De Amerikaanse dichteres Sharon Olds werd geboren op 19 november 1942 in San Francisco. Zie ook alle tags voor Sharon Olds op dit blog.

Still Life in Landscape

It was night, it had rained, there were pieces of cars and
half-cars strewn, it was still, and bright,
a woman was lying on the highway, on her back,
with her head curled back and tucked under her shoulders
so the back of her head touched her spine
between her shoulder-blades, her clothes
mostly accidented off, and her
leg gone, a long bone
sticking out of the stub of her thigh—
this was her her abandoned matter,
my mother grabbed my head and turned it and
clamped it into her chest, between
her breasts. My father was driving—not sober
but not in this accident, we’d approached it out of
neutral twilight, broken glass
on wet black macadam, like an underlying
midnight abristle with stars. This was
the world—maybe the only one.
The dead woman was not the person
my father had recently almost run over,
who had suddenly leapt away from our family
car, jerking back from death,
she was not I, she was not my mother,
but maybe she was a model of the mortal,
the elements ranged around her on the tar—
glass, bone, metal, flesh, and the family.

Sharon Olds (San Francisco, 19 november 1942)

De Amerikaanse schrijver en literaire biograaf Mark Harris (eig. Mark Harris Finklestein) werd geboren op 19 november 1922 in Mount Vernon, New York. Zie ook alle tags voor Mike Harris op dit blog.

Uit: Lying in Bed

“Dear Dr. Youngdahl:
I want to thank you so much for the glorious lunch at Monti's La Casa Vieja and for giving me Mr. Klang's address. I have awarded this some thought and I think I will send him my manuscript as soon as I am back from the ski lodge. Until you put the idea into my head I could not picture myself as being the kind of writer who sends something to an agent in crass New York, but I will follow your advice anyhow, because it comes from you. I hope to think of an appropriate title soon, and perhaps at the same time I will arrive at a final decision on how to spell my name. Not that anyone is going to print it. (Please forgive me for the phrase "final decision." I recognize its redundance. I know I should not offend you who so relentlessly wars against redundance.)
I look forward to further comments you will be making on my manuscript. I recently learned that the abbreviation for "manuscript" is "ms.," which I consider prophetic because those are my own initials. I had thought "ms." referred only to the form of address for a woman, and to the magazine of that name.
I was relieved that you did not find my manuscript objectionable, and I was reassured to hear you say you did not in any way interpret the subject matter therein as autobiographical; understanding that that is not my life at all but the lives of characters I have invented: pure fiction out of the whole cloth. I understand now why authors like to print up in front of their books, "All the characters herein are purely fictional and any resemblance to real or living persons is purely coincidental."

Mark Harris (19 november 1922 - 30 mei 2007)

In 1984 

De Oostenrijkse dichter, schrijver en vertaler Christoph Wilhelm Aigner werd geboren op 18 november 1954 in Wels. Zie ook alle tags voor Christoph Wilhelm Aigner op dit blog.

Uit: Eigenleben oder wie schreibt man eine Novelle

„Ich nahm die Polaroid Kamera auf meine Spaziergänge mit. Seit einigen Jahren fotografierte ich mit diesem Gerät, das eigentlich, in fototechnischem Sinn, nur Nachteile hatte. Die Filme waren um ein Vielfaches teurer als die der analogen Spiegelreflexkameras. Tiefenschärfe war schwer zu erreichen. Der Sucher zeigte nicht exakt an, was man aufnehmen wollte, es genügte ein Millimeter Abweichung vom Frontalen, schon entstand ein nicht gewollter Ausschnitt. Die Farben waren zuweilen auch eine Überraschung, je nach Alter der Filme und je nach Temperatur. Zu manipulieren gab es nicht viel: Blitz oder nicht Blitz, automatischer oder manueller Fokus. Die Primitivität dieser Pol-Kamera faszinierte mich. Ich hatte mit raffinierten Kameras und vielen Objektiven in unterschiedlichen Situationen gearbeitet und die Filme selbst entwickelt; jahrelang auch für die Tageszeitung, in der ich Redakteur war. Die Unmittelbarkeit dieser einfachen IS E (Image System), ein robustes Eisengerät, selbst unter den vielen Typen von Polaroid Kameras ein Hinterwäldler, diese, ich sage: störrische Unschuldigkeit, die mich oft überraschte, das heißt, sich der Herrschaft des optischen Planens entzog, fesselte mich mehr als die Möglichkeiten zur Manipulation in der Dunkelkammer. Ich war diesem einfachen Ding nie wirklich gewachsen.”

“

Christoph Wilhelm Aigner (Wels, 18 november 1954)

De Duitse schrijfster Anna Seghers werd op 19 november 1900 geboren in Mainz als Anna Reiling. Zie ook alle tags voor Anna Seghers op dit blog.

Uit: Das siebte Kreuz

“Ernst der Schäfer drehte sich nach dem Radfahrer um. Sein Halstuch wird ihm schon zu heiss, er reisst es ab und wirft es auf das Stoppelfeld wie ein Feldzeichen. Man könnte glauben, das sei eine Geste vor tausend Augenpaaren. Aber nur sein Hündchen Nelli sieht ihn an. Er nimmt seine unnachahmbar spöttisch-hochmütige Haltung wieder auf, aber jetzt mit dem Rücken zur Strasse, mit dem Gesicht zur Ebene, dahin, wo der Main in den Rhein fliesst. Bei der Mündung liegt Mainz. Das stellte dem Heiligen Römischen Reich die Erzkanzler. Und das flache Land zwischen Mainz und Worms, das ganze Ufer war bedeckt von den Zeltlagern der Kaiserwahlen. Jedes Jahr geschah etwas Neues in diesem Land und jedes Jahr dasselbe: dass die Äpfel reiften und der Wein bei einer sanften vernebelten Sonne und den Mühen und Sorgen der Menschen. Denn den Wein brauchten alle für alles, die Bischöfe und Grundbesitzer, um ihren Kaiser zu wählen, die Mönche und Ritter, um ihre Orden zu gründen, die Kreuzfahrer, um Juden zu verbrennen, vierhundert auf einmal auf dem Platz in Mainz, der noch heute der Brand heisst, die geistlichen und weltlichen Kurfürsten, als das Heilige Reich zerfallen war, aber die Feste der Grossen lustig wie nie wurden, die Jakobiner, um die Freiheitsbäume zu umtanzen.

Zwanzig Jahre später stand auf der Mainzer Schiffsbrücke ein alter Soldat Posten. Wie sie an ihm vorüberzogen, die letzten der Grossen Armee, zerlumpt und düster, da fiel ihm ein, wie er hier Posten gestanden hatte als sie eingezogen waren mit den Trikoloren und mit den Menschenrechten, und er weinte laut auf. Auch dieser Posten wurde zurückgezogen. Es wurde stiller, selbst hierzuland. Auch hierher kamen die Jahre 33 und 48, dünn und bitter, zwei Fädchen geronnenes Blut. Dann kam wieder ein Reich, das man heute das Zweite nennt. Bismarck liess seine inneren Grenzpfähle ziehen, nicht um das Land herum, sondern quer durch, dass die Preussen ein Stück ins Schlepptau bekamen. Denn die Bewohner waren zwar nicht gerade rebellisch, sie waren nur allzu gleichgültig wie Leute, die allerhand erlebt haben und noch erleben werden.”

Anna Seghers (19 november 1900 – 1 juni 1983)

In Oost-Berlijn, 1957

De Amerikaanse dichter Alan Tate werd geboren op 19 november 1899 in de buurt van Winchester, Kentucky. Zie ook alle tags voor Alan Tate op dit blog.

Sonnets Of The Blood I

What is the flesh and blood compounded of
But a few moments in the life of time?
This prowling of the cells, litigious love,
Wears the long claw of flesh-arguing crime.
Consider the first settlers of our bone,
Observe how busily they sued the dust,
Estopped forever by the last dusted stone.
It is a pity that two brothers must
Perceive a canker of perennial flower
To make them brothers in mortality:
Perfect this treason to the murderous hour
If you would win the hard identity
Of brothers a long race for men to run
Nor quite achieved when the perfection's won.

Sonnets Of The Blood II

Near to me as perfection in the blood
And more mysterious far, is this, my brother:
A light vaulted into your solitude.
It studied burns lest you its rage should smother.
It is a flame obscure to any eyes,
Most like the fire that warms the deepest grave
(The cold grave is the deepest of our lies)
To which our blood is the indentured slave:
The fire that burns most secretly in you
Does not expend you hidden and alone,
The studious fire consumes not one, but two-
Me also, marrowing the self-same bone.
Our property in fire is death in life
Flawing the rocky fundament with strife.

Allen Tate (19 november 1899 – 9 februari 1979)

Cover

Zie voor nog meer schrijvers van de 19e november ookmijn blog van 19 november 2011 deel 1 en eveneens deel 2.

19-11-2013 om 18:53 geschreven door Romenu  

De Amerikaanse dichter, librettist en essayist Scott Cairns werd geboren op 19 november 1954 in Tacoma, Washington. Cairns behaalde zijn Bachelor of Arts aan de Western Washington University (1977), een Master of Arts aan Hollins University (1979), een Master of Fine Arts aan Bowling Green State University (1981) en een PhD aan de Universiteit van Utah (1990). Momenteel doceert hij Engels aan de Universiteit van Missouri en geeft hij jaarlijks gedurende 4 weken in juni workshops schrijven in Griekenland, Op Cairns naam staan zeven dichtbundels, een verzameling van de vertalingen van de christelijke mystici, spirituele memoires, een groot essay over het lijden, en ook is hij co-editor van The Sacred Place (met Scott Olsen), een bloemlezing van poëzie, fictie en non-fictie. Deze won de inaugurele National Outdoor Book Award (Outdoor Literatuur categorie) in 1997. Hij schreef het libretto voor " The Martyrdom of Saint Polycarp,", een oratorium gecomponeerd door JAC Redford, en het libretto voor "A Melancholy Beauty ', een oratorium gecomponeerd door Georgi Andreev. Cairns's gedichten zijn verschenen in tijdschriften zoals The Atlantic Monthly, The Paris Review, The New Republic, Image, and Poetry en in diverse bloemlezingen.

Idiot Psalms

1  
       A psalm of Isaak, accompanied by Jew's harp.

O God Belovéd if obliquely so,
                     dimly apprehended in the midst
                     of this, the fraught obscuring fog  
                     of my insufficiently capacious ken,  
                     Ostensible Lover of our kind—while
                     apparently aloof—allow
                     that I might glimpse once more
                     Your shadow in the land, avail
                     for me, a second time, the sense
                     of dire Presence in the pulsing
                     hollow near the heart.  
Once more, O Lord, from Your enormity incline
                     your Face to shine upon Your servant, shy
                     of immolation, if You will.

2  
       A psalm of Isaak, accompanied by baying hounds.

O Shaper of varicolored clay and cellulose, O Keeper
                     of same, O Subtle Tweaker, Agent
                     of energies both appalling and unobserved,  
                     do not allow Your servant's limbs to stiffen
                     or to ossify unduly, do not compel Your servant  
                     to go brittle, neither cramping at the heart,  
                     nor narrowing his affective sympathies
                     neither of the flesh nor of the alleged soul.
Keep me sufficiently limber that I might continue
                     to enjoy my morning run among the lilies  
                     and the rowdy waterfowl, that I might
                     delight in this and every evening's intercourse  
                     with the woman you have set beside me.
Make me to awaken daily with a willingness
                     to roll out readily, accompanied
                     by grateful smirk, a giddy joy,  
                     the idiot's undying expectation,  
                     despite the evidence.

 
Scott Cairns (Tacoma, 19 november 1954)

19-11-2013 om 00:00 geschreven door Romenu  

De Vlaamse dichter, essayist en toneelschrijver Karel van den Oever werd geboren in Antwerpen op 19 november 1879. Hij stamde uit een Friese koopmansfamilie die zich in 1842 in Antwerpen had gevestigd. Hij was van 1905 tot 1912 redactiesecretaris van het door hem en Jozef Muls opgerichte literaire tijdschrift “Vlaamsche Arbeid” (1905-1930), waarin Jan van Nijlen de kroniek "Verhalend proza en toneel" verzorgde. Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog vluchtte Van den Oever naar Nederland en verbleef hij in Den Haag en Baarn. Na de oorlog, weer terug in Antwerpen, ging hij over tot het humanitair expressionisme. Hij was tevens overtuigd flamingant en katholiek. Terugkerende thema's die in zijn poëzie en proza tot uitdrukking komen, zijn dan ook God, de dood en zonde. Van den Oever is vooral bekend door zijn gedicht Dinska Bronska. Dit is evenals de meeste van zijn gedichten concreet beschrijvend van stijl. Karel Van den Oever werkte mee aan verscheidene tijdschriften en dagbladen zoals "Dietsche Warande en Belfort"

Dinska Bronska

Uit een oud dorp,
- kameelbruin als de steppe -
uit Plocka,
kwam Dinska Bronska.
Haar hoofddoek was pruisisch-blauw
en haar haar vlas-geel;
ook waren haar ogen blauw
als fjord-water.
Zij rook naar knoflook en spar,
zij droeg laarzen
en ging zeer zwaar en gauw.
In het "Hotel Lapland" zat zij
bij een tafel aan het straat-raam
zij schreef 'n brief.
Een haarlok viel laag op haar rode kaak
en zij stak haar tong uit,
want ze schreef moeilijk die brief
en daaronder "Dinska Bronska", haar naam.
Ze stak ook de penstok in haar mond
en zocht met haar ogen langs het plafond.
Op het papier waren 'n inktvlek
en groot gestompel van letters:
zij kocht het voor tien centiem
in de kruidenierszaak
over het hotel.
Er was 'n beetje inkt aan heur kaak.

O, Dinska Bronska;
gij vertrekt naar Canada:
de verroeste stoomboot wacht langs de kaai.
Gij laast op een almanak
der "Red Star Line"
dat Canada grotere appels,
o, hoger en geler koren heeft dan Plocka.
Het moet in Canada veel beter zijn!

O, Dinska Bronska,
met je zeer dikke vingers:
je schrijft zo moeilijk die brief.
Je ogen zoeken vliegen op het plafond.
"Moj Boze!"
Er zit 'n tranen-veeg,
o zo verdrietig,
van je blauwe ogen naar je mond.

O, Dinska Bronska!

 
Karel van den Oever (19 november 1879 – 6 oktober 1926)

19-11-2013 om 00:00 geschreven door Romenu