Fred Vorstenbosch over Fietsen in Georgië.

Op 2 en 3 februari 2008 was er de wandel - en fietsbeurs in de RAI te Amsterdam. Deze beurs werd bijzonder goed bezocht.

Er is naar aanleiding van inspanningen en contacten, van de in dit reisverhaal genoemde personen / wereldfietsers en anderen, een delegatie van het Tourist Office van Georgië op deze beurs geweest.

De bekende Georgische wereldfietser Mister Jumber Ledjava was aanwezig en vertelde honderduit over zijn fietservaringen en tochten in - en buiten zijn moederland Georgië.

Hieronder treft U de beide verhalen aan, welke geschreven zijn door John Telleman naar aanleiding van zijn fietstochten met Gudy Rooijakkers die verantwoordelijk is voor de gemaakte foto's in Georgië.

In de grote zaal van de RAI op de wandel - en fietsbeurs te Amsterdam, werden er door de wereldfietser Frank van Rijn twee lezingen gehouden over zijn fietstocht in Georgie.

De fietstocht begon in Turkije. In Georgië fietste hij via allerlei uithoeken van het land naar de hoofdstad Tbilisi om uiteindelijk een onderhoud te hebben met de President van het land en zijn Nederlandse vrouw Sandra Roelofs.

De gepensioneerde vader van Sandra Roelofs , die een wielrenner is, fietste samen met Frank van Rijn een gedeelte van deze tocht mee. Deze fietstocht was niet de gemakkelijkste en ging door een woest steppelandschap, donkere bossen en over zeer hoge bergen over gravelpaden, daar waar een jeep niet zou kunnen rijden.

Een grappige - en ware opmerking van de wereldfietser Frank van Rijn over Georgië ging over GASTVRIJHEID.

Hij vertelde dat het woord GASTVRIJHEID een te klein woord voor de Georgische gastvrijheid was, maar er is helaas geen overtreffende trap van dit woord in de Nederlandse taal.

Indien we Nu de overtreffende trap van het Nederlandse woord GASTVRIJHEID zouden moeten uitvinden, dan moet het tenminste het woord GEORGIË zijn, vertelde hij.

Frank van Rijn heeft over zijn fietsreis in Georgie een boek geschreven, welke binnenkort op de markt komt.

Hierin geeft hij tips en adviezen m.b.t. fietsen in Georgië.

Zoals ik al reeds in andere reisverslagen over de Georgiërs geschreven heb, zijn de mensen zeer uitnodigend en binnen de korste keren slaan ze , goed bedoelt, als vrienden de armen om je heen.

Kamperen deden de wereldfietsers op allerlei plekken in de open natuur, maar ook vroegen ze aan mensen in kleine dorpjes, af ze hun tentje bij hen in de tuin mocht zetten. Dat was practisch altijd goed. Nadat het tentje was opgezet, werd men al snel naar binnen gehaald voor de thee , een hapje eten en / of iets veel sterkers.

Indien u niets sterks wenst te drinken, adviseerde Frank van Rijn, om dan te vertellen, dat je van je geloof geen alcohol mag drinken of dat de dokter thuis je dat verboden had. Of het veel zal helpen?

De Georgische wereldfietser Mister Jumber Ledjava was ook aanwezig op de wandel - en fietsbeurs te Amsterdam en beantwoorde menige vraag.

Zover ik het goed begrepen had, is Mister Jumber in zijn eigen land - en in het buitenland een bekende persoon.

Hij verteld: na een ingewikkelde operatie kreeg hij van de dokter te horen dat het niet zo goed met hem ging, en dat zijn dagen geteld waren. Mister Jumber kon daar niet mee leven en begon als een gek te trainen door middel van fietsen en wandelen.

Hij is nu (2008) 69 jaar jong.

Hij komt uit een streek in Georgië waar de mensen vaak ouder dan 100 jaar worden.

Mister Jumber is waarschijnlijk de meest actieve wereldfietser die mede als specialisatie heeft, fietsen in extreem koude. Hij heeft ondermeer op Antartica gefietst (op een gewone Russische mountainbike), Canada, USA, trok van Zuid naar Noord in Zuid Amerika, is verschillende malen in Rusland geweest om te fietsen, kent Mongolie en China op zijn fiets duimpje. Zelf zegt Mister Jumber dat hij nog 6 landen moet fietsen om alle landen van de wereld gezien te hebben. Wie doet hem dit na. Verder is MisterJumber coach van het zangkoor van 100 jarigen in Georgia. Doet dagelijks vele pushups, welke hij minitieus bijhoudt. In het Guiness Book of records staat zijn naam vermeld met verschillende van zijn prestaties.

.

Per ATB door Svaneti - GEORGIË.

De Alpen maar dan anders.

Vijf jaar terug hadden we de wens om door Svaneti in Georgië te fietsen, maar toen was het daar onveilig. Al eeuwen zijn de bergen van de Kaukasus berucht vanwege rovers. In oktober 2007 fietsen John Telleman en Gudy Rooijakkers twee weken door dit unieke berglandschap.

Tot voor kort was een reis door de Georgische provincie Svaneti onmogelijk. Rovers ontdeden je op de heenweg van alles wat enige waarde heeft. De regering Saakashvili heeft een paar jaar geleden met helikopters invallen gedaan bij maffia families in Svaneti. De meeste rotte appels zitten nu in de gevangenis. Dit is voor ons het signaal om de sprong te wagen.

Svaneti is bekend om zijn woontorens. Deze woontorens zijn in de twaalfde en dertiende eeuw gebouwd en dienden vroeger om bescherming te hebben tegen vijandige stammen. De landschappen lijken op die in de Alpen. Svaneti is meer ongerept, want er zijn veel minder wegen en dorpen. Vanuit Zugdidi rijden we noordwaarts richting de bergen van de hoge Kaukasus. In de laagvlakte groeien bolgeschoren thee struiken. Omdat het klimaat heel gunstig is, groeien hier citrusvruchten, druiven en vijgen in overvloed. Via het langgerekte Jvari stuwmeer komen we aan in Svaneti. Langs het Jvari stuwmeer en de Inguri vallei zijn geen twee vierkante meter vlak. Rechts van ons gaan de rotswanden steil omhoog en links kijken we een diep dal in.

Vreemden in het bos

“We moeten binnen een uur een plek voor de tent vinden” zegt Gudy. Doorfietsen tot het dal zich verbreed is de enige optie. De laatste 30 kilometer hebben we geen enkele boerderij gezien. In de schemer zien we een zijdal. We zijn dolblij als we in de eikenbossen enkele golfplaten daken zien glimmen. In de schemer lopen we naar de eerste boerderij waar twee honden gevaarlijk staan te blaffen. Door het struikgewas heen zien we een hartelijk lachende boerin, genaamd Noya. Ze runt ook een eethuisje wat in het midden van het donkere eikenbos staat. Ze stookt haar fornuis op hout en maakt een heerlijke maaltijd voor ons klaar. Met ons woordenboekje proberen we met haar te communiceren. Noya is trots om Svan te zijn en zingt een prachtig lied voor ons. Zij laat ons ook de traditionele dans zien.

De Matterhorn van Georgië

Verkruimeld asfalt brengt ons langzaam naar het hooggebergte. Overal om ons heen zien we witte bergkammen. Vlak voor het dorpje Becho slaat de weg een flink zijdal in. “Kijk de Georgische Matterhorn”, roept Gudy buiten adem. Het uitzicht op de Mount Ushba is overweldigend. We stappen af en bewonderen deze berg. Twee piramides tegen elkaar, flink veel sneeuw, een knalblauwe lucht en dorpen met woontorens. “We hebben geluk, dit uitzicht is nog mooier dan de foto’s in de reisgids” zegt Gudy. Richting Mestia zien we steeds meer dorpjes met middeleeuwse woontorens. Dezelfde avond bereiken we Mestia, de hoofdstad van Svaneti. In heel Svaneti zijn geen hotels, maar in sommige dorpen hebben enkele families een bed and breakfast. Voor ongeveer 12 euro per persoon krijg je ontbijt, een bed en avondeten. Als we vertellen dat we naar Ushguli gaan, bakt onze gastvrouw een paar extra kachapuri’s, (kaasbroden).

Terug in de tijd

Kom je op de hoofdweg vanuit Zugdidi al weinig auto’s tegen, het stuk naar Ushguli is voor de ware autoliefhebber een echte kwelling. De weg is onverhard en klimt flink over naamloze pas. We komen in een schitterend dal, waar de tijd heeft stilgestaan. Boeren halen hun laatste hooi oogst op. Twee koeien slepen een primitieve slee met een stapel hooi van de weide naar de schuur. Ze loeien flink als ze de steile helling van de schuur opmoeten. Het leven is hier puur. Knoestige kerels met handen van leer en roodverbrande gezichten nodigen ons uit voor kachapuri en wijn. “Voor Georgiërs is een gast een geschenk van god”, zegt Gudy. Qua eten en drinken is bijna iedere Georgiër rijk. Velen hebben een stukje land met groenten, wijn en vee. Je ziet rijk gevulde tafels met eerlijke gerechten.

Naar het hoogste dorp van Europa

Ushguli ligt in een groene vallei op 2200 meter boven de zeespiegel. Georgië claimt dat Ushguli het hoogste permanent bewoonde dorp van Europa is. Er zijn bijna geen auto’s en tussen de middeleeuwse woontorens scharrelen varkens en koeien. Achter het dorp rijst de enorme wand van de Mount Shkhara omhoog. Dit is met 5068 meter de hoogste berg van Georgië. In Ushguli nemen we een rustdag en wandelen door de vier buurtschappen van het dorp. We wandelen ook naar de gletsjer van de Mount Shkhara.

We vervolgen onze weg over de Sagar Ughelt, of wel de suikerpas. We klimmen naar een hoogte van ongeveer 2700 meter. De afdaling is steil. We lopen kilometers omdat diepe geulen het fietsen onmogelijk maken. Er volgt een diep dal waar het zonlicht nooit komt. Door de vele riviertjes is de weg een afwisseling van modder en plassen die even breed als de weg zijn. Afdalen over dit wegdek is geen fluitje van een cent, het is meer een trompet van euro. Besmeurd met modder arriveren we in Sasasi.

Water, wijn en grenzeloze gastvrijheid

Aan een stel oude mannen zittend op een bankje vraagt Gudy “Karawi?”. Karawi betekent tent. “Even wachten” is het enige wat we van het antwoord begrijpen. Na tien minuten komt Omechi, een student informatica en hij spreekt Engels! We mogen in de tuin van zijn moeder kamperen. Onder de pruimenboom geeft hij ons water te drinken. “Bronwater!” roepen we in koor. “Er liggen rondom het dorp vier bronnen allemaal met verschillende smaken mineraalwater” vertelt Omechi. Tegen de schemer lopen we naar de dichtstbijzijnde bron. We lopen via een donker eikenwoud en langs een kerkhof waar de vader van Omechi begraven ligt. De bron ligt in een voormalig vakantieoord uit de Sovjettijd. Het bronwater zijpelt uit een vervallen Sovjet monument. In navolging van Omechi spoelen we onze ogen met het koolzuurhoudende water. “Al je vermoeidheid is direct verdwenen” belooft Omechi. “Hij heeft gelijk, dit zou je ook in Nederland moeten hebben” mompel ik terwijl we naar Omechi’s huis lopen.

Gaumarjos

Ondertussen heeft Omechi’s moeder een supra voorbereid. Een supra is een ceremoniële Georgische maaltijd. Nieuwsgierig naar twee Hollanders komen Omechi’s vrienden en broers binnen. Op de lange tafel staan de heerlijkste gerechten. Er wordt veel geproost. “Gaumarjos!” Dat betekent op uw overwinning of proost! We proosten op Georgië, op Nederland, op de first lady van Georgië, Sandra Roelofs, en uiteindelijk op Omechi’s overleden vader. Omechi is de tamada, ofwel toastmeester. Zijn rol is filosoof, dichter, grappenmaker en zanger. Tijdens zijn toast op zijn vader kijkt hij naar de foto waar zijn vader op prijkt. Hij slaat een kruis en morst wat wijn op zijn bord. Dit doet hij uit respect voor de doden. “Gaumarjos” en de wijnglazen raken elkaar en worden in één teug leeggedronken. De tent op zetten wordt niet geaccepteerd. Twee bedden zijn al door Omechi’s moeder opgemaakt. De volgende morgen eten we de resten van de supra op. Met buikpijn van het vele eten nemen we afscheid. Gastvrijheid is een van de mooiste schatten die Georgië te bieden heeft. Met voldoende stof om te overdenken en op onze kleding rijden we naar Kutaisi, de tweede stad van Georgië.

Informatie

Georgië is voor 40% bedekt met bos. In het westen grenst het aan de Zwarte zee en hier heerst een subtropisch klimaat. In het oosten grenst het aan Azerbeidjaan en hier vind je een golvend steppe landschap. De noordgrens met Rusland wordt begrensd door de hoofdkam van de hoge Kaukasus. Hier vind je tientallen 4000 ers en enkele bergen halen de 5000 meter. Heel Georgië is bergachtig. Bijna iedere dorp of stad heeft een antieke kerk, klooster of kasteel.

Geschiedenis

De Grieken kenden het land als Colchis, hier speelde de mythe van Jason en de Argonauten zich af. Georgiërs zijn voor het grootste deel Georgisch orthodox en zijn al sinds de 4^e eeuw Christelijk. Georgië heeft vele veroveringen te verduren gehad. Mongolen, Turken, Perzen en als laatste de Russen. Georgië heeft vanaf 1800 onder Russische invloed gestaan, en is na 1991 een onafhankelijke republiek geworden. Op Abchazië en Zuid Ossetië na is het rustig in het land.

De beste reistijd

De winter is te koud en de zomer te heet. De lente en herfst zijn ideaal om Georgië te verkennen. In de vroege lente zijn de wegen in de bergen onbegaanbaar wegens sneeuw.

Gezondheid

Georgië is een land in opbouw. Alleen in steden als Tbilisi en Kutaisi kan je op ziekenhuizen van enige kwaliteit rekenen. Het water hebben we overal gedronken. Voor inentingen kijk je op de site van b.v. de GGD.

Hoe er te komen

Georgian Airlines vliegt in ongeveer vijf uur rechtstreeks naar Tbilisi. British Airways, Austrian Airlines en Turkish Airlines vliegen via hun hoofdsteden.

Vervoer ter plaatse

Bijna alle wegen zijn slecht. Als fietser zigzag je om de kuilen en hobbels heen. Op de rustige B-wegen rijden de auto’s langzaam vanwege dezelfde kuilen en hobbels. De fiets kan gemakkelijk mee in de trein. Er is een vrachtruimte in ieder rijtuig.

Geld

De valuta is de Lari. Voor grote bedragen wordt de Amerikaanse Dollar geaccepteerd.

In grotere plaatsen kan je geld halen met de pinpas, creditcard en travellercheques.

Fiets

Je fiets moet in topconditie zijn. Een racefiets of lichte hybride is door het slechte wegdek ongeschikt. Een stevige hybride of ATB met brede banden is noodzakelijk. 26 inch banden zijn op enkele plekken in het land te vinden.

Wegennet

Volgens de huidige president Mikheil Saakashvili worden de wegen in rap tempo geasfalteerd. Veel wegen in de bergen zijn uiterst slecht en vaak onverhard. Deze wegen zullen als laatste geasfalteerd worden.

=================================================

Wereldfietser Frank van Rijn in de Kaukasus.

Tekst John Telleman en Gudy Rooijakkers

Een bijzondere fietstocht samen met de vader van de first Lady van Georgië en een leuke ontmoeting met de first lady Sandra Roelofs. Wereldfietsers John Telleman en Gudy Rooijakkers fietsen een aantal dagen met Frank en Eduard en doen een verslag.

Wereldfietser Frank van Rijn is nog lang niet in alle landen van de wereld geweest. Het is bekend dat hij niet van koude gebieden houdt. “Ten noorden van Ameland ben ik nog nooit geweest en een aantal landen bij de Zwarte Zee heb ik nog niet gezien”, zegt Van Rijn lachend.

Na het zien van een lezing over Georgië op de fiets en wandelbeurs in de RAI neemt Frank definitief zijn besluit. Op 21 mei 2007 stapt Frank van Rijn in zijn woonplaats Doldersum op zijn Gazelle en zet zijn koers richting het Oosten. Na een tocht van 9000 kilometer bereikt hij Georgië. De komst van Frank is al langer bekend bij Eduard Roelofs, de vader van de first lady van Georgië. Eduard is een fanatiek wielrenner en heeft een aantal boeken van Frank gelezen. Frank en Eduard zijn aan elkaar gewaagd. Zij nemen zich voor om verschillende tochten in Georgië te gaan fietsen.

Zij ontmoeten elkaar bij het nationaal park Borjomi. Borjomi is een kuuroord en beroemd om zijn mineraalwater en hier vandaan fietsen de avonturiers over slecht wegdek en kronkelende bergpassen naar het prachtig gelegen Kasbegi in de Hoge Kaukasus. De mensen zijn gastvrij en de heren eten regelmatig met families kachapuri (kaasbrood) en andere lekkernijen. Het eten in Georgië is goed fietsvoer. “Ik ben niet zo culinair ingesteld”, zegt Frank en bij voorkeur eet hij op plek in de zon. Eduard daar in tegen zoekt meestal de schaduw op. Frank wil regelmatig pauzeren om zo het land te leren kennen en Eduard houdt van doorfietsen. Ondanks deze grote verschillen kunnen ze het prima met elkaar vinden. Ze houden beiden van klassieke muziek en bezoeken verschillende uitvoeringen in de opera in Tbilisi.

Op een gewone fietsdag na een bezoek aan de kloosters in grotten van Davit Gareji gebeurt er iets waar Frank al heel lang bang voor is. Honden achtervolgen de eenzame fietser. Frank schreeuwt en stapt af en gooit stenen, maar helaas wordt hij gebeten. In paniek belt hij Eduard. “Die rotmormels hebben me in mijn kont gebeten”. De manier waarop Frank dat vertelde is heel vermakelijk voor Eduard. Hij haast zich naar de plek waar Frank zich bevindt en brengt hem naar een ziekenhuis in Tbilisi. De injecties tegen hondsdolheid en tetanus zijn noodzakelijk.

Ondertussen is er een ontmoeting geregeld met Sandra Roelofs, de First Lady van Georgië en mr. Onno Elderenbosch, de Nederlandse ambassadeur van Georgië en Armenië. Tijdens een traditionele Georgische maaltijd stellen wij een aantal vragen aan first Lady Sandra en wereldfietser Frank.

Noem een aantal redenen om in Georgië op vakantie te gaan?

Sandra: Jezelf leren kennen, want je komt met je gevoelens in aanraking als je op de Georgische gastvrijheid in gaat. Georgië is sinds de 4e eeuw christelijk en heeft vele oude kerken, kastelen en kloosters. Georgië is een klein land en heel rijk aan natuur en heeft alle klimaatgordels.

Frank: Landschappen, gravelwegen, potholes en weinig verkeer. Een land waar je met veel plezier door heen kan fietsen. De mensen en hun gastvrijheid is ook een reden. Als je de tent in de tuin wil opzetten wordt je direct uitgenodigd om in hun huis te slapen.

Hoe communiceer je met de bevolking?

Frank: Een nadeel is de ingewikkelde taal. Ik spreek geen woord Georgisch. Ik weet een paar Russische woorden. Anders communiceer ik niet en dat is soms jammer, want dan voel je je net zo verloren als in sommige delen van Azië. Soms ontmoet ik mensen die Engels of Spaans of Duits spreken en dan gaat het communiceren prima.

Noem een aantal toeristische highlights van het land?

Sandra: Polifonische zang. “Als je als toerist de kans krijgt, ga dan naar een voorstelling van een Georgisch ensemble”. De zang is met drie verschillende stemmen en een prachtige klank, diep uit het hart. Batumi is een ander highlight van het land. Het doet denken aan Nice. Alles is daar de laatste jaren opgeknapt en je hebt er palmen en citrusvruchten. Verder heeft het land veel kerken met de eeuwenoude fresco’s.

Frank: “Ik ben geen zeeman, ik ben echt een man van het binnenland”. Voor mij was Svaneti een highlight. De eeuwenoude woontorens in een ongerept berglandschap van de Kaukasus. Verder nog Vardzia, wat doet denken aan Capadocië in Turkije maar toch anders omdat het in een canyon ligt. Het contrast van de archeologie van 1000 jaar oud aan de ene kant en aan de andere kant het wegrottende beton van het communisme is aardig om als contrast te zien. Kasbegi en Shatili, twee dorpen in de bergen zijn ook prachtig om te zien.

Welk gebied verwoordt de ziel van Georgië het meest?

Sandra: Emereti, de streek rond Kutaisi, een gastvrij gebied met veel kerken, landbouw en een fijn klimaat.

Voor welk soort toeristen is Georgië het meest geschikt?

Sandra: Avonturiers, want hier valt veel te ontdekken op het water, of in de bergen. Te voet of met de fiets. Ondertussen is ook het strandtoerisme erg toegenomen aan de Zwarte zee. Hier kun je attractieparken en vele restaurants bezoeken. Ook als skigebied wordt Georgië steeds populairder. Het is hier sneeuwzeker en je kunt hier heli skiën. Dit kan maar op een aantal plekken in de wereld. Er is veel groei in het toerisme, want dit jaar kwamen er al twee keer zoveel toeristen als vorig jaar.

Kadori kloof in Zuid Ossetië, Abchazië, Tjechenië, we zien het allemaal in het journaal. Moet een toerist zich zorgen maken om haar of zijn veiligheid?

Sandra: In Georgië is het veilig. Vermijn Abchazië en Zuid Ossetië. Binnenkort hoopt Georgië lid te worden van de NATO. Hopelijk gaan de noorderburen zich dan beter gedragen.

Met welke landen kan je Georgië vergelijken?

Sandra: Toen ik hier voor het eerst kwam vond ik het op Zuid Frankrijk lijken vanwege het landschap en de wijn. De streek rond Batumi en Kobuleti vond ik heel bijzonder.

Frank: Ook Frankrijk, De binnenlanden van Spanje en Griekenland wat betreft de kerken en religie.

Frank, vertel een anekdote over een indrukwekkende gebeurtenis in Georgië?

Frank: Toen ik de grens van Turkije en Georgië passeerde ontmoette ik in een hotel een filmploeg die een documentaire maakte over apostel Andreas. Ze gaven informatie over Svaneti, ik moest oppassen voor slangen. Ook moest ik van hen de groeten doen aan de Meoepe (geestelijke) van Mestia, een dorp in Svaneti. Ik stond daar in mijn korte broek voor de deur en deed de groeten. Ik mocht alleen naar binnen als ik mijn lange broek aan zou doen. Even later stond er een tafel met eten voor ons klaar en ik kon zo lang blijven als ik zou willen.

Frank, waarom wilde je naar de Kaukasus en Georgië?

Frank: Het eerste doel was een leuke tocht. Zoals ik iedere reis eigenlijk een leuke tocht wil maken. Er leefde al lang een vaag idee om Georgië, Azerbeidjaan en Armenië te bezoeken. Ik wist niet precies hoe de landjes tussen de zwarte en Kaspische zee lagen. Als mijn dia’s gelukt zijn hou ik een lezing op de fiets- en wandelbeurs in de RAI. Als ik voldoende materiaal heb, schrijf ik misschien een boek over Georgië, Armenië en Turkije.

En? Heb je in Georgië gevonden wat je zocht?

Frank: In zekere zin heb ik gevonden wat ik zocht. Mooie landschappen, hoge bergen, ruige weggetjes en een aantal Bert Sitters weggetjes (zoevend asfalt). Ik heb veel gastvrije mensen ontmoet en mooie ervaringen opgedaan.

Liggen hier enge reizigersziektes op de loer?

Frank: Nee, je hoeft eigenlijk niets te hebben. Informeer van te voren bij een GGD. Een rabiës prik raad ik fietsers en wandelaars wel aan. Het barst hier van de enge grote honden die het op fietsers hebben voorzien. Het is rot voor hondenliefhebbers maar probeer eens een hond over zijn bol aaien en te doen alsof het je eigen hond is. De grote kans is dat je hand er met 27 hechtingen moet worden aangenaaid.

Sandra, heeft u nog iets vertellen aan de Nederlandse toerist?

Sandra: Lees eerst iets over Georgië en kom beslagen ten ijs. Het land is overweldigend qua natuur, cultuur en de mensen. De ambassadeur van Georgië vertelt uit eigen ervaring dat bijna iedere toerist weer terug komt.

Frank van Rijn fietst na zijn Georgische avontuur naar Armenië. Gudy en John fietsen een stuk met hem mee. In de tweede helft van oktober keert hij weer terug naar Tbilisi en reist per vliegtuig terug naar Nederland.

Voor meer informatie over fietsreizen in Georgië, kunt u contact opnemen met:

John Telleman

http://tellemania.spaces.live.com/

Mrs Gvantsa Razmadze

E-mailadres(sen):

grazmadze@tourism.gov.ge

12, Kazbegi Ave. 0160, Tbilisi, Georgia

Telefoonnummer: +995 32 381554

Webpagina: http://www.georgia.travel

Deze artikelen geschreven door John Telleman en de foto’s zijn gemaakt door Gudy Rooijakkers ,

en zijn met toestemming van John Telleman op internet geplaatst door

Fred Vorstenbosch

Maart. 2008