We zijn
verheugd u van een aantal onze esbattementen kond te kunnen doen Ze zijn
echter allemaal nogal Moma & Bopa-related (opgepast voor gevoelige
kijkers)
De man die
u (hopelijk) op de hierbijtoegevoegde foto ziet is de heer Gur Shelef. Hij is
keeper bij de Antwerp Sanex Giants, een korfbalploeg die in de Arena speelt.
Let wel
korfbal is de letterlijke vertaling van het Engelse Basketball.
Een hele
ervaring om meen naar den basket te kunnen gaan. Een sfeerbeeld: mannen er
zijn nog chips genoeg zene, dief, dief, dief defense, defense,
Om maar te
zwijgen van de muziek: dedem dedemm, tententendemdem .
Leuk. Een
doener en een blijver.
Ook
verkwikkend is de cantus die we laatst hielden. Tot grote ergernis van
Stinooken, den opstandigen aankopende puber, die zoveel haar heeft (op zijn
kop) dat de bouwvakkers hem beginnen na te fluiten, Stinooken, dus die naar een
tekenfilm aan het zien was en het gekwebbel der gedisgnede figuurtjes niet meer
verstond.
Toen de
heer Bopa zijn Spanish Eyes inzette en de Moma het voortdurend had over haar ietsiepienietsiemieniepolkadotbikini
(wat zou ze daar in kwijt kunnen???) heeft de jonge krijger Stino de 1ste
het opgegeven en is op zijn duivenkot gekropen.
Wij hebben
dan vervolgens tot 1 kot in de nacht onze kelen gesmeerd en geschreeuwd als
gekken (was voor sommigen niet zo veel moeite )
Leuk. Een
doener en een blijver.
Ook leuk is
het voortdurende gestamp van onze aankomende spruit. Gisteren nog viel de Madre
uit de zetel, door een welgemikte trap van onze op-weg-zijnde. Ze/hij is in
plein form.
Leuk. Een
doener en een komer.
Dan maar
naar Mechelen gereden om er een vriend te ontmoeten Neen, helaas naar de
Zuidpool met Puberken en een zwartogige vriendin.Aangezien de twee jonge meiden zich achterin
plaatsten voelde ik me net een welgeplaatste taxichauffeur. De witte lichtbalk
en de klak ontbraken.
Maar het
was een goed stuk (ze zijn naar toneel geweest), de Joris, ne stoot, heeft
nen andere gast gekust op zijn blote voeten Wel Wel Wel!
Zo gaat ie
goed, zo gaat ie beter. As you like it
Zo lieve
kermisgangers, ik ga een beetje luisteren naar de Madre Ze heeft nog wat
klusjes voor me uitgedacht, opdat ik me niet zou gaan vervelen
De Amerikaanse
president George Bush heeft vandaag, op Wereldaidsdag, gezegd dat de
Verenigde Staten zich blijven inzetten in de strijd tegen de
verspreiding van aids. Hij benadrukte dat seksuele onthouding de beste
manier is om te voorkomen dat hiv, het virus dat aids kan veroorzaken,
zich kan verspreiden.
"Op
Wereldaidsdag onderstrepen we onze toewijding om tegen de aids-pandemie
te vechten met mededogen en met besluitvaardig handelen", aldus Bush in
een verklaring. De president zei verder dat de VS samen met andere
landen een alomvattende strategie voorstaat om de verspreiding van aids
tegen te gaan. Volgens Bush hoort daar ook seksuele onthouding bij,
evenals echtelijke trouw en het gebruik van condooms.
Volgens
de Verenigde Naties zijn dit jaar 4,3 miljoen mensen besmet geraakt met
hiv, waarvan 65 procent in Afrika. Sinds het eerste geval van aids 25
jaar geleden bekend werd, zijn 25 miljoen mensen aan de ziekte bezweken
en 40 miljoen mensen geïnfecteerd geraakt met hiv.
De Engelse
voetballer Wayne Rooney produceert al voetballend genoeg energie om een
anderhalf uur lang een volledig huis te verlichten. Dat berekende de
student David James voor zijn eindwerk over energieverbruik.
De
student rekende uit dat de 21-jarige aanvaller Manchester United per
match zo'n 6.700 kilojoules produceert, gelijk aan 1,86 kilowatt per
uur. Genoeg om een televisie zes en een half uur te laten spelen of
vier ketels water te koken.
Hier volgt een waarschuwing in het allergrootste belang:
Op 5 december 2006 mijdt u best alle shoppingcentra in het Vlaamse landsgedeelte.
Reden: Madre en Moma gaan samen een dagje shoppen. Dat is een evenement waar ons gezin (de integrale samenstelling) naar uitkijkt. Een volle dag rust. Tot 's avonds natuurlijk want dan moeten we naar al de winkelverhalen luisteren.
Ik geef u een beknopt overzicht van zo'n dag.
Ze spreken af om 14.00 uur. Ze treffen elkaar +/- een uur later. Ze gaan eerst iets drinken om van de emoties te bekomen en om de planning van de shopbezoeken vast te leggen. Omdat dit niet evident is, drinken ze nog iets. Rond +/- 16.00 uur trekken ze naar de eerste winkel. Daar vinden ze niet wat ze zoeken. Dan maar snel even pauzeren in een café. Zo gaat dat door.
Als ze dan doodvermoeid thuiskomen, drinken ze eerst even iets om op hun plooi te komen en spreken dadelijk een nieuwe datum af, omdat ze toch nog niets gevonden hebben.
Intussen werden wel al plannen gesmeed voor allerhande nevenactiviteiten...
Ach, we zien ze graag...
Ik heb maar één pertinente vraag: 'hoe komen ze in godsnaam toch aan die cadeautjes met Kerstmis?'
Het is stil in huis. Althans, zo zou het moeten zijn. Iedereen loopt op de topjes van zijn tenen door de kamers van onze burcht, want Madre is ziek! Stilte is natuurlijk een grote term. Het is heel moeilijk om een losgeslagen bende kinderen stil te houden. Als ze dan stil zijn, als ze allen slapen bijvoorbeeld, dan is het enige dat ge nog hoort: het geblaf van een roedel honden die binnengebroken zijn in onze woning. Ze moeten met zo een 17 zijn, denk ik. Allez, we hebben die honden nog niet gespot, misschien zijn het gewoon de hoestbuien van Madre.
Ze is ziek, erg ziek...
Ze heeft geen pretoogjes, maar wallen waar ze in Amsterdam nog een puntje aan kunnen zuigen. Ze is een schilderij dat in de regen gestaan heeft. Ze dartelt rond als een manke papegaai, met aambeien. Ze kronkelt als een schildpad die haar huis verloor in volle zee. Ze produceert meer slijm dan een slakkenkolonie van 10.000 stuks. Ze kreunt zoals Sharapova, Henin en al die anderen samen. Ze heeft nog andere ongemakken maar die kan (mag) ik hier niet opsommen, op straffe van kwade blikken en uitspraken zoals (met raspende stem en een licht gerochel) 'wacht maar tot ik beter ben'.
Arme Madre...
Zelfs de grog (wereldvermaarde samenstelling van Padre) heeft niet geholpen. Ik probeerde massages, strelingen, kusjes en al die trukken van de foor, niets hielp! Ik kookte zachte eitjes voor haar, zodat ze op krachten kon komen. Lebbeke serveerde zelfgemaakt wortelsap. Puberken heeft een liedje gezongen, Stinoke heeft een dansje gedaan, Rambo, zelf, heeft een tekening gemaakt... Niets hielp.
Toe we haar bijna wilden opgeven en haar lichaam doneren aan de wetenschap, hoorde ze plots iets rinkelen... Puberken verzette de glazen van het rode stierenbloed om haar brooddoos te pakken.
'Wat is dat?' schraapte ze haar keel... 'Wat is ...dat'. We hebben toen een glaasje ingeschonken, als ultieme reddingspoging en we hebben gebeden tot Bennie 16.
MIRAKEL
Marde dronk met volle teugen. Ze fleurde al gelegans op. Stinoke is dadelijk naar de winkel gespurt (in 48", een plaatselijk record) (proficiat jongen) en heeft een grote voorraad ingeslagen.
Madre is al wat beter, nu... Of het aan Bennie 16 ligt of aan de rode inhoud heurs glas, zullen we nooit met zekerheid weten. Maar als ze Bennie 16 later heilig willen verklaren (wat een geluk dat ik geen westvlaming ben), hebben ze hun eerste mirakel al binnen. Thanks yo Bennie 16.
Ik ga nu stoppen want ik moet Madre even terug rechthelpen. Ze is een half uurtje geleden omgevallen. Ja, die mirakels doen wat met een mens.
PS de film van de betere Madre is binnenkort misschien te zien in Flanders funniest home videos, als we het halen natuurlijk.
Gisteren had Rambo een vrije dag op school. Omdat niets leuker is dan een jong kind wat kunst aan te leren, trok ik met hem naar het museum. Hij vond het prachtig. Al die eigenzinnige en hedendaagse kunstvoorwerpen... Met de naam Panamarenko ging het niet zo eenvoudig. Hij noemt hem afwisselend paranko, panemko en soms gewoon die rare meneer...
Allez een leuke dag gehad.
Bovendien mocht Rambo zijn nieuwe rugzak uitproberen, die dient om zijn knuffels en autootjes in weg te bergen en ook voor zijn huiswerk (een kleuter heeft geen huiswerk maar als je opgroeit tussen tieners en bijnatieners die allemaal huiswerk hebben werkt dat frustrerend. Dus Rambooken heeft ook huiswerk, het klieren met stiften op papier) Hij was heel blij met zijn rugzakje. In volle museum haalt hij het idee op om zijn rugzakje even volledig leeg te kiepen. De cipiers van het museum hebben me uitgebreid geholpen alles in een draagtasje te doen, zodat onze jonge kornuit zo geen zware rugzak diende te torsen.
's avonds legde Madre de Rambo in zijn bedje. Hij vertelde honderduit over zijn dagervaring. Madre vertelde me dat ze me zeer dankbaar was dat ik voor onze voorlopig jongste een cadeautje had gekocht. Ik dacht dat hij het kwijt was, ik had hem nl een 'fluitje van een cent' gekocht een imitatie van een vroeg werk van Pieter Breughel de erg jonge, waarop hij heel even naar hartelust op floot, in de tram op de terugweg naar de burcht. Hij moest stoppen, een oude dame vroeg hem gedessideerd op te houden met zijn ergerlijk gejangel. Oude mensen hebben minder en minder voeling met ontluikende kunst.
Deze morgen schrok ik me een hoedje. Rambooken zat aan de korrelfleeks (zijn benaming) met een raar ding te spelen. Groot was mijn schok toen ik op de voorpagina van mijn krant een foto zag staan van dat zelfde rare ding. Het bleek om de meikever van Panamarenko te gaan.... Daarom moest dus alles uit die rugzak. En terwijl die mensen me hielpen heeft onze kleine vingervlugge snel dat beest in zijn rugzak gestoken... Dat was dus het cadeautje dat ik gekocht had.
Ach, we zouden het moeten teruggeven...
Maar omdat het zo lelijk is en Rambooken zo inventief was, mag hij het houden.
Ik overwoog eerst nog om losgeld te vragen en zo, maar dat verhaal bestaat al en ik wil graag vernieuwend zijn...
Dag liefhebbers van goedkope lectuur (anders zat u dit niet te lezen, maar nam u Couperus of Elsschot ter hand)
Op een druilerige maandagochtend een vrolijk blogje schrijven is een uitdaging! Ik ga er voor! Je zal zeggen: je hebt toch een leuk weekend gehad? Ik antwoord: Teuten Gérard! Ik heb het gehele weekend (hard) gewerkt. De financiële directeur van ons bedrijf: mevrouw De Madre had het aangekondigd. "Je zal hard moeten werken, lieve schat" Ja het gaat er bij ons soms intiem aan toe...De Directeur operaties (diezelfde mevrouw) voegde er aan toe: "en rap een beetje, lieveling" (alweer een gewenste intimitiet) (neen, ik heb dat echt per ongeluk verkeerd geschreven maar wel expres laten staan).
Ik dus aan de slag!
Immers: De Rambo was naar zijn papa, Lebbeke met wie naar Geel. De Stino moest wijn verkopen voor zijn zomerkamp en de puber had een deeltijdse betrekking als wijnverkoopster en lezeres van verplichte schoolliteratuur. Dus: Tijd genoeg voor vertier. Niets daarvan: de Directeur Audit (de zwangere mevrouw De Madre) had een paar onvolkomenheden ontdekt in mijn werk (nou ja) schema en heeft een beetje wijzigingen aangebracht. Schemas zijn haar eigen geworden na een vijf jaar durende opleiding ter zake.
Dan maar aan de slag! Een brief ontwerpen, 7.000 folders drukken, een website aanmaken, prospectie voorbereiden... De hele dag aan 't werk. 's avonds nog Stinoke zijn huiswerk gemaakt. Voor Lebbeke nog een uitstap gemaakt richting Geel (ze moest opgehaald worden). En weet u wie in de wagen zat toen we terug reden? Wie? Wie! U let steeds beter op.
Heeft dit nu pijn gedaan? Neen, 's avonds kwam ik van mijn werk en de Madre (mijn vrouwke) had enkel een paar eenvoudige huistaken voorzien. Later mocht ik zelfs haar aperitief brengen. Ze zijn zo lief mijnheer...
Maar alle gekheid op een stokje (niet dat van tussen de wielen en ook niet dat van ervoor - waar blijft de porto, puberken?) Het deed waarempel deugd nog eens goed te kunnen werken. De rug is beter, de moraal is goed en de klanten zijn gul (behalve in 't betalen).
Zonder ontspanning gewerkt? Niet helemaal. Zaterdag zijn we naar de Giants geweest. Dit is geen fastfoodketen, geen Engelse pub. Het zijn allemaal lange jongens die mekaar de bal afpakken en hem dan naast een korf mikken (die van Antwerpen toch). Sommigen (die van Bree) konden beter mikken. Ze wonnen dan ook.
Na afloop stelde een voetbaldeskundige, de heer Jos L. uit M. dat Shelef steeds een aanwinst zal blijven en een vaste waarde in het team, wat anderen ook mogen beweren. Toen een van de omstaanders, mevrouw Denise S. uit M. hem scheef bekeek voor deze boude gedachte, trok hij zijn verklaringen in.
We trokken het ons lekker niet aan en gingen bij één van de musketiers een duveltje nuttigen.
Al bij al een hele toffe uitstap. Een aanrader!
Quote van de week: "Ik ben een echte Antwerpsupporter, al heel mijn leven. Ik ken trouwens niets van voetbal" (om de persoon in kwestie niet te schaden, zal ik deze quote anoniem plaatsten. Naam en adres bij de redactie bekend)
Afsluiter van de week: De directeur IT van ons bedrijf (mevrouw De Madre) klaagt over het feit dat ik te hard op het toetsenbord van mijn PC klop en dat dan bovendien nog met zweetpollen...
Mijn leven is als een roos (vul de rest zelf maar in)
Een blije en opgewekte Padre (ah, ja, ik moest wel)
Toen Stinooken nog klein was hebben we ook fotootjes gemaakt,
In primeur, met mijn cameraatje in madre gekropen en ziehier:
 "Laughing"){kind=icon}
