De Nederlands-Zwitserse schrijver, tekstschrijver, componist, zanger en pianist Drs. P (eig. Heinz Hermann Polzer werd geboren in het Zwitserse Thun op  24 augustus 1919. Zie ook mijn blog van 24 augustus 2010 en eveneens alle tags voor Drs. P. op dit blog.

Peer

De rozen zijn uitgebloeid, het is geen zomer meer
Ik ben alleen en heb een peer

De avond valt ook steeds vroeger, wat ik ook probeer
Ik schil de peer en snij de peer

In weemoedige, herfstige sfeer
Peuzel ik mijn stukje peer

De koude sluipt nader en de regen druizelt neer
Ik ben alleen en zonder peer

Troostvogel

Wanneer je soms iets naars beleeft
Je niet mag uitgaan door de regen
Of slaande ruzie hebt gekregen
Met iemand waar je veel om geeft

Als speelgoed door een mankement
Niet meer zo leuk is als tevoren
Je kwartje ergens is verloren
Kortom, als je verdrietig bent

Dan komt de vogel met een lied
Je hoort het, maar je ziet hem niet
En als hij voor je heeft gezongen
Dan vliegt hij weg met jouw verdriet

Zolang er kinderen bestaan
Is hij ze altijd komen troosten
In Doesburg of in 't Verre Oosten
Of waar hij ook naar toe moest gaan

De vogel is in al die tijd
Nog nooit beschreven of geschilderd
Is hij beeldschoon of erg verwilderd?
Daarover heerst onzekerheid

In elk geval, hij meent het goed
Hoewel door alles wat hij doet
Je kans hebt dat je noodgedwongen
Een tijdje op hem wachten moet

Dan komt de vogel met een lied
Je hoort hem, maar je ziet hem niet
En als hij voor je heeft gezongen
Dan vliegt hij weg met jouw verdriet

88/1

Nu maak ik eens van een getal gewag
'Dat wordt vervelend', zegt u bij uzelf
Of maakt het u misschien wat zenuwachtig?

't Is tweemaal vierenveertig, acht maal elf...
Komaan, u bent de rekenkust toch machtig?
Of kom er een machientje aan te pas?

Het is - jawel, u weet het - achtentachtig
U had al zo'n idee dat dat het was
Zo blijkt weer wat goed onderwijs vermag

Dus achtentachtig is waarom het gaat
Lees door: ik ben nog lang niet uitgepraat.

Drs. P (Thun, 24 augustus 1919)

De Nederlandse dichteres en schrijfster Marion Bloem werd op 24 augustus 1952 geboren in Arnhem. Zie ook mijn blog van 24 augustus 2010 en eveneens alle tags voor Marion Bloem op dit blog.

Echtelijke uren

Hij zei al eens heel trots
dat hij kan luisteren
zonder te luisteren
dus praat zij nu
tegen een slaapkamerwand
die na iedere zin
geïnteresseerd snurkt

Zij weet zij heeft
geen luisteraar nodig
maar moed om weer
te horen
mijn stem
zwijgend
in haar hoofd
haar fantasie

Babel

Hoog opgestapeld fruit was lang op reis
voordat rottende druiven hun vertrouwde huis
verlieten om door haastige of trage laarzen geplet
met Amsterdamse modder ongegeneerd naast alle
soorten schoeisel de laatste liefde te bedrijven
Sandalwood, olijven en geitenkaas omarmen
vriendschappelijk verse wafels van Goudse stroop
Schreeuwende bakbananen tussen bloedende mango's
Het alledaagse stadsrumoer kust geuren van plantages
en moerassen zonder muggen en malaria
Pruiken worden gepast, stoffen afgemeten
Er is alles om wat krult snel steil te straighten
Ter hoogte van zwetende oksels en alle-kleuren-
ellebogen is alles of anders in elk geval bijna anders
te koop. Maar ik, ik kijk alleen en luister
Waar ik ook loop, ik ben er thuis en elders
met om mij heen geluiden die ik niet maar tegelijk
zo goed versta. De wereld wandelt mij voorbij
Er is geen goed, geen fout, maar even heel veel
Leven. Hier wordt de toren van Babel elke ochtend
opnieuw gebouwd en zonder berouw of mede-
dogen rond zonsondergang toch met vereende
doch betaalde krachten weer schielijk af-
gebroken tot stilte van verlaten vuil.

Marion Bloem (Arnhem, 24 augustus 1952)

De Engelse komiek, schrijver, acteur en presentator Stephen John Fry werd geboren in Londen op 24 augustus 1957. Zie ook mijn blog van 24 augustus 2010 en eveneens alle tags voor Stephen Fry op dit blog.

Uit: Moab Is My Washpot

“Let’s try--and God knows it’s hard--to be logical about this. If we object to corporal punishment, and I assume we do, on what grounds is this objection based? On the grounds that it is wrong to cause a child pain? Well, I don’t know about you, but when I recall childhood pain, I don’t recall the pains of toothache, a thrashed backside, broken bones, stubbed toes, gashed knees or twisted ankles--I recall the pains of loneliness, boredom, abandonment, humiliation, rejection and fear. Those are the pains on which I might and, still sometimes do, dwell, and those pains, almost without exception, were inflicted on me by other children and by myself.

I have paused on this subject of corporal punishment because the issue is so culturally loaded today as to be almost impossible to inspect. It comes in so many people’s minds very close to the idea of "abuse," a word which when used within ten spaces of the word "child" causes hysteria, madness and stupidity in almost everybody.

I know that had I dispassionately described to you the use of the cane without any comment, without summoning counsel for a conference in chambers, then many of you would have wondered what I was up to and whether I was entirely balanced. You will have to form your own judgements, but try to understand that when I think about being caned for repeatedly talking after lights out, or for Mobbing About In The Malt Queue, and other such mad prep-schooly infractions, I feel far less passion and distress than I do when I think about the times I was put into detention for crimes of which I was innocent.”

Stephen Fry (Londen, 24 augustus 1957)

De Argentijnse schrijver Jorge Luis Borges werd geboren op 24 augustus 1899  in Buenos Aires. Zie ook mijn blog van 24 augustus 2010 en eveneens alle tags voor Jorge  Luis Borges op dit blog.

Mijn boeken

Mijn boeken (die niet weten dat ik besta)
zijn mij even vertrouwd als dit gezicht
met grijze slapen en met grijze ogen
dat ik vergeefs zoek in het spiegelglas
en dat ik aftast met mijn holle hand.
Niet zonder een zekere logische wrevel
Bedenk ik dat mijn wezenlijke woorden
staan op de pagina’s die niet weten wie ik ben,
niet op de pagina’s die ik heb geschreven.
Het is beter zo. De stemmen van de doden

vertolken mij voorgoed.

Israël

‘Wie zegt me, Israël, zit jij verloren
in het labyrint vaneeuwenoude stromen
van mijn bloed? Waar is het langsgekomen,
mijn bloed en jouw bloed, waar vind ik de sporen?
Wat geeft het. Jij zit immers in het gewijde
boek dat de tijd omspant en dat het verhaal
van lemen Adam redt en dat in taal
herinnert aan het Kruis en aan het lijden.
In dat boek zit je, dat de spiegel is
van elk gezicht dat er naar buigen zal’

Vertaald door Barber van de Pol en Maarten Steenmeijer

Elegy for a Park

 The labyrinth is lost. Lost too

all those lines of eucalyptus,

the summer awnings and the vigil

of the incessant mirror, repeating

the expression of every human face,

everything fleeting. The stopped

clock, the tangled honeysuckle,

the arbour, the frivolous statues,

the other side of evening, the trills,

the mirador and the idle fountain

are things of the past. Of the past?

If there’s no beginning, no ending,

and if what awaits us is an endless

sum of white days and black nights,

we are already the past we become.

We are time, the indivisible river,

are Uxmal, Carthage and the ruined

walls of the Romans and the lost

park that these lines commemorate.

Vertaald door A. S. Kline

Jorge Luis Borges (24 augustus 1899 – 14 juni 1986)

De Engelse schrijfster A. S. Byatt werd geboren als Antonia Susan Drabble op 24 augustus 1936 in Sheffield. Zie ook mijn blog van 24 augustus 2010 en eveneens alle tags voor A. S. Byatt op dit blog.

Uit: Possession

“The book was thick and black and covered with dust. Its boards were bowed and creaking; it had been maltreated in its own time. Its spine was missing, or rather protruded from amongst the leaves like a bulky marker. It was bandaged about and about with dirty white tape, tied in a neat bow. The librarian handed it to Roland Michell, who was sitting waiting for it in the Reading Room of the London Library. It had been exhumed from Locked Safe no. 5 where it usually stood between Pranks of Priapus and The Grecian Way of Love. It was ten in the morning, one day in September 1986. Roland had the small single table he liked best, behind a square pillar, with the clock over the fireplace nevertheless in full view. To his right was a high sunny window, through which you could see the high green leaves of St. James's Square.
The London Library was Roland's favourite place. It was shabby but civilised, alive with history but inhabited also by living poets and thinkers who could be found squatting on the slotted metal floors of the stacks, or arguing pleasantly at the turning of the stair. Here Carlyle had come, here George Eliot had progressed through the bookshelves. Roland saw her black silk skirts, her velvet trains, sweeping compressed between the Fathers of the Church, and heard her firm foot ring on metal among the German poets. Here Randolph Henry Ash had come, cramming his elastic mind and memory with unconsidered trifles from History and Topography, from the felicitous alphabetical conjunctions of Science
and Miscellaneous--Dancing, Deaf and Dumb, Death, Dentistry, Devil and Demonology, Distribution, Dogs, Domestic Servants, Dreams. In his day, works on Evolution had been catalogued under Pre-Adamite Man. Roland had only recently discovered that the London Library possessed Ash's own copy of Vico's Principj di Scienza Nuova. Ash's books were most regrettably scattered across Europe and America.”

A. S. Byatt (Sheffield, 24 augustus 1936)

Zie voor nog meer schrijvers van de 24e augustus ook mijn vorige blog van vandaag.

24-08-2013 om 13:42 geschreven door Romenu  

De Duitse dichter en schrijver Sascha Anderson werd geboren op 24 augustus 1953 in Weimar Zie ook mijn blog van 24 augustus 2010 en eveneens alle tags voor Sascha Anderson op dit blog.

IWANOWO. ODER:

Sie trug ihr Kleid, wie alle tausend Rosen des Abends ihre Kleider

auch. Ich weiß,

Der Tag zieht aus, er macht sie nackt und stellt sie in die Vase,

allein, die Dunkelheit verhüllt die Nacht. Nur umgekehrt

Wird nichts daraus. Es klingt prosaisch,

auf dem falben Grund der von Blütenblättern übersäten Seide,

In die ich sie gewickelt sah, begegneten sich unvermittelt

früher Herbst und spätes Frühjahr.

Soviel zu Yin und Yang, zu den Problemen der Vielzahl

kinderloser Schwestern, zu Vätern und Söhnen, zum Antagonismus

Zwischen Oben und Unten, Morgen und Gestern

Wir schreiben nicht oft gedichte

wir schreiben nicht oft gedichte, die
mit niemandem sprechen. wir
schweigen mitunter ein leben
länger als gut
ist, ein gedicht, ist ein bild
das nichts von sich weiß
wie eine maske aus nektarinen
schalen, fleisch
und blutleeres gemäuer
frontal ins genick, so sahst du mich an.
ich weiß ich seh nichts als eine
demonstration gegen
uns, das wir, ist ein schwarzes schwitzendes
messer schärfer als deine augenbraue gezeichnet.

Sascha Anderson (Weimar, 24 augustus 1953)

De Britse dichter en musicus Linton Kwesi Johnson werd geboren in Chapelton (Jamaica) op 24 augustus 1952. Zie ook mijn blog van 24 augustus 2010 en eveneens alle tags voor Linton Kwesi Johnson op dit blog.

Sonny's Lettah

Dear Mama
Good day
I hope that when these few lines reach you
They may find you in the best of health

I doun know how to tell ya dis
For I did mek a solemn promise
To tek care a lickle Jim
An try mi bes fi look out fi him

Mama, I really did try mi bes
But none a di less
Sorry fi tell ya seh, poor lickle Jim get arres
It was de miggle a di rush hour

Hevrybody jus a hustle and a bustle
To go home fi dem evenin' shower
Mi an Jim stan up waitin' pon a bus
Not causin' no fuss

When all of a sudden a police van pull up
Out jump tree policemen
De whole a dem carryin' baton
Dem walk straight up to me and Jim

One a dem hold on to Jim
Seh dem tekin' him in
Jim tell him fi leggo a him
For him nah do nutt'n

And 'im nah t'ief, not even a but'n
Jim start to wriggle
De police start to giggle

Mama, mek I tell you wa dem do to Jim?
Mek I tell you wa dem do to 'im?

Dem thump him him in him belly and it turn to jelly
Dem lick 'im pon 'im back and 'im rib get pop
Dem thump him pon him head but it tough like lead
Dem kick 'im in 'im seed and it started to bleed

Mama, I jus couldn't stan up deh, nah do nuttin'

So mi jook one in him eye and him started fi cry
Me thump him pon him mout and him started fi shout
Me kick him pon him shin so him started fi spin
Me hit him pon him chin an him drop pon a bin
An crash, an dead

More policeman come dung
Dem beat me to the grung
Dem charge Jim fi sus
Dem charge mi fi murdah

Mama, doan fret
Doan get depress an downhearted
Be of good courage till I hear from you
I remain
Your son
Sonny

Linton Kwesi Johnson (Chapelton, 24 augustus 1952)

De Nederlandse schrijver Johan Johannes Fabricius werd op 24 augustus 1899 in Bandoeng in Nederlands-Indië geboren. Zie ook mijn blog van 24 augustus 2010 en eveneens alle tags voor Johan Fabricius op dit blog.

Uit: De scheepsjongens van Bontekoe

“Daar stond Peter Hajo, leerling in de hoefsmederij ‘De IJzeren Man’. Daar lag de bout die hij zo meteen weer moest vasthouden; daar hing de balg... Twee jaren nog zou hij tussen grauwe wanden en smerige ruitjes de blaasbalg moeten trekken en bouten vasthouden. Twee jaren zou hij, in plaats van de zeewind die hem het bloed deed bonzen, ijzerlucht en de stank van geschroeide paardehoeven moeten opsnuiven. Peter Hajo, ‘wilde’ Hajo: een meeuw in een kooi, een haai in een boerensloot...

Stil! Wat hoorde hij daar! Buiten op straat kwam een troepje jongens voorbij, lachend, door elkaar heen schreeuwend en met veel geklepper van klompen over de straatkeien.

Peter Hajo wist dat ze in de haven zouden gaan botkloppen. En hij? Hij...!!

 Toen meester Wouter enige ogenblikken later de smederij weer binnenkwam, zette hij grote ogen op.

‘Satanse jongen!’ mompelde hij. Grimmig pakte hij de bout op; de hamer viel met het geweld van een donderslag op het gloeiende ijzer.

Peter Hajo was verdwenen.

Buiten heerste december.

Peter Hajo trok de muts over de oren, stak zijn handen en polsen in de zak, klemde de armen tegen het lijf en draafde zo'n beetje om warm te worden. In de zeventiende eeuw was een winter nog een winter!

Al gauw kreeg hij de groep jongens in het oog. Daar had je Lange Leen, die natuurlijk weer de leider van de troep zou zijn. Peter Hajo zou hem zodra de gelegenheid zich voordeed eens ongezouten aframmelen, want Leen keek altijd zo minachtend op je neer en zou zich op den duur wat te veel gaan verbeelden.”

Johan Fabricius (24 augustus 1899 – 21 juni 1981)

De Braziliaanse schrijver Paulo Coelho werd geboren in Rio de Janeiro op 24 augustus 1947. Zie ook mijn blog van 24 augustus 2010 en eveneens alle tags voor Paulo Coelho op dit blog.

Uit: Eleven Minutes

“This scene was repeated month after month; Maria, who hated studying and whose only other distraction in life was television, began to wish that the days would pass quickly; she waited eagerly for each journey to school and, unlike other girls her age, she found the weekends deadly dull. Given that the hours pass more slowly for a child than for an adult, she suffered greatly and found the days far too long simply because they allowed her only ten minutes to be with the love of her life and thousands of hours to spend thinking about him, imagining how good it would be if they could talk.
Then it happened.
One morning, on the way to school, the boy came up to her and asked if he could borrow a pencil. Maria didn't reply; in fact, she seemed rather irritated by this unexpected approach and even quickened her step. She had felt petrified when she saw him coming toward her, terrified that he might realize how much she loved him, how eagerly she had waited for him, how she had dreamed of taking his hand, of walking straight past the school gates with him and continuing along the road to the end, where—people said—there was a big city, film stars and television stars, cars, lots of cinemas, and an endless number of fun things to do.”

Paulo Coelho (Rio de Janeiro, 24 augustus 1947)

De Oostenrijkse dichter, schrijver en politiek journalist Arthur West werd geboren op 24 augustus 1922 in Wenen. Zie ook mijn blog van 24 augustus 2010 en eveneens alle tags voor Arthur West op dit blog.

Lied im Spätherbst

Jahre gehäuft schon zu vielen Jahrzehnten-
vor uns statt Jahrzehnten nur Jahre
Und was wir erhofften, erträumten, ersehnten,
bekam längst- und gleich uns – schon weiße Haare.

Wir lassen uns kaum unter Feiernden sehen
und keuchen ganz schön auf den Stiegen
Und wenn wir noch Freunde besuchen gehen
dann meist, wo sie aufgebahrt liegen

Unsere Kinder sind groß
unsere Welt wird recht klein
Geliebte, wie könnt es denn anders sein?

Arthur West (24 augustus 1922 - 16 augustus 2000)

De Schotse schrijver en jurist Alexander McCall Smith werd geboren in Bulayawo in het toenmalige Rhodesië (nu Zimbabwe) op 24 augustus 1948. Zie ook mijn blog van 24 augustus 2010 en eveneens alle tags voor Alexander McCall Smith op dit blog.

Uit: Blue Shoes and Happiness

“When you are just the right age, as Mma Ramotswe was, and when you have seen a bit of life, as Mma Ramotswe certainly had, then there are some things that you just know. And one of the things that was well known to Mma Ramotswe, only begetter of the No. 1 Ladies' Detective Agency (Botswana's only ladies' detective agency), was that there were two sorts of problem in this life. Firstly, there were those problems-and they were major ones-about which one could do very little, other than to hope, of course. These were the problems of the land, of fields that were too rocky, of soil that blew away in the wind, or of places where crops would just not thrive for some sickness that lurked in the very earth. But looming greater than anything else there was the problem of drought. It was a familiar feeling in Botswana, this waiting for rain, which often simply did not come, or came too late to save the crops. And then the land, scarred and exhausted, would dry and crack under the relentless sun, and it would seem that nothing short of a miracle would ever bring it to life. But that miracle would eventually arrive, as it always had, and the landscape would turn from brown to green within hours under the kiss of the rain. And there were other colours that would follow the green; yellows, blues, reds would appear in patches across the veld as if great cakes of dye had been crumbled and scattered by an unseen hand.”

Alexander McCall Smith (Bulayawo, 24 augustus 1948)

24-08-2013 om 13:33 geschreven door Romenu  

De Amerikaanse schrijver John Green werd geboren in Indianapolis, Indiana, op 24 augustus 1977. Green ging op vijftienjarige leeftijd naar een kostschool in Birmingham. Hij studeerde Engels en godsdienstwetenschappen en besloot dat hij priester wilde worden in de Anglicaanse Kerk. Hij werkte enkele maanden als aalmoezenier in een kinderziekenhuis in Ohio, waar hij veel kinderen zag sterven. Daar besloot hij dat hij een boek wilde schrijven over mensen die moeten leren leven met de dood van iemand die ze liefhadden. Green recenseerde voor Booklist en maakte radioprogramma's, voordat hij zich fulltime richtte op het schrijven van boeken. In 2011 heeft hij via het Nederlands Letterenfonds twee maanden in Amsterdam doorgebracht om zijn laatste boek "The Fault In Our Stars" te voltooien. Green ontving in 2006 de Printz Award voor zijn debuutroman “Looking for Alaska”. Green is tevens bekend van een internetproject op YouTube waarin hij met zijn broer Hank Green het gehele jaar 2007 slechts communiceerde in de vorm van Videoblogs. Samen met Hank vormt John de Vlogbrothers. Hun YouTube project, waar zij om beurten al meer dan 1000 video's maakten, bestaat nog. Hun video's werden door inmiddels meer dan twee miljoen mensen bekeken.

Uit: Looking for Alaska

“Before I got here, I thought for a long time that the way out of the labyrinth was to pretend that it did not exist, to build a small, self-sufficient world in a back corner of the endless maze and to pretend that I was not lost, but I was home. But that only led to a lonely life accompanied only by the last words of the already-dead, so I came here looking for a Great Perhaps, for real friends and a more-than-minor life. And then I screwed up and the Colonel screwed up and Takumi screwed up and she slipped through our fingers. And there's no sugar-coating it: she deserved better friends.
When she fucked up, all those years ago, just a little girl terrified into paralysis, she collapsed into the enigma of herself. And I could have done that, but I saw where it led for her. So I still believe in the Great Perhaps, and I can believe in it in spite of having lost her.
Because I will forget her, yes. That which came together will fall apart imperceptibly slowly, and I will forget, but she will forgive my forgetting, just as I forgive her for forgetting me and the Colonel and everyone but herself and her mom in those last moments she spent as a person. I know now that she forgives me for being dumb and scared and doing the dumb and scared thing. And here's how I know:
I thought at first she was just dead. Just darkness. Just a body being eaten by bugs. I thought about her alot like that, like someone's meal. What was her - green eyes, half a smirk, the soft curves of her legs - would soon be nothing, just the bones I never saw. I thought about the slow process of becoming bone and then fossil and then coal that will, in millions of years, be mined by humans of the future, and how they would heat their homes with her, and then she would be smoke billowing out of a smokestack, coating the atmosphere. I still think that, sometimes, I think that maybe "the afterlife" is just something we made up to ease the pain of loss, to make the time in the labyrinth bearable. Maybe she was just matter, and matter gets recycled.
But ultimately I do not believe that she was just matter. The rest of her must be recycled, too. I believe now that we are greater than the sum of our parts. If you take Alaska's genetic code and you add her life experiences and the relationships she had with people, and then you take the size and shape of her body, you do not get her. There is something else entirely. There is a part of her greater than the sum of her knowable parts. And that part has to go somewhere, because it cannot be destroyed.”

 
John Green (Indianapolis, 24 augustus 1977)

24-08-2013 om 00:00 geschreven door Romenu