Het is half acht als ik nog moe, de ogen open. Ria is al in de weer. Rond 1u had ik een tijdje wakker gelegen, maar al bij al toch redelijk geslapen. Het regent niet, da’s het enige positieve nieuws. Mijn benen voelen als 2 betonnen blokken, dat belooft voor vandaag, op papier één van de zwaarste ritten voor de komende weken.

De fietsen worden ingeölied en klokslag 10u vliegen we (nu ja vliegen) richting ‘La Reid’. De eerste 15 km staat er al meteen een hoogteverschil van 350m op het menu. In een ooghoek passeren we de ruïne van ‘Franchimont’. Ondanks de koude benen kan ik een redelijk tempo aanhouden. In ‘La Reid’ zoeken we tevergeefs een plaats om onze Carnet af te stempelen. De weg blijft stijgen tot ‘Haute Desnié’, het is puffen.

Heel af en toe duikt er wat schaduw op naast de fietsen maar meestal blijft het grijs en droog. We volgen de N606 richting ‘Stoumont’. Het is een pittige afzonk met een slecht wegdek. Na een haarspeld volgen we de N645 richting ‘Lierneux’. De 23 km door het dal van de ‘Lienne’ overbrugt een hoogteverschil van 250m. Soms rijdt je door dichte bossen, dan weer door een open heuvellandschap. Beroepsrenner Maxime Montfort kruist ons op de tijdritfiets. Net voor ‘Les Trous de Bra’ passeren we het Nederlandse koppel van gisteren. Madame trapt veel te groot en de ketting van Mijnheer moet dringend aan het olie-infuus. Alles tsjirpt en kraakt. Thierry raadt hen aan om dringend een fietsenmaker op te zoeken. De hele achter derailleur dreigt hopeloos in de soep te draaien.

De weg blijft langzaam oplopen, nooit echt stijl, maar door de vele kilometers begin je de hoogteverschillen te voelen. Nog een half uurtje en dan hopen we in ‘Lierneux’ een tas koffie te vinden. De N645 knikt omhoog en wordt steiler. Links en rechts in de verte wat verlaten huizen en grote boerderijen.

We zijn blij dat het enige café in ‘Lierneux’ open is, bestellen een koffie en eten onze sandwiches op. De televisie staat op RTL-TVi. Het regionaal nieuws gaat over een zwaar verkeersongeval in Spa. Een vrachtwagen was door de remmen gegaan en had enkele voetgangers weggemaaid. De camera zoemt in op de plaats van, en plots, uit het niets duikt een witgrijze Dethleffs op, euh, zie ik goed, ik kijk naar Thierry, ‘was dat nu Ria niet’? ‘Ja, volgens mij wel’. We sturen een sms en inderdaad, wat een toeval!

We bestellen nog een Cola en genieten van de pauze. Greg van Avermaet, ook profrenner, zoeft door de bocht voorafgegaan door een motorfiets.

Alles doet pijn nu, met momenten druppelt het. De weg blijft stijgen door de open velden. Op de kam staan wat bomen. Na drie gescheiden pittige klimmetjes komen we in ‘Langlire’ op het dak van de rit, 575 meter. De afdaling is meer dan welkom. We storten ons de diepte in. Rest ons nog een tiental km tot camping ‘Moulin de Bistain’ in ‘Gouvy’.

Jef staat ons op te wachten. De motorhomes staan weeral keurig op een rijtje naast de rivier. Hier is ‘rust’ troef. De douche is een balzaal en het heet stomend water verdrijft alle pijn en smart. 

Na het eten wordt er nog wat gepetanqued, ik schrijf de blog. Internet is niet voorhanden, ook het GSM netwerk is onvindbaar. Weer een dag voorbij, het ergste hebben we gehad in de Ardennen, nu de staart nog, tot ‘Orval’…