Met onze duif gaat het goed...ondanks het gebroken pootje, dat erbij hangt als een hinderend opstakel, zoals je op de foto kunt zien. Wim was gisteren bij zijn ouders en zijn oudste broer op bezoek...en ook hij heeft een duif gevonden. Hij zoekt er companie voor en hij zou graag onze duif willen hebben. Een familielid van hen, was een duivenmelker...en Wim zijne pa ook. Hun nonkel had er één met ene poot. Die was ook gebroken geweest, maar hij bondt er een draad aan, zodat de poot geen bloedtoevoer meer kreeg en er vanzelf afviel. Met die duif heeft hij achteraf nog wedstrijden gespeeld...zij kon daarna terug vliegen en leerde met één poot te leven. En onze duif is nog zéér jong...ze is van het jaar 2007, dus zal zij haar zeker nog goed kunnen aanpassen. Ik durf dat wel niet, die poot afbinden, hoor! Patrick (Wim zen broer) die durft dat wel, dus zal ze binnenkort verhuizen. Ik denk wel dat ik hartzeer ga hebben bij het afscheid...en nu moogt ge mij uitlachen, zoveel als ge wilt...maar ik ben er al aan gehecht geraakt. We zien wel.
|