Vandaag is de laatste dag die we samen zullen doorbrengen; het blijkt immers dat Marieke vannacht uit DAR opstijgt en vliegt tot Caïro, waar ze 27 uur dient te wachten op de vlucht naar Brussel (dezelfde als deze waarmee wij terugkeren). Aangezien we, niettegenstaande diverse telefoons en mails, niets vernemen van Egyptair, besluit ik maar op eigen initiatief een kamer voor haar te boeken nabij de luchthaven van Caïro.
Om 10 uur hebben we een korte ontmoeting met Tom Vens, die ons vraagt naar onze reiservaringen en impressies en enige adviezen meegeeft m.b.t. de terugvlucht van Marieke.
s Namiddags nemen we de Daladala naar Mwenge om aldaar nog enige inkopen te doen en onze laatste cash af te halen.
Ook de daladala waarmee we tot nog toe geen kennis hadden gemaakt, is een belevenis apart.
Dala-dala of share taxi's , zijn de meest voorkomende vorm van openbaar vervoer in Dar es Salaam en Tanzania in het algemeen.Meer in het bijzonder betreft het vaak door en door versleten minibusjes (meestal Toyota ) die de passagiers op een erg goedkope manier van punt A naar B brengen. Het is treffend om vast te stellen (en dat geldt voor het ganse autopark in Tanzania), dat, ondanks hun erbarmelijke staat, er twee auto-onderdelen zijn die steeds weer erg goed functioneren: de claxon en de radio!
Na ons bezoek aan Mwenge Market nemen we de bajaji richting Mariekes gastfamilie. We worden er erg joviaal onthaald en ze nodigen ons uit om samen de maaltijd te nuttigen. We vertrekken omstreeks 20 uur met onze intussen vertrouwde taxidriver Sam, die Marieke vervolgens ook naar de luchthaven brengt.
We mogen terugblikken op een schitterend diner gisteravond we waren de enige gasten in het Rainbow ice cream café en werden er vergast op een maaltijd tout complet: een stevige pint als aperitief, een BBQ met allerlei visingrediënten (king fish, gambas, inktvis, calamares) en de nodige garnituur (chips, rijst, rauwe groenten en een lekkere warme gekruide tomatensaus) dit alles vergezeld van een lekker Zuidafrikaanse wijntje en om te eindigen een gesmaakt dessert en een oerdegelijke plaatselijke cocktail. Dit alles voor de prijs van ca. 19 euro per persoon.
Naar goede Afrikaanse gewoonte viel de elektriciteit nog maar eens uit zodat we onze heerlijke maaltijd bij romantisch kaarslicht dienden te beëindigen.
Vanaf nu kunnen we stilaan uitkijken naar het slot van onze fantastische vakantie:
morgen een dag in relax (voor de enen zonnebaden, voor de ander lezen, mails checken en blog aanvullen)
vrijdag de transfer per ferry naar DAR, waar we onze laatste vier dagen (drie nachten) doorbrengen in het Kunduchi beach hotel & resort
Wat staat aldaar nog op het programma ? Eigenlijk niets vastgelegd, behalve een ontmoeting met Tom Vens (de zoon van wijlen mijn vorige voorzitter), die in DAR actief is voor de Europese Unie.
Verder een laatste ontmoeting met Mariekes gastfamilie.
En dan het vertrek vanuit DAR (dinsdagnacht omstreeks 2 uur), richting Kaïro en vervolgens Brussel.
We zien dus wel of het alsnog de moeite loont om de blog nog verder aan te vullen.
Vandaag staat er niets op het programma en ook dat kan al eens een gelukzalig gevoel opleveren; niets moet alles mag.
In de late voormiddag maken we een korte wandeling in het dorp dat achter ons hotel is gelegen en ontdekken van dichtbij in welke armoedige en povere omstandigheden de mensen hier dienen te leven.
We worden aangesproken (hoe kan het anders in Tanzania) door een stel sympathieke jongelui die een cafeetje runnen iets verderop. Ze bieden ons hun diensten aan en we gaan erop in.
Tijdens het drinken van een frisse pint bier gaan we aan de praat over Tanzania, België, Mariekes vrijwilligerswerk, enz.
Hierna inviteren ze ons voor een typisch Tanzaniaanse BBQ.
We gaan akkoord met de prijs en spreken af voor morgen.
De rest van de dag genieten Sabine en Marieke ten volle van de overdadige zon; ikzelf trek me terug op het terras van onze kamer voor het checken van de mails en het schrijven van de blog.
Woensdag 22 februari 2012
Na het ontbijt trekken we op tocht met Captain Fruit, richting Stonetown en de specerijplantages.
Captain Fruit is precies op tijd zoals afgesproken en duwt ons zijn wagen in, die hij eerst nog vult met een paar liters (illegale ?) benzine in waterflessen. De CD-speler gaat aan en die serveert ons frivole muziekdeuntjes van Bob Marley.
De Captain rijdt naar Tanzaniaanse normen relatief rustig en beheerst, doch het gas- en rempedaal bedient hij blootvoets; hij bevestigt ons daarbij dat hij quasi nooit schoeisel draagt.
Na goed een uur rijden bereiken we een dorp vol met specerijaanplantingen, waar we hartelijk worden ontvangen en rondgeleid door de plaatselijke specialist Ramadan Betrokkene verleent ons uitleg bij de diverse aanplantingen en laat ons meerder keren ruiken en proeven. Aldus worden onze zintuigen op de proef gesteld voor de geuren en smaken van citroengras, avocado, gember, maniok, peperbollen, cacao, vanille, kaneel, kruidnagel, muscaat, anoevera, enz.
Op het einde van de rondleiding kunnen we nog het spektakel aanschouwen van een plaatselijke jongere die voor ons in een metershoge kokosboom klimt en twee vruchten naar beneden brengt heerlijk!
Bovendien worden wij drieën nog gekroond met een ring en een sierlijk hoofddeksel, gemaakt van de blaren van een soort palmboom.
Voor ons vertrek naar Stonetown krijgen we tenslotte de gelegenheid om te proeven van de diverse stukken fruit die ter plaatse in overvloed kunnen geoogst worden (ananas, papaya, jack fruit, appelsien, enz.).
En dan naar Stonetown, de belangrijkste stad van Zanzibar. We krijgen er een gegidste tour met uitleg door Mohammed.
Stonetown fungeerde ooit als de bakermat van de slavenhandel in Afrika en is thans een drukke havenstad vol islamitische invloeden en kleine, overdrukke steegjes.
We bezoeken er een aantal gebouwen, alsook de slavenkelders en de (stinkende) vis- en vleesmarkt.
Hierna terug naar ons hotel in Jambiani, waar we ons opmaken voor misschien alweer een verrassing, de BBQ die ons gisteren werd aangepraat. Hierover morgen meer, want morgen wordt een allerlaatste dag in relax aan de Indische oceaan in Zanzibar.
We staan op omstreeks 7.30 uur, nemen het ontbijt en worden vervolgens opgehaald door Kimondo die ons naar de luchthaven van Kilimanjaro brengt.
Met de plaatselijke luchtvaartmaatschappij Precision Air vliegen we thans richting Zanzibar, een groot tropisch eiland dat deel uitmaakt van Tanzania.
Na goed een uur vliegen bereiken we Stonetown (hoofdplaats van Zanzibar), waar we worden opgewacht door een plaatselijke taxidriver die ons vervolgens naar ons hotel Casa del Mar in Jambiani (zuidoosten van het eiland) brengt. Hier installeren we ons in hotel Casa del Mar, een mooi en comfortabel hotel gelegen aan de Indische Oceaan.
We verblijven hier tot vrijdag a.s.
Maandag 20 februari 2012
Sabine en ik hebben er een slechte nacht opzitten, omwille van de hitte die amper werd gemilderd door de ventilator die we gedurende de ganse nacht hadden laten draaien. Bovendien werden we beiden geplaagd door de jeuk van de insectenbeten die ons de voorbije avond, niets vermoedend, hadden geteisterd. Wat mezelf betreft was dit de eerste confrontatie met al dat dierlijk geweld. Ik neem me alvast voor om me de volgende avond te kleden met lange broek en kousen.
Veel van dit leed wordt echter gemilderd door de vaststelling dat we eindelijk eens konden uitslapen na de vele dagen, waarbij we s morgens als het ware werden opgejaagd als wild om vroeg op te staan en vervolgens op safari te vertrekken.
Na het traditioneel ontbijt (fruitsalade, gebakken eitje, vers fruitsap, toast en koffie) maken we ons op voor een verkennende wandeling langs het ongerepte strand.
Tijdens onze korte wandeling ontmoeten we enkele autochtonen die ons spontaan aanspreken in hun typisch Afrikaans Engels.
Blijkbaar laat iedere notoire inboorling met enige ambachtelijke aanleg/kennis zich hier aanspreken met de titel van captain zo ontmoeten we Captain Fruit, die ons zijn fruit (kokosnoot, mango, banana) en zijn gegidste tours aanprijst, alsook Captain Cook die ons uitnodigt om s avonds in zijn restaurant te komen dineren. Na de uitgebreide voorstelling van diens menu zijn we overtuigd en spreken we af om 19.00 uur. Aangezien de duisternis dan reeds is gevallen, belooft hij ons dat zijn jongere broer ons zal komen ophalen en begeleiden tot aan het restaurant.
Na de wandeling genieten we verder van een aangename en zonnige dag in relax.
Met Captain Fruit spreken we af voor een gegidste toer op woensdag aanstaande naar Stonetown en de specerijenplantages.
Tegen zevenen aan trekken we richting Captain Cook voor wellicht een nieuw avontuur.
En de verrassing is andermaal compleet en tart alle verbeelding.
Captain Cook begeleidt ons galant naar een sober gedekte tafel met plastic borden en een soort bierbakken om op te gaan zitten. Onder onze voeten voelen we het zand, dat zelfs hier dienst doet als vloerbedekking. Zijn restaurant omvat al bij al twee tafels met een zeer sobere verlichting (1 lamp!).
Zijn broer dient meteen het gerecht op dat we hadden uitgekozen en het dient gezegd: de vis was heerlijk en super vers!
Doch, bij gebrek aan een lepel konden we amper genieten van de saus waarin de vis lag te baden.
Op onze vraag bracht Captain Cook vervolgens een koffielepeltje (!) zodat we ons (te laat) konden bedienen van de saus.
De chips (frieten) die hij had klaargemaakt waren bovendien afgekoeld en slap.
En dan de drank: we vroegen een goed gekoelde pint bier, doch tot zijn spijt deelde hij ons mee dat er geen bier meer beschikbaar was enkel fruitsap!
Tenslotte diende hij ons het door ons gekozen dessert op: de zogenaamde Captain Cook Style (een geheim van zijn oma, zoals hij ons aangaf): het ging om een soort gesuikerde pasta met kaneel gewikkeld in bananeblaren.
Hij demonstreerde hoe we dit dienden te verorberen door de blaren open te wikkelen, een stuk van de pasta met zijn vingers af te brokkelen en dit vervolgens in mijn mond te steken.
Op onze expliciete vraag heeft hij ons dan toch nog maar een mes bezorgd.
Enfin, andermaal een wonderbaarlijke ervaring, die we wellicht geen tweede keer meer zullen meemaken.
Zo, we zijn vertrokken, meer zelfs we zijn aan het vliegen uit verveling de laptop uitgehaald.
Hierbij een aantal eerste indrukken, vanuit de lucht nog wel.
Zoals steeds is er eigenlijk niets plezants aan het vertrek vanuit een luchthaven.
Steeds weer valt het te ontzien!
Het weinig vriendelijk, vaak arrogant onthaal van het luchthavenpersoneel de klant koning ? Vergeet het maar!
En dan, die vervelende wachtrijen ter hoogte van de incheckbalie, vaak veroorzaakt door passagiers die overladen zijn en blijkbaar hun ganse hebben en houwe hebben meegenomen.
En dan, de irritante tralala ter hoogte van de scanner: alles uit de zakken, centuur los, jas uittrekken, en vervolgens die vervelende piep fouilleren dus.
Vervolgens wachten om te boarden, met als enige bezigheid het bewonderen van vaak bizarre mensen.
Oef, uiteindelijk vliegen we zijn op weg, voor zowat 13 uren.
Nu maar rekenen op een uitstekende service
Jazeker, wie de kermis wil beleven, moet aleens de hel door!
Vrijdag 10 februari 2012
Na een tussenstop in Caïro, landen we precies op tijd in Dar Es Salaam (DAR), vroeg in de ochtend en alsnog in het duister. We zijn moe en hebben amper geslapen.
Ook de bagageverstrekking en de douaneformaliteiten verlopen erg vlot.
Uiteraard bieden diverse taxichauffeurs ons hun diensten aan en prijsonderhandelingen lijken op hen geen vat te hebben: ze hanteren allen een fixed price van 25 dollar.
We worden uiteindelijk naar ons hotel gebracht met een gammele Toyota, bestuurd door een vriendelijke taxichauffeur, die ons meteen reeds een aantal woordjes Swahili leert: karibu (welkom), jambo (goeiedag), pole pole (traag),
De man kent het hotel waar hij ons heen brengt en vertelt erbij dat het nieuwgebouwd werd in 2011: Tanzenite executive suits.
Hij stelt ons eveneens gerust door stellig te beweren dat de kamer reeds op dit vroege uur beschikbaar zal zijn no problem herhaalt jij stellig!
En zo blijkt een aantal zwarten openen galant de deuren van zodra de taxi aan het hotel aankomt en onze bagage wordt in een wip uit de koffer gehaald en naar binnen gebracht.
Aangezien we nog niet over enige plaatselijke munten beschikken, duw ik een van hen dan maar een biljet van 1 dollar in de hand voor bewezen diensten.
Aan de receptie worden we inderdaad warm verwelkomd en wordt ons meteen zelfs de mogelijkheid tot ontbijt aangeboden. We bedanken hiervoor uit vrees een extra dag aangerekend te krijgen.
Om 10 uur ontwaken Sabine en ik uit een diepe slaap door de ring van de telefoon op onze kamer. De stem aan de andere kant van de telefoon meldt ons dat er een warm ontbijt naar de kamer zal worden gebracht en vraagt ons enkel hoe we onze eitjes wensen ik ben nog te slaapdronken om hierop gevat te reageren en onderga het gebeuren zonder meer. Eenmaal goed wakker, kom ik derhalve tot het besef dat de factuur voor een extra nacht nu wel onontkoombaar zal zijn.
Niettemin, het ontbijt heeft lekker gesmaakt.
Hierna maken we ons op om even de onmiddellijke omgeving te verkennen, om geld te wisselen en onze GSM gebruiksklaar te maken met een plaatselijke simkaart.
Na de bancaireerrichtingen in een aftands wisselkantoor, waan ik mezelf meteen als een miljonair: 1.192.500 Tanzaniaanse shilling voor 750 dollar!
Gelukkig beschik ik over een draagzakje dat deze hoeveelheid geld kan huisvesten.
Nu zijn we klaar om Marieke te bellen en het lukt nog ook we spreken af aan een shoppingcentrum in het noorden van de stad en gebruiken hiertoe de taxi.
De plaats van afspraak blijkt degelijk begrepen door onze taxidriver en we zien meteen onze bruin geblakerde dochter opduiken voor het blij weerzien, waar Sabine en ikzelf hadden naar uitgekeken.
Er wordt in een plaatselijk café heel wat afgekeuveld, we ontmoeten enkele van de andere vrijwilligers, eten en drinken iets een gezellige en hartverwarmende bedoening.
Terwijl Marieke ter plaatse haar laatste privéles Engels onderwezen krijgt, gaan wij met een tweetal van de vrijwilligers naar de Slipway market.
We verplaatsen ons daartoe met de bajaji, een brommertje met overdekte zittingen waarin zon drie tot vier personen kunnen plaatsnemen. Blijkbaar een nieuwe trend in DAR, die een drietal jaar geleden is overgewaaid vanuit India een goedkoop vervoermiddel daarenboven en erg geliefd bij jongeren.
Enige keerzijde: ze rijden rechts en links en verplaatsen zich als gekken doorheen het dolle verkeer!
Op de Slipway Market laat Sabine zich overtuigen om enkele handgemaakte voetslippers aan te kopen die ze meteen aantrekt.
Volgend op ons marktbezoek een nieuwe dolle rit met de bajaji, nu richting gastfamilie van Marieke.
We ontmoeten er haar plaatselijke mama en daddy, Vicky en Andrew, twee Tanzanianen die zich opgewerkt hebben en het blijkbaar vrij goed stellen. Zij werkt voor de vrijwilligersorganisatie Projects Abroad en hij, meen ik te begrijpen, als informaticus bij het Ministerie van binnenlandse zaken.
Met Vicky, Andrew en de vrijwilligers die bij hen logeren gaan we uiteindelijk dineren bij de Chinees. Het is een verrukkelijke maaltijd en wat onszelf betreft één van de betere chinezen die we ooit hebben bezocht.
Hierna voert Andrew ons naar het hotel Tanzanite en onderweg toont hij ons o.m. de Amerikaanse ambassade waar in de late jaren tachtig een aanslag heeft plaatsgevonden door het toen nog ontluikende Al Quaida.
Met een karvracht impressies en verrassingen gaan we vervolgens slapen.
Zaterdag 11 februari 2012
Jambo!
Na een meer dan verkwikkende nacht en een degelijk ontbijt, worden we omstreeks 9.00 uur reeds opgehaald door Marieke en taxidriver Sam, een goede bekende van Mariekes gastfamilie.
Samen met hem gaan we de bustickets kopen bij de betere busmaatschappij die ons s anderendaags naar Arusha moet brengen, alwaar we onze safari zullen aanvangen.
Vervolgens voert Max ons tot Mariekes eerste werkplaats, het Mwananyamala Regional Hospital (240 bedden).
We worden er opgewacht door general manager Dr. Wandi en zijn adjunct, de verantwoordelijke gynaecoloog van het ziekenhuis.
Dr. Wandi verheugt zich ten zeerste over het medisch materiaal dat we voor hem hebben meegebracht (met dank aan onze neef Toon De Smet!).
Omwille van onze medisch-verpleegkundige achtergrond en opleiding zijn we erg geïnteresseerd in de toelichtingen en rondleiding, die ons confronteren met de plaatselijke medische gebruiken en bovenal met de ellende en schrijnende toestanden van de plaatselijke ziekenzorg. Een ware cultuurshock
Hierna brengen de beide artsen ons naar de tweede werkplaats van Marieke, het Chakuwama weeshuis.
We worden er verwelkomd door de bejaarde stichtster en verdelen er het speelgoed, het schrijfmateriaal en de T-shirts die we meebrachten vanuit België. De kinderen zijn erg enthoesiast n.a.v. de bedeling door Marieke.
Hierna begeven we ons per bajaji naar Mwenge Market, alwaar we de gelegenheid krijgen om in de diverse kraampjes de plaatselijke kunstvoorwerpen te bewonderen en al of niet aan te schaffen.
Hierna andermaal per bajaji richting gastfamilie, waar Marieke haar bagage ophaalt.
Sam brengt ons vervolgens naar het hotel Tanzanite, waar we het advies inwinnen voor een degelijk restaurant.
Een van de suppoosten begeleidt ons vervolgens ongevraagd naar het (blijkbaar befaamde) Libanees restaurant Al-Basha. We eten er goed, doch zijn enigszins ontgoocheld dat we onze maaltijd dienen door te spoelen met flesjeswater, daar waar we eigenlijk heel wat trek hadden in een goed glas wijn.
Maar ja, we bevinden ons in het hart van een erg islamitische stad.
Zelfs een verkenning nadien voor het vinden van een of andere bar levert niets op.
We stoppen onze zoektocht algauw bij het zien van de bedreigende en confronterende beelden van slapende mensen op straat en lawaaierige moslims, die een barbecue organiseren in de centrumstraten.
Noot: bij de check ut geen extra nacht aangerekend gekregen! wat een vriendelijke en gastvrije mensen, die Tanzanianen!
Zondag 12 februari 2012
Opstaan om 4.30 uur!
We maken onze valiezen, worden bediend met een beperkt ontbijt op de kamer en laten ons vervolgens door Sam naar het station voeren, waar de bus naar Arusha vertrekt. Onderweg hebben we de gelegenheid om kennis te maken met de schreeuwerige geluiden van de islam minaretten, die bij het ochtendgloren het beste van zichzelf geven.
Sam zet ons tijdig af aan de busterminal, alwaar we geconfronteerd worden met een onwezenlijke en ongelooflijke drukte, terwijl het nog halfduister is.
Rijen claxonerende bussen, mensen die roepen en schreeuwen, de meest bizarre bagage die aangebracht wordt,
Sam begeleidt ons gelukkig naar de juiste bus en reserveert voor onze de beste zetels, precies achter de chauffeur zodat we tijdens de rit heel wat te zien zouden krijgen.
Hij drukt ons bovendien op het hart om onze handbagage nimmer onbewaakt achter te laten because some people may have bad intentions!
Doorheen deze drukte baant onze buschauffeur zich al claxonerend een weg door de immense menigte en vat hij de reisweg naar Arusha aan.
Bij nader toezien blijkt onze bus een aftandse Europese tweedehands te zijn, die langs alle kanten werd opgelapt. Onmogelijk dat dergelijk exemplaar in onze contreien de autokeuring zou doorstaan!
En de rit dan een ongelooflijke ervaring, die ons confronteert met een andere African way of life: een waanzinnige rijstijl, overdreven snelheid, buschauffeurs die als het ware met mekaar racen, personenwagens die van de weg worden gedrumd om toch maar te kunnen inhalen op plaatsen waar dit eerder onmogelijk lijkt. We waren zelfs getuige van een schouwspel waar de buschauffeur iets in de hand drukte van een politeofficiern.a.v. een wegcontrole!
Desalniettemin, na een rit van zowat 10 uur veilig en wel in Arusha gearriveerd!
Met een kartonnetje waarop Leo staat gemarkeerd, bemerken we algauw onze gids Kimondo, die ons gedurende een week zal rondrijden in de noordelijke safariparken van Tanzania.
We nemen plaats in onze Land Rover met top roof en zetten ons op weg voor de twee uur durende rit naar het Tangiri National Park.
Bij valavond komen we aan in de prachtige en authentieke Tarangire Safari Lodge, alwaar we een oerdegelijke maaltijd geserveerd krijgen ditmaal met wijn besprenkeld!
Leuk detail: de lodge bevindt zich aan de rand van het national park en het bezoek van dieren behoort steeds tot de mogelijkheden vandaar dat elke verplaatsing in het duister gepaard gaat met begeleiding en bijhorende zaklamp. Een tafereel dat zich in de loop van de komende dagen in elk verblijf steeds weer zal herhalen.
Maandag 13 februari 2012
Vroeg uit de veren voor het aanschouwen van de mooie zonsopgang boven het Tarangiri National Park, waarna we uitgebreid ontbijten en vervolgens afspraak hebben met onze chauffeur Kimondo.
Het dak van onze Land Rover wordt geopend en we starten de game drive in hetTarangiri NP.
We geven onze ogen de kost en genieten van het wildlife dat ons te beurt valt: olifanten, zebras, bavianen, impalas, blue monkeys, giraffen,
In de latere namiddag begeven we ons vervolgens naar het Manyara lake, het volgende wildlife safaripark dat op ons programma staat.
We overnachten er in het Manyara Wildlifecamp, met een prachtig uitzicht op het meer en de Rift Valley, een gebergte dat zich uitstrekt van Egypte tot Johannesburg.
Intussen ervaart Sabine de negatieve gevolgen van het dragen van de nieuwe voetslippers, die ze eerder aankocht in DAR.
Op de wreef van beide voeten heeft ze ontstoken blaren, die bovendien koorts veroorzaken.
De plaatselijke manager haalt zijn EHBO kit boven en verzorgt beide voeten (met handschoenen alstublieft!) met antisepticum en verbandmateriaal.
Het Manyara Wildlifecamp beschikt over mooi ingerichte veredelde tenten met alle comfort. Zoals steeds in deze regio wordt de generator op een bepaald uur afgesloten en valt elke toevoer van elektriciteit op dat moment stil.
Uiteraard ook onze ventilator, waardoor het toch wel bloedheet blijft in de tent en het moeilijk is om de slaap te vatten.
Dinsdag 14 februari 2012
Opnieuw vroeg uit de veren voor een uitgebreid bezoek aan het Lake Manyara National Park.
Lake Manyara is een van de kleinere parken in Tanzania, vooral bekend om de leeuwen die er uitzonderlijk vaak huisvesten in de acaciabomen.
Tot onze spijt hebben we er echter geen enkele kunnen bespeuren.
Wat we wel konden bewonderen: een leger nijlpaarden badend in hun eigen uitwerpselen en blijkbaar genietend van het verkoelende water.
Ook meerdere kuddes van buffalos kregen we hier te zien.
Derhalve konden we het aanschouwen van de tweede diersoort van de klassieke big 5 aanvinken na de olifanten thans de buffels.
Rest ons nog de neushoorn, de leeuw en het luipaard.
Van de laatste diersoort konden we evenwel de prooi aanschouwen die ze had achtergelaten in een van de vele acaciabomen: een impala, opgevreten tot op het bot.
Vandaag ook Valentijnsdag wijzelf waren het vergeten, doch vriend en apotheker Dirk De Pauw uit Brugge herinnert er ons aan.
Webellen hem immers op omwille van de zorgwekkende toestand van Sabines voeten (gepaard gaand met relatief hoge koorts).
Hij geeft ons enkele adviezen, die we stipt opvolgen dankzij de passende medicatie die we hebben meegebracht vanuit België.
We overnachten voor de tweede keer in Manyara Wildlifecamp en hebben er een interessante babbel met Marcel, een barman eerste klas die ons weet te entertainen en intussen de kunst verstaat om meerdere pinten aan de man te brengen.
Woensdag 15 februari 2012
Vroeg uit de veren voor het vertrek naar Serengeti National Park, de verst verwijderde plek die we gaan bezoeken en een van de grootste wildparken ter wereld. Het heeft bovendien de erkenning als werelderfgoed site.
De naam Serengeti is ontleend aan het taalgebruik van de Masaï-volkstam (die hier lange tijd gehuisvest was) en betekent zoveel als eindeloze vlakte.
De weg ernaar toe is erbarmelijk slecht en enkel door een vierwiel aangedreven voertuig te doen.
Onze Land Rover doorstaat het parcours met brio en onze chauffeur is zo te zien heel onderlegd om zelfs op een dergelijk slechte weg een redelijke snelheid te onderhouden.
En wijzelf, wij hebben die dag heel wat stof geslikt.
Eenmaal aangekomen worden we meteen geconfronteerd met de rijkdom aan wilde dieren die hier hun biotoop handhaven; naast de diersoorten die we de vorige dagen reeds konden bewonderen, zien we ook al meteen relaxerende leeuwen, de koningen van de wildernis die we tot op heden niet te zien hadden gekregen.
We rijden ettelijke kilometers door het park en zien ook hoe de rangers op verspreide plekken de savanne in brand steken, zodat er volgend op het komende regenseizoen (vanaf maart)- opnieuw goed en zacht gras kan groeien.
We worden tot slot naar ons verblijf gebracht aan de rand van het park (Kensington Naurei wildlife camp) waar we twee nachten zullen verblijven.
Het betreft een tentenkamp waar we meteen bij het kampvuur worden gebrieft over de gebruiken en afspraken in het verblijf: verplichting tot escorte bij het naar buiten gaan, elektriciteit tot 22.00 uur, tenten steeds goed afsluiten,
Blijkbaar zijn wij ook de enige toeristen die hier verblijven, zodat wij ons wellicht mogen verheugen op een excellente service.
Donderdag 16 februari 2012
We hebben relatief goed geslapen, ondanks onze beperkte kampeerervaring. Sabine staat echter op met ca. 38° koorts en klaagt over maag- en darmongemakken.
Marieke die in een tent naast ons sliep, klaagt dan weer over de aanwezigheid van insecten (sprinkhanen, spinnen, kakkerlakken, wandelende tak) en beslist om s avonds in onze tent in te trekken en te slapen.
We nemen andermaal een verzorgd ontbijt en vertrekken met onze vaste partner Kimondu op safari.
Kimondu is een uiterst aangename metgezel die ons, n.a.v. de safaritochten, onder meer heel wat vertelt over het gedrag van de diverse diersoorten die we te zien krijgen.
Ook vandaag krijgen we heel wat te bewonderen: allerlei (roof)vogels, vegeterende dieren (zoals de zebras, nijlpaarden en gnoes), roofdieren, enz.
Ook de jaarlijkse migratie van de gnoes en de zebras in het park, richting Kenia, komt ter sprake en wordt zichtbaar tijdens onze rit doorheen het park.
Er leven letterlijk miljoenen dieren op de ogenschijnlijk eindeloze en boomloze Serengeti vlakten. Ze migreren constant (vooral de gnoes en de zebras), op zoek naar graasland terwijl ze ondertussen als prooi dienen voor een hele waaier van roofdieren. Het zicht van al die dieren is ongelooflijk en de aantallen waarover het gaat zijn fenomenaal.
Naar dagelijkse gewoonte krijgen we s middags een lunchbox te verorberen, die van s morgens vroeg reeds in de jeep staat op te warmen.
Steeds weer dezelfde ingrediënten: een kippebout, een broodje, een stukje smeerkaas, een banaan, een reep chocolade en een opgewarmd mangosapje.
Uiteraard goed bedoeld, doch het gebrek aan variatie en de opwarming van de voedingstoffen doet ons besluiten om ditmaal geen lunch te eten en het geheel overboord te gooien.
Bij onze thuiskomst in het tentenkamp blijkt dat iemand van het personeel, weliswaar ongevraagd, mijn vuile kleren heeft gewassen.
Eigenlijk overbodig, maar vriendelijk we geven hem dan ook een verdiende fee van 5 dollar.
Aangezien Sabine verder te kampen heeft met enige maag-darmproblemen (en koorts) beslist zij om die avond niets te eten.
Marieke van haar kant staat vol met insectenbeten en vreest voor het slechtste: beten van de tsee tseevlieg, met de slaapziekte als gevolg.
Enfin, we gaan met ons drieën reeds om 21.00 uur slapen. Ongezien in onze familie!
Vrijdag 17 februari 2012
We vertrekken reeds om 8.00 uur s morgens, volgend op het pakken van de valiezen en een uitgebreid ontbijt.
Sabine voelt zich veel beter, terwijl de insecten zich vannacht relatief rustig hebben gehouden. Iedereen content dus.
Vandaag rijden we een groot stuk van de eerder afgelegde weg terug, thans richting Ngorongoro National Park. Opnieuw via die afschuwelijk slechte weg, die onze ledematen continu door elkaar schudt.
Ngorongoro is het allerlaatste park dat we zullen bezoeken
Onderweg wordt er gestopt bij een nederzetting van de Maasai volkstam, die destijds gedwongen werden om vanuit de Serengeti vlakten te verhuizen naar andere gebieden.
De Maasai zijn een nomadenvolk; ze leven hoofdzakelijk van de veeteelt (koeien en geiten) en die kenmerken zich door een vrij bizar eetpatroon: zo drinken ze o.m. veel melk, naast het verse bloed van hun dieren.
Ze hebben doorgaans erg kroostrijke gezinnen en de vrouwen staan (net zoals bij de leeuwenfamilies) in voor de werkzaamheden (zelfs het bouwen van de hutten!).
Naar aanleiding van ons bezoek konden we vaststellen dat ze in erg primitieve omstandigheden leven en er vrij bijzondere leefgewoontes op nahouden (beroep op natuurlijke geneeswijzen, de besnijdenis van jongknapen, het geloof in natuurgoden, enz.).
We trekken in in de Rhino lodge, die zich aan de rand van het park bevindt. Toevallig verzorgt een Afrikaanse olifant en een kudde buffels de show in de tuin van de lodge.
Een mooi schouwspel.
Het is opvallend (en eigenlijk deugddoend) dat het hier sterk afkoelt s nachts, hetgeen veelbelovend is voor de komende nacht.
Zaterdag 18 februari 2012
We hebben inderdaad goed geslapen.
Om 7.00 uur reeds vertrekken we voor een uitgebreid bezoek aan het Ngorongoro NP.
Hier bevindt zich de Ngorongoro krater, die waarschijnlijk al 250.000 jaar uitgedoofd is.
Eens we vanaf de rand van de krater de weg naar beneden hebben gebaand, worden we overvloedig geïmpressioneerd.
Men vergelijkt de krater wel eens met de Ark van Noah of de tuin van Eden. Het levert een subliem landschap op en Noah zou hier in elk geval geen moeite gehad hebben om zijn dieren te vinden: we zien meerdere leeuwen, hyenas, olifanten, nijlpaarden, waterbokken, impalas, gazellen, elanden, enz.
Enkel de neushoorn krijgen we jammer genoeg niet te zien. Die verschuilt zich wellicht in de bosrijke omgeving van de kraterrand. En derhalve hebben we de big 5 niet rondgemaakt. Spijtig!
In de vroege namiddag vertrekken we vervolgens voor een lange rit richting Arusha, vertrekpunt van onze safari zowat een week geleden. We nemen er onze intrek in de Outpost Lodge; een hotel aan de rand van de drukke stad, dat vooral dienst doet als doorgangshotel voor safarireizigers en beklimmers van de Kilimanjaro (de hoogste berg van het Afrikaanse continent met sneeuw!)
Tijdens het weekend de laatste voorbereidingen getroffen voor onze trip naar Tanzania...alles is nu geboekt en gereserveerd, met uitzondering van onze (mogelijks avontuurlijke) busreis van Dar Es Salaam (voortaan DAR genoemd) naar Arusha. Arusha ligt een dikke 600 kilometer verwijderd van DAR en is het klassieke vertrekpunt voor safaritochten in het noordelijk deel van het land. Het is de bedoeling dat we er gedurende een week kennis maken met het massale wild dat Tanzania rijk is, via 'gamedrives' in de beste safariparken ter wereld: Tarangiri, Manyara, Serengeti, Ngorongoro,...
Maar goed, da's voor binnen een week.
Vandaag ook onze beide oma's op bezoek gehad, die hunkeren naar de lentezon en enigszins jaloers toekijken naar ons komend avontuur.
Nu nog vlug even skypen naar onze dochter Marie(ke), die sedert 1 december in DAR verblijft. Ze doet er gewaardeerd vrijwilligerswerk, de voorbije zes weken in een ziekenhuis en op heden in een weeshuis. Het is de bedoeling dat zij ons opvangt in DAR, waarna ze samen met ons de trip zal rondmaken.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://blog.SeniorenNet.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
 "Smile"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
