Broekie van Jantje

Er was eens een haveloos ventje
Die vroeg aan zijn moeder een broek
Maar moeder verdiende geen centje


En vader was wekenlang zoek
Ach moedertje, geef me geen standje
Er zit in m'n broekie een scheur

De jongens op school roepen: "Jantje,
Jouw billen die zien we der deur"
De moeder werd ziek van de zorgen

Lag stil en bedrukt in een hoek
Geen mens die haar centjes wou borgen

En Jantje vroeg toch om z'n broek
Toen heeft ze haar rok uitgetrokken

De enigste die ze bezat
En ze maakte van stukken en brokken
'n broek voor haar enigste schat

Nou konden ze Jantje niet plagen
Nou waren zijn billen niet bloot
Maar voor hij z'n broekie kon dragen
Ging moeder van narigheid dood

Ze stierf van het sjouwen en slaven

Vervloekt en verwenst door haar man
Toen Jantje haar mee ging begraven

Toen had ie zijn broekie pas an.