We vertrekken voor de tweede dag op rij in korte broek, vandaag zelfs met shirt. Voor Thierry is het nog wat frisjes. We moeten er enigszins van profiteren want vanaf morgen wordt de zondvloed weer voorspeld, maar dat zien we dan wel weer.

We rijden nog altijd door een semi-Ardennen landschap. Deze morgen is het echt ‘knap’ vertoeven. Steil-glooiend met een lange aanzet van enkele kilometers of lichtlopend bergaf. Het uitzicht is ronduit schitterend. Geen bomenrijen of hagen die de wegen flankeren wat het panorama toch zoveel mooier maakt.

‘St Léonard-de-Noblat’ ligt op een heuveltop en de meer dan 50m hoge granieten kerktoren is dan ook al van heel ver te zien. We hebben er nu 25 km opzitten en een tasje koffie op een terrasje zou smaken. We hadden ons nochtans voorgenomen om geregeld op het dorpsplein een stop in te lassen, maar door de weersomstandigheden en het gebrek aan café’s is het er nog niet echt van gekomen. Een inhaalbeweging is meer dan gepast, maar eerst ‘stempeltijd’.

Op het terras is het ronduit zalig. We eten onze broodjes, een pannenkoek met choco, een suikerwafel EN een banaan op. Thierry geraakt aan de babbel met enkele Engelse ‘lady’s’. Het was ons al eerder opgevallen hoeveel Engelse nummerborden hier in de contreien op de wagens plakken en daar moest hij het fijne van weten.

‘St Léonard’ is echt een gezellig stadje. Kleine groezelige straatjes, met grote tegels geplaveid. Er is geen meter plat, alles gaat, of steil bergop, of steil bergaf, behalve het kleine marktplein dat min of meer gevrijwaard is van enig hoogteverschil. Het is zelfs zo warm dat Thierry z’n beenstukken uitschiet, en dat wil al wat zeggen!

We rijden het stadje uit via een 13^e eeuwse stenen boogbrug bij ‘Pont-de-Noblat’ en nemen wat foto’s. De volgende 30 kilometer kent weinig afwisseling. De ene steile klim na de andere, een bomenrij links en rechts van de weg die ons spijtiggenoeg het zicht ontneemt. Dit wordt weer een ‘klimdag’ die ons, ook voor de tweede dag op rij, meer dan 1.000 htm doet overbruggen.

Onderweg komen we enkele wandelende pelgrims tegen, zelfs eentje met een zwaar bepakte ezel. We zijn echt blij dat we dit avontuur met de fiets kunnen doen. Te voet is toch nog een ander paar mouwen, zeker als je moet logeren in pelgrimshuizen o.d. Het middenstuk van Frankrijk was of beter gezegd is niet dik bezaaid met café’s, eetgelegenheden of gewoonweg bakkers en andere kleine winkels, en als wandelaar kan je toch niet alles meesleuren.

Het ‘bergop’ fietsen gaat al ietsje beter, we hebben al meer dan 11.000 htm achter de rug en ondanks de constante belasting van de beenspiertjes constateer ik toch een verschil, wat zich laat merken in de snelheid en het gemak waarmee ik de hoogtelijnen overschrijd.

Na 62 km ligt de eindmeet voor vandaag op de knap verzorgde camping in ‘St Germain les Belles’, net onder ‘Limoges’. De Nederlandse uitbater is uitermate vriendelijk en behulpzaam, de camping een echte aanrader.

We zitten nog enkele uurtjes languit in de ligstoelen, met uiteraard een ‘51’ bij de hand. De dag loopt langzaam ten einde, weer een dag voorbij…