Ik wordt wakker, hoor de regen zachtjes tegen het raam tikken, sta op en loop naar het raam, eventjes komt de zon door de wolken ,voel de weldadige warmte op mijn huid en geniet, een wolk verschijnt en verduisterd de zon. Ik huiver en denk waar is die warmte ineens naartoe, en je wacht.
Misschien komt het zonnetje er wel weer door? Nee dat zal voor later zijn, De regen valt nu in stromen neer tranen zitten er weer aan te komen, gelukkig niemand die het ziet, niemand die iets vraagt het lucht je op, je moet je niet schamen en je kruipt maar weer dat bedje in.
Het is een mooie tijd met jou Wie weet hoelang ik er nog ben Langzaam wordt onze wereld anders, Ik leef mijn leven met je, jij die mij zoveel gaf
Je liefde,het kind, Jij gaf mij waar ik nood aan had (liefde) Jij bent er,en blijft diep in mijn hart , Eens in de toekomst, die zo snel aan het afkorten is.
Zal afscheid nemen nog het meest pijn doen, ik ga wel,maar ik verlaat je niet, hoop nog een hele tijd in je herrinneringen mogen verder te leven.
Hoe is het zover kunnen komen, heb er geen antwoord op veel nadenken heeft geen zin ben zo goed als leeg vanbinnen. De wereld stortte ineen voor mij moest het gewoon over mij heen laten gaan.
Deze ziekte is niet meer van deze tijd het is zo,zal het moeten ondergaan zit hier al een tijdje, zonder inspiratie,de druk in deze ziekenkamer
Zal de boeken maar sluiten, komt niets meer uit mijn vingers ik overlees nogmaals wat ik geschreven heb, vind het niet veel zaaks, vindt het dan ook maar verloren tijd. Zoals de laatste jaren van mijn leven.
Soms zijn van die dagen dat het even niet gaat, en heb je het gevoel dat iedereen je in de steek laat. Dan voel je zo een verdriet,en niemand die het ziet. je eigen gevoel laat je in de steek, dan voel je je klein en week. De man in je die zo sterk en krachtig is wordt dan heel klein,
Die wil alleen maar een beetje warmte . Diep in zijn hart weet hij wel hoe het is, maar soms wil hij voelen die momenten van warmte, want hij is ook maar van vlees en bloed.
Even mekaar omhelzen, zonder woorden, gewoon even voelen, zoals het hoort. waarom kan zoiets moois soms zo pijnlijk zijn. Morgen zal het misschien weer wat beter gaan, vandaag laat ik mijn tranen even gaan. Jij alleen kan dit begrijpen, omdat je mij zo goed kent.
Blijf trouw aan jezelf met je fouten, je krachten, Je eenzaamheid soms, je emoties, je moed. Aan dat wat alleen maar in jou kan groeien In wisselend klimaat met wat kwaad en wat goed.
Blijf trouw aan je denken, verlangen van voelen en uiten, aan warmte, aan stilte aan muziek, Want jij bent een mens als geen ander op aarde, In jou is de wereld bijzonder uniek Trouw blijven aan jezelf,aan je lachen,je zingen,
Je vallen en opstaan, je inzet je pijn, Waardoor je in alles herkenbaar kunt zijn. Blijf trouw in je denken, je zwakte, je aarzeling, Je hoop, en je waarde, je angst, je liefde, Je bent een mens die van belang is In een bestaan dat zo uniek isÂ….
Met soms gevoelens van boosheid, wanhoop of verdriet Blijf niet hangen in deze onwezenlijke pijn er zijn mensen die lang ziek zijn, weet ik ook wel Na onze geboorte, wint de dood het plei De dood is niet het einde maar een nieuw begin van een wedergeboorte.
Het gevoel van eenzaamheid je kan het niet uitleggen. Velen die het niet begrijpen S'morgens sta je op, niemand. S'avonds ga je slapen, niemand. Ieder meent het wel goed met je
Maar verstaan of begrijpen?? maar hopen dat ze dat gevoel, enzaamheid nooit moeten ervaren
