|
Zondag 19 februari 2012
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
We staan op omstreeks 7.30 uur, nemen het ontbijt en worden vervolgens opgehaald door Kimondo die ons naar de luchthaven van Kilimanjaro brengt.
Met de plaatselijke luchtvaartmaatschappij Precision Air vliegen we thans richting Zanzibar, een groot tropisch eiland dat deel uitmaakt van Tanzania.
Na goed een uur vliegen bereiken we Stonetown (hoofdplaats van Zanzibar), waar we worden opgewacht door een plaatselijke taxidriver die ons vervolgens naar ons hotel Casa del Mar in Jambiani (zuidoosten van het eiland) brengt.
Hier installeren we ons in hotel Casa del Mar, een mooi en comfortabel hotel gelegen aan de Indische Oceaan.
We verblijven hier tot vrijdag a.s.
Maandag 20 februari 2012
Sabine en ik hebben er een slechte nacht opzitten, omwille van de hitte die amper werd gemilderd door de ventilator die we gedurende de ganse nacht hadden laten draaien. Bovendien werden we beiden geplaagd door de jeuk van de insectenbeten die ons de voorbije avond, niets vermoedend, hadden geteisterd. Wat mezelf betreft was dit de eerste confrontatie met al dat dierlijk geweld. Ik neem me alvast voor om me de volgende avond te kleden met lange broek en kousen.
Veel van dit leed wordt echter gemilderd door de vaststelling dat we eindelijk eens konden uitslapen na de vele dagen, waarbij we s morgens als het ware werden opgejaagd als wild om vroeg op te staan en vervolgens op safari te vertrekken.
Na het traditioneel ontbijt (fruitsalade, gebakken eitje, vers fruitsap, toast en koffie) maken we ons op voor een verkennende wandeling langs het ongerepte strand.
Tijdens onze korte wandeling ontmoeten we enkele autochtonen die ons spontaan aanspreken in hun typisch Afrikaans Engels.
Blijkbaar laat iedere notoire inboorling met enige ambachtelijke aanleg/kennis zich hier aanspreken met de titel van captain
zo ontmoeten we Captain Fruit, die ons zijn fruit (kokosnoot, mango, banana) en zijn gegidste tours aanprijst, alsook Captain Cook die ons uitnodigt om s avonds in zijn restaurant te komen dineren. Na de uitgebreide voorstelling van diens menu zijn we overtuigd en spreken we af om 19.00 uur. Aangezien de duisternis dan reeds is gevallen, belooft hij ons dat zijn jongere broer ons zal komen ophalen en begeleiden tot aan het restaurant.
Na de wandeling genieten we verder van een aangename en zonnige dag in relax.
Met Captain Fruit spreken we af voor een gegidste toer op woensdag aanstaande naar Stonetown en de specerijenplantages.
Tegen zevenen aan trekken we richting Captain Cook voor wellicht een nieuw avontuur.
En de verrassing is andermaal compleet en tart alle verbeelding.
Captain Cook begeleidt ons galant naar een sober gedekte tafel met plastic borden en een soort bierbakken om op te gaan zitten. Onder onze voeten voelen we het zand, dat zelfs hier dienst doet als vloerbedekking. Zijn restaurant omvat al bij al twee tafels met een zeer sobere verlichting (1 lamp!).
Zijn broer dient meteen het gerecht op dat we hadden uitgekozen en het dient gezegd: de vis was heerlijk en super vers!
Doch, bij gebrek aan een lepel konden we amper genieten van de saus waarin de vis lag te baden.
Op onze vraag bracht Captain Cook vervolgens een koffielepeltje (!) zodat we ons (te laat) konden bedienen van de saus.
De chips (frieten) die hij had klaargemaakt waren bovendien afgekoeld en slap.
En dan de drank: we vroegen een goed gekoelde pint bier, doch tot zijn spijt deelde hij ons mee dat er geen bier meer beschikbaar was
enkel fruitsap!
Tenslotte diende hij ons het door ons gekozen dessert op: de zogenaamde Captain Cook Style (een geheim van zijn oma, zoals hij ons aangaf): het ging om een soort gesuikerde pasta met kaneel gewikkeld in bananeblaren.
Hij demonstreerde hoe we dit dienden te verorberen door de blaren open te wikkelen, een stuk van de pasta met zijn vingers af te brokkelen en dit vervolgens in mijn mond te steken.
Op onze expliciete vraag heeft hij ons dan toch nog maar een mes bezorgd.
Enfin, andermaal een wonderbaarlijke ervaring, die we wellicht geen tweede keer meer zullen meemaken.
|
