Moeilijke dagen achter de rug. Donderdag 12 okt. Naar Hasselt en er uren gespeeld met m'n kleinkinderen: lezen, voorlezen, kinderliedjes gezongen, tekenen, verven ... en rond 18 uur de vier 'vuile' lieverdjes in het grote bad. Zij en ik genoten van ieder moment én weer een huilpartij als 'k weer naar huis moet.
Al de ganse dag veel pijn in mijn onderbuik; rond 20 uur niet meer uit te houden; ik bel de huisarts die heel vlug hier is. Met de 100 naar het ziekenhuis in Diest waar weer allerlei testst worden gedaan (en krijg gelukkig een baxter met o.a. een zware pijnstiller). Karen belt en vraagt wat er nu scheelt ? Weet het zelf niet. Lieven komt van Leuven en mag één uur bij me blijven. Ik dommel stilaan in...
Vrijdag (ben niet zozeer meer in de war) verschillende onderzoeken (hoofd en hersenen, hart, maag, stukje dikke darm, dunne darm,...). Als de behandelende dokter bij me komt vraag ik hem 'wat er precies scheelt'. Daarop kan hij nog geen antwoord geven, alleen wat vage informatie over dikke/dunne darm. Ziekenbezoek, ben er blij om maar eveneens tevreden als ze weer naar huis gaan... Zo'n drukte... MAAR goed nieuws: ik mag weer naar huis !
Moet dinsdag teruggaan voor een darmonderzoek (pijnlijk zonder verdoving) en de huisarts wordt ingelicht over wat er 'fout' is bij mij.
Dinsdag 17/10: weet niks meer dan vorige week; moet GEDULD hebben... Wanneer zullen de artsen eindelijk weten wat er mis is én een correcte behandeling kunnen voorschrijven ? Het lange wachten is het moeilijkste; als ik maar wist wat er fout loopt en waarmee ik kan geholpen worden...