In 1962 (ik was toen 15) ging ik voor de eerste maal naar Barcelona met mijn grootouders. Mijn vader baatte toen Hotel Benelux uit op Maior de Gracia en nadien had hij een werkplaats voor souveniers in de wijk Sants. De reis was toen nog een avontuur. In Frankrijk waren er nog geen autostrades. Mijn grootvader, die banketbakker was in Antwerpen in de Bresstraat had op een taartrand het volledige traject van de reis weergegeven. Antwerpen – Brussel – Mons – Quievrain - … - Gerona – Badelona – Barcelona. Ik zat op de achterbank en volgde het traject stadje per stadje langs de Route Nationale 7. In Barcelona logeerden we in de Calle Lerida in de buurt van de Plaza España. Als gids had ik niemand beter kunnen treffen dan mijn grootvader. We flaneerden samen door de stad en voor alles had hij wel een zinnige uitleg of anekdote. Leergierig nam ik alles op. Later ben ik nog verscheidene malen op bezoek geweest en heb ze stelselmatig weten veranderen in de post-Franco jaren en vooral vanaf 1982, het jaar van de Olympische spelen. Barcelona heeft toen een gedaanteverandering ondergaan, vooral op gebied van infrastructuur. Gelukkiglijk is de oude stad grotendeels behouden.
