gegaan worden. Er is ook een nieuwe bloemen-plantenwinkel gekomen, de vorige was ook een keten en waarschijnlijk failliet gegaan. Buiten de creme glace heb ik geen inkopen gedaan die niet nodig waren. Dat is een hele prestatie en dat verdient een pluim op mijn hoed. En mijn hoed heb ik terug bovengehaald om buiten in het zonnetje te zitten want de parasol heb ik opgeborgen. Zo erg zal de zon wel niet meer stralen maar mijn witte haren en roos teer velleke op mijn hoofd, vragen toch bescherming. Het zal wel een beetje een tv-namiddag worden want de Europese Kampioenschappen wielrennen gaan van start en wel met tijdrijden. Ik wil wel weten wie de beste is.
Vandaag zijn er ook 7 groepen die deze dag uitgeroepen hebben tot hun speciale dag. Er zijn er maar 2 die me interesseren. Het is de 'Internationale Dag van de Ouderen' en ik kan niet onkennen dat ik tot die groep behoor. Maar ja, wat is 'ouder'. Daar staat volgens mij geen leeftijd op want bij manier van spreken is men 'ouder' na de dag van zijn geboorte en iedere volgende dag is men 'ouder' aan het worden. Voor mij is dat ouder worden al ongeveer 27.800 dagen aan de gang, een aardig cijfer. Belangrijk is de speciale aandacht vandaag voor 'Wereldkoffiedag'. Wat zou ik zijn zonder mijn heerlijk dampende kopje koffie in de morgen? Zelfs overdag smaakt mij dat het beste van alle dranken en zeker na een koud dessertje dat ik nu ga binnenspelen. Tot morgen
De krant was in ieder geval op tijd, en heb met plezier aan mijn ontbijttafel gezeten.Het is ook een belangrijke dag voor mijn schoonzoon die vandaag, als zijn longinhoud groot genoeg is, 55 kaarsjes mag uitblazen. Het is prachtig weer en ze kunnen met z'n allen rustig buiten tafelen. Gelukkige verjaardag.
Vandaag is er geen goed nieuws op de voorpagina van de krant. Werkloosheid, overlijdens van jonge mensen en wat oudere, ruzie op een golfwedstrijd en 'horror' op stages in de verzorgende sector. Over dat laatste wil ik alleen zeggen dat zoiets al gangbaar was in mijnen tijd (meer dan 50 jaar geleden). De vuilste en naarste werkzaamheden op een afdeling werden voorbehouden voor de stagiairs, een gesprek met een verpleegster mocht niet laat staan er een koffietje mee te drinken op den dienst. Nu komen al die studenten er mee naar buiten omdat stages doen 'praktische lessen' zijn en ze die beneden hun waardigheid vinden. Ook de mentaliteit van de studenten is veranderd. Van de eerste studiedag of praktijkdag is men geen verzorgende of verpleegster, al denken sommige eerstejaars dat wel. Klusjes op een medische zijn niet dikwijls aangenaam en zullen dat nooit worden en toch moeten ze gebeuren (bedpannen proper maken, mensen verorgen, bedden verversen, eten opdienen.... Men vergeet tegenwoordig nogal eens dat men voor elk verantwoordelijk beroep, onderaan de keten moet begonnen worden om een inzicht te krijgen van de werking aan de top. Verder op de eerste pagina: enen Trump die naarstig bezig is om de 'Nobelprijs voor Vrede' in 2025, aan zijn CV toe te voegen. Natuurlijk is het onontbeerlijk de 'Vrede in het Midden Oosten' te bewerkstelligen want voor die pogingen zijn er al dikwijls 'Internationale Vredesprijzen' uitgereikt. Jammer genoeg bleek geen enkele poging voor 'vrede' het langer dan een paar maanden vol te maken. Maar Donalds poging voor een vredesinitiatief komt in de maand vóór de bekendmaking van de gelukkigen die ten eeuwigen dage geroemd worden voor hun pogingen om vrede in de wereld te krijgen. Natuurlijk hangt er ook een geldprijs (± 1 miljoen US dollar) vast aan deze 'eer' en dat laat Mr President ook niet onberoerd zelfs al is hij biljonair.
Middag is al ruimschoots gepasseerd. Ik ga wat eten vooraleer van de zon te profiteren. Tot morgen
Dat er concurrentie moet spelen in de 'Vrije Markt Economie' zoals die er is in West Europa, dat is zeer goed. Dat er dan voor de laagste bieding van een offerte gekozen wordt is dan zeker niet abnormaal zeker als men dan dezelfde dienstverlening garandeert. Dat Bpost misschien duurder was dan degene die nu de krantenbedeling doet is waarschijnlijk de reden dat er geopteerd werd voor een onbekende leverancier van de dagelijkse krant. Maar het is geen dagelijkse krant meer, al betaal ik ervoor om die iedere dag tussen 06-10u in mijn brievenbus te krijgen. Nu is het iedere dag opstaan en buitengaan in de verwachting mijn leesvoer aan te treffen om mijn honger van mijn brein en ogen te stillen net zoals ik iedere morgen koffie en brood nodig heb om de dag goed te beginnen. Vandaag weer noppes in de brievenbus. Ik krijg een punthoofd van de perikelen rond de levering van mijn dierbare gazet. Ik vraag me dus met recht en reden af wanneer mijn '2 ontbijten' weer eens zullen samenvallen, zodat ik goedgemutst mijn activiteiten van de dag kan aanvangen, zonder dat ik eerst 10.000 stappen heb gezet zoals een kieken zonder kop. Commentaar op het nieuws heb ik niet, al ben ik wel gelukkig dat Tadej wereldkampioen is geworden. Het zal een verhaaltje worden uit mijn 'memory lane'. Tenandere, sommigen zitten daar ook op te wachten. Ditmaal over uitgaan in de beste omstandigheden, met alles erop en eraan. Het kwam weer eigenaardig ter sprake met de vrienden; opruiming van badkamerkastjes. Eigenlijk staan er in mijn kastjes vrij weinig producten. Ik heb een hekel aan al dat gedoe om er jonger uit te zien die je kleren dan ook nog eens smerig maken. Ik hou het op water en zeep om me fris, proper en jong te voelen. Maar één grote uitzondering heb ik wel en dat zal ik nooit wegdoen; doosjes, potjes en flacons gevuld met parfum van 'Paloma Picasso'. Dochter van de flamboyante schilder Pablo Picasso (1881-1973) en zijn minnares Françoise Gilot (1921-2023). Toen de tijd van de etentjes, theater- en muziekvoorstellingen, kort gezegd het uitgaansleven er aan kwam, met mensen van allerlei slag, was het belangrijk om me uren en uren goed te voelen zonder dat ik naar de spiegel van het toilet moest lopen om me bij te werken. Ik wilde een speciaal geurtje rondom me creeën zonder gebruik te maken van sprays en andere deodorants. Na veel staaltjes te hebben uitgeprobeerd en druppels van parfum op me te laten spuiten, kwam ik bij Paloma uit, waarvan de geur echt wel compatibel was met mijn lijfgeur. Een hele voorbereiding als ik ergens naartoe moest dat een beetje officieel was. Alle procucten gebruikte ik, van badschuim, melk, eau de toilette, eau de parfum en parfum! Tot mijn 50e en dan was er verandering in mijn hormoonspiegel en pasten die producten niet meer op mijn lijf. Ik ben nooit aan een andere zoektocht van geurtjes begonnen en de overschot van toen staan nog altijd in de badkamerkastjes, mooi te wezen met hier en daar nog wat inhoud in. Tot morgen
Het is echt geen warme start op deze zonnige zondagmorgen. Het is fris deze ochtend, om niet te zeggen koud. Nog een uurtje wachten en ik kan "De Zondag" buiten lezen en de spellekes uit de krant van gisteren oplossen. Het zal een leesdag worden. "Napoleon" van Bart van Loo heb ik aan de kant geschoven, wegens té lijvig en té historisch om op een zonnige dag op een bankje buiten te lezen. Ik ben begonnen met het boek van Camilla Läckberg "De Gouden Kooi". Er staan er verschillende op mijn e-reader van deze Zweedse schrijfster van detectieveverhalen. Ze schrijft best wel aangenaam. Gisteren zijn er weer wat boeken bijgekomen in mijn online bib. Ik zal me niet vervelen tijdens de koude maanden. Er liggen ook nog 2 kartonnen puzzels op mij te wachten om gemaakt te worden. Een ervan is bijna ondoenbaar: gebroken wit met hier en daar een zwart streepje, De Belgische Kust. De andere is het schilderij "De Kus" van Gustav Klimt (1862-1918). Dat is wat kleurrijker en gemakkelijker in elkaar te doen passen.
Buiten de steekpartijen met dodelijke slachtoffers, de drones die overal verschijnen en bommen lossen vanuit hun spinnenpoten, is er maar 1 belangrijk item 'het Wereldkampioenschap voor Eliterenners'. We hopen natuurlijk een Belgische vaandeldrager te krijgen, maar de vooruitgeschoven kandidaat-winnaar is niet echt iemand waar ik fan van ben. Ik kan zijn kwaliteiten niet ontkennen, zijn palmares is er om dat te bewijzen, maar ik vind het een onsympathieke gast met een dikke nek. Ga ik naar dat kampioenschap kijken? Met een half oog om te zien hoe de vooruitgang is, en waarschijnlijk het laatste halfuur om te zien wie er als eerste over de meet gaat rijden. Voordien en tussenin ga ik van de herfstzon genieten en me van leesvoer voorzien. Stralend weer en daar moet een mens van profiteren. Tot morgen
Een zaterdag met prachtig aangenaam zonnig weer dat alle ergernissen wegmoffelde van het té laat leveren van de krant. Gelukkig werd ze me overhandigd vooraleer ik weer eens een bericht naar de servicedienst van de krant kon sturen met het bericht 'niet geleverd' en weer een extra krant op het einde van de maand. Natuurlijk heb ik geen abonnement genomen om een extra krant te krijgen in ruil voor een dag zonder leesgenot. Ik heb een abonnement genomen om de gazet iedere dag in de brievenbus te vinden zonder dat ik de straat moet opgaan in pyjama om mijn leesvoer te halen. Want dat is nu juist het gezellige van een krant die thuis geleverd wordt. Opstaan, wel of niet in slaapkledij het dagblad uit de brievenbus halen terwijl de hond zijn rondjes in de tuin doet. Daarna een pot dampende verse koffie drinken met de krant in aanslag om gelezen te worden. De laatste tijd is mijn ochtendritueel zwaar verstoord geworden en ga ik telkens met de vraag naar buiten; is ze geleverd of niet? Soms is het 'oef, gelukkig' en de laatste tijd een vloek 'verdorie, weer niks'. Enfin, vandaag lectuur en ik heb nog maar één katern gelezen en het is al namiddag. Ik ga toch eerst mijn gekregen rozijnenboterhammekes eten, want ik heb wel honger. Tot morgen
"Amicus certus in re, incerta cernitus", "in nood leert men zijn vrienden kennen". Aldus Cicero (106vC-43vC) voor wie onze Premier een ontzettende bewondering heeft. Vooral omdat die in Latijn schreef en zó veel one liners heeft en Bart graag in oneliners spreekt. Zelfs vergat hij dat 'Engels' de voertaal is in de UN organisation. Verbaasd keek de Algemeen Secretaris van deze wereldorganisatie toen De Wever hem erop attendeerde dat hij iets genoteerd had in het 'gastenboek' van de organisatie. Niet alleen keek deze Portugees zeer verbaasd over de vraag van de spreker op het wereldtoneel 'Spreekt u Latijn?' . Het leek erop alsof het Latijn de wereldtaal was die iedereen moest kennen en de baas van de UN eigenlijk moest gebruiken in alle gesprekken in plaats van het Frans, Engels, Spaans of wereldtaaal Portugees. Onzen Bart voelde zich werkelijk belangrijk op het wereldtoneel en voelde zich een machtig staatsman waar iedereen naar luisterde. Spijtig dat hij niet zo van besturen houdt in zijn thuisland, waar iedereen zo maar commentaar kan leveren op zijn daden en woorden, terwijl hij op het internationale schouwtoneel applaus krijgt voor zijn speech. Dat was voor mij het nieuws dat er enigszins uitsprong tussen al die moorden, processen, kinderen op de dool, interfamilaal geweld, mesgevechten en brandbommen. Het wordt er in onze wereld niet fraaier op zelfs niet in het anders zo vredige Belgenland. Tot zover deze vrijdag, de tuinman gaat arriveren. Ik wil eindigen met het citaat van de dag uit de scheurkalender met zijn eigenste en volle wijsheid: "wees niet deugdzamer dan je karakter toelaat". Dat schreef Friedrich Nietzsche (1844-1900)Tot morgen
In de filosofiescheurkalender lees ik vandaag: "Levenskracht brandt in geen enkele toestand op" zei Marina Abramovic. Ik vind dat deze Servische kunstenares echt wel gelijk heeft. Levenskracht heb je echt wel gans je leven nodig om een goed en gezond leven te leiden ondanks alle tegenslagen, moeilijkheden of gelukkige momenten die zich op je levensweg kunnen bevinden. In het citaat van de dag lees ik van Rients Dijkstra (1902-1970), advokaat en journalist, "men koestere zijn kleine neuroses om erger te voorkomen". Ik vond datik beide citaten van de dag wel eens mocht vernoemen.
In verband met de 'Septemberverklaring van de Vlaamse Regering' spreekt de minister-president met opgestroopte hemdsmouwen, alsof hij werkelijk zware klussen achter de rug heeft met al die teksten te schrijven en de onderhandelingen in goede banen te leiden. Alvast was Hilde er doodmoe van en kon haar ogen tijdens de debatten en toelichtingen van al die zware financiële ingrepen, niet open houden en deed een klein tukje. Voor zichzelf behouden deze excellenties, met een zeer hoog inkomen, allerlei vergoedingen zoals huurprijs van een pand tijdens hun parlementstijd en huishoudvergoeding, die ze anderen gaan afnemen. Dat omwille een van veelvoud aan tegemoetkomingen in de sociale en financiële toelagen die sommige werklozen en laag verdienende werkende krijgen. De grootste kost van onze belastinggelden zijn de Vlaamse, Brusselse en Waalse deelregeringen zelf, die zichzelf proberen in stand te houden met 'onontbeerlijk' te zijn voor goed, degelijk, rechtvaardig bestuur en vertegenwoordiging. Dat alles volgens hun eigen zeggen. Al die ministers, kabinetsleden, telecom, auto's en ander vervoersabonnementen, gratis kranten, tijdschriften, etentjes, snoepreisjes en ontdekkingen van de werkzaamheden van parlementariërs in ontwikkelingslanden,... De kostprijs van onderhoud van Vlaamse monumenten waar ik toch ook even van verschoot. AVV/VVK, Alles Voor Vlaanderen/Vlaanderen voor Kristus, in Diksmuide bijvoorbeeld, kost jaarlijks 400.000€ en wordt gehalveerd. Terecht? Geen idee, ik wist niet dat onderhoud van de weide en IJzertoren zo'n slokop was. Vroeger een beeld en verplichte aanwezigheid van ieder Vlaamsgezind mens, voornamelijk de NVA leden. Nu telt men nog een hondertal aanwezigen op de IJzerbedevaart, meestal leden van VLaams Belang. Dat zal in deze NVA-regering wel een doorslag van betekenis hebben gegeven. Hopelijk is de tekst boven op de Toren een waarheid: Nooit meer oorlog, Plus jamais de guerre, Nie wieder Krieg, No more war. Ik vraag me af of de grote leiders van vandaag, ooit dat vredesmonument bezocht hebben en de tekst gelezen hebben. Omdat het vandaag "Werelddroomdag" is, blijf ik toch maar van 'vrede voor iedereen' dromen.Tot morgen
