Het is ongelooflijk maar echt waar!!!

Ons kindje – de onderweg-zijnde - heeft volgens tinternet al zowaar peddeltjes (waaruit de handjes zullen groeien). Als vader ben ik trots dat hij/zij al goed met de kano overweg zal kunnen.

Verder groeit er nu een hart (tenzij het meer weg heeft van vader dan zal het een steen zijn) en ontwikkelt de borstkas zich…

Wat ben ik trots op die kleine, die al zowaar 140 slagen per minuut haalt. Met het hartje, niet met de peddeltjes…

We zijn zo gelukkig (allemaal) met de komst van de spruit dat we het aan iedereen zouden uitschreeuwen.

De Madre zou volgens tinternet ook nog wat kwaaltjes krijgen… Amaai dat wordt afzien voor Padre (denk ik dan stilletjes – ze leest dit toch niet).

Verwarrend zeggen ze op de saait. Vooral voor vader… tzalwel!!! Ze schrijven dat de moeder nu absoluut geen zin meer heeft in sex, of juist heel veel… Kunt daar maar aan uit.

Dat tesamen met de wijze raad die Godfather mij in de wieg meegaf: “als ze neen zegt bedoelt ze ja…” Wat moet ik nu als ze neen zegt? Of stel dat ze ja zegt? Arme Padre, volledig het noorden kwijt en het zuiden en de andere minder belangrijke windstreken eveneens…

Verwarring alom!

Volgens Madre zal er nog veel veranderen in haar buikje, ik kijk reikhalzend uit naar elke move die ze maakt…

Intussen ten huize samenstelling: Lebbeke is naar “wie”. Rambooke gaat samen met Madre naar de Boterhammerij, Stinooke en Puber_Annelies zijn net verrezen (zoek hier geen geloofsprobleem achter – ze slapen lang) en Padre zit te werken (dit niet meegerekend).

Madre heeft me net een colaatje gebracht en als blijk van mijn diepste waardering heb ik haar een voorzichtig knuffeltje gegeven, terwijl bespeurend of er nu zeer grote of absoluut geen reactie op komt. (zie hoger) De scène kunt u zich inbeelden (slechte geesten), net op het moment dat ik er meende te zullen gaan achterkomen, stormt de heer Rambo de kamer binnen met een levensgroot probleem, zijnerzijds: “ik moet kaka doen”.

Mijn queeste blijft voorlopig onopgelost.

Ik kan de lezer dezes met groot hart voor realiteit geruststellen: het kaka doen is vlekkeloos verlopen. Dit in tegenstelling met eerdere prestaties onzer jongste aanwinst.

Bij dit alles dwaalt mijn samengestelde vadergeest naar de tijd dat ik op kot zat en kinderloos het leven doorging en verlangde naar een kroostrijke omgeving. Ik had toen kunnen kiezen voor een job als opvoeder of schoolmeester of badmeester of zo. Dan was ik de ganse dag met kindjes bezig en kon ’s nachts rustig slapen…

Ach het mijmeren… bezigheid voor Pallieters.

PadrE