Oef... Heb ons mema naar huis gebracht. Wat een gedoe om haar tevreden te stellen... Zoals afgesproken speelde ik 'Out of Africa' voor haar. Wat ze niet (meer) wist: het verhaal is langdradig, dus de film duurde té lang voor haar.
Jongens, jongens, ... wat kan je nog uit de poppenkast halen om haar te plezieren ? Ik wist het niet.
Heb achteraf lang met m'n grote zus gebeld, die me zei niet teveel 'eieren' onder haar te leggen want het haalt toch niks uit. Ze heeft groot gelijk.
Vrijdagmorgen... Ben eens heel vroeg gaan slapen gisteren (+/- 0.50 uur is voor een echte nachtraaf als ik heel vroeg; 't is net of de dag/nacht pas begint). Dus vanmorgen vroeg op (7uur; andere mensen hebben er al een halve dag opzitten, voor mij begint de dag nu pas). Leesvoer en messen bijeen gescharreld want ga naar mijn moeder (die slechts één tafelmes vindt; ze legt helaas alles verloren en dat vind ik zielig maar laat haar dat absoluut niet merken).
Ze wil graag naar de pas geopende supermarkt gaan; dat is een goed idee, eerst ontdekken en dan afsluiten met koffie mét...
Mooie winkel waar je letterlijk alles kan kopen en niet eens (veel) duurder dan de Carrefour of Delhaize. Ons mema vindt klaargemaakt rundsstoofvlees,
hoop dat ze het lekker vindt... 't Is boeiend om zien wat -en hoe mensen doen bij het inkopen, nét een mierenhoop aan het werk.
Mijn moeder wordt moe als we slechts de helft van de supermarkt gezien hebben. Daarom betalen en koffie mét, vlakbij in De Oude Post. Ze praat gezellig vandaag, ze heeft écht een goede dag. Ben er blij om... na alle miserie die ze de voorbije maanden meemaakte.
Naar huis waar ze 'Mooi en meedogenloos' wil zien. Hét sein voor mij om naar huis te gaan. Ons mema voelde zich blijkbaar 'lekker' waardoor ik me ook beter voelde. Ze komt zondag naar mij en vroeg of ik nog eens 'Out of Africa' wil spelen; heb die film al zoveel maal gezien en vindt vooral de natuur en de muziek mooi maar ons mema is er helemaal wég van... Dus gaan we zondag nog een keer naar Afrika.
Vanavond een prachtig beeld gezien: een man aan het stuur van zijn auto, liefdevol kijkend naar zijn medepassagier die helemaal wég van deze wereld rustig slaapt. Wat zou ik ooit nog eens éénmaal die vrouw willen zijn, soezend en heel gelukkig door Ierland rijdend.
Gelukkig blijft er nog veel te dromen... Bovendien kan ik binnenkort mijn kinderen en kleinkinderen weer zien. Dat fleurt me op, dat doet zo'n deugd aan 't hart...
Morgen ganse dag bij-en met mijn moeder; zie dat helemaal niet 'zitten', het is echt een opgave geworden...
Als, als... ons pepa niet overleden was zou hij vandaag 90 jaar geworden zijn. We zouden een fantastisch feest gehouden hebben met hem als 'padre' van de ganse bende; zie hem nu voor me en vooral zie hem lachen met zijn grijze haren wild op zijn voorhoofd. Met zijn grote, dikke handen in zijn haren strijken, wij allemaal zingen en dansen op zijn accordionmuziek... Het mocht echter niet zijn; hij heeft zoveel geleden zonder zijn onmacht en pijn uit te schreeuwen. Mijn vadertje wat hield ik toch van jou...Al het mooie in de wereld heb ik van jou geleerd: accordion spelen (wat hij zichzelf aanleerde) was daar niet bij, wél piano spelen, liefde voor de natuur, mens, dier&plant. Met z'n tweetjes naar het voetbal (hou nog steeds van het spel; de liefde daarvoor zit diep); toen we nog geen TV hadden naar de spannende kommentaar van de journalist op de motor in de Tour luisteren (Jan Wouters met 'bibberende' stem) en daardoor nog altijd een grote wielerfanaat (ondanks de vele dopingschandalen blijf ik houden van het wielrennen; er gaat niets boven de spanning tijdens een zware Alpenrit in De Ronde van Frankrijk); gaan kamperen en wij tweetjes in volle regen de tent opstellen; Frans leren praten en schrijven; op familiebezoek gaan bij iedereen in het Pajottenland die dichtbij of veraf familie was; samen met de camion naar Leuven voor de vroegmarkt (om 3 uur 's nachts vertrekken en net voor de H. Mis weer terug thuis om naar school te gaan), als ik ons pepa niet had zou ik NOOIT hebben mogen studeren (ons mema vond natuurlijk dat 'k thuis moest helpen en niet meer naar school zou gaan), dankzij mijn liefste vader heb 'k toch naar 'Het Graf' in Turnhout mogen gaan en ben daardoor nu gelukkig helemaal onafhankelijk (krijg een klein ziektepensioen maar red het nét en meer moet dat niet zijn). Daarom en om ZOVEEL andere redenen was ik nu zo graag op uw feest geweest... Pepa, het is al 19 jaar geleden dat je stierf maar je bent er voor mij nog altijd; je leeft met me mee en geeft af en toe een schouderklopje als hulp, zo'n schat van een vader wens ik iedereen toe.
Dus is het vandaag toch een beetje uw feest, drink jij daarboven een glas met ons mee ?
Had enkele maanden geleden een documentaire van de BBC opgenomen, gemaakt met veel inspraak van de presentator ervan, Stephen Fry. Toen ik de eerste maal in de krant las dat hij, die ik zo bewonder, zelf ook Manisch Depressief is of Bi-polar (dat klinkt voor de meeste mensen gemakkelijker of ze hebben er minder afschuw van) heb ik tijdens het kijken oeverloos veel tranen van herkenning geweend. Ik heb de ziekte sinds mijn jonge jeugd, 'k wist- en voelde ook dat er iets merkelijk verkeerd was met me. Heb me door al die jaren heen geworsteld én pas sinds vorig jaar kreeg ik eindelijk de juiste diagnose: 'Je bent Manisch Depressief'. Met afschuw het verdict aanhoort maar gelukkig eindelijk de correcte medicatie gekregen. Als ik toen dacht: ' Oef, die pillen zullen me genezen en leven wordt veel gemakkelijker heb ik toch weer verkeerd gedacht'. De laatste depressie duurde gelukkig véél minder lang maar dat was het ook. Genezen van deze ziekte bestaat niet, het zit in je genen en je DNA.
Las vorige week in de Humo dat Canvas vanaf vandaag de documentaire ook uitzendt; heb er net weer naar gekeken met ook voor al die andere zieken een oeverloos maar stil verdriet... Ikzelf ben op mijn 17-de op zoek gegaan naar hulp
(durfde dat thuis absoluut niet vertellen maar verbleef twee jaren bij de Zusters in Turnhout (<==> 'Het Graf')) en in die stad ben 'k voor het eerst op consultatie geweest (met de 'bibber' over gans m'n lichaam; ben +/- 3 jaar op consult geweest bij die psychiater in Turnhout ; helaas zaten we niet op dezelfde golflengte. Daarna ontelbaar veel psychiaters en therapeuten geraadpleegd (gedurende +/- 18 jaar; helaas zonder enig resultaat... ). Nu moet niemand, ook geen dokter me iets proberen wijs te maken; weet na +/- 40 jaar wat er mis is en hoe ik er kan leren mee leven.
Om de tekst niet te verliezen noteer ik het mooie en duidelijke stukje uit de Humo:
'The Secret Life of the Manic Depressive'; Hoger, Lager.
'Manic Depression is a frustrating mess': Jimi Hendrix vatte het ooit erg beknopt samen in het geweldige 'Manic Depression', maar als je graag toch een ietsje meer uitleg had gehad over de ziekte waarvan een mens het ene moment HIMMELHOCH JAUCHZEND en het andere ZU TODE BETRUBT wordt, verwijzen wij u graag naar Stephen Fry's geweldige 'The Secret Life of the Manic Depressive', waarvan Canvas vanavond de eerste aflevering uitzendt, en waarin sterren als Robbie Williams, Carrie Fisher en Richard Dreyfuss openhartig vertellen over hun ervaringen met de ziekte. Wij gingen nu al op consultatie bij
professor Koen Demyttenaere, diensthoofd van de afdeling psychiatrie in het UZ Gasthuisberg.
==>> !!! morgen !!!
We herbeginnen weer, hollekidee !
Koen D.: 'Manische depressie, of bipolaire depressie, is een ernstiger aandoening dan de gewone depressie: de omgeving verdraagt zo'n manische fase vaak veel moeilijker dan een depressieve fase. 't Is namelijk een misverstand dat mensen in een manische periode alleen maar happy zijn: soms worden ze agressief en misnoegd, en zo vervreemden ze hun omgeving van zich. Je ziet vaak ook dat patiënten in een manische fase brokken maken'.
Humo: Zoals de Amerikaanse singer-songwriter Daniel Johnston bijvoorbeeld: die werd na een optreden door zijn vader naar huis gevlogen in een klein eenmotorig vliegtuigje, toen hij plots de sleutel uit het contact trok en ze het raam uit smeet - z'n vader wist nog succesvol te crashlanden. Typisch manisch gedrag ?
Koen D.: (lacht) 'Dat is misschien een extreem voorbeeld, maar ik ken wel mensen die zich voor tien jaar in de schulden hebben gestoken omdat ze zich in hun euforie van alles en nog wat hebben aangeschaft. En wat je ook vaak ziet, is hyperseksualiteit: mensen gaan zich bijzonder losbandig gedragen, waardoor natuurlijk relatieproblemen kunnen ontstaan.'
Humo: Vincent Van Gogh, Virginia Woolf, Kurt Cobain, Michelangelo en Stephen Fry zelf waren of zijn allemaal manisch-depressief. Heeft de ziekte iets met creativiteit te maken ?
Koen D.: 'Ja.Creativiteit is in zekere zin een lichte vorm van manie hé, dus het is geen toeval dat heel veel kunstenaars en schrijvers manisch-depressief zijn. Maar let op: als zo iemand zich in een volle manische periode bevindt, is hij niet meer creatief; dat is er echt 'Over', dan kunnen ideeën niet meer omgezet worden in iets wezenlijks. Vooral in de tussenperiode is men productief.'
Humo: Kan manische depressie eigenlijk genezen worden ?
Koen D.:'Nee, maar de effecten kunnen wel verzacht worden met medicijnen.'
Humo: Eén vrouw uit de documentaire beweerde dat Omega 3 haar had genezen.
Koen D.: 'Vergeet het maar; er is geen enkel bewijs dat Omega 3-vetzuren iets ten goede kunnen veranderen, ook niet bij een normale depressie. Maar ja, mensen geloven graag in elixirs, hé...'
(vind dit een héél goede samenvatting van enkele aspecten van de ziekte).
GOED ZO Canvas, goede programmatie ! Vanavond wordt het 1-ste deel uitgezonden van Stephen Fry's documentaire voor de BBC:'The Secret Life of the Manic Depressive'. Had ze al opgenomen van de BBC maar met Nederlandstalige onderschriften wordt het toch veel simpeler. En Stephen is zo'n echte, malse knuffelbeer...
Vandaag (tot +/- 16.30 uur) bij mijn moeder geweest; het gaat toch echt niet goed met haar... b.v. de manier waarop ze gekleed is (zou vroeger niet gebeuren), ze heeft WEER een sleutel verloren en zette haar heel appartement op stelten voor die sleutel; natuurlijk hebben we niets gevonden en dat vindt ze zo erg dat ze vannacht waarschijlijk weer niet zal slapen en blijven zoeken...
Het is voor ons, haar kinderen, ook niet gemakkelijk... maar als je haar ziet valt meteen op dat het een héél oud 'besje' geworden is. Ik vind het helemaal niet fijn om haar zo te zien, maar vooral alle probleempjes die haar kwellen geven zo'n machteloos gevoel...
We hebben samen ook gekeken naar de eerste aflevering van 'Mijn moeder' (héél mooi !); haar enige commentaar was: 'Die vrouw is véél jonger dan ik; die kan alles nog aan.' Dat klopt ook; toch was er véél meer te zien en te horen wat haar totaal niet is bijgebleven, jammer...
Dit moet toch nog effe in mijn blog omdat het zo typisch 'Wout' is met zijn droge, humoristische schrijfstijl (maar dan wél met een mooie lay-out):
Wout en Karen,
Hannah en Mathijs,
Noor en Lukas
bevestigen de geruchten en de dorpsroddels die in Zuid-Limburg reeds
de ronde deden...en het is waar.
Zij wonen nu in de pastorie van Mettekoven (50'46''51 NB - 5'17''22 OL) in
de Mettekovenstraat 8 (3870 Heers).
Met STAFKAART, KOMPAS EN PATERNOSTER raak je er zeker.
GELUKKIG NIEUWJAAR!
! Goed gedaan Wout! Nog van dat!
07/01/07: Heel fijne en gevarieerde zondag-en avond doorgebracht met een mix van muziek, literatuur, film en schrijven. Heb van dat alles genoten met volle teugen: hard (en vals) meegezongen op muziek van o.a. Wagner, Luka Bloom, de Hymne 'All is brite and beautiful, all creatures great and small...', muziek van 'Funiculi, Funicula', het heeft geen naam... als het maar muziek is die me raakt, ontroert, me blij of weemoedig maakt; het kan allemaal.
Ben ook volledig in de ban van het boek 'The Liar' van Stephen Fry; hou van zijn schrijfstijl en hij ontroert...
Eindelijk mijn dagboek aangevuld; was al geleden sinds eind nov. 2006 ==>>
OEF !!!
Panorama bracht het verhaal van Natascha Kampusch, de jonge vrouw die vlakbij haar huis +/- 8 jaar werd opgesloten in een heel kleine kelderruimte (vlakbij Wenen én haar ouderlijk huis) en als een volwassen vrouw toch wist te ontsnappen aan haar ontvoerder. 't Leek net op de gruwel met Ann en Eefje. Een krop in de keel om Natascha uiterlijk onbewogen haar afschuwelijk verhaal te zien- en horen...
's Avonds nog eens zeer genoten van de prachtfilm 'Gideon's Daughter' met o.a. één van mijn favoriete acteurs Bill Nighy; die man blijft me boeien én hij kan om het even wie van de planken spelen, en dan die ogen...
Na de film nog gekeken naar de eerste aflevering van 'Mijn moeder' op Canvas; een gesprek tussen de regisseur Stijn Coninx en zijn moeder. Ik vond het zeer mooie televisie.
