|
Na Santa Marta trekken we naar de grootste stad van de Caraïbische kust: Cartagena. De stad heeft een goed bewaarde koloniale (middeleeuwse) kern en een indrukwekkende geschiedenis.
Archeologisch onderzoek toont aan dat op de plaats waar nu Cartagena ligt, in 7000 voor Christus al mensen woonden.
De geschreven geschiedenis begint in de zestiende eeuw:
uit Wikipedia:
“De Spaanse ontdekkingsreizigers hebben begin 16e eeuw meerdere pogingen gedaan om hier steden te stichten. De eerste succesvolle poging was die van Pedro de Heredia. Hij stichtte Cartagena op 1 juni 1533. De stad was lange tijd een belangrijke schakel tussen Spanje en Zuid Amerika, mede door de grote Baai van Cartagena de Indias, waar de schepen veilig en beschut voor anker konden gaan.
Tijdens de 16e eeuw en de 17e eeuw was Cartagena een van de belangrijkste havens van de Zilvervloot en daardoor had (de boekanier) Drake het plan de stad bezet houden om zo de toevoer van zilver naar Spanje blijvend te frustreren. De Spanjaarden hadden dit voorzien en de schepen met de waardevolle lading al op reis naar huis gestuurd. De buit viel tegen en Drake had onvoldoende mannen om de bezetting vol te houden en vertrok. De Spanjaarden versterkten de stad om een herhaling te voorkomen.
In 1697 viel de Franse admiraaal Jean du Casse de stad aan. Spanje en Frankrijk waren in Europa in oorlog en de boekaniers zagen hun kans om hiervan te profiteren. De Vrede van Rijswijk 1697) bracht niet alleen vrede tussen beide landen, maar betekende ook een einde voor de boekaniers.
In maart 1741 werd de stad aangevallen door troepen van de Engelse Admiraal Edward Vernon die naar Cartagena oprukte met een eskader van 186 schepen met 2000 kanonnen en een marinierskorps van ruim 6000 man. Die aanval werd afgeslagen vanwege de krachtige tegenstand die geboden werd door generaal Blas de Lezo, diens garnizoen en de bevolking van de stad. Vernon vluchtte hierop voor een naderend Spaans ontzettingsleger, geleid door kolonel-ingenieur Carlos Suillars de Desnaux.
Na Vernon begon een periode van grote bloei die tot 1808 duurde. Er kwamen veel immigranten en de bevolkingsgroei leidde tot forse bouwactiviteiten waarmee de economische en politieke macht van de stad toenam. De rijkdom leidde tot de bouw van grote huizen en bibliotheken en drukkerijen werden geopend. Dit kwam allemaal abrupt tot een einde in 1808. In Aranjuez, in de regio Madrid, kwam de bevolking in opstand tegen koning Karel IV, met als uiteindelijk resultaat de Franse bezetting van Spanje.
Cartagena bleef belangrijk als havenplaats voor het onafhankelijke Colombia. Er werd geïnvesteerd in een spoorlijn tussen Cartagena en Calamar, een belangrijke binnenhaven waarmee de goederenoverslag in de haven toenam. Met het geld dat verdiend werd in de haven en de internationale handel kwam de industrie in de regio tot opkomst.”
Het gevolg van deze geschiedenis is nog altijd goed te merken. De oude stad is omgeven door enorme muren en binnen die omwalling ligt een authentieke, rijke stad met grote gebouwen.
We komen hier aan vanuit Santa Marta na een vlotte rit met een luxueuze minibus goede zetel, beenruimte, airco.
Ons hotel ligt in de oude stad. Het is niet zo makkelijk te vinden, want het blijkt uit drie historische huizen te bestaan, die niet naast mekaar gelegen zijn. We schrijven ons in op het adres van boeking.com, maar worden begeleid tot ergens in een straat achter de hoek, in 'Hotel Casa Cartagena'. Het blijkt een mooi hotel, met vriendelijk personeel, een goede airco en een uitstekend ontbijt op het dakterras.
We doen de toeristische dingen: bezoek aan de kathedraal en het museum 'Palacia de inquisition', over de geschiedenis van de stad en vooral de rol van de Spaanse inquisitie. Boeiend.
We gaan vogels kijken in de Botanische tuin, maar als we terug komen horen we dat er vanaf morgen geen plaats meer is in het hotel. Wij hadden twee dagen bijgeboekt, maar onze kamer bleek ondertussen al verder verhuurd te zijn en alles was volzet.
Daar stonden we dan: geen slaapplaats morgen, geen reisplan (dat wilden we in die extra dagen verder opstellen), geen vervoer naar …. !
Eerst nog eens lekker Caraïbisch gaan eten (soep, hoofdschotel vis met kokosrijst) en dan vlug plannen. Onze volgende stap zou normaal Medellin zijn, maar de busrit ernaartoe duurt minstens 14 uur, dus te lang. Vliegen is geen optie: nergens tickets te koop. Dus goed op de kaart gekeken en geboekt in Mompos, een stadje ergens op de weg naar Medellin. Met behulp van de receptionistes opgezocht wanneer er bussen rijden en een taxi besteld.
Oef, we kunnen weer verder en waar we uitkomen zullen we wel zien.
De reis naar Mompos begint hectisch. De bestelde taxi komt niet opdagen. Na wat getelefoneer door de receptioniste komt er (een andere?) taxi aangereden die door het verkeer slalomt en ons in sneltreinvaart naar de busterminal brengt. We arriveren vijf minuten voor het vertrek en moeten nog tickets kopen.
Alles gaat hier heel traag en omslachtig. Paspoortnummers moeten worden ingevoerd in de computer, de bediendes nemen alle tijd en we mogen deze bus zekers niet missen, want de volgende komt pas na de middag en dan moeten we vijf uur wachten en komen we in het donker aan in ons hotel.
Hoe dan ook: we halen het en na een rit van zes uur in een heel goede bus komen we aan in Mompos. Met een taxi op 5 minuten van het busstation naar ons hotel bij een temperatuur van 36 graden.
Net als Cartagena is Mompos (of Monpox) een laaggelegen stad(je). Het is veel kleiner dan Cartagena (ongeveer 42 000 inwoners) en ligt op een hoogte van 32 meter aan de 'Rio Magdalena'.
De stad werd in 1540 gesticht door Spaanse kolonisten. De Magdalenarivier was een belangrijke verbindingsweg tussen de Andes en de kust en zorgde voor het vervoer van tabak, edelmetaal, smokkelwaar en slaven. Op 6 augustus 1810 riep Simon Bolivar hier de onafhankelijkheid van Colombia uit.
Het stadje is historisch interessant (we bezoeken dus ook enkele kerken), maar het ligt ook midden in de natuur.
Langs de rivier is een 'malecon' ('den dijk') aangelegd en langs de malecon zijn er ontelbare restaurantjes opgericht. Tussen de malecon en het water staan bomen, waarin tientallen vogels zitten. Tijdens onze kennismakingswandeling ('s namiddags rond drie uur, slechtste moment van de dag) bij 36 graden, zagen we op twintig minuten twintig verschillende vogelsoorten. Een vogelgids vinden blijkt hier echter onmogelijk. We boeken dan ook een toeristische boottocht op de rivier. Prijs: €8 per persoon. Aantal passagiers 7. Duur: drie uur! Gids: kende weinig van vogels, heel geïnteresseerd in leguanen. Resultaat: een van de meest interessante vogeltochten die we waar ook ter wereld hebben gedaan! We varen de rivier af en slaan een zijarm in. Zo komen we in een soort pantanal: een gebied dat bestaat uit moerassen, weiden, ondergelopen weiden …. We zien tientallen vogelsoorten en missen er zeker nog evenveel door de te grote snelheid van de boot. Iedereen is geweldig onder de indruk. Wij vinden de tocht zo interessant dat we voor twee dagen later dezelfde tocht boeken. Voor de prijs moeten we het niet laten.
Buiten onze vogeltochten wandelen we hier rond, gaan eten, gaan regelmatig iets drinken of een ijsje eten en tijdens de grootste hitte (tussen 12 en 3 wordt het vlot 38 graden) trekken we ons terug in onze aircokamer, lezen wat, selecteren vogelfoto's en werken een beetje aan de planning voor de rest van de reis. 's Avonds gaan we eten in het stadje. Het is hier veilig, dus we kunnen buiten in het donker. Overal hangen lichtjes, de kerktoren is verlicht en we maken een stuk van een carnavalstoet mee. Heerlijk om hier een weekje te verblijven, spijt dat we morgen weer verder willen: er is hier nog zoveel moois te zien.
Vandaag trekken we verder richting Medellin. Zelfde redenering: 14 uur bus is te lang, dus splitsen!
Met behulp van de jongens van de receptie vinden we uit hoe de bus rijdt en waar ergens het midden van die rit is.
We kiezen voor Bucaramanga, een stadje waar niets te doen is, totaal niet toeristisch. We kiezen voor een goed hotel (ruime badkamer, airco …) en blijven hier een dag.
De rit duurde toch nog heel lang (bus stond meer dan anderhalf uur in panne), zodat we 's avonds even voor vijf uur arriveerden. Het stadje ligt een stuk in het binnenland op een hoogte van 900 meter. Dat voelen we onmiddellijk aan de temperatuur : 21 graden, een kleine 17 graden koeler dan vanwaar we deze morgen vertrokken. Hier gaan we een dag besteden aan het reisverslag en het voorbereiden van de laatste maand van onze reis.
Je hoort nog van ons!
Foto's van An: zie hieronder.
Voor de liefhebbers: https://observation.org/users/50424/photos/?advanced=on
|
