Dezer dagen werd de jonge inspecteur van politie Kitty Van Nieuwenhuysen
begraven.
Zij werd neergeschoten, vermoord, tijdens haar dienst op 4 december 2007.
Postuum krijgt ze twee eretekens. Op haar plechtige uitvaart waren er een
afvaardiging van de Koning, de minister van Binnenlandse Zaken Dewael,
Vlaams minister Ceysens, en de burgemeesters van Beersel en Leuven.
Alle Belgische media besteedden dagenlang terecht heel veel aandacht aan
deze politiedode. Terwijl heel de Belgische bevolking ontroerd en gegrepen
het moorddadig optreden van die gangsters aanklaagde.
Ik sluit mij daar natuurlijk bij aan.
Toch kreeg, naar mijn gevoel, die andere gedode, nu door het moordende
verkeer, wel wat te weinig aandacht.
Want op diezelfde dinsdag 4 december werd een fietster, een moeder van 34
die haar kindje naar school had gebracht, zonder enige overtreding
doodgereden door een vrachtwagen (dodehoek ongeval).
Vijf centimeter op tien, mat het berichtje op de binnenbladzijden van De
Standaard.
Verder geen commentaar, geen mogelijke oplossingen, geen rouwbetuigingen.
Gewoon vermelden, punt gedaan. Of nee, wachten op de volgende, leek het mij.
En op 8 december, stond er op de binnenbladzijden van Het Nieuwsblad, werd
in Brasschaat een jongen van 13 jaar op het zebrapad doodgereden door een
lijnbus van De Lijn.
Men was er nog niet uit wie schuld had.
Bus en jong ventje beiden op het zebrapad. Wie zal dat in een proces winnen?
Maar dood is en blijft die jongen wel.
Buiten het berichtje op de binnenbladzijden, was er niets vermeld over het
hoe en waarom dit jonge verkeersslachtoffer onder de autowielen de dood
vond.
Op 8 december, dus allen op minder dan een week, vind ik in een plaatselijke
krant, het kleine berichtje dat een 63 jarige vrouw overleden is na een
aanrijding door een tram in Berchem.
Het gebeurde op de middag. Ter hoogte van het woon en zorgcentrum waar zij
verbleef, had die dame de straat overgestoken met dodelijke gevolgen voor
haar.
Ik bleef op mijn honger wat betreft de oorzaak.
Was daar in de buurt geen oversteek met lichten? Reed die tram te snel? Wat
doet de Vlaamse maatschappij voor openbaar vervoer De Lijn, om dit soort
ongevallen te vermijden? Worden bejaarden voldoende ingelicht over de
gevaren van het verkeer, vooral bij het oversteken van de straat? Zijn er
voldoende voorzieningen voor kwetsbare (en niet vervuilende) weggebruikers?
De doden in het moordende verkeer (om van de gekwetsten nog te zwijgen)
krijgen echt bitter weinig aandacht in de media.
Misschien komt het - ik weet het is een morbide veronderstelling maar wie
weet iets beters? - omdat die doden en gekwetsten in het verkeer er MOETEN
zijn om het vooropgestelde getal te behalen.
Immers de Overheid, zowel op federaal en ook Europees gebied, stellen dat
we in 2010 als streefdoel hebben zowat de helft van de dodelijke ongevallen
in vergelijking tegenover het gemiddelde van 1998-2000, dat is voor België
1500, of minder dan 750 doden op de Belgische wegen in het jaar 2010
(informatie van De Staten-Generaal 2001, Belgisch Instituut
Verkeersveiligheid).
Voor Europa is dat 25000, al meldt European Transport Safety Council (ETSC)
dat Europa aan het huidig tempo zijn doelstelling pas tegen 2015 zal kunnen
bereiken, in plaats van het vooropgestelde 2010!
Dus kunnen we ons nu misschien nog wel een aantal doden en gewonden
permitteren
Het kan echter anders en veel beter! Het Europese land Zweden heeft als
streefdoel een verkeerssysteem waarin geen (nul) doden meer vallen, wat een
gevoel creëert van gedeelde verantwoordelijkheid, het staat nu reeds op kop
met het minste aantal ongevallen.
Het is dan toch duidelijk dat er bij ons meer, veel meer, aandacht, ook van
de media, moet komen voor de massa doden en gewonden in ons moordende
verkeer en de overheid dwingen de bekende oorzaken aan te pakken.
En nogmaals ik leef echt diep mee met het beroepsongeval dat de politievrouw
Kitty Van Nieuwenhuysen overkomen is. Ik hoop dat ze die gangsters spoedig
pakken en serieus straffen.
Jef Foubert, Stichter en oud-voorzitter van de Voetgangersbeweging.
Zo’n nieuwe regering, immer meer naar de overkant van links, is steeds zwaar om te verteren.
Vandaar dat ik u dit opluchtende Mexicaans gerecht, mij verstrekt door een begrijpende dochter, kan aanbevelen.
Zoals men politici (tegenwoordig is dat erfelijk aan het worden) ook voor bijna alles in staat moet achten, kan men Guacamole voor veel zaken (maar dan enkel goede) gebruiken. Zo is het uitstekend als tongzinderende dipsaus voor rauw gesneden worteltjes, selderstekjes, gefrituurde chips, enz.
Je kan het genieten als een pikante mayonaise zonder vet, bij geroosterde vis of vlees.
Maar als ware afkikker van een grauw politiek beleid, raad ik het aan als royaal, kleurrijk en zinnenprikkelend beleg op Marokkaans plat brood, of Vlaamse ovenkoeken, op Frans brood is het ook te doen als men dit overlangs doorsnijdt.
Mexicaans ja, maar iedereen kan het maken:
Neem een grote platte glazen kom, leg een foto voor u (nee, niet in die kom!) van een heimelijke politieker – keus genoeg – en plet dan met een aardappelstamper een rijpe geschilde en ontpitte avocado, liefst een bruin-zwarte (ha ja!) tot moes. Blik steeds op het portret, het pureren gaat dan vanzelf. Een grote tomaat mix je, een zacht ajuintje hak je, en neem gerust twee teentjes look die je fijn kunt persen. Voor de straffen onder ons, mag er nog zo’n klein Spaans pepertje, zonder de pitjes, bij. Dat moet allemaal in die kom terecht komen, samen met het sap van een halve citroen. Draai door de pepermolen stevig wat verse peper. Meng dit nu goed en laat een kwartiertje rusten in de ijskast.
Als het werk goed gedaan is moet die papieren politieker helemaal mottig zijn, net zoals in het echt, maar nu kunt ge die met gerust gemoed gewoon wegkieperen.
Zoek enkele gelijkgestemden, giet voor elk een kelk frisse droge witte wijn – goeie hete koffie is ook lekker – beleg en eet het brood met dit pittig opwekkend beleg, en gegarandeerd dat het leven weer zo pril en prikkelend voorkomt als de natuur in de zon na een zwaar onweer.
Natuurlijk zul je nog vloeken op de stoten van het zogenaamd 'goed bestuur', maar echt, dat gaat nu vlotter, luchtiger, zou ik haast zeggen.
Kleine kleutertjes herken je niet steeds aan hun lengte of hun volume en evenmin aan hun 'manier van doen'.
Wat wel vaststaat is dat ze nog melktandjes hebben en dus nog niet tot de 'jaren van discretie en verstand' gekomen zijn, zoals het vroeger in de catechismus heette.
Op een mooie morgen ergens in mei nam ik in Blankenberge de tram richting Oostende – De Panne en er stapten een vijftiental kindjes met melktandjes op, samen met een groep hoogbejaarden van wie de meesten reeds aan hun 'derde' gebit toe waren. Het spitsuur van ’s morgens vroeg was gelukkig reeds voorbij, maar toch bevond zich veel volk op de tram.
De kleutertjes waren vergezeld van twee juffen; het ging hier duidelijk om een schooluitstap. De oudere mensen leken eerder een toevallige samenkomst te vormen, zonder structuur of leiding.
De juffen lieten de kindjes twee aan twee zitten op de banken. Na duidelijk protest van een oudere heer, die het voortouw nam, liet één van hen de kindjes met drie op één bank plaatsnemen. Toch bleven er nog enkele bejaarden rechtstaan, onder wie de oudere heer die het hoge woord voerde.
"Vroeger werden de kinderen tenminste goed opgevoed en moesten ze rechtstaan voor oudere mensen…," zei hij. Heel wat dames van ongeveer dezelfde leeftijd stemden in en begonnen drukke gesprekken over de 'jeugd van tegenwoordig'.
De kinderen, zich van geen kwaad bewust, bleven mooi zitten en waren eerder stil. Ze hadden dan ook twee strenge juffen die gezag hadden en stevig in hun schoenen stonden. De ene bleef op de achtergrond en antwoordde niet op het verbale geweld van de oudere man. Meestal noemt men deze houding 'wijs'.
De andere, nog heel jong, durfde het blijkbaar beter aan om zich kwetsbaar op te stellen. Ze bleef wel kalm en waardig, maar gaf toch duidelijk uitleg aan de heer. Ja, ze begreep zijn benarde positie wel. Ze wist wel dat senioren liever niet vallen omdat ze een grotere kans op breuken hebben dan jongere mensen.
Maar ook die kleine kindjes liepen gevaar.
De verzekering liet trouwens niet toe dat hele jonge kinderen recht stonden en deed moeilijk als er zich toch een ongeluk voordeed.
De trambestuurder, type 'sportieve driver', demonstreerde ongewild wat de juf zei. Hij deed de tram zwieren en zwaaien en stopte vaak abrupt en gevaarlijk.
De kinderen vielen uiteraard niet, maar de oudere heer had meermaals maar net de gelegenheid om zich stevig genoeg vast te houden.
Wat een hoop benadelingen, dacht ik bij mezelf.
De kleintjes waren inderdaad nog zeer kwetsbaar en verdienden de nodige bescherming.
Of ze dan niet hadden kunnen reserveren? Neen, zei de juf, dat lukte wel op een trein maar niet op de tram. Ze had er wel voor getelefoneerd. En of ze dan geen reisbus hadden kunnen nemen. Ja, maar dat maakte de uitstap te duur voor een aantal ouders. En moest er dan perse in de drukke maand mei op schooluitstap gegaan worden? Neen eigenlijk niet, maar men had reeds een planning opgesteld van bij het begin van het schooljaar en in mei had men veel meer kans op mooi weer.
De juffen bevonden zich in een moeilijk parket en stonden voor het dilemma. Moesten ze de reglementen respecteren of de oudere personen? Een echte oplossing konden ze ter plekke niet te voorschijn toveren.
En dan die senioren zelf. Voor hen was de benadeling het ergste. Ze riskeerden wel degelijk hun gebeente.
Maar er was doodeenvoudig geen plaats genoeg. Op dat ogenblik toch niet. Overleg met 'De Lijn' zou misschien tot creatieve voorstellen kunnen leiden. Is dit geen punt voor verenigingen die de senioren vertegenwoordigen? Ja, als die maar geleid worden door de senioren zelf, die tenminste uit tram-ervaring kunnen spreken.
Oef, aan de halte 'Oostende Station' stapten de kinderen uit en ook een hele hoop andere reizigers.
Een andere groep kinderen stapte op, wild en onstuimig. Ook met hun klas op stap.
Onmiddellijk keek ik naar hun tanden (dat was niet moeilijk want ze waren haast allemaal aan het tateren). Ja, ze hadden allemaal al een aantal volwassen tanden, velen reeds met een beugel er rond.
De oudere man, die blijkbaar uitgeraasd was, wilde zich neerzetten, maar één van de schooljongens was hem te vlug af.
Toen belette me niets meer om te zeggen: "Zeg jongen, zie je niet dat er oudere mensen met de tram rijden. Wil je wel eens rechtstaan,… en de andere jongelui ook!"
Gewoonlijk heb ik niet veel gezag. Maar toen ging het vanzelf, ze luisterden.
En de leerkrachten…tja die hielden zich gedeisd, denk ik. In elk geval, ik kon ze tussen de massa niet onderscheiden.
Als gieren hangen ze boven landen en bedrijven die nog ternauwernood
in leven zijn. Als eenmaal duidelijk is dat hun prooi niet meer aan
schuldverplichtingen kan voldoen en aanstuurt op een regeling met zijn
schuldeisers, slaan ze toe. Voor een schijntje vreten ze zich vol met
de restanten van hun prooi.
Enkele maanden geleden kreeg het grote publiek goed zicht op de
werkwijze van aasgierfondsen, toen het bedrijf Donegal Corporation de
staat Zambia voor de Britse rechter sleepte. Terwijl Zambia twee jaar
geleden nog in aanmerking probeerde te komen voor schuldsanering wat
werd toegezegd door de G8 in Gleneagles (juli 2005) en sindsdien werd
uitgevoerd door de Wereldbank probeerde Donegal, van de Amerikaanse
zakenman Michael Sheehan, de regering van Zambia zo ver te krijgen een
oude schuld aan Roemenië te voldoen.
Donegal had die schuld enkele jaren eerder voor vier miljoen van Roemenië gekocht.
In 1979, nog in de tijd van Ceausescu, hadden de Roemenen zon
dertig miljoen dollar aan Zambia geleend om (Roemeense)
landbouwwerktuigen aan te kunnen schaffen. Zambia zou op termijn
terugbetalen, maar bleef in gebreke. De landbouwwerktuigen hadden
onvoldoende groei gegenereerd, om het zacht uit te drukken. Eind jaren
negentig begreep de postcommunistische Roemeense regering dat er weinig
meer te halen viel bij Zambia, een land waar inwoners gemiddeld niet
ouder worden dan 37,5 jaar, één op de vijf inwoners besmet is met aids
en het jaarinkomen per hoofd van de bevolking vijfhonderd dollar
bedraagt.
In 1999 kwamen de landen tot een overeenkomst: met een betaling van drie miljoen dollar was Zambia er vanaf.
Maar vlak voor de handtekeningen werden gezet, bood Sheehan de
Roemeense regering vier miljoen dollar voor de schuld. Roemenië ging op
het aanbod in en zelfs de toenmalige regering van Zambia, onder leiding
van president Frederick Chiluba, erkende de transactie gek genoeg onder
het Britse recht.
Dit jaar stapte Sheehan, wiens Donegal Corporation is geregistreerd
op de Britse Maagdeneilanden, naar een rechtbank in Londen. Hij eiste
aanvankelijk meer dan het totale bedrag dat de G8 Zambia heeft
toegezegd aan schuldverlichting en aasde op een 1400 procent rendement
op zijn aanvankelijke investering van vier miljoen. En hoewel de
rechter het gedrag van Sheehan moreel laakbaar noemde, zijn getuigen
oneerlijk en zelfs deliberately evasive (moedwillig ontduikend),
kon hij niet anders dan Sheehan in het gelijk stellen. Want illegaal
was de gang van zaken allerminst.
Totdat er een nieuwe regeling met Zambia zou worden getroffen
uiteindelijk moet het Afrikaanse land zon 15 miljoen euro aan Sheehan
betalen werd op last van de rechter beslag gelegd op alle Zambiaanse
bezittingen in Engeland.
De handel in tweedehands schulden biedt hoge rendementen.
Het is ook niet nieuw. Zo kochten aasgierfondsen een belangrijk deel
van de door Argentinië uitgegeven staatsobligaties, vlak voordat een
financiële implosie dat land economisch platlegde. Omdat de gangbare
vermogensbeheerders, zoals grote banken en pensioenfondsen, in die
dagen graag van hun Argentijnse schuldpapieren af wilden, betaalden de
aasgierfondsen soms niet meer dan twintig procent van de
oorspronkelijke waarde.
Maar de gevolgen van de aasgierfondsen komen soms ook dichterbij.
In april dit jaar liet Kensington International beslag leggen op 10,3
miljoen euro Belgisch ontwikkelingsgeld bestemd voor Congo-Brazzaville.
Kensington kocht een schuld van Congo voor 1,8 miljoen en eist nu meer
dan honderd miljoen euro!
Een deurwaarder in het internationale kredietwezen werkt niet voor niets.
Sinds een gewonnen rechtszaak laat Kensington wereldwijd beslag leggen
op gelden bestemd voor Congo, waaronder dus die 10,3 miljoen euro aan
Belgische belastingcenten.
Al in 26 gevallen trokken de aasgieren bij de rechter aan het
langste eind. Daarbij werd in totaal een miljard dollar opgehaald.
Volgens het Internationaal Monetair Fonds (IMF) hebben op dit moment
nog eens 44 gieren een claim lopen tegen 11 ontwikkelingslanden met een
waarde van nog eens één miljard dollar.
De aasgierfondsen wekken verontwaardiging onder de organisaties die
lang hebben gestreden voor schuldverlichting. Ze vrezen dat de effecten
van de 37 miljard dollar aan beloofde schuldkwijtschelding door het
werk van deze gierkapitalisten teniet worden gedaan. Gordon Brown, de
nieuwe premier van Groot-Brittannië, sprak na de rechtszaak van Sheehan
versus Zambia over een morally outrageous outcome en over de
perversiteit van de handelaren in schuld. Hij benadrukte dat de
gieren geld weghalen dat besteed had kunnen worden aan zorg en
onderwijs.
De Belgische staatssecretaris voor Financiën, Hervé Jamar, deed in harde taal tegen de gieren voor hem niet onder.
Zelfs de Wereldbank, voor veel activisten een kwade genius in de
gebrekkige ontwikkeling van arme landen, probeert de aasgierfondsen
tegen te werken, met een fonds dat giften verstrekt aan halfdode landen
mits redelijk bestuurd die de snavel van de gier al voelen.
Samen met het IMF stelde de ontwikkelingsbank ook een lijst op van
commerciële schuldeisers om ze op die manier publiekelijk in diskrediet
te brengen, hoewel het de vraag is of de gieren daar werkelijk wakker
van liggen.
Ingekort artikel van Pieter van Os,
De Groene Amsterdammer
'We eisen ons recht op vereniging en vrije meningsuiting.'
27 juni 2007
België heeft een lange democratische traditie van actieve participatie van het maatschappelijk middenveld in het politieke debat. Doorgaans bestaat er een vrij brede interpretatie van het recht op vereniging en het recht op vrije meningsuiting, die beide grondwettelijk zijn verankerd. Sociale actie is onlosmakelijk verbonden met deze rechten.
Nu blijkt dat vrijheid van vereniging en vrije meningsuiting nog altijd niet definitief verworven zijn. In het kader van de strijd tegen de georganiseerde criminaliteit en het terrorisme zijn de bevoegdheden van de politiediensten de laatste jaren enorm uitgebreid. De nieuwe instrumenten maken het mogelijk om sociale bewegingen te controleren en hun actievrijheid in te perken.
Het werkveld van ngo's dreigt te worden gecriminaliseerd. Legitieme vragen en kritiek worden gezien als een bedreiging. Zij komen vaak in conflict met het recht op eigendom of met de openbare orde. Telkens wanneer een zakelijk belang in het gedrang komt, wordt al snel naar middelen gegrepen om het recht op sociale actie in te perken. De recente beschuldiging van bendevorming aan het adres van Greenpeace Belgium door Electrabel, is een gevaarlijke evolutie.
Sinds 11 september is er daarenboven ook in België een tendens om radicale standpunten te koppelen aan terrorisme.
De gerechtelijke actualiteit in ons land (de beschuldiging van drie Luikse andersglobalisten voor lidmaatschap van een criminele organisatie, de affaire-Bahar Kimyongür) doet de indruk ontstaan dat de antiterrorismewetgeving zware straffen mogelijk maakt voor daden die onder geen enkele vorm gewelddadig, laat staan terroristisch waren.
De verenigingen ondervinden dat hun grondwettelijk recht op vereniging en vrije meningsuiting op ontoelaatbare wijze wordt aangetast. Het gaat dan om:
– misbruik van procedure (voorbeeld: verwijzing naar artikels uit het strafrecht die niet van toepassing zijn, zoals artikel 322 over bendevorming);
– strafrechtelijke vervolging van acties (intimidatie door zware beschuldigingen);
– een antiterrorismewet die fundamentele rechten aantast;
– uitbreiding van bevoegdheden van politie- en inlichtingendiensten;
– eenzijdige verzoekschriften die acties stopzetten;
– het afdreigen met schade-eisen of klachten voor laster en eerroof;
– arrestaties en huiszoekingen.
Militanten van vakbonden, politieke partijen, ngo's, de andersglobalistische beweging en de vele anderen die zich inzetten voor sociale en ecologische vooruitgang, internationale solidariteit of mensenrechten kunnen gecriminaliseerd en disproportioneel zwaar veroordeeld worden. De bescherming van de grondwettelijke vrijheden behoort tot de essentie van de rechtsstaat. Ondergetekenden vragen dan ook aan de volgende federale regering om deze trend te corrigeren en wetgevende initiatieven te nemen om de interpretatie over wat behoort tot het gebied van de sociale contestatie in al haar vormen, te verduidelijken en uit de sfeer van de strafwet, van misdadige of terroristische actie te halen.
Vrijspraak in moord op bankier van God, Roberto Calvi
Rome (AFP). De vijf personen die beschuldigd werden van de moord op
de Italiaanse bankier, Roberto Calvi, zijn begin juni 2007
vrijgesproken door het Hof van Assisen van Rome wegens onvoldoende
bewijzen. Het gaat om leden van de Siciliaanse maffia.
Calvi, ook de bankier van God genoemd, werd op 18 juni 1982
opgehangen teruggevonden onder de Blackfriars-brug in Londen, na een
enorm financieel schandaal.
De 62 jarige Calvi was voorzitter van de Banco Ambrosiano. Eén jaar
voor zijn dood was hij gearresteerd in het onderzoek naar het
faillissement van zijn bank en nadien weer vrijgelaten. Zijn beheer
veroorzaakte een tekort van omgerekend 1,17 miljard euro bij zijn bank
en een put van ongeveer 209 miljoen euro bij de Banco Vaticano, de
hoofdaandeelhouder van de Banco Ambrosiano, wat Calvis bijnaam
verklaart.
De Britse justitie oordeelde dat Calvi zelfmoord pleegde, maar dat
stootte in Italië op groot ongeloof. Calvi, die ook maffiageld had
beheerd en illegale buitenlandse transfers had uitgevoerd, was een man
die te veel wist.
Het onderzoek werd heropend en mondde 23 jaar na de feiten, op 6 oktober 2005, uit in de start van het assisenproces.
De vrijspraak van gisteren zal geen einde maken aan de vele vragen en twijfels over Calvis mysterieuze dood.
In Vlaanderen leeuwen vinden, zoek die dan in een kooi.
Het beest is meest een standbeeld, of anders bruin geklooi!
Papieren leeuwen, vaandels, 't roert menig Vlaamse held.
Een haan kan men niet melken, de geit, ons geit, die telt.
Refrein:
Zij laat zich ook niet temmen, ons mooie vranke geit.
Te samen met haar bokske, springt ze de hele tijd.
Ze is al beeld van Vlaanderen, een halve eeuwigheid.
Geen Vlaamser wijf te vinden, die baard en horens heeft,
Dwars is ze en dwars draagt ze, maar melk en kaas ze geeft.
't Karakter lijkt op Vlaanderen, soms is 't een echt schandaal.
Van links naar rechts zo bokkig, al lust ze wel een Waal!
Refrein:
Zij voelt als Vlaamse vrouwen, zo lief en soms behekst.
Gehoornd duivels mysterie, groenvretend en toch gekst.
Ze neemt er veel te grazen en droomt diep in haar stal.
Van bokken, bokkenrijders in onbeperkt getal.
Refrein:
De droom van Vlaamse leeuwen is uit en uit de tijd.
De angst voor vreemd en anders moet weg, en ook de nijd.
Laat lach en liefde leven, de bok en ook de geit.
Wat nooit of nooit mag minderen, is solidariteit!
Een woordje uitleg: u kan het kruiswoordraadsel als volgt invullen.
U plaatst uw cursor in een vakje. Dan ziet u net boven het
kruiswoordraadsel de opgave. Het rode vakje en de grijze vakjes geven
aan op welke plaats het gezochte woord moet komen. Het antwoord typt u
gewoon in. U kan doorheen het rooster bewegen met de pijltjestoetsen,
of met de muis. Als u alles correct hebt ingevuld, ziet u de foto
verschijnen van de politicus die wij zoeken.
Een nieuwe generatie schoonmaakmiddelen met toegevoegde
onschadelijke bacteriën bestrijdt met succes hardnekkige en ziekmakende
ziekenhuisbacteriën.
Dat blijkt uit tests in het Algemeen Ziekenhuis Lokeren, de Universiteit van Gent en het Lommels bedrijf Cristal.
Het effect van het nieuwe product blijkt gigantisch.
Na één dag daalde het aantal coliformen, bacteriën die een indicatie
geven van de hygiëne en fecale besmetting, al met de helft. Bij de
infectieveroorzaker Staphylococcus aureus is dat 80 procent. Het aantal
Clostridium difficilebacteriën nam af met 90 procent. Die laatste
bacterie veroorzaakt diarree.
Het nieuwe product, dat PIP Healthcare heet, is zo effectief omdat er
aan het gewone reinigingsmiddel probiotische bacteriën zijn toegevoegd.
Dat zijn bacteriën die niet schadelijk zijn voor de mens, maar wel alle
plaats en voeding overnemen van de schadelijke exemplaren. Bovendien
kunnen ziekenhuisbacteriën er nooit resistent tegen worden. Een
bijkomend voordeel is dat PIP healthcare een biologisch en
milieuvriendelijk product is.
Ziekenhuisbacteriën vormden de laatste jaren een hardnekkig probleem,
waarop maar geen antwoord gevonden werd. Ze werden niet alleen
resistenter tegen desinfectiemiddelen, maar ook tegen antibiotica.
TS uit 'De Morgen' van 30 mei 2007.
Belgisch Staatsblad publiceert wet tegen uraniumwapens.
Op 20 juni 2007 publiceerde het Belgisch Staatsblad een wet waarvoor
de Belgische Coalitie 'Stop Uraniumwapens!' sinds 2004 geijverd heeft.
Friends of the Earth Vlaanderen & Brussel was de initiatiefnemer en
de drijvende kracht achter dit samenwerkingsverband van Niet
Gouvermentele Ondernemingen (NGO's). Het doorgedreven lobbywerk en een
hoorzitting met experten gaf aanleiding tot een nieuw wetsvoorstel dat
door de Kamercommissie voor de Landsverdediging meermaals besproken en
uiteindelijk in plenaire Kamerzitting unaniem goedgekeurd werd op 22
maart 2007. Ook de Senaat gaf zijn zegen waarna op 11 mei Koning Albert
II zijn handtekening plaatste.
Wapens met verarmd uranium werden gebruikt in de Golfoorlog (1991),
in de oorlogen in Bosnië (1994-1995), Kosovo (1999) en opnieuw in Irak
(2003). Dit militair gebruik is een schending van het internationaal
humanitair recht omdat de effecten van deze anti-tankgranaten geen
onderscheid kunnen maken tussen oorlogvoerenden en burgers (cfr.
Conventie van Genève).
De gepubliceerde wet zet 'inerte munitie en bepantsering die verarmd
uranium of elk ander type van industrieel uranium bevatten' op de lijst
van verboden wapensystemen. Wanneer de wet over twee jaar in werking
treedt zal het in België niet mogelijk zijn om deze munitie en
bepantsering te gebruiken, te produceren, op te slaan, te verhandelen
of te transporteren. Deze wet voorziet ook een termijn van drie jaren
voor de vernietiging van eventuele Belgische voorraden.
België is het eerste land in de wereld dat een wettelijk verbod
instelt op deze wapens die door hun chemische giftigheid en
radioactiviteit lange termijn gezondheidsproblemen veroorzaken.
Meer info: http://motherearth.org
Antilichamen houden vogelgriepvirus tegen.
Wetenschappers zijn er in Zwitserland in geslaagd muizen immuun te
maken tegen het H5N1-vogelgriepvirus, door gebruik te maken van
menselijke antilichamen van overlevenden van de vaak dodelijke ziekte.
Dat blijkt uit een recent gepubliceerde studie.
De antilichamen verhogen ook in hoge mate de overlevingsgraad van
geïnfecteerde dieren. Dat opent de weg naar een behandeling voor
zieken, aldus Antonio Lanzavecchia, medeauteur van de studie. We zijn
ervan overtuigd dat dit element kan worden gereproduceerd bij de mens,
stelt hij.
Lanzavecchia toonde zich opgetogen over het brede neutraliserende
effect en de lage noodzakelijke dosis van de antilichamen. De
onderzoekers zijn er ook enthousiast over dat de antilichamen tot 72
uur na de infectie werkzaam blijven.
Tegelijk echter stelde Lanzavecchia dat het niet zeker is dat het
onderzoek nuttig zal zijn bij een eventuele toekomstige grieppandemie.
Experts vrezen dat het vogelgriepvirus muteert als een makkelijk overdraagbaar virus voor de mens.
Het vogelgriepvirus heeft al aan miljoenen vogels het leven gekost en leidde, voor zover bekend, tot de dood van 185 mensen.
De commissie Energie 2030, die onder impuls
van witte (blauwe) ridder Marc Verwilghen tot stand kwam, houdt een
pleidooi om de kerncentrales open te houden en er nieuwe bij te bouwen.
En dat is niet eens zo ongewoon, gezien de voorzitter van die
commissie, professor W. D'haeseleer, projectleider was voor
Suez-dochter Tractebel bij de revisie van de kerncentrales.
De enig waardevolle uitspraak komt dan ook van een voornaam lid van die
commissie, klimatoloog J.P. Van Ypersele, die het niet eens is met dit
pleidooi. Hij wil hooguit toestaan dat de kerncentrales vijf jaar
langer openblijven dan gepland, omdat
de federale regering in de vijf jaar na het goedkeuren van de wet op de
kernuitstap, niets heeft gedaan om te investeren in hernieuwbare
energie.
Voor deze klimatoloog moeten de opbrengsten van de rente uitsluitend naar hernieuwbare energie gaan.
Bovendien kan er voor hem geen sprake meer zijn van nieuwe
kerncentrales want dat is geen oplossing voor ons klimaatprobleem: We
moeten zo snel mogelijk een milieuvriendelijk energiesysteem uitwerken
dat ons bevrijdt van fossiele brandstoffen, vindt Van Ypersele.
-----------------------------------------
Stralende toekomst!
Ik wees al op het onschatbaar gevaar van kernenergie (zie Stralende
toekomst in www.JefVergif.be januari 2006 en januari 2007), vooral
door het noodzakelijke opslaan van hoog radioactieve afval, waar geen
aanvaardbare oplossingen voor bestaan.
Kort nog waar het om gaat. In een kernreactor wordt splijtstof met
uranium-235 en -238 beschoten met neutronen; het uranium splijt dan,
maar vangt ook neutronen op. Daardoor ontstaan zwaardere restproducten
waaronder plutonium, dit is dan weer de grondstof voor plutoniumbommen
Deze reststoffen, de zogenaamde actiniden, twee procent van het totaal
aan splijtstoffen, blijven honderdduizenden (sommige geleerden gewagen
van meer dan één miljoen) jaren levensdodend hoogradioactief en moeten
voor die reusachtige tijdsspanne buiten het bereik van mensen blijven.
Nog eens drie procent splijtingstoffen met jodium-129, blijft meer dan
tienduizend jaar radioactiviteit uitstralen in dodelijke hoeveelheden.
Er waren in ons land twee politieke partijen die de afbouw van
kernenergie in hun kiesprogramma hadden (het was een programmapunt van
de hele vorige regering). De socialisten, één ervan, gingen zowel in
Vlaanderen als in Wallonië kopje onder; de andere, de groenen in beide
landsgedeelten, komen maar net boven de kiesdrempel.
Ik wil hiermee niet zeggen of ge ja dan nee verkeerd gestemd hebt, er
zijn namelijk niet zoveel partijen die echt rekening houden met de
noden van hun kiezers. Maar nu gaat het over hoe zullen wij en onze
kinderen, nee sterker nog, onze nakomelingen dit beleid kunnen
overleven?
De christelijk geïnspireerde partijen samen met de liberalen, zullen
dus het goede (maar ook het slechte) politieke weer gaan bepalen in ons
land.
En dat ziet er voor veilige energievoorziening meer dan bedenkelijk uit.
Nu reeds zingen ze in koor bij CD&V om de huidige kerncentrales
langer in gebruik te houden. Ze zijn betaald en nu kunnen we er ten
volle van genieten, klinkt het als vorm van goed bestuur. Misschien
kunnen we zo sparen voor alternatieve energie, was het flutrefrein.
Enne, voegden de blauwe zetelzitters er onwetenschappelijk aan toe, in
de niet zo verre toekomst zal het huidige hoog radioactief afval zeker
zoveel verder afgebroken worden, dat alle huidige grote zorgen in een
kleine rugzak kunnen gestoken worden.
Stralende huidige en toekomstige energie dus, die als nucleair doekje
voor het bloeden, moet instaan voor minder broeikasgassen en een beter
leefmilieu.
Er zijn echter levensgrote, maar weggemoffelde bezwaren. Om met het
blauwe argument te beginnen: voor transmutatie, zoals dat verder
opsplitsen tot veiliger proporties van hoog nucleair afval heet, zijn
alle wetenschappers het eens, dat het nog minstens twintig jaar zal
duren eer de technische mogelijkheden en middelen beschikbaar zullen
zijn om een ernstig onderzoek op te starten. Het resultaat, de
transmutatie in een wel verre toekomst, kan alleen in het beste geval,
de sterk groeiende en bijna eeuwig levensbedreigende afvalhoop,
misschien wat verkleinen. Of beter gezegd, de groei ervan eventueel wat
minder groot maken.
Natuurlijk gaat dat onderzoek een enorme som geld kosten, en wie zal
dat ophoesten, denkt ge: Electrabel (SUEZ), die bij ons de
kerncentrales bezit en formidabele winsten maakt? (nog lang niet genoeg
vindt Electrabel, want ze wilde de elektriciteitsprijs voor
maatschappijen opslaan met 5 procent en de gasprijs met liefst 20
procent voor gewone gebruikers!) Nee hoor, dit zal door de gemeenschap
dienen betaald te worden.
Ondertussen blijven we zitten, ook al wil men het niet graag hardop
zeggen, met de vraag: waar steken we die alsmaar groter wordende berg
dodelijk stralend kernafval?
Er is, voor zover bekend, mondiaal 270.000 ton hoog radioactief
kernafval, dat men eerst in vaten en dan in verschillende soorten,
dikwijls betonnen, bunkers heeft geplaatst maar waar men niet echt
blijf mee weet.
Ondertussen produceren wereldwijd zowat 400 kerncentrales jaarlijks
twaalfduizend ton extra splijtstof, waarvan vijfduizend ton in Europa.
De enige mogelijkheid lijkt ergens diep in de aarde, maar dan wel liefst veilig, wegstoppen voor honderdduizenden jaren.
Maar hoe kan men dat realiseren?
Er zijn meerdere studies en proefprojecten uitgevoerd, in binnen- en
buitenland. Het gaat vooral over de mogelijkheid van het opbergen in
diepe zoutlagen, of in dikke kleilagen. De druk vanuit de Europese
Commissie is daarbij zeer belangrijk om effectief met het opbergen te
beginnen.
In elk geval staat vast dat de opslag van kernafval diep in de
ondergrond, bovengronds zal moeten leiden tot een praktisch eeuwige,
zwaar bewaakte vesting. Er lopen heden ten dage vele, al dan niet
godvruchtig geïnspireerde gekken rond om niet te denken aan sabotage.
En vergeten wij de gewone gevaren niet, ik bedoel erge regenval,
overstromingen, aardverschuivingen, oorlog, politieke veranderingen,
enz. Want vergeet niet dat wij het hier hebben over veilig opbergen
gedurende zowat een miljoen jaar
Dus het moet hier gaan over bedrijfsgebouwen, die liefst boven de diep
begraven splijtstof staan. Het terrein moet goed afgeschermd en dag en
nacht bewaakt zijn, met cameras maar ook met betrouwbare manschappen.
De opslagruimte moet bovengronds ook goed bereikbaar zijn met weg- en
spoorverbinding. Helikopters moeten er kunnen landen. Er is een
stralingsdienst nodig, EHBO-diensten, kantoren enz.
In België vormt de Boomse klei de geschiktste mogelijkheid.
Het studiecentrum voor kernenergie (SCK) heeft daar op 225 meter diepte
een laboratorium gebouwd. Er wordt eerstdaags een in 2002 gebouwde
betonnen galerij van dertig meter lang, gedurende tien jaar verhit. Die
tien jaar moeten volstaan als simulatie voor de honderdduizenden jaren
durende verwarming van de veel hitte afgevende, radioactieve splijtstof.
De verwachtingen zijn, zoals kan verwacht worden van zulke organisaties, positief.
De nieuwe regering is in de maak. De plannen voor het behoud van
oude eigenlijk afgeschreven kerncentrales komen pertinent in het
nieuws, onder de goedkeurende christelijke en blauwe ogen van de
komende bewindvoerders.
De Leuvense professor W. D'haeseleer overhandigde op 19 juni een
gesloten enveloppe op het kabinet van minister van Economie Marc
Verwilghen (Open VLD), met daarin het definitieve rapport van de
commissie 'Energie 2030' over de toekomst van kernenergie in België.
De grote lijnen zijn nu al duidelijk. Net als in haar voorlopige
rapport, dat eind vorig jaar veel stof deed opwaaien, wijst de
commissie Energie 2030 erop dat er grote voordelen verbonden zijn aan
het langer openhouden van de kerncentrales. Die opportuniteiten niet
benutten, zeggen deze verdachte deskundigen waarvan de voorzitter
Dhaeseleer werkte als projectleider bij de revisie van de
kerncentrales bij Suez-dochter Tractebel, betekent dat het
klimaatbeleid dat nodig is om de uitstoot van broeikasgassen te
doen dalen, veel duurder wordt.
Bron: Belga
Kernenergie moet alternatieve energie doen rijpen
Op 8 januari 2007 schreef Erik Pompen van TRENDS.be ondermeer dit:
Het uitdoofscenario van kernenergie blijft in 2007 bestaan, maar de
deadline verschuift. Ondertussen kan de markt van de hernieuwbare
energie rijpen.
Naar Nederlands voorbeeld, waar de kerncentrale van Borssele open
blijft tot 2033, zal de nieuwe regering in België het sluiten van de
kerncentrales verschuiven naar een nader te bepalen datum. Spelen met
tijdslijnen behoort tot de finesse van het politieke compromis.
Zo kun je liegen zonder je woord te breken.
Op zoek naar alternatieven
Uitstel betekent geen afstel. Op termijn moeten we naar een duurzame
en betaalbare oplossing overschakelen zonder ons geopolitiek
afhankelijk te maken van landen buiten de Europese Unie.
Aangezien de hoeveelheid uranium ook beperkt is en kernafval een
probleem blijft, biedt alternatieve energie de beste
toekomstperspectieven.
Maar tot nu toe raakte deze sector maar niet uit de startblokken.
Telkens fnuikte monopolist Electrabel eigenaar van alle kerncentrales
in ons land elk initiatief. Wie met een project op de proppen kwam,
werd geboycot of overgenomen. Vraag dat maar off the record
aan de kleinere marktspelers zoals Interelectra (zuivere
intercommunale), Electrawinds (windmolens) of Ecowatt (hydrocentrales).
Pas ná de principiële regeringsbeslissing om uit de nucleaire optie te
stappen, kreeg hernieuwbare energie een echte kans.
Maar op 19 juni 2007 pleit Trends via de blog van zijn hoofdredacteur zonder schroom voor:
Kernenergie: de sleutel tot lagere energieprijzen
Nu al gaan specialisten ervan uit dat de energievraag tot 2030 nog
met 60 procent zal stijgen. Paradoxaal genoeg wordt er zowel hier als
in het buitenland veel te weinig geïnvesteerd in extra productie en
transport. Het huidige politieke klimaat (de uitdoofscenario's voor
kernenergie, weinig beschikbare sites voor nieuwe centrales, de
CO2-problematiek) schrikt investeerders af.
En ondertussen blijft Electrabel als een kip op haar gouden nucleaire
eieren broeden. Niet de goedkope stroom uit kerncentrales bepaalt de
internationale marktprijs, wel de elektriciteit uit gas- en
steenkoolcentrales (zoals in Duitsland). Elke megawattuur die aan 50 à
60 euro op de groothandelsmarkt komt, kan Electrabel tegen 10 tot 15
euro produceren.
Dé sleutel tot lagere energieprijzen en een effectieve liberalisering
in dit land ligt in de kernenergie. Breek je de markt voor nucleaire
stroomproductie niet verder open, dan zal de dominantie van Electrabel
nooit worden gekraakt. Hef je de uitstap uit kernenergie niet spoedig
op, dan worden we de speelbal van (dure) invoer vanuit het buitenland.
Piet Depuydt
Dit is inderdaad de trend die de mensen via alle media ingepompt zullen krijgen.
Men vergeet, of wil vergeten dat er serieuze redenen voor waren en
zijn, om de beslissing van de vorige regering om de kernenergie af te
bouwen, en dat die ten volle verantwoord waren.
DE CONTROLE VAN KERNCENTRALES (herhaling)
Volgens kamerlid Philippe De Coene (SP.A) loopt het grondig mis met de controle op de nucleaire installaties.
De overheid waakt via het Federaal Agentschap voor Nucleaire Controle (FANC) over alle nucleaire installaties in ons land.
Na een vernietigende doorlichting werd eind 2005 de top van het
agentschap opzijgezet. Een speciale kamercommissie onder leiding van
klokkenluider De Coene levert dit voorjaar haar eindrapport af.
De toestand is nog veel erger dan we dachten, zegt De Coene.
Niet alleen verlamden interne stammentwisten het FANC, bovendien was
er onvoldoende personeel van niveau om alle opdrachten naar behoren uit
te voeren. Eén voorbeeld: één enkel iemand controleert, niet eens
voltijds, de zeven kernreactoren in Doel en Tihange plus de
kerninstallaties te Mol.
Volgens experts is er nood aan zowat tien controleurs van dat formaat.
De controle van Doel, Tihange en Mol is in eerste instantie uitbesteed aan de privésector: ANV (Associatie Vinçotte Nucleair).
De Coene: ANV stelt zelf de controleprogrammas op zonder inspraak van
het FANC en het rapporteert niet altijd op zeer doorzichtige wijze. ANV
wordt betaald door de exploitanten van de kerncentrales. In die
driehoeksverhouding loopt de overheid dus altijd in de buitenbaan.
Kortom, de toekomst ziet er onder het komende bewind ongewoon en verschrikkelijk stralend uit.
(play) om het liedje te beluisteren.
