Deze artikelen gaan niet over een nieuwe godsdienst of religie maar wel over spiritualiteit, over een zoektocht naar wie ik en jij in wezen zijn.

Een uitdaging om zelf na te denken en onze eigen ideeën te vormen. Een uitdaging om onze innerlijke vrede zelf maximaal te vergroten en te delen met anderen. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik wil samen met jou reflecteren over het ”heelmaken” van onze relaties.

Je relaties met je ouders, je kinderen, je partner, je familieleden, je vrienden, je collega’s, je bazen, je ex-man of vrouw, je leerlingen, onze planeet Aarde, met de natuur en vooral de relatie met jezelf.

Ik nodig je uit om naar al je overtuigingen te kijken en je af te vragen of ze je innerlijke vrede en geluk brengen of innerlijke strijd, pijn en ellende.

Want per slot van rekening zijn het onze overtuigingen die bepalen wat we zien, ervaren en verwachten. (We “zien” wat we “geloven” en niet omgekeerd!)

Hoewel de wereld de voorbije honderd jaar enorme vorderingen heeft gemaakt op de gebieden van de wetenschap, medicijnen, onderwijs en elektronische communicatiemiddelen, moeten we toch nog een lange weg afleggen als het gaat om respectvol, liefdevol en harmonieus communiceren binnen al onze relaties. We hoeven maar even naar het nieuws te kijken om te weten dat dit maar al te waar is.

Je hebt geen NLP – vaardigheden nodig om gewoon te kunnen praten. Je kunt met iedereen onmiddellijk een vlot gesprek voeren op voorwaarde dat je begint over problemen, over het weer dat nooit lang goed kan blijven, over de jeugd van tegenwoordig, over de vreemdelingen …

Begin echter nooit over iets positiefs en maak vooral geen complimentjes want dan …

God of geen God? Wat ik er over denk, en jij?

Om te beginnen wil ik uitdrukkelijk stellen dat dit enkel mijn mening is en zeker niet “de waarheid”, ik geloof niet in de “waarheid” maar in verschillende wereldbeelden. En hoe beter ik het wereldbeeld van “de andere” begrijp, hoe beter mijn relaties kunnen worden.

 Ik oefen nu bijna vijftien jaar het beroep van schooldirecteur uit (Middenschool, 12 – 14 – jarigen) en daarvoor heb ik wiskunde, fysica en chemie gegeven.

Het zal je dan ook niet verwonderen dat ik tot mij drieëndertigste ongelovig ben geweest (wat dat ook mag betekenen).

Mijn “wiskunderedenering” over “God”:

1. Wij zijn driedimensionale wezens, dit wil zeggen dat alles een lengte een breedte en een dikte heeft binnen onze waarneming.
2. Wij kunnen ons een idee vormen van de tweedimensionale wereld, nl. het vlak en van de ééndimensionale wereld, een lijn. Dit zijn echter maar voorstellingen van de werkelijkheid.
3. Als een punt zich op een lijn tussen twee andere punten bevindt, zijn die twee punten de begrenzing van het “wereldbeeld” van dat punt. Het punt kan niet méér waarnemen, het kan zich geen vlak of kubus voorstellen.
4. Als een punt zich tweedimensionaal manifesteert dan is zijn de “grenzen” van het vlak de  begrenzing van zijn (of haar of het) “wereldbeeld”. Het punt binnen het “vlak” kan niet méér waarnemen, het kan zich geen kubus voorstellen.
5. De wetenschap stelt dat “de tijd” de vierde dimensie is. Iemand (of iets) uit de vierde dimensie zou dus de tijd beheersen. Voor ons ligt onze begrenzing van ons “wereldbeeld” dus binnen de driedimensionale waarneming. Wij kunnen ons geen vierde dimensie waarnemen, wij kunnen ons geen vierde dimensie voorstellen. Wij hebben wel definities gegeven van tijd maar in realiteit kunnen we enkel het nu bevatten.

Conclusie:

Het is niet omdat ik een ééndimensionaal wezen ben dat er geen hogere dimensie zou kunnen bestaan.

Het is niet omdat ik een tweedimensionaal wezen ben dat er geen hogere dimensie zou kunnen bestaan.

Het is niet omdat ik een driedimensionaal wezen ben dat er geen hogere dimensie zou kunnen bestaan.

Met andere woorden ik kan mij God niet voorstellen. Ik weet dat er voldoende mensen zijn die het tegendeel beweren maar voor mij is dit geen “feit”.

Bestaat er nu een God volgens mij? Met mijn verstand krijg ik geen sluitend antwoord, ik heb wel heel wat zaken “ervaren” in mijn leven die mij doen hebben “geloven” in God.

Vermits ik echter in het Westen ben opgegroeid en gezien ik van in de wieg met het Katholicisme ben geconfronteerd en vermits het gemakkelijker is om met “iemand” te praten dan met “iets” blijf ik met Jezus en met Onze Lieve Vrouw praten, zonder mezelf nog het etiket van Katholiek op te plakken.

Over mijn “ervaringen” met God echter een andere keer.

Groetjes

RV

Tessenderlo