|
Medellin is een grote stad (2.5 miljoen inwoners) die op een hoogt van 1500 meter ligt.Een citaat uit Wikipedia:
'Aan het eind van de 20ste eeuw had de stad te maken met veel geweld en criminaliteit, onder andere door het 'Kartel van Medellin' onder leiding van Pablo Escobar. Waar in Medellin aan het eind van de jaren tachtig van de twintigste eeuw gemiddeld 4000 moorden per jaar gepleegd werden, is de stad er de laatste jaren een stuk veiliger op geworden en zijn de criminaliteitscijfers spectaculair gedaald.'
De regering heeft inderdaad een grote inspanning gedaan om bepaalde wijken 'op te kuisen'. De middelen waren op zijn zachtst gezegd dubieus: iedereen die in bepaalde wijken een drugdealer of een lid van het drugskartel neerschoot kreeg een beloning: geld, loonsverhoging of vakantiedagen. Dit resulteerde in het einde van de kartels, maar ook in heel veel onschuldige slachtoffers!
De stad is inderdaad een stuk veiliger, maar toch zijn er nog wijken waar je beter niet een avondje uitgaat.
Er zijn mensen die deze stad fantastisch vinden, er zijn er ook die deze stad helemaal niet leuk vinden. Wij behoren tot de laatste categorie. We bezoeken Medellin twee keer, met een rustpauze in Guatapé. Voor dit deel van ons reisverhaal behandelen we de twee bezoeken in een verhaal.
Dus : Medellin.
Na een lange busrit komen we aan op de busterminal van Medellin. Gelukkig hebben ze hier heel goede bussen: comfortabele zitplaatsen, airco, voorbehouden plaatsen, bagage veilig achter slot in de bagageruimte en soms zelfs Wifi. Met een taxi naar ons hotel.
De stad telt verschillende wijken, en wij hebben geboekt in een veilige wijk. Het blijkt de uitgaanswijk van Medellin te zijn. Ons hotel ligt in een heel rustige zijstraat, maar twee straten verder breekt de hel los: disco's, bars, restaurants, druk verkeer …. Na de rustige natuur die we ondertussen gewoon zijn is dit echt geen verbetering. Gelukkig is ons hotel heel goed: vriendelijk personeel, goede Wifi, warme douche, lekker ontbijt (in de prijs inbegrepen...). Op het einde van de straat (en nog een straat verwijderd van de feestelijkheden) vinden we een goed restaurant, waar men (eindelijk!) ook plaatselijke gerechten serveert. We proberen ze uiteraard uit. Het eerste is 'Bondeja Paisa'. Het bestaat uit een (heel) dik stuk spek, een karbonade, chorizo, een spiegelei en rijst. Je krijgt er een slaatje en een avocado bij. Heel lekker, maar verschrikkelijk veel.
Ons tweede gerecht heet 'Mondongo' en dit serveert men hier alleen in het weekend. Het is een dikke maaltijdsoep met drie soorten vlees, aardappelen, groenten (o.a. veel bonen) en ook hier rijst en een slaatje. Na deze maaltijd kunnen we enkel nog naar ons hotel wankelen.
Hier bezoeken we de 'Jardin botanico', een héél mooie tuin met een paar interessante vogels. Wegens de 'gevaarlijke wijken' en de uitgestrektheid van de stad , kunnen we van hieruit niet veel andere plaatsen bezoeken. We besluiten om even te ontsnappen naar een rustiger plaats: Guatapé.
Als we een paar dagen later terugkeren, boeken we een hotel in het centrum van de stad, in de buurt van de kathedraal. We willen hier het museum bezoeken waar men veel beelden en schilderijen heeft van Fernando Botero. We hebben het werk van deze kunstenaar leren kennen in Bogota en daar gehoord dat heel veel van zijn werken hier te zien zijn.
We arriveren terug in Medellin via onze gebruikelijk reismethode: met de bus. Op de terminal een 'veilige' taxi gezocht en naar ons hotel. We logeren dit keer in één van de hoofdstraten van de stad. Dat heeft wel als gevolg dat de straat afgesloten is voor het verkeer en dat bij de in- en uitgangen politieposten zijn opgesteld met scanners waar je doorheen moet. Onze taxichauffeur zegt dat het hier heel gevaarlijk is en wil ons niet alleen laten gaan. Hij roept de hulp in van een burgerwacht (in uniform), die ons naar het hotel brengt. Het hotel zelf is een echt hotel: groot (we zitten op de vierde verdieping), proper, efficiënt en een tikje onpersoonlijk.
Hier doen we een wandeling naar het museum. Overal politieposten en overal heel veel politie. Op de straat naar het museum en op het plein ervoor staan veel beelden van Botero. Het museum (en vooral de zalen die gewijd zijn aan Botero) is fantastisch. Airco, goede verlichting en uitleg in Spaans en Engels. Alleen spijtig dat we geen foto's van de schilderijen mogen nemen. We zijn hoe dan ook blij dat we dit ontdekt hebben.
En dan hier weer weg naar onze volgende bestemming: Jardin, maar eerst nog een woordje over Guatapé.
Van Medellin naar Guatapé is maar een korte verplaatsing: twee uur bus. We komen hier aan in de regen, de eerste keer na Bogota!
Guatapé is een heel mooi stadje, omringd door meren, waarvan de huizen beschilderd zijn in allerlei kleuren. Het is vooral bekend om een enorm rotsblok dat je door middel van een eindeloze trap kan beklimmen. We hebben weer een heel mooie kamer met warme douche en een ruime zitkamer waar je contacten kan leggen met andere reizigers. We doen hier een paar wandelingen door het dorp (mooi dus), gaan vogels kijken (ondanks de meren geen watervogels!) en bezoeken de kerk. Hier wordt het duidelijk dat de vastentijd is aangebroken: de kerk hangt vol met paarse doeken. We komen hier tot rust na het hectische Medellin. We maken van de gelegenheid gebruik voor een kappersbezoek.
Na ons tweede bezoek aan Medellin zetten we onze reis verder. Eerste halte: Jardin. Heel mooi, klein dorpje, waar het sociale leven zich afspeelt op het grote plein voor de kerk. Heel het plein is volgezet met tafels en stoelen en vanaf zeven uur 's morgens zitten de mensen hier 'cafecito's' (kleine koffietjes) te drinken. We hebben hier een 'suite': heel de bovenste verdieping is van ons: ruime kamer, aparte badkamer met toilet en douche, een groot balkon met uitzicht over de stad en op de kamer een heel grote TV. Eén nadeel: men begint hier aan het internet te werken en in heel de straat is er geen Wifi mogelijk. Gelukkig is er een oplossing: op het plein voor de kerk is er gratis internet voor iedereen. In dit hotel blijven we een paar nachten en dan verhuizen we naar een hotel op het dorpsplein, waar wel internet is.
Jardin is fantastisch: grote kerk (met twee met zink beklede torens), mooi stadje (de mensen hier vinden zelf dat ze in de mooiste stad van Colombia wonen), gezellige sfeer, goede vogelwandelingen en een fantastisch reservaat waar een heel bijzondere vogel gevonden wordt, de rode rotshaan.
In het weekend is het hier 's avonds fiësta: uit alle cafés en restaurants klinkt mooie Spaanse muziek en de 'cowboys' van de omliggende haciënda's komen hier te paard een pintje drinken. Het paard wordt vastgemaakt voor de drankgelegenheid (zoals in de cowboyfilms) en na enig drankverbruik geven de ruiters rijdemonstraties op de straat voor het plein. De paarden zijn prachtig en de dressuur ongelooflijk. Typischer vind je nergens!
Maar zoals dat gaat op een reis: na een paar dagen trekken we weer verder.
Vandaag boeken, tickets kopen en morgen weer op weg. We zijn aan onze laatste maand bezig: nog een drietal weken te gaan en dan terug België. We zullen het reizen missen.
Foto's van An: zie hieronder.
De echte vogelfoto's: https://observation.org/users/50424/photos/?advanced=on
|
