Bij de redactie van een cahier STIL, dat zich richt naar gelovige mensen boven de vijftig die af en toe willen verstillen, kwam ik op teksten en sites die verwezen naar ecologische spiritualiteit. Een van de grond ideeën is dat de natuur je kan helpen verstillen, mediteren en dit soms leidt tot bidden.
Voor velen brengt een wandeling in de natuur hen dichterbij God dan een kerkdienst, hoewel ze aan de andere kant zonder kerk niet zouden weten van de God die hemel en aarde gemaakt heeft. Het wordt tijd dat de natuur wordt herontdekt in haar sacramentele waarde. (Ecologische spiritualiteit).
Om te komen tot stilte ervaringen zijn er heel wat wegen: een bad of douche, wat wijn of bier, kijken naar de vlammen van een open haard of van kaarsjes. We kunnen momenten van stilte inlassen voor een vergadering, voor het eten, voor het slapengaan, op een bedevaart (Compostela, Lourdes).
De schrijfster Sara Maitland (Stilte als antwoord ) experimenteerde, na een luidruchtig leven, op haar vijftigste allerlei vormen van stilte uit: eenzaam wonen op een eiland, in de woestijn enz. Het merkwaardigste vond ik wel haar vaststelling:
"Mijn eerste ervaring met diepe stilte zijn de nachtelijke borstvoedingen."
Soms beleef je de stilte onverwacht, maar beter is ervoor open te staan door stilte - situaties te organiseren door enkele minuten stilte voor jezelf reserveren: een luchtje scheppen, in de tuin de natuur opvolgen, planten verzorgen, mijmeren voor een boekenkast, luisteren naar muziek, de wind, de dagelijkse geluiden rondom je.
Bij mannen kreeg ik: de fles geven aan hun kind of een onrustig indekken.; fietsen, wandelen, knutselen, in de tuin werken.
Een origineel mannelijk antwoord was: Ik ga twee keer per dag naar toilet op het werk om wat rust te hebben en stilte te zoeken.
Je kunt het cahier STIL alleen doornemen of met anderen in een zorginstelling,
in parochiaal verband of in groepen zoals OKRA, Ziekenzorg, in een gebedsgroep of bij vrijwilligers die werken rond spiritualiteit. Verschijnt voorjaar 2013.
