In de naam van de Schelp
Fietstocht van Schoten naar Compostela
Inhoud blog
  • Een moment om te koesteren
  • Het laatste woord ...
  • Dinsdag 18 juni – Santiago de Compostela
  • Maandag 17 juni – Portomarin-Compostela
  • Zondag 16 juni – Alto de Poio-Portomarin
    07-04-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Donderdag 06 juni – Jaca - Lumbier

    De rustdag heeft iedereen goed gedaan, de kasten liggen weer vol met frisruikende fietskleren, de waston is leeg. De batterijen zijn weer opgeladen en iedereen staat deze morgen met vernieuwde kracht en energie te wachten op het startschot.

    De zon schijnt en alleen boven de ‘Pyreneeën’ hangen wat stapelwolken. Volgens de berichtgeving zou het enkel tegen de avond wat kunnen druppelen. De motorhomes rijden nog langs de ‘Mercadona’ terwijl Thierry en ik al richting ‘Lumbier’ denderen. ‘Jaca’ ligt nog steeds op 800m hoogte en voor één keer hebben we geluk. Vooral de eerste 40 km gaat het flink bergaf. N240 is een vrij brede, drukke weg. Druk, nu ja, er vliegen wat vrachtwagens voorbij en af en toe een wagen, maar zeker niet overdreven. De meeste chauffeurs zijn o.i. vrij fiets minnend en schuiven geregeld op het linkse rijvak als ze ons passeren. Rechts krijgen we fraaie vergezichten op de besneeuwde bergtoppen. Op de verweerde heuvels liggen diep ingekraste valleien, soms op de top gedeeltelijk of helemaal verlaten dorpen. ‘Berdun’ en ‘Esco’ typerende voorbeelden. De weg gaat kaarsrecht gedurende meerdere kilometers en maakt dan enkele rare kronkels om vervolgens terug kaarsrecht verder te gaan. Op verschillende plaatsen zijn grote werkzaamheden voor de aanleg van de nieuwe autostrade A21 aan de gang. Vrachtwagens vervoeren tientallen meters lange dwarsbalken. We zien meer politie dan in de voorbije drie weken samen. Immense graanpartijen staan langs het ‘Canal de Berdun’. We stoppen even om naar de aanleg van een nieuwe brug te kijken, gigantische poten rijzen uit de aarde, bijna klaar om het nieuwe brugvlak te dragen. Grote kranen heffen de dwarsbalken dan in één keer op de pijlers.

    We rijden langs het ‘Embalse de Yesa’, een grote kunstmatige stuwdam. Het water is doorschijnend groen, met sterke inhammen afgebakend. De N240 gaat nu kronkelend verder met meestal overzichtelijke bochten. Het is echt mooi rijden ondanks het zware verkeer dat ons met momenten voorbijsteekt. Een achteruitrijspiegeltje is bijna onontbeerlijk. Net voor ‘Yesa’ staan we voor een dilemma. De N240 is onderbroken voor alle verkeer en de toegang is nogal drastisch afgegrendeld. Als alternatief wordt de nieuwe autostrade aangeboden hoewel er uiteraard geen plaats is voor fietsers, voetgangers en tractoren… Probleem dus, een derde optie is niet voorhanden. We negeren het verbodsteken van de N240 en worden enkele meter verderop tegengehouden door een werknemer. De man steekt een nogal overijverige Spaanse monoloog af waar noch Thierry, nog ik ook maar één woord van begrijpen. Eerst mogen we niet door, maar als we de kerel aan het verstand brengen dat de autostrade ook niet echt een optie is, draait hij wat bij… We mogen door maar…hij begeleidt ons met de auto, ook goed. De weg heeft inderdaad wat afgezien en er zijn echte dwarse scheuren in het wegdek. Het gaat nu deftig omhoog, de werfauto als een schaduw tegen ons geplakt, een bocht en dan uitbollen tot ‘Yesa’. We bedanken de man en houden wat verder halt bij een hotelterras. Daar hadden we even geluk, tja wat moet men in zo’n situatie, geen idee, wachten tot de weg hersteld is zeker?

    We hebben al 60 km op de teller, de ‘café con leche’ is net van pas.

    We volgen de zo goed als verlaten parallelle weg met de autostrade. Tot ‘Liédena’ is het heftig klimmen en ook zalig dalen over de ganse breedte van de weg. Net na ‘Liédena’ gaat het asfalt over in grind, we naderen de ‘Hoz de Lumbier’, een oude tramspoorbedding. Malvina en Eddy waren eerder op de camping in ‘Lumbier’ vertrokken en ons tegengereden. De toegang is een donker gat in de rotsen, een onverharde grindweg door een tunnel. Je ziet het einde niet. Het zal wel niet zo erg zijn zeker? Thierry had zijn voorzorgen genomen en vandaag een fietslamp meegebracht. Uiteraard hadden we aan de grot eerst een kwartiertje in de lucht staan gapen naar een twintigtal gieren die majestueus op de thermiek door de ijle lucht zweefden, waardoor ons zicht helemaal niet aan het donker was aangepast.

    Het is echt pikkedonker, het pad draait naar rechts, hobbels en in de verte, slechts een speldekop groot, een lichtvlekje, de uitgang. Het is verdomd lastig niet tegen de muren op te knallen. Stapvoets proberen we het midden van het pad te volgen richting ‘licht’ wat wonderwel lukt. Licht en schaduw in de gang maken het zelfs wat griezelig. Als we de tunnel uitrijden wacht ons een knappe kloof. Beneden loopt de kolkende ‘Irati’ rivier, links en rechts loodrechte rotswanden en hoog boven ons cirkelende vale gieren. We houden met z’n vieren geregeld halt als de één of andere lefgozer van daarboven een scheervlucht maakt en enkele tientallen meter boven onze hoofden vliegt.

    Op het einde van de grindweg zijn we zo goed als op de camping in ‘Lumbier’. De dagen vliegen, we zagen een groot bord vandaag; ‘Santiago de Compostela – 820 km’, de Countdown loopt, onze tijd tikt























    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail
    URL
    Titel *
    Reactie *
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Blog als favoriet !

    Klik hier
    om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!