waar ik van hou en binne kort met trouw.U kan ik niet meer missen langs geen kanten. Wij zullen altijd gelukkig zijn daar ben ik zeker van,wat de rest zegt of denkt dat trek ik me niet aan het is ons leven waar we mee doorgaan. Lieve schat, langs deze weg zeg ik jou IK ZIE JE GRAAG
lieve zappa Zapke ik heb je niet lang gekent,maar je was een trouwe hond de dagen dat we bij elkaar waren ,waren gezellig en plezant. spijtig dat je moest gaan.We missen je heel erg je baasje fluppe en ik.Je vervangen kunne we niet maar dat willen we niet ook.We denken elke dag aan jou je zit diep in ons hartje gegrift.Dus lieve zapke alngs deze weg nemen we nog eens afscheid van jou lieve schat.vaarwel en tot weer ziens .Van je baasjes fluppe en talleke
LIEFDE IS HET MOOISTE DAT ER IS,IEMAND DIE HET NIE KENT WEET NIET WAT HIJ MIST.ZO BEN IK DE MAN VAN MIJN LEVEN TEGEN GEKOMEN.IK DACHT........ WAAUW WAT EEN STUK NU HEB IK EENS GELUK.EN JA HOOR WIJ ZIJN NU EEN PAAR.HEM MISSEN KAN IK NIET MEER DAN DOET MIJN HARTJE TOCH ZO EEN ZEER.EN WEET JE ER IS NOG MEER JA HOOR IK ZIE HEM GRAAG KEER OP KEER.EN OP 15 MEI IS HET DE GROTE DAG DIE IK VERWACHTEN MAG,DAN STAPPEN WE IN HET HUWELIJKSBOOTJE.DUS ONS GELUK IS COMPLEET EN WE GEVEN ELKAAR LIEFDE BIJ DE VLEET...............
Bijna 3 jaar geleden hebben we afscheid moeten nemen van ons geliefde moederke, dat is iets dat heel veel pijn doet.Ik heb er nog altijd problemen mee dat ik haar moet missen.Gelukkig heeft ze niet moeten afzien van de pijn,want ze had long kanker drie keer per dag gingen we op bezoek bij haar in het ziekenhuis.Op de dag dat ze is over leden hebben we een ganse nacht aan haar bed gewaakt tot ze is overleden.Ze is met een glimlach op haar gezichtje in geslapen,we hebben gezegt ga maar mee met papa hij staat klaar om u te komen halen,en je bent mee gegaan.Nu ik iemand heb leren kennen na al die jaren alleen te zijn als moeder kan ik mijn verdriet delen met mijn man.Dus moederke je moet je geen zorgen maken over mij ik ben in goede handen.Vaarwel,wij zien elkaar zeker en vast terug.
