Met heel veel spijt in het hart verlaten we Jardin. Het was een van de mooiste stadjes (zowel qua natuur, gezelligheid als menselijk) waar we deze reis geweest zijn.

Omdat het om een grote afstand gaat, splitsen we de rit weer in twee. Onze eerste halte wordt Salamina. In het busstation(netje) waar we onze tickets bestellen vertelt men ons dat het gaat om een rit van 'ongeveer vier uur'.

De bus blijkt geen grote bus te zijn, maar een minibusje. Desondanks hebben we goede zitplaatsen.

Aankomst: drie uur in de namiddag! De rit duurde dus acht en een half uur, bovendien was er een tussenstop (met overstap) op een plaats die niet afgesproken was.

De baan was geweldig kronkelend en in zeer slechte staat, wat we absoluut niet gewoon zijn in Colombia. Desondanks was het uitzicht fantastisch.

Enfin uiteindelijk komen we doodmoe aan in Salamina. Het is een rommelig stadje, met veel stinkende auto's. Gelukkig hebben we een goed hotel in een rustige zijstraat. Het plaatsje ligt op een hoogte van 1700 meter en heeft heel veel hoogteverschillen: elke verplaatsing betekent (veel) klimmen of dalen. We slapen hier twee nachten, genoeg om te informeren en tickets te kopen voor het vervolg van onze reis. Hier wordt ik dus gewekt door een duidelijk voelbare aardbeving (zie vorig bericht). Het blijkt dat dit deel van Colombia daar erg gevoelig aan is. De tweede dag hebben we heel veel regen, afgewisseld met mist. Naar buiten gaan is geen echte optie, we houden ons dus bezig met lezen, enkel onderbroken door tickets te gaan kopen en te gaan eten. Het is koud (19 graden)!

De dag daarna is het weer beter en vertrekken we naar Manizales. Dit is een grote stad die we enkel nodig hebben om van de bus over te stappen in een taxi. Onze uiteindelijke bestemming is 'Hacienda Venecia', een koffieplantage, gelegen op 1372 meter,) waar men ook gasten ontvangt.

De busrit verloopt vlot. Klein busje maar goede zitplaatsen en geen slechte wegen of problemen onderweg. Op de terminal vinden we vlug een taxi, die beweert te weten waar het is.

De taxirit is verschrikkelijk. De weg is niet geschikt voor personenwagens, enkel voor wagens met 4x4 aandrijving. Verschillende keren zitten we vast en schuurt de auto met zijn onderkant over de opstekende stukken rots. Gelukkig zet onze chauffeur door en bereiken we ons onderkomen.

De haciënda is fantastisch. Er zijn twee delen: het 'Mansion house' op de heuvel en de tot (mooie en gerieflijke) onderkomens verbouwde koffieloods honderd meter lager. Beide gebouwen zijn omgeven door een groot gazon en voorzien van een zwembad. Overal vind je voederplaatsen die veel en mooie vogels aantrekken.

Het eten is top en het personeel heel vriendelijk en behulpzaam. Hier ontspannen we ons en doen vogelwandelingen in de omgeving en op het domein (tussen de koffiestruiken) en eten we lekker. We hebben hier voor drie dagen geboekt. Daarna gaan we naar het 'Tinamu birding reserve'. Het bevalt ons hier echter zo goed dat we bij het uitchecken onmiddellijk terug drie dagen boeken na ons bezoek aan Tinamu reserve.

Er is echter een probleempje: de eerste dag is alles hier bezet, maar de mensen van de receptie vinden een oplossing: we kunnen de eerste dag in de Mansion verblijven, aan de prijs van de 'coffee lodge).

Met een aangepaste auto (SUV, heb je hier echt nodig) naar Tinamu Birding reserve. Dit is een privé natuurreservaat, met logies, waar vogelliefhebbers van over heel de wereld komen om de bijzondere vogels te zien.

We krijgen hier een geweldige kamer: heel groot met een dressing en met een badkamer met grote ramen die uitkijkt over een beboste vallei. De dag begint hier om half zeven met een kop koffie, gevolgd door een vogelwandeling. Dan ontbijt en weer een wandeling. Middagmaal, even rust en rond twee uur terug een tocht. Elke tocht wordt begeleid door een vogelgids, die niet alleen de namen van de vogels (in het Engels) kent, maar ook weet waar hij die vogels kan vinden. We ontdekken hier veel nieuwe vogels, maar foto's nemen is niet altijd gemakkelijk, het is hier heel bergachtig met dichte bossen en heel mistig en donker. Desondanks vinden we het geweldig. Elke keer we ons laten zien staat er een gids klaar om te vragen of we een tocht willen doen!

Na drie dagen terug naar de haciënda. Een nachtje in de Mansion ( vijftien pauwen op het gazon, grote luxe, maar wij hebben de meest simpele kamer) en dan terug naar onze oude stek.

Weer vogels waarnemen (en twee slangen), lekker eten, beetje lezen bij het zwembad en de laatste twee weken van onze reis voorbereiden.

Spijtig dat we hier weg moeten, maar hopelijk komt er nog veel moois voor we Colombia verlaten.

Je hoort er nog van.

An en Jos

Foto's van An: zie hieronder

Voor de diehards: https://observation.org/users/50424/photos/?advanced=on