De Caraïben.

We zijn weer op weg. Eerst met de taxi naar de luchthaven. We worden uitgewuifd door de meisjes van de Panaderia waar we elke morgen gingen ontbijten. Ik wist niet dat we hier zo bekend waren!

Zoals je weet bestaat vliegen vooral uit wachten, dus ….

Inchecken en bagage droppen verloopt feilloos (en redelijk vlot) en dan weer … wachten. Na een rustige vlucht van anderhalf uur landen we in Santa Marta. Typisch detail: hier moet iedereen tijdens de vlucht een mondmasker dragen, wat alle passagiers zonder morren doen!

We hadden bij het hotel waar we geboekt hadden een taxi besteld, maar niets van taxi te bespeuren. Nu zijn taxi's een beetje tricky in Colombia. Er zijn veel verhalen over mensen die door taxichauffeurs opgelicht of zelfs beroofd worden, daarom wordt het aangeraden om nooit zomaar een taxi te nemen, maar je vervoer altijd via het hotel te laten regelen.

Daar stonden we dus op de luchthaven, zonder (veilig) vervoer. De oplossing: in plaats van buiten te stappen en een willekeurige taxi aan te houden, vervoer geboekt via een bureautje op de luchthaven zelf; dan wordt je bestemming, de chauffeur … genoteerd.

Zonder verdere problemen aangekomen in Minca. Een klein stadje met ongeveer 800 inwoners. Na het redelijk koele Bogotá is het hier een lekkere 27 graden! Minca ligt op een hoogte van 638 meter, wat voor ons (letterlijk) een verademing betekent.

We krijgen een kamer op de derde verdieping. Dat klinkt erger dan het is, want men telt hier anders: het gelijkvloers is hier de eerste verdieping, dus de derde is eigenlijk de tweede verdieping.

Goede kamer, balkon met uitzicht over bos en een douche die enkel koud water produceert. Ook de prijs ligt vrij hoog: €41! Als we na drie nachten gaan bijboeken en zeggen dat het ditmaal zonder booking.com is, zakt de prijs naar €21! Dat begint er al meer op te trekken.

Hier doen we een heel goede vogeltocht met een Venezolaanse ornitholoog, Tony. We boeken hem bij een firma met de weinig vertrouwenwekkende naam 'Jungle Joe', maar het is een heel competente gids en bovendien een sympathieke kerel. Prijs van de expeditie € 10 per persoon. Enige nadeel: opstaan om vijf uur, want we vertrekken om stipt zes uur. Het hoogtepunt van de tocht is een vogelkijkplaats, halverwege de berg, 'El turpial', waar voederplaatsen voor de vogels zijn en speciale 'drinkplaatsen' voor de kolibri's.

Ondertussen wisselen we van kamer; de huisbazin heeft blijkbaar medelijden dat we elke keer die laatste steile trap op moeten en we krijgen een kamer een verdieping lager. Zelfde kamer, maar nu moeten we het balkon niet delen met andere gasten.

Het eten blijft hier vreemd. De lekkere soep bij het ontbijt uit Bogotá heeft men afgeschaft, en middag- en avondmaal bestaat voornamelijk uit pizza, hamburger en spaghetti, tot … we een Arabisch (Libanees) restaurant ontdekken. Lekker: hummus, kebab, lekker gekruide rijst en als nagerecht een klein koffietje met baklava. Vermits we geen Colombiaans eten kunnen vinden, gaan we hier voortaan elke avond Libanees eten. Tussen haakjes: drugsgebruik is hier vrij algemeen: overal vind je 'eethuisjes' waar je naast koffie en thee ook marihuana, spacecake en ander 'lekkers' kan krijgen. Ook in ons guesthouse staan op ons balkon twee grote hennepplanten, waar de oudste zoon regelmatig een stukje van komt plukken …

Hier wegraken blijkt niet zo simpel : eerst terug naar Santa Marta, dan een bus of …. naar Palomino. De hoteleigenaar brengt de oplossing: hij wil ons (tegen betaling) met zijn grote 4x4 rechtstreeks naar Palomino brengen. De rit duurt 75 minuten, het zoeken naar ons hotel neemt drie kwartier in beslag. We hadden geboekt bij het Nuba Boutique hotel, dat bestaat uit een grote tuin met zwembad. In die tuin staan vijf bungalows en een 'woontoren' van (volgens de plaatselijke telling) drie verdiepingen. Het geheel is prachtig.

We krijgen de kamer op de hoogste verdieping van de toren. Heel ruim, eigen badkamer (koud water) en toilet, heel ruim dubbel bed met muskietennet en een terras met uitzicht op de tuin.

Als we na drie nachten onze nieuwe tactiek willen toepassen en bijboeken (zonder booking.com), is onze kamer niet meer vrij. We krijgen echter een hele bungalow ter beschikking: ruime kamer met groot dubbel bed (met muskietengaas over), badkamer met regendouche, toilet en een mezzanine met enkel bed. Oh ja, we hebben ook weer een eigen terras met een zitbank, een tafel en twee banken.

Palomino is een klein, typisch Caraïbisch strandstadje, gelegen op een hoogte van 2 meter (!) met 3800 inwoners. De temperatuur loopt hier overdag op tot in de 30 graden, maar 's nachts is het redelijk fris (25 graden). De meeste mensen lijken hier een winkeltje of een restaurantje te hebben. Het heeft de ontspannen sfeer van Wenduine in de zomervakantie, dus we voelen ons hier onmiddellijk thuis.

Hier doen we voor de middag een paar vogelwandelingen langs de Palominorivier en na de middag wandelen we richting strand en gaan we eten. Het strand is Caraïbisch: wit zand en palmbomen, maar een wilde zee waar je best niet ingaat. Het eetprobleem blijft bestaan: geen typisch Colombiaans voedsel. We gaan dan maar eten in een Cubaans restaurant, dat is tenslotte ook een beetje Caraïbisch!

Het hoogtepunt van ons verblijf hier is een tocht naar het 'Sanctuario de flamencos' in Perico. Om stipt acht uur komt een taxi ons ophalen. We moeten een dik uur rijden tot Perico. Daar wacht een plaatselijke gids ons op. We hebben een boot (type kano) voor ons twee en maken een tocht van meer dan een uur op het meer.

Heel veel flamingo's, aalscholvers en andere watervogels. Prachtig!

Dan een uurtje met de auto terug. Totale kostprijs: 378 000 Colombiaanse peso's of €75! Zeker zijn prijs waard.

Dit was het voor deze week. Morgen verjaart An, dus dat wordt een rustige dag, en daarna trekken we verder. Je hoort er nog van.

Foto's van An: zie hieronder.

De echte vogelfoto's: https://observation.org/users/50424/photos/?advanced=on