"Voor de werkelijkheid, kun je je ogen sluiten, maar niet voor de herinnering", schreef S.J.Lee. Dat is zo, de werkelijkheid is, dat deze week is voorbij gevlogen.Toch heb ik best veel herinneringen aan deze eerste septemberweek. Ik heb veel bezoek gehad, veel verhalen gehoord en een gezonde uitwisseling van ideeën meegemaakt. Een geluk dat het spreekwoord ook zegt 'die schrijft die blijft' zodat ik de volgende jaren nog kan genieten van de gesprekken met al die bezoekers omdat ik hun bezoek noteerde en een paar hints over de conversatie, erbij schreef. Ik noteer in mijn dagboekblog al wie en wat er gepasseerd is en dat schrijfsel blijft eeuwig bestaan, tenminste als den elentriek niet uitvalt, want dagboeknotities op papier maken, doe ik niet meer. Het is allemaal electronica geworden en vervangen mijn hersenen en opslagcapaciteit in kbytes. Mijn echte en fysieke brein wordt op die manier ook een beetje 'lui' want in principe moet ik niks meer onthouden, alles is terug te vinden op mijn pc. Ik merk ook aan de krant dat alles weer stilletjesaan zijn oude plooi aanneemt; verschillende katerns en maar 2 bladen gewone spelletjes. Omdat het nog aangenaam weer is, lees  ik nog graag de krant buiten, ttz, de spelletjes heb ik buiten gedaan. Van de krant lezen is er nog niet veel in huis gekomen, dat zal een zondagse bezigheid worden. Ontbijten of lunchen doe ik zelden of nooit buiten, ik eet het liefst binnen. Maar lezen vind ik aangenaam om buiten te doen. Wat woordjes bekijken en ondertussen alles in mij proberen op te nemen wat voor fraais de natuur me weer bezorgd vandaag. Er is altijd wel iets te zien  of wat op te merken al is het maar een hoop huisjesslakken en rosse naaktslakken.

Een beetje té lang in bed gelegen en dus ben ik in kamerjas, om mijn pyjama te bedekken, naar buiten gegaan. De hond moest dringend naar buiten, Ik moet me nog soigneren, en dat ga ik nu doen. Tot morgen