Een blogger verwacht reacties op zijn blog. Toegegeven. Niet alle reacties gebeuren via het gastenboek. Vaak (meestal) zijn reacties mondeling gegeven, aan tafel (de kinderen), bij een glas porto (moma en bopa), op straat (vrouw facteuse, laat me gerust uw avances gaan niet op), in de winkel (mag het een beetje meer zijn) of per sms (het interesseert ons niet...).
Wat ik gisteren meemaakte tartte echter mijn toch niet zo beperkte verbeelding: mijn allerliefste Madre sprak niet tegen me. Ik had zoals menig Antwerps havenarbeider wel eens schalt: "wel beeld gene klank".
Na lang aandringen kreeg ik van Rambo een enveloppe met daarop de boodschap: "voor da bloggerke van niks". Ik zei nog tegen de bijtgrage Rambo: "dat is niet voor mij jongen maar voor je stiefzusje Annelies" Maar een stem bereikte me vanuit de kelders van onze burcht: "neeje veur aa, joenge, veur aa"
De omslag opende ik met trillende hand en er stond volgende boodschap in, ik geef ze u letterlijk: " als ge nu denkt dat ge me plezier gedaan hebt met uw blogske over de fantastische madre, dan ben je verkeerd. Je lult over vanalles en nog wat en je zegt niets over mij." Bleek weggetrokken zakte ik in elkaar. Mijn rug deed plots geen pijn meer, mijn endorfines joegen door mijn lichaam tegen het tempo van een raket op kruissnelheid. De PS was nog krachtiger: "ik ben uwen eigendom niet!"
Ai, ai, ai!
Ik heb madre verwaarloosd. Totaal ten onrechte... Ze verdient absoluut beter. Verwacht vandaag geen reclameboodschappen, geen ode aan overheidsinstanties, geen weet ik veel... Vandaag uitsluitend the madre in the picture!
Waarom zie ik madre zo graag, ik zal daar mee beginnen: ze is buitengewoon lief en attent, ze regelt het huishouden als een ervaren agent het kruispunt op het Schumanplein in Brussel. Ze volgt het huiswerk op, runt de volledige administratie van ons bedrijf en zet zich bovendien belangeloos in voor de commerciële kant ervan. Madre is een genie in het oplossen van materiële problemen, ze volgt kledingstukken op van wasmand tot kast. Een enkele keer verliest ze de opvolging (van een scoutshemd) maar dat lag aan anderen die het in een verkeerde kast gelegd hadden.
Madre slaapt nooit overdag, zoals vele lallebellen tegenwoordig wel doen en zeker als ze zwanger zijn. Hoogstens zal Madre eens 5 minuutjes gaan liggen om op krachten te komen.
Madre speelt nooit, ze is daarvoor een veel te bezige bij. Een enkele keer vult ze een sudoku in om haar afstompend huishoudelijk werk te onderbreken en zodoende haar intelligentieniveau (zeer hoog) op peil te houden. Wie daar geen begrip voor kan opbrengen is zelf zo dom als koperlood.
Madre doet onmogelijke dingen. Heden ochtend lost ze even een taak op voor puber_Annelies; hou us vast: de prijselasticiteit van het aanbod in een unitaire verhouding van de oligopolistische economie in een colchose. U begrijpt er niets van: Annelies en ikzelf ook niet.
Sommigen denken dat Madre een ochtendhumeur heeft. Fout! Madre is zo intens geconcentreerd haar dag aan het inplannen dat ze gewoon niet hoort dat iemand iets vraagt. Tegelijk lost ze wereldproblemen op, zoals 'er is geen melk meer'.
Toen ik heden in een krant (ik ga dus geen reclame maken) las dat een fotograaf (weer geen reclame) schreef dat de mooiste vrouiwen pas de mooiste zijn als ze 's ochtends wakker worden, heb ik dat artikel voorgelezen. Madre bekeek me alsof ik van een secte afkomstig was en haar voorstelde om lid te worden (zo argwanend, dus) Maar ik voegde er dadelijk aan toe. Ik ben daar volstrekt mee akkoord. Ze bekeek me nog argwanenderderder. "En jij, lieve schat" scoort op dat vlak het hoogst" voegde ik er nog aan toe. Al mijn vooroverleden grootouders nog aan toe, ik meende het heel erg.
Madre haar blik klaarde op, ze sprong recht en gaf me een tedere kus op mijn wang. Naar oeroude Christelijke traditie bood ik spontaan en snel mijn andere wang aan. Ze negeerde ze en kuste me innig en lief op de mond.
Zo komen er dus kindjes van...
En dat is natuurlijk een van de topredenen waarom de Madre de fantastische Madre is: ze draagt ons kindje... Dat is gewoon een wonder.
Ze is niet mijn eigendom, dat wil ik nog even rechtzetten. Maar wees gewaarschuwd: den dienen die van plan zou zijn om zet te komen afpakken: die zal in Italiaanse stijl worden afgemaakt, met de blote colt.
Voila Madre... Dat is mijn antwoord op uw briefken van gisteren.
Ik zie u graag, i love you, te quiro, ich liebe dich, je t'aime ... EN HEEL DE WERELD MAG HET WETEN ! ! ! !
Ja hoor, jullie zijn regelmatig onlaain om naar mijn saait te komen gluren... Doet me dat een plezier, zeg...
De titel suggereert van alles. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat bij gebrek aan de klassieke inspiratie, noodzakelijk om zo een blog levend te houden, ik vroeg aan Madre waarover zal ik vandaag eens schrijven? Haar antwoord deed me plots een liedje neurieën: 't is moeilijk bescheiden te blijven..." u kent deze rockenrollhit wellicht nog? Ze zei immers, zonder dralen, gestotter of ingetogenheid: "over Madre de fantastische".
Bouche bée zeggen de fransen. Mound full of teeth denken de Engelsen. Wir haben es nicht gewusst zeggen de Duitsers (zeggen ze al jaaaaaren) Ik had geen pasklaar antwoord klaar. Ik was als van de hand God's geslagen, deemoedig begon ik dan maar aan dit epistel. Ik zal het dus hebben over Madre de fantastische.
Maar eerst even een blok reclame:
Bruin zeep kan uw leven redden (of toch zoiets). Onze emminente poetshulp: Lady Confetti (zal later een extra editie weiden aan deze dame) is het meer dan zat om met allerhande merkprodukten die verwijzen naar Antwerpse Schepenen of Hollandse voetbalploegen, te werken dat ze ons aanroed (ik twijfel altijd aan het voltooid deelwoord van aanraden - dit neologisme is humorvole en cacheert (verbergt Lebbeke, verbergt) mijn onvermogen) (dubbele haakjes zijn oervervelend in een tekst (behalve als ik ze aanwend (wat ik wel eens meer durf doen(om u te treiteren(maar dat wist u al))))) Bruin zeep, dus. Te koop in de betere Aldi of andere Colruyt, zal het uw leven veranderen. Lady C. haar grootmoe kuischte al met dezen grooten product, dus wat toen goed was, is het nog. Alle nieuwlichters ten spijt! Ze vraagt, ze krijgt!
Gazet van Antwerpen (elk reclameblok heeft een aantal verschillende spotjes - dit dus evenzozeer) GVA helpt in de opvoeding van ons keitof, sprankelend samengesteld gezin, waarvoor ongemeende dank. In de zaterdageditie stond een artikel over op te voeden pubers. Ze schijnen een vreemde taal te bezigen waar wij ouderlingen soms moeilijk hoogte van krijgen. Evenzozeer krijgen we wel een bepaalde hoogte van woorden als: en ik citeer: "kutwijf, slet, Annelies, klootzak, hoerenjong, Antwerpsupporter en sos" Er zijn er nog veel meer, maar in dezelfde krant van heden staat dat dikke mensen een minder groot geheugen hebben als hun plankachtige soortgenoten - vergeef me ik kan er niet meer opkomen. GVA heeft echter een gouden tip (ze hebben er geen andere): vraag aan de puber in kwesti: "waar haalt u dat verhaal vandaan" en later zeg je bij enig recidivisme (het opnieuw doen, Lebbeke, het opnieuw doen) "ik zal nu even niet meer luisteren, naar jou" let op het klankvolle jou dat in een ruziesfeertje ongelooflijk bekakt en dus zeer onwaarachtig klinkt. Maar Maar dus, laat ons eerlijk zijn: dankzij GVA, deze zondag geen zwarte zondag, geen rode zondag maar een stille zondag. Dank u.
Gedaan met de commerciële boodschappen. Wat gebeurde er na het lezen dezer opvoedkundigen artikelenblok? Padre steeds bereid wat bij te leren, bespeurde aan de zaterdagtafel plots volgende conversatie: "eej geft de chocolat is deur!" "zoe vrogde da ni ee slet" "joenge, zieverer geft na diej chocolat of kslog oep a bakkes" "seg trut..."
Hier was de maat vol.
"Zeg jongeren" verbrak ik het gewouwel, "waar halen jullie dat verhaal vandaan?" "Goddoe ni aan en moeidoe me oeweige zoke, ouwe" was het antwoord. Ik heb toen al mijn moed verzameld en zei met trillende stem (mijn kinderen zijn groot geworden) "ik ga nu even niet meer luisteren" (toen heb ik dat dus gedaan - mijn MP3speler ingestoken en op volle kracht naar de twaalfde van Beethoven geluisterd) Voor mij was het dus stille zaterdag en stille zondag (ja die twaalfde duurt erg lang)
Oei, mijn blog is vol en ik heb nog niets geschreven over de fantastische Madre. Wel dat doe ik nu: ZE IS GEWOON FANTASTISCH en neen, ik leen ze niet uit, ze is niet te koop en ik doe ze ook niet weg wegens dubbel gebruik. Ze is van mij! Na
Het ga u goed volhoudertjes,
Oh ja, ik zou u graag willen oproepen een petitie te starten vi het blog van puber_Annelies om deze liefdevolle meid terug aan 't schrijven te zetten. Dus graag allen daarheen en zet in haar gastenboek: SCHRIJF PUBER SCHRIJF. U kan dan tekenen, al dan niet met uw echte naam.
:( Ik ben diepbedroefd, een groep vrienden ging gezamelijk om het hoekje....
Het zit zo: Iemand waarmee je 's nachts wakker bent is een vriend. De mensen van de Lijn houden me 's nachts wakker en zijn dus vrienden. De sporen voor de deur zijn gelegd en ze zijn nu om de hoek bezig. Ik ben dus verdrietig dat mijn vrienden om het hoekje zijn gegaan. Hoewel... deze nacht heb ik ze eerlijk gezegd niet gemist. Maar ja, met een vriend ben je ook niet elke nacht samen. Tenzij je homo bent, wat als vader van een vijfde-op-komst bezwaarlijk te veronderstellen is.
:D Eigenlijk ben ik dus opgetogen. Ik wilde de lezer dezes op het verkeerde been zetten. De Lijn heeft afgedaan. Ander en beter:
De Post!
Johny Thys (geen vriend, maar een vurig supporter van dit blog) heeft zich dusdanig geërgerd aan het wangedrag van zijn facteur in onze straat (lees de vorige edities van dit blog er maar eens op na) dat hij deze persoon uit zijn functie ontzette. Hij werd geroyeerd, gedesavoueerd, geëxcommuniceerd, gesalueerd en tenslotte getorpedeerd. Thys gaat nooit over één nacht ijs. Dat is bekend! Daarom bedacht hij slinks een GEO-ROUTE om de verplaatsing van de facteur zonder veel opzien te baren (snapt u em? t zit em in 'baren'). Het wordt evenwel gevaarlijker dan voordien want wie is de nieuwe brievendrager?
Mijn God: een VROUW!!!!
Nu ben ik Thys van harte dankbaar voor zijn inzet en empathisch vermogen maar hij brengt me dusdanig in zeer grote moeilijkheden.
Wat moet ik nu doen als Madre parei gaan kopen is op de markt en de bel gaat? Vluchten? Opendoen? Neen, driewerf neen...
Het kind opvoeden ener lelijken facteur, tot daar aan toe. Morgen een zwangere facteuse op de stoep met een vraag voor zorg en behulpzaamheid, daar zal Madre niet mee kunnen lachen.
Aangezien de GEO-routes op zijn en Thys geen uitweg meer weet, heb ik de oplossing (weeral) zelf moeten bedenken:
ER WORDT BIJ ONS GEEN PAREI MEER GEGETEN!
Zo ziet u maar, waarde lezer dezes, dat een pad van een samengestelde vader vaak over moeilijke en puntige doornen loopt, tenzij... hij natuurlijk slim is en uitweg na uitweg verzint...
Gisteren geëindigd met een boos gezichtje, vandaag begonnen met een blij! That's life my friends!
Blij en waarom niet?
- 't zonneke schijnt en verwarmt ons hartje - Stinooke heeft zijnen boekentas teruggevonden - Madre rust wat uit om 't boeleke beter te laten groeien - 't boeleke trekt zich daar juist geen (deelgemeente van rumst) van aan - de mannen van de Lijn fluiten een vrolijk wijsje (ge hoort het wel niet want hun machines maken te veel lawaai) en...
ik mag waarschijnlijk onder 't mes op 24/10.
Daarover laat ik u natuurlijk nog meer weten (ik ben er wel wat bang van, zo een beetje)
Ach we blijven positief ingesteld (:P) zoals u kan vaststellen...
(geen wilde diersoort, doch mensen die alle dagen de tram of de bus naar hun werk nemen)
Hallo forenzen, dus. Ik heb jullie altijd lief gehad. De liefde is bekoeld. Ik heb jullie niet meer zo graag. Om eerlijk te zijn zou ik 't liefst hebben dat jullie een fiets kopen of gewoon te voet naar 't werk gaan. Of zoek ander werk. Of stop gewoon met werken, zoals zo velen voor u al deden...
De reden van mijn ergernis is te zoeken in gebrek aan nachtrust, door u, forenzen, veroorzaakt. Omdat u comfortabel met de tram zou kunnen reizen, op zachte sporen, die uw poep zacht houden en niet te veel lawaai veroorzaken, opdat u uw walkman voldoende goed zou kunnen horen, heeft De Lijn (uw afgod, o forens) besloten om voor onze deur nieuwe spoortjes te leggen.
Toegegeven, vanuit de slaapkamer bekeken lijkt het wel een speelgoedspoorbaan die we herleggen. Vooral 's nachts is het mooi om de werkmensen van De Lijn te zien staan babbelen met elkaar, zo in die lichtjes van hun straffe schijnwerpers.
Maar het lawaai van de draaiende generatoren en van de draaiende vrachtwagens moet deze mensen hun gesprekken toch storen? O, forens, het is allemaal voor u dat dit gedaan wordt... Geweldig toch!
MAAR IK KAN NIET SLAPEN!
Dus forens, neem de fiets of ga te voet. Laat die verrekte oude roestsporen liggen. Ze liggen er nu al zo lang. Werknemers van De Lijn, babbel in een warm lokaal met elkaar, da's toch veel gezelliger...
ZET DIE GENERATOREN AF EN LAAT DIE KAMIONS NIET DRAAIEN ALS GE ER NIKS MEE DOET!
Als protestaktie zal ik deze nacht een slaappil nemen en op mijn rug liggen. Ik hoop dat mijn gesnurk uw werkloos kabaal overstemt, zodat u elkaar in uw nachtelijke gesprekken niet meer verstaat. Nah!
Oh, oh, oh, wat een dag! Net terug van het ziekenhuis: spoed. Puber_Annelies ligt met de vinger in het verband. Ze heeft hem gewoon versplinterd... Arm meisje. Nu moet ze constant met haar vinger omhoog zitten. Enig nadeel, ze zal in de klas dus op alle vragen antwoorden!
Stinoke heeft zich van zijnen beste kant laten zien: meneer is zijnen boekentas kwijt. Bon de omstandigheden en den ambras daar gelaten is dat een serieus probleem. Al zijn nota's zaten erin... en zeg nu zelf wie zou daar iets mee kunnen doen. Hij kan ze zelf amper lezen....
Beter nieuws - zeg maar uitstekend nieuws: De op-weg-zijnde heeft gesprongen; we hebben het zelf kunnen vaststellen! Gisteren naar de bergen geweest, daar een echo gedaan en onze kleine sprong van blijdschap een centimeter of wat in de vruchtzak. Omringd door een smurrige substantie gedraagt hij/zij zich als een vis in het water, een God in Frankrijk, een op-weg-zijnde in een vruchtzakje, dus! Zijn foto is knap. Zo te zien heeft hij veel van Madre. Het grote hoofd doet me weer denken aan onze facteur (zie lager) maar dat zal wel toeval zijn, zeker? In elk geval is alles ok! Miskramen zijn quasi niet meer mogelijk, zegt den dokter en die heeft daar naar het schijnt voor gestudeerd (volgende keer toch eens zijn diploma vragen - dat soort job wil elke man wel doen - zo'n groen frakske kunt ge in elke carrefour kopen).
Misschien moet Madre wel een vruchtwaterpunctie laten doen, kwestie van alle-valle-voor uit te sluiten.
In mijn diepste hartkamer weet ik dat alles goed is! Ik kijk erg uit naar ons babytje. Waarschijnlijk zal ik hem na een week of wat wel eens verwensen als hij/zij huilt op een moment dat het me minder uitkomt maar als ze dan groter worden heb je er zoveel plezier aan: ze verliezen boekentassen, versplinteren hun vingers, kakken op alles wat beweegt enz...
Je ziet, lieve mensen, het leven is een wonder... Zo een waar ze in Lourdes niet van terughebben...
Al klinkt dit communistisch en de titel een beetje politiek en ik in de beginselverklaring van mijn blog gezegd ende geschreven heb dat ik politiek zou mijden als de pest, moet er mij toch iets van het hart.
Ons samengesteld gezin is een perfecte weerspiegeling van het huidige politieke landschap. Al heb ik soms het gevoel burgemeester te zijn in een minderheidscoalitie met twee van de zes zetels.
1. ten eerste moet een raad samengesteld zijn uit een oneven aantal (wordt aan gewerkt, zal vanaf april ok zijn) 2. voor de nakende verkiezingen is er één zelfverklaard opvolger van de huidige burgemeester: Padre. Zijn actieprogramma voor de volgende zes jaar wordt niet meegedeeld om de oppositie niet de kans te geven nu al in het verweer te gaan. 3 Eerste en enige schepen, tevens voorzitter van het OCMW is de Madre. Zij behandelt o.m. aanvragen voor lokale subsidies. Zo werd na een keiharde onderhandelingsstrijd, met zittingen tot in de late uurtjes een toelage beslist voor kledingonkosten aan de oudste, gekend als puber_annelies. Haar beleid wordt evenmin prijsgegeven. Tenzij dan dat ze de last op haar schouders neemt om voor het zevende raadslid te zorgen. 4. Oppositielid van het eerste uur en fel gekant tegen gescheiden afvalsortering: de voormelde puber. Aangezien ze ook fel gekant is tegen opruiming en vaak uithuizig is, zal ze de functie van buitenlands waarnemer op zich nemen. Ze zal hierbij vooral de verkiezingen in Turkije volgen en misschien zelfs ter plaatse gaan kijken of ze menselijk en warm verlopen en of haar lievelingsgarçon op de lijst staat. 5. Fel oppositielid van het tweede uur: Stinooke. Hij is schaduwburgemeester en leidt de debatten bij de oppositie. Hij trekt zich graag het lot der grootste koffiekoeken aan, ook als die minder bereikbaar zijn de de kleinste. Hij houdt het koekenbestand zorgvuldig op peil (nul dus) en zorgt voor de commerciële details zoals voldoende consumptie van cola light. Hij wordt dus verantwoordelijk voor de consumptie van voedingswaren. 6. De minister van cultuur in ons minipolis is Lebbeke: zij organiseert op tijd en stond danscursussen, zoektochten, spelletjes en houdt de burgers van minipolis allert door op geregelde tijdstippen stof van het vierde leerjaar voor te leggen, zodat ze hun kennis op peil kunnen houden (of brengen). Als cultuurfunctionaris distantieert ze zich uiteraard van minderwaardige taken, zoals opruimen, schoonmaken, sorteren, was naar boven of naar beneden brengen enz. 7. De Rambo, lid van AEL, PVDA, Vlaams Belang en nog uit te vinden extreme partijen, neemt geen deel aan het beleid. Hij kakt er op! (letterlijk) Hij is autoritair, erg mededeelzaam, belet informatieverspreiding (roept en tiert als het nieuws op staat) en wordt later minister van verkeer, gelet op zijn fascinatie voor auto en bus. Hij oefent op ons intern circuit dagelijks met het rode gevaar (zijn auto).
Als burgemeester dit alles in goede banen is geen sinecure (ik voel mee met de Patrick) maar het blijft een uitdaging die de schepen en ikzelf graag ter harte nemen. Mijn wraak zal zoet zijn als de oppositie ooit verplicht wordt zelf burgemeester te worden. Ik wens ze een keiharde, meedogenloze oppositie toe. (tis eigenlijk plezant)
Mijn slogan tenslotte:
stem voor mij (ge kunt niet anders)
Het geplande concert 0110 ten huize minipolis over interne verdaagzaamheid is wegens gebrek aan belangstelling verschoven naar een latere datum.
Pijnlijk is de titel van een blog, wanneer het pijnlijk is om een blog te schrijven. Niet o.w.v. de inhoud, het gevoel of de weemoed die de donkere septembermaand met zich brengt. Ook niet omdat Ramboke er in slaagt elke nacht een vochtige bedstede achter te laten, niet omdat Madre vandaag nog exact 200 dagen moet groeien (daar is ze heel goed in...)...
Neen, pijnlijk, omdat de Hernia zich roert.
Spijts de inspuiting (lumbale epidurale) blijft mijn kwelgeest zich roeren.
Ach het zal wel overgaan met ouder worden, zeker.
Toneel
Leuk nieuws van het toneelfront. We zijn gisteren voor de tweede keer samengekomen, we groeiden aan met één meisje, zodat we nu beschikken over drie vrouwelijke en drie mannelijke acteurs in de dop (let op niet AAN de dop - want die mogen alleen bij VTM beginnen, niet bij ons...)
Weet je wat ze vinden? Dat een productie het leukste zou zijn als we een tekst zouden hebben die op het lijf dezer kornuiten geschreven is. Padre zal dat wel even regelen, zeker? Hou zeg! Ik ben geen machien van teksten, zekerst... Maar eerlijk is eerlijk, het zegt me wel wat!
Het is enorm boeiend en nog leuk ook om met die jonge teenagers aan het werk te gaan. Ze te leren (aan)voelen en dat ook nog te vertalen in beweging, fysiek en taalgebruik. Ik zoek een klein witgeweest handdoekje voor over mijn schouder te hangen, schat, begrepte wak wil zegge, schat.
