Ode aan mijn schoonzus Myriam die op 40jarige leeftijd stierf
Myriam Je was zo lief en zacht Waarom ging je toch heen,zo onverwacht? Het ene moment was je nog kerngezond En het andere stonden we geslagen als een hond Je was zo eenvoudig en toch superintelligent Dat weet iedereen die je kent Je snelle geest was zo opvallend Toch leefde je ONopvallend Je was met iedereen begaan Had iemand problemen,stond je steeds vooraan Iedereen vond je aardig en tof Je gaf zelfs alles weg uit je hof Als men dan zei,Myriam,nu heb je zelf niets meer Dan zei je,dan rijdt ik wel naar de winkel alweer We zagen steeds de levenslust in je ogen twinkelen Maar je lach zullen we nooit meer horen rinkelen Wij;en onze Harry missen je toch zo erg Onze Harry zien lijden snijd door been en merg We vragen ons af,waarom is God je komen roven? Maar ja,het zijn de engelen die ze nodig hebben hierboven Hopelijk wordt je heengaan niet vereeuwigd En worden we allemaal opnieuw herenigd Van je schoonzus:Cecille