Wat een naïef en simpel mens ben ik toch... Al 58 en laat me nog steeds door anderen in de luren leggen... Achteraf bepeins ik telkens: 'Domme troela, heb je nu nog niet bijgeleerd'? Maar dan is het te laat, kan het niet meer sturen of veranderen en heb daar flink de pest in. Na zoveel jaren proberen en nog eens proberen... nooit adrem, nooit het correcte antwoord geven dat eigenlijk wel in die hersenpan zit. Maar 't komt er niet uit of veel te laat.
Laat de boel de boel en lees in Stephen Fry's website de volgende quotes, die zijn tenminste op peil en er zit zoveel humor in. Vergeet hierdoor mijn woede en geniet.
Quotes from Stephen Fry:
1) Stephen's favorite joke is: Q: How do you make God laugh? A: Tell him your plans.
2) Fry's two favorite quotations are: 'We are all of us in the gutter, but some of us are looking at the stars' ( Oscar Wilde ) and 'If you want to know what God thinks of money, just look at the kind of people he gives it to' ( Unknown ). GEWELDIG zou Eddy Wally zeggen... en dan zou ie nog gelijk hebben ook.
Fry is regarded in the U.K. as 'Britain's Favourite Teddy Bear' and is a keen teddy bear collector himself. Kan hen geen ongelijk geven maar voor mij is en blijft dat Alan Davies. Hem kan je zo doodknuffelen...
Vandaag tweemaal iets 'raars' beleefd. 1)) Ik kreeg een mailtje van een onbekende die op zoek was naar de opname van Stephen Fry's documentaire : 'The Secret Life of the Manic Depressive'. Hij vond me op Google. Op Google ? 'Ja, kijk zelf maar eens'. Hij kan er zelf een copie van maken, dus dat is O.K.
Ik typ: www.google.be ==>> 1) Google zoeken (Pagina's in het Nederlands; 2) Stephen Fry: The Secret Life of the Manic Depressive ==>> komt daar na De Standaard, Het Nieuwsblad, Canvas, Canvas.be-Human Interest, Wikipedia, Focus Knack, Volkskrantblog, BN/DeStem, Siobhan ( en dat klopt want schreef tweemaal een stukje daarover uit de Humo); de tekst op Google: Siobhan: Vanavond wordt het 1-ste deel uitgezonden van Stephen Fry's documentaire voor de BBC: 'The Secret Life of the Manic Depressive.' Had ze al opgenomen van de ...
blog.seniorennet.be/siobhan/-52k-In cache-Gelijkwaardige pagina's
Doe die stappen nog eens... potverdorie... mijn blog op 't scherm. Typ de boel nog eens in en zit weer in m'n blog.
Vraag me nu af: 'Wie of wat heeft dat op/in Google gezet? 't Is kostelijk om zien, al die bekende en oh zo alwetende kranten- en weekbladen én daarna mijn
'schrijfsels'. Hoe kan dat'?
Vraag aan mijn grote zus het ook eens te proberen en warempel... ze zit in m'n blogje. Begrijp er 'nougabollen' van.
Vandaag (19/01) staan dezelfde gegevens niet meer in de Nederlandstalige pagina's, wel op 'Google' ==>> 'Het Internet' (vooral Engelstalige gegevens).
Zal de techniek ( over om het even wat ) nooit van mijn leven begrijpen. En toch: de video programmeren is een koud kunstje, kan een lekke band herstellen van mijn auto, de platte batterij van de auto weer opladen, ... Geen enkel probleem, hoe komt het dan dat ik b.v. van computers en hun gebruik niets snap???
2)) Op Canvas VIER films in één gezien: raar... Wachten op de tennismatch van Kim Clijsters in Melbourne ( de Australian Open ) en nog maar es J.M. Dedecker in Terzake ( dit is helemaal NIET RAAR! ). 's Mans ego is zo groot als een echte luchtballon of een 'Zeppelin'; laat hem maar praten... het komt toch nooit goed met hem!
Dag lieve mensen die me de voorbije maanden mailden en geen antwoord kregen. Dit vind ik zeer jammer; helaas kon ik de voorbije maanden wel mailtjes versturen maar er GEEN MEER ONTVANGEN.
Mijn zoon Lieven had al allerlei uitgeprobeerd maar kon ditmaal niet helpen. Bovendien ergert hij zich mateloos aan me omdat ik koppig blijf vasthouden aan Apple.
Gelukkig kreeg ik vandaag hulp van een jongeman, een oudleerling van me,
Jan. Had hem vorige week toevallig ontmoet in de Aldi (jaja... in de Aldi); nog steeds zeer vriendelijk én slim; vertelde hem in 't kort o.a. over mijn troubles met de iMac.
Hij stelde voor om eens te komen kijken én ja hoor, hij was hier net. Het heeft die lieve schat slechts 10 min gekost... én voilà... al die mailtjes verschenen wonderbaarlijk op het scherm. Ben hem heel dankbaar; heb weer ondervonden dat 'Wie goed doet, ook goed ontmoet.' Ben heel blij iedere keer én om het even waar oudleerlingen terug te zien. Hun gezichten ken ik nog goed... maar er dan een naam opplakken, dat is andere koek ! Heb honderden leerlingen wiskunde geleerd, soms met succes, meestal met grote ogen vol niet-begrijpen... Toch hebben we allemaal veel plezier gemaakt in de klas. Jan heeft een vrouw en twee meisjes, Ann en Lotte. Lief hen samen op foto te zien... We hebben een aangenaam gesprek gehad en hij stond erop hem hulp te vragen als ik probleempjes had. OEF !
Daarom lieve mensen die mij mailden en geen antwoord kregen; u weet nu waarom en dat 'k probeer iedereen alsnog te bedanken.
Nog éénmaal een stukje uit de Humo van enkele maanden geleden. Heb net het 2-de en laatste deel opgenomen van Stephen Fry's documentaire over 'Bi-polar' of 'The Secret Life of the Manic Depressive'. Had het in september 2006 al gezien -én opgenomen (van de BBC) maar met ondertiteling is het makkelijker te volgen.
Humo: Stephen Fry kennende zal er ongetwijfeld ook al eens gelachen mogen worden, maar voor de rest zal de schrijver, komiek, quizmaster en ALL ENGLISH ECCENTRIC zich vanavond van een veel serieuzere kant laten zien dan wij van hem gewend zijn: in het tweedelige 'The Secret Life of the Manic Depressive' interviewt Fry bekende en onbekenden die aan manische depressiviteit lijden ( onder andere Robbie Williams, Carrie Fisher ( prinses Leia uit 'Star Wars' ) en Richard Dreyfuss ), en spreekt openlijk over zijn eigen worsteling met de ziekte, die hem al tot twee keer toe een zelfmoordpoging deed ondernemen. Een ernstige Stephen Fry dus vanavond, maar zoals 's mans onovertroffen 'BLACKADDER'-personage General Melchett zou zeggen: 'Ernst is geen vies woord. Reet, dat is een vies woord. Ernst niet.' Kijken dus, vanavond op BBC 2 ( 19/09/2006 ).
Stephen Fry: 'De eerste symptonen van mijn manische depressiviteit waren er al toen ik nog een kind was, maar op mijn zeventiende begonnen ze pas echt op de voorgrond te treden. In die tijd liep ik met twee gestolen kredietkaarten op zak door het centrum van London, waar ik mezelf opnieuw probeerde uit te vinden door lachwekkende jarentwintigpakken met stijve kragen en zijden dassen te kopen, en dure cocktails te gaan drinken in de lobby's van vijfsterrenhotels als the Savoy en Ritz. Toen heb ik ook mijn eerste zelfmoordpoging ondernomen; ik sloeg zoveel tabletten als ik kon achterover, en om het zo giftig mogelijk te maken , slikte ik heel veel verschillende soorten tegelijk. 't Heeft niet geholpen; vijf minuten later was ik aan het projectielbraken (LACHJE).
'Op 37-jarige leeftijd, nu elf jaar geleden, heb ik opnieuw zelfmoord proberen te plegen. Ik ben mijn garage binnengegaan, heb de kieren van de deur met een deken dichtgestopt en ben in mijn auto gaan zitten. Twee uur heb ik zo gezeten, met beide handen op de contactsleutel... Het lijkt achteraf bekeken misschien op een schreeuw om aandacht, maar het was wel degelijk een zelfmoordpoging.'
'Ik besloot naar het vasteland te vluchten en nam de ferry naar Europa om naar Duitsland of Denemarken te gaan, ervan overtuigd dat ik nooit meer naar Engeland zou terugkeren - ik wilde niemand meer zien die me kende. Al na een week stond ik weer in Dover; bang dat de pers zich EN MASSE op mijn verdwijning zou storten. Toen heb ik een afspraak gemaakt met een arts, om voor het eerst van m'n leven echt over mijn probleem te praten. Die arts vertelde me dat ik BIPOLAIR was; nooit van gehoord , maar ik was blij dat ik eindelijk een soort officiële verklaring kreeg van de extreme hoogtes en laagtes waar ik al m'n hele leven aan blootgesteld was.'
'Sindsdien besef ik pas goed hoe ernstig mijn ziekte is. In het Verenigd Koninkrijk alleen al zijn er vier miljoen mensen die bipolair zijn, of manisch depressief, zoals het ook genoemd wordt, en veel van hen zullen vroeg of laat zelfmoord plegen. Vandaar dat ik 'The Secret Life of the Manic Depressive' gemaakt heb; ik hoop er een klein steentje mee te kunnen bijdragen aan het doorbreken van dat taboe; THAT IS MY SOLE WISH.'
P.S. Er is één Vlaming waarvan ik zeker weet dat hij ook bipolair was; Julien Schoenaerts (overleden op 07/09/06 op 81-jarige leeftijd; hij was een geweldig acteur en ondanks zijn ziekte heeft hij een heel lange lijst van theater- en filmrollen op zijn naam; hij had de laatste jaren van z'n leven ook Alzheimer maar zijn 81 jaar doet vermoeden dat een manisch depressief mens ook oud kan worden).
Heel fijne informatie in 'De Zevende Dag'; vanaf eind 2007 heeft Vlaanderen zijn eigen Nieuwjaarsproms. In Wenen kan je toch niet binnen, ook al ben je een rijke oliebaron; het is daar jaaaaaaren en jaaaaaaren wachten tot je er binnen raakt.
En nu krijgt Vlaanderen zijn eigen Nieuwjaarsproms met de Beethovenacademie, onder leiding van niemand minder dan 'onze' Dirk Brossé.
Dat vind ik nu eens een geweldige bijdrage voor alle klassieke muziek (van o.a. Rossini, Strauss, Mahler, ...).
En het concert wordt geleid door niemand minder dan Dirk Brossé zelf; ben sinds lang een échte bewonderaarster van zijn muziek; hij componeert prachtig en uitvoeringen onder zijn leiding blijven je lang bij...
DUS: 'Ga ertegenaan mensen zodat wij ook kunnen genieten.
Ik probeer meer te weten te komen bij google want zoveel zitplaatsen zijn er nu ook niet...
MAAR... vind de 'BEETHOVENACADEMIE' EEN GEWELDIG INITIATIEF !
