Heb net eens in mijn gastenboek gelezen en wat deed dat DEUGD aan het hart ! Verschillende bloggers ( lieve mensen met een warm hart ) vroegen zich af waarom het zo stil was op mijn blog ( dat kan je lezen in het voorgaande stukje). Maar had me totaal niet verwacht aan hun meevoelen. Voor iedereen die een lieve en warme boodschap schreef: 'HARTELIJK BEDANKT' !!! Het geeft me zo'n warm en goed gevoel dat deze (onbekende) mensen me niet vergeten waren en zich afvroegen of-en wat er misliep. DANKUWEL !!!
Nu pas, na enkele dagen ziekenhuis (was weer in coma) en weet totaal niet wat er allemaal gebeurd is net voor de dienst 100 me naar het ziekenhuis bracht. Weet evenmin iets van m'n opname op de Spoed noch dat Karen en Lieven bij me waren (ons Karen geallarmeerd door mijn grote zus waarmee ik telefoneerde; volgens haar én mijn kinderen deed en vertelde ik de raarste dingen voor 'k in coma belandde...). Nu pas kan ik weer een zeer verkorte versie van de voorbije maand kwijt op mijn blog.
'The Good Lord' hierboven (ALS hij bestaat) moet me toch een beetje graag zien; dit is al de derde maal sinds eind 2001 dat ik 'gered' ben door mijn kinderen, mijn zus, de huisarts én de dokters plus verplegend personeel van Gasthuisberg en 't ziekenhuis van Diest. Het lijkt volkomen ongeloofwaardig maar 't is de pure waarheid. Ben sinds die opname in Diest 'gebombardeerd' met medicijnen en moet op controle om de twee weken. Heb na lang aandringen én vragen van één dokter (Dr. Wyndaele uit Diest) vernomen wat er misliep én wat er kan gedaan worden voor de genezing: 1) ik heb verschillende maagzweren (niet erg, kan met pillen opgelost worden); 2) véél erger is het feit dat ik een zware ontsteking heb aan de dunne darm... en dat moet zo snel mogelijk genezen omdat 'k sinds eind 2001 geen dikke darm meer heb. Dus... als m'n dunne darm uitvalt of afsterft kunnen de dokters me niet (meer) helpen.
Een zéér zware dobber om te weten maar ik wou het absoluut weten; het heeft totaal geen zin aan struisvogelpolitiek te doen oftewel je kop in het zand te steken... Dat levert niets op en komt de genezing zeker niet ten goede...
Zo gezond mogelijk (proberen) te leven (zei de dokter), poetsen kan ik gewoon niet (meer), dat doet zo'n pijn ! Alleen slowly, slowly... boodschappen doen en eten klaarmaken. Ben nu van verschillende mensen afhankelijk en dat valt me zwaar... En omdat ik alleen woon hebben m'n kinderen en zussen een beurtrol opgesteld waardoor 'k iedere morgen door één van hen wordt opgebeld; ze hebben allemaal mijn huissleutels en als ik niet antwoord komen ze direkt naar me toe. Hoe kan ik hen in 's hemelsnaam bedanken voor al die goede zorgen ??? Voor ons mema wordt ook gezorgd; het kleine besje had zo'n schrik... dat is voor haar gezondheid absoluut NIET goed.
Ook mijn buren zitten in het complot... Iedere dag is er wel iemand die komt vragen of alles in orde is en tot nu toe kan 'k gelukkig zeggen dat alles OK is.
Lieve buren... dat is een rariteit in deze 'ik-gerichte' maatschappij. En nu zoveel mogelijk genieten van alles wat me héél dierbaar is; zoveel materialistische
zaken zijn totaal nietszeggend en bepalen zeker niet ons gelukkig-zijn op aarde... !!! Ben zo blij weer terug te zijn !!!
