Fred Vorstenbosch in Rusland

Van Astrakahn tot Zesar

Als vrijwilliger toerisme specialist voor de PUM (www.pum.nl ) ben ik in mei 2006 naar Astrakahn geweest. Hieronder treft u mijn reiservaringen aan ineen gedeelte van Rusland waar weinig Nederlanders geweest zijn, dus voor de ontdekkers en cultuurliefhebbers onder u, een ware ontdekking.

Even wat voorinformatie over de streek

Astrakahn is het rijk van grote en kleine eilanden, bedekt met vele soorten planten en grassen, bossen en goud rivierzand. De Wolga Delta waar vele soorten (ook zeldzame) vogels leven. Dit rijke en fantastische, unieke deel van Rusland is gelegen is in het Zuiden van Aziatisch Rusland, en kan gezien worden als een aantrekkelijk toeristen bestemming voor hen die meer willen dan strand alleen.

Het klimaat: op verschillende plaatsen is het zonnig tot ongeveer tot 300 dagen per jaar, natuurlijk kan je je hier geweldig ontspannen en genieten van al het moois wat ik verder op zal beschrijven..

Hier is er alles of bijna alles aanwezig om een tijdje om te relaxen en te gaan genieten van het mooie dat deze streek van Aziatisch Rusland U heeft te bieden.

Geniet niet alleen van de stilte maar ook van het tumult van de vogels, het grenzeloze schone - en warme water, landschappen welke oogstrelend zijn.

Hier vind je een zeldzame combinatie van de warme zon, de koele winden en de verfrissende combinatie van lucht en water.

Op dit grondgebied kunt u kwekerijen van lotusbloemen bezoeken - deze fantastische bloem die met vele Indische, Chinese, Vietnamese legenden wordt omringd.

Wanneer de lotusbloem tot bloei komt, verandert de heldere kleur van roze tot licht en vervolgens tot bijna wit. Dit hangt af van de intensiteit van de zonnestralen, wolken en zelfs de wind. De lotusbloem, een mooie -, zachte - en grote bloem, boven het water oppervlakte. Zijn bladeren kunnen in diameter 80 centimeters.bereiken

In Astrakan leven ongeveer dertig soorten zoogdieren. Het grootst van hen is het wilde everzwijn. Er zijn hier bevers, muskusratten, raccoon honden, otters, waterratten, vossen, hazen, etc.

En wat dacht u hiervan, vissers!

Hier leven meer dan 56 soorten vissen. Bent u een goede visser, heeft u het juiste aas, dan kunt u katvis, snoek, Zeer grote karpers tot 25 kilo per stuk aan toe en natuurlijk ook andere soorten vissen vangen gedurende de periodes April tot November.

En wat dacht U van het paradijs voor ornithologen!!

In de Wolga Delta leven er meer dan 260 soorten vogels., Die vliegend van Afrika, Iran, en India hier zijn gekomen.

Ook in de zomer is mogelijk om pelikanen, aalscholvers, witte -, zilver - en gele reigers te zien, maar ook flamingo‘s..

Bekijk de belohvosty adelaars -, fazanten en de in de Wolga Delta levende kolibries.

Het mogelijk om er zo maar heen te gaan, maar het is beter om een excursie te boeken bij een lokale toeroperator. Zij hebben vergunningen en weten precies waar ze moeten zijn, dit in samenspraak met U. Zei kennen hun streek het beste en deze kunnen niet allen de Russische taal spreken, maar ook lezen. (Cyrillisch schrift).ZZe zorgen voor een goede vertaalster die u behulpzaam zullen zijn.

Er worden ter plaatse vele soorten van vis en jacht programma‘s aangeboden, vraag uw lokale toeroperator er naar en bezoek hun internet sites.

Tourist Company.Zesar (eind augustus is nu hun Russische Internet site ook in het Engels)

E-mailadres(sen): averina@zesar.ru

Adres:

Leninastr.20 office 306

Astrakahn 414000

Russische federatie

Telefoonnummer: +7 8512 392 292

Webpagina: www.zesar.ru

Toeristenbureau Astrakahn @ mail: gayka0310@yandex.ru

U kunt bovengenoemde @ mail adressen in de Engelse - of Duitse taal schrijven.

Mijn reisverhaal:

Welkom in Astrakahn - Basis informatie.

De stad Astrakahn is gesticht in 1558 op het land van vele oude beschavingen. Nu in de 21 e eeuw bevestigd opnieuw de recent gedane opgravingen van 3 steden uit de 8 e eeuw zijn historische achtergrond. Gelegen aan de Wolga, vol met verschillende architectonische stijlen uit verschillende epochen, vol met interessante culturen en tradities. Gelegen op de kruising tussen Oost en West en gelegen aan de beroemde ZIJDE ROUTE.

De stad bewaard en hersteld zeer zorgvuldig de culturele en architectonische, maar ook de religieuze tradities uit meer dan 130 verschillende bevolkingsgroepen aldaar.Hier is de plats waar de Wolga in de Kaspische Zee stroomt, via een Delta verdeeld in circa 800 kleine - en grote rivieren. De Wolga is de kortste verbinding naar het Europese gedeelte van Rusland met de landen van de Caucasus en Midden Azië, en ook met Iran, India en Pakistan.

Via diverse kanalen is de Wolga verbonden met Asov -, de Zwarte Zee, de Baltische Zee en de Witte Zee. In en rondom Astrakahn is een unieke biosfeer met een indrukwekkende flora en fauna. Jachtgronden in de Wolga Delta maken het een favoriete plek voor jagers en sportvissers. Toeristen komen hier van al over de wereld. Het is een indrukwekkende ervaring om in de Wolga Delta te reizen en de Kaspische roos en de Tsaar Lotus te ontdekken. De Tsaar Lotus is familie van de Lotusbloemen in de Indiase Ganges en de Afrikaanse Nijl.

De Astrakahn regio is bekend om zijn landbouw en levert ondermeer: Watermeloenen, tomaten en andere groentensoorten Het wordt ook wel de groentetuin van Rusland genoemd.

Astrakahn stad telt ongeveer 500.000 inwoners.

Op 30/4 vertrok ik uit Amsterdam met een Airbus van Aeroflot naar Moskou. Deze vlucht duurde ongeveer 3,5 uur. Gedurende deze vlucht was er een goede service en waren er keuze maaltijden, natuurlijk kon je ook allerlei bekende - en onbekende drankjes gratis krijgen. Sterke dranken en wijn waren ook beschikbaar voor de reizigers. Gedurende de vlucht kwam ik in contact met een jong Russisch gezinnetje die me direct aanbod om een glas wodka met hen te drinken uit een fles die ze zelf hadden meegenomen en die aan het einde van de vlucht leeg was. Ze waren op vakantie geweest bij hun Nederlandse vrienden, die ook bij hen in Rusland op vakantie waren geweest. De Rus vertelde dat hij al heel wat van de cultuur van Nederland gezien had. De Russische familie woont op 100 km. van Moskou, en zoals dat in Rusland gaat, vrienden kwamen ze per auto even ophalen van het vliegveld.

Ik vertelde hem over het doel van mijn PUM reis en hij vertelde mij over zijn vakanties in Nederland maar ook over zijn vakanties in Egypte en Turkije.

Voordat ik het wist landen we op de internationale luchthaven van Moskou. Ik vroeg hem mij te willen helpen op het vliegveld omdat ik het idee had dat dit nogal moeilijk zou gaan. Achteraf gezien viel het allemaal mee. Misschien kwam het omdat ik de Russische taal niet machtig ben. Eenmaal aangekomen in de transitgang van het vliegveld, stond er een medewerker van Aeroflot met een blaadje in zijn hand met daarop het woord Astrakahn, op me te wachten en vroeg me vriendelijk om met hem mee te gaan voor mijn doorvlucht naar Astrakahn. Hij maakte de reisgegevens voor mij in orde, ik kreeg mijn boarding card. Vervolgens ging ik zonder problemen via de douane naar de bus die me naar de transfer bus bracht.

Wanneer men in Moskou landt, dan komt men aan in terminal 2 (internationale vluchten). Echter ik moest naar terminal 1 ( nationale vluchten) en terminal 1 kon men zien liggen aan de andere zijde van terminal 2, echter: de transfer bus (pas op: niet ingaan op aanbod van taxi’s die je hiervoor heel veel geld vragen - de transfer bus is gratis) moest helemaal om alle landingsbanen heenrijden wat ongeveer een afstand van meer dan 5 km. was, duurde het een tijdje voordat ik op terminal 1 aankwam.

Een vriendelijk ambtenaar op dit vliegveld vroeg me al glimlachend om mijn paspoort en boarding card te mogen zien en vervolgens werd mijn bagage en schoenen gescand voor de veiligheid voor de volgende vlucht. Helaas had ik vergeten om Roebels te wisselen en zat ik op een droogje in deze terminal. Ik had nog ongeveer 1,5 uur de tijd voordat mijn volgende vlucht zou gaan en gelukkig had ik in mijn persoonlijke (hand) bagage te eten en te drinken bij mij. Na enige tijd werd ik met een bus naar een TU 134 vliegtuig gebracht voor mij vlucht naar Astrakahn. Het vliegtuig was even wennen, maar omdat ik vele jaren naar Bulgarije gereisd had met TU machines, kwam het me toch wel erg geruststellend over. Wennen was wel het bagagerek. Je zou het beter een hoedenplank noemen. Mijn bagagewagentje paste er dan ook niet in.Gelukkig voor mij was het vliegtuig niet vol en kon ik mijn bagagewagentje naast mij op de vrije stoel neerzetten. Gedurende de vlucht kreeg ik een broodmaaltijd en naar keuze te drinken. De vlucht duurde circa 2,5 uur en we landen rond lokale tijd (in Rusland is het hier 2 uur later dan in Nederland) rond 23.30 uur.

Aeroflot is nu ook lid van het SKYTEAM, waar ondermeer KLM en Air France van deel uit maken.

Op het vliegveld werd ik hartelijk ontvangen door de firma Zesar. Terwijl de koffer transportband begon te rollen, vertelde ik hen voor de grap, dat ik al eens mijn koffer met vertraging in bloedheet Vietnam had gekregen en wat daarvan de consequenties waren voor de luchtvaartmaatschappij en voor mij.En wat gebeurde er mij weer: Mijn koffer was ook hier niet aangekomen in Astrakahn. Wat een ramp. Ik moest met hulp van Zesar allerlei Russische formulieren invullen, vertellen hoe mijn koffer er uit zag, wat er allemaal inzat, kopietjes laten maken van mijn paspoort en boarding card en mijn bagageclaim aan hen laten zien, die ze dan ook weer driftig kopieerden. Mijn ervaring in de reiswereld vertelde mij dat ze alleen maar hoefden te weten de nummer van mijn bagageclaim is en hoe mijn koffer er uit zag. Al het andere papierwerk en vele stempels moesten overbodig zijn.

Met de vele (overbodige) gegevens, beloofde de Russische sprekende beambte van het vliegveld, dat ze haar best zou doen om mijn koffer er zo spoedig mogelijk hier op het vliegveld zou komen. De hele situatie m.b.t. mijn koffer duurde circa nog een uur en het werd nu wel eens tijd om naar mijn hotel te gaan.

Ik kwam om 01.00 uur in de Zeer vroege ochtend in mijn hotel aan en ging direct slapen. Veel om uit te pakken had ik niet.

Van vroegere vluchten had ik wel geleerd dat ik in mijn handbagage minimaal 1 stel ondergoed, handscheerapparaat, Zeep, tandenborstel en tandpasta bij me had. Deze kwamen nu me ook weer van pas.

De volgende dag: waar is mijn koffer en wanneer komt deze. Het is niet prettig om je koffer te moeten missen. Vandaag 1/5 is het de dag van de arbeid en de meeste mensen werken niet, ook die op het vliegveld niet. Natuurlijk gaan de vluchten en de afhandeling hiervan gewoon door, maar toch. Zesar belde voor mij naar het vliegveld en kreeg te horen dat mijn koffer waarschijnlijk pas over 2 tot 3 dagen zou aankomen. Dit is pech. De meeste winkels zijn i.v.m. de 1 mei viering gesloten dus voor mij essentiële dingen, zoals ondergoed en wat bovenkleding kopen zou er niet inzitten. Het wordt me toch wel heel moeilijk gemaakt. Snel een mailtje zenden naar mijn reisverzekering en hen om assistentie vragen en kijken wat mijn rechten en plichten zijn.

Laten we maar gaan genieten van de zon en indrukken opdoen van wat de stad allemaal te bieden heeft, want denken aan mijn koffer heeft nu toch geen zin een daarmee los je het probleem ook niet op.

Ailena is mijn vertaalster, een jonge meid van rond de 22 jaar, die vloeiend hoog Engels en voortreffelijk Duits spreekt. Dat heeft ze geleerd en leert ze nog op de talen Universiteit hier in de stad. Ze gaat ook nog Japans studeren en heeft verder interesse in andere talen. Ze is een taal purist en dat is toch geweldig. Het klikt meten, ze is open en spontaan, ze kan een grote hulp zijn voor hen die zakelijk in Astrakahn zijn.

Later in de week kreeg ik een andere vertaalster die, naar mijn mening meer interesse had in het toerisme. Gezien het feit dat ik mijn seminar inzake toerisme op CD bij me had, heb ik JULIA deze geven ter vertaling en ter bestudering.

Ook JULIA spreekt PERFECT Engels en ook Duits.

Inmiddels heeft JULIA meer met het werk van - interpreter - te maken gehad waaronder werken Chinezen en andere mensen die op bezoek zijn en waren in Astrakahn.

Talenkennis is aan menig (oudere) Rus niet besteed.

Met onze Russische reisleidster gaan we de stad bezichtigen. Gezien het feit dat het vandaag de dag van de arbeid was en wetend wat dat vroeger betekende, zien we op korte afstand van ons een groepje van gepensioneerden aan ons voorbij trekken, voorzien van spandoeken en rode vlaggen. Dit zie je niet veel meer vertelde Ailena me. Alleen oudere mensen doen dit nog, wij jongeren moeten vooruit. De oude problemen moeten wij wel oplossen. Wij willen, vertelde Ailena, vooruit naar de nieuwe toekomst, waar we alles voor willen doen. De groep demonstrerende ouderen trekt rustig verder en niemand kijkt echt naar hen. Vandaag is het overal feest in de stad.We beginnen met de wandeling en ik zie dat de gemeente heel hard bezig is om de stad op te knappen en dat is op sommige plekken wel nodig, alhoewel dat een deel van hun cultuur en verleden is. Over 2 jaar, dus in 2008, heeft de stad een belangrijk feit te melden en daarvoor is men hard bezig om de stad hiervoor aan te passen. Wat dat heugelijk feit is, weet ik niet.

We wandelen op de brede boulevard, langs een park met fonteinen. Het valt mij op dat ook hier de architectuur veel gelijkenis vertoont met die van andere voormalig Sovjet landen. Dezelfde bouwstijlen, dezelfde kleuren geel, blauw en groen, die hier de boventoon voeren. We komen aan bij de indrukwekkende ommuurde (3,5 meter dik) binnenstad. Op de ingangspoort staat het jaartal 1638 geschilderd. Hier is een verdedigingswal die weer helemaal in zijn oude doen is gebracht. We lopen onder 1 van die torens door en zien links van ons de oude Kremlin kerk. Het aparte is dat er twee kerken boven op elkaar zijn gebouwd, maar wat nog gekker is te horen, dat deze kerk in de Sovjet tijd als busstation werd gebruikt. Nu is de kerk in zijn oude staat teruggebracht en zijn er buiten de Zeer oude iconen nieuwe wandschilderingen aangebracht, fris en prachtig zijn de kleuren hiervan. Devoot betreden wij deze Kremlin kerk. In de kerk moeten de vrouwen hun hoofd bedekt houden en eigenlijk is het niet toegestaan dat vrouwen een lange broek in de Orthodoxe kerken dragen. Ze moeten een rok dragen. Maar ja, de moderne tijd, het wordt oogluikend toegestaan. Mannen staan apart van de vrouwen in de kerk. In de kerk staan geen stoelen of banken en de diensten duren vaak heel lang. Er wordt gezongen zonder begeleiding van een kerkorgel, dus menselijke stemmen klinken geweldig in de grote basiliek.

Bij het binnengaan van de kerk, slaan de mensen een kruisje. Zoal gezegd, binnen in de Orthodoxe kerken is het ene pracht en praal aan decorum. Nieuwe, soms geheel geborduurde, iconen, vele nieuwe wandschilderingen (de oude waren verboden gedurende de Sovjet periode) en met bladgoud bedekte palen rond het altaar, maken de kerken mooier dan ze al zijn. In deze oude ommuurde binnenstad staan vele kerken en kerkjes maar ook kloostergebouwen. Het zijn er teveel om ze allemaal te beschrijven. Wat ik leer van Ailena is, dat wanneer de gebouwen in de stad er aan de buitenkant minder prachtig uitzien dat dit niet betekent dat ze aan de binnenzijde ook niet mooi uitzien. Voor ons, vertelde ze, is de binnenkant veel belangrijker dan de buitenkant. Aan de binnenkant leven wij, de buitenkant is alleen maar een façade.

Na een tijdje in het Kremlin te zijn geweest, steken we nog even een kaarsje aan voor hen die we liefhebben, en vertrekken. De reisleidster heeft nog veel meer moois in petto zoals prachtige stenen huizen. Even later rijden we een andere wijk binnen, waar een Tartaarse kerk staat, die bepaalde banden heeft met de Islam. De toegang in deze tartarenkerk is alleen bestemd voor mannen. Vrouwen worden, historisch gezien, als minderen gezien door de Tartaren, vertelde mij de reisleidster. Op de daarvoor bestemde tijden wordt er hoog van de toren het gebed rond geschald over de Tartaren wijk,die doorgaans, zoals ook de Kazakken, in houten huisjes wonen die opvallend schots en scheef staan, maar die Tartaren komen wel met een prachtige JEEP naar de kerk voor hun gebed. Oud en nieuw, gemoedelijk naast elkaar. De typische groene kleur van de kerk en het zink kleurige dak vallen direct op. Iets verderop in de straat staat een anders gekleurde - en gevormde Tartaren kerk.

Er zijn heel veel verschillende kerken in Astrakahn. Met of zonder gouden koepels.Klein en groot. Overal in de Orthodoxe kerken kan men souvenirs kopen. Jammer dat het hier verboden is om te fotograferen, ik had het u zo graag willen laten zien. Het zouden zulke mooie plaatjes hebben opgeleverd. Na enige tijd nog veel meer cultuur te hebben opgesnoven en langs de vele kanalen van de stad te hebben gereden, komen we bij de snel stromende rivier de Wolga aan. Vele vissers trachten hier steur, karper, Zeelt, brasem, voorn, snoek en andere vissen te vangen, die hier volop aanwezig zijn. Voor de buitenlandse vissers wordt goed gezorgd, hiervoor zijn diverse drijvende hotels in de Wolga Delta beschikbaar, met volledig uitgeruste boten, die voldoen aan de internationale veiligheidsregels. Vraag Zesar er maar naar. Je hoeft natuurlijk niet te gaan vissen, je kunt natuurlijk ook gewoon een boottochtje op de Wolga gaan maken, of wat dacht u van een Wolga cruise?

Even later betreden we een openlucht speelpark met daarin een cultuurgebouw. Overal spelende kinderen, snoep en frisdrank standjes. Lekker in de zon zittend zie ik mensen rondom de fontein met de kinderen spelen en kletsen.Ik krijg vandaag nog meer te zien: een supermoderne winkelcentrum, voorzien van alle gemakken en geweldig modern ingericht. Dit is alleen betaalbaar voor de rijke mensen. Spijkerbroeken vanaf $ 150,00, wie kan dat betalen? Na een kort bezoek aan het winkelcentrum gaan we naar de botanische tuin.

De mobiele telefoon rinkelt, een bericht van het vliegveld, mijn koffer komt met de vlucht van 17.30 uur op het vliegveld aan. Na weer heel veel papierwerk en stempels, kan ik mijn koffer in ontvangst nemen. In mijn hotelkamer kan ik controleren of er alles nog inzit en dat is zo. Ik ga met nu eindelijk eens lekker scheren.

Een volgende dag - . Astrakahn is gelegen aan de samenloop van verschillende rivieren en diverse kanalen en stroompjes. Soms dacht ik enige typische stukjes Nederland hier aan te treffen. Naarmate de Wolga dichterbij de Kaspische Zee komt, komen er nog meer waterwegen bij. Ze stromen, zoals de |Nijl in Egypte, in een Delta in de nauwelijks zoute Kaspische Zee. De Kaspische Zee kan meer dan 400 meter diep zijn op verschillende plekken en er leven Zeehonden in.De Kaspische Zee is eigenlijk een Zeer grote binnenzee, dus een meer. Vroeger was de Kaspische Zee wel een Zee en dat was in de tijd dat de rivieren ver buiten hun oevers traden en er een rechtstreekse verbinding was met de Zwarte Zee. In Astrakahn stad zijn er vele kanalen waar men rondvaarttochten op kan maken. Rondom de rivieren en in de Delta is het land zeer vruchtbaar en tot diep in het verleden hebben hier verschillende volkeren geleefd, zoals de Perzen, de Turkmenen, de Tartaren, Mongolen, Chinezen maar ook Turken. Door vele westerse nationaliteiten wordt in de Wolga delta gevist, waar onder Fransen. De rivierdelta biedt een grote keur aan flora en fauna, waaronder de Lotusbloemen.

Er worden de zogenaamde all - in visreizen aangeboden met alles er op en er aan, zodat de visser optimaal kan genieten van de vissport en het entertainment er na. Wil je zelf organiseren, dat kan natuurlijk ook, maar om in de Delta te komen, welke gelegen is op ongeveer 70 km. vanuit de stad, heb je toch vervoer nodig.

Ook voor zeer kleine groepjes biedt de tour operator haar diensten aan. In de regio Astrakahn kunt u bijzonder mooie en zeldzame vogels ontdekken, dus voer voor ornithologen. Ook wordt er gejaagd op klein - en groter wild.

Wenst u wel fauna te zien maar er niet op willen jagen, misschien is een fotosafari iets voor u. Ik heb dit laatste gedaan en dat is geweldig. Eerst een rit vanuit de stad naar het haventje van de Wolga die op 50 km. Van de stad is gelegen. Vervolgens met een snelle boot over de snelstromende rivieren voor een boottocht van circa 20 km. Naar een drijvend hotel op de Wolga. We worden daar zeer prettig ontvangen. Brood met kaviaar en natuurlijk een glaasje wodka wordt ons ter verwelkoming aangeboden. Ik heb de hele hotelboot mogen zien. Er zijn luxe - en standaard kamers. Er is een restaurant waar ik heerlijk gegeten en gedronken heb. Hier geldt: vissersmensen onder elkaar, echt genieten van hun sport en s’avonds een drankje en kareoke. Met een platbodem vaartuig zijn we langs rietkragen en door slufters gevaren. Vele witte - en zilverreigers springen al wapperend met hun vleugels op korte afstand van de boot op. Veel mensen zie je hier niet, voor de vogels zijn ze praktisch onbekend.. Zwanen acteren de promotionele reclame van de KLM en al lopend over het ondiepe water hier, starten ze naar de hemel vliegend en klepperend met hun grote vleugels.

De rust en de stilte kan je hier proeven en ruiken. Geweldig wat een feest van heerlijkheid.

Na enige uurtjes te hebben rondgevaren, komen we weer terug bij de hotelboot. Een visser laat zijn vangst zien waaronder een karper van 30 pond. Geweldig om dat te zien. De karper krijgt zijn vrijheid terug nadat hij eerste gefotografeerd en gewogen is. Even later komt er een andere vissersboot aanleggen. In de boot is er een natte ruimte voor de vangst. In nog geen twee uur vissen blijkt de natte ruimte, met stromend rivierwater, geheel te zijn gevuld met witvis.

Het eten is lekker aan boord maar ook apart, wat dacht u van het volgende: vissoep en als specialiteit - verschillende soorten vis in een geleiachtige verpakking met daarbij en pittig gekruide mayonaise. De gelei wordt gedurende 7 uren eerst gekookt en het vocht, met kruiden er in, wordt afgekoeld en opgestijfd De kleur er van is lichtbruin. Deze soort van mayonaise versterkt de smaak van de maaltijd. Na een tijdje de sterke verhalen van de vissers te hebben aangehoord was het weer tijd op met de snelle boot terug te varen. Dus SPORTVISSERS, is dat iets voor U??? Ik denk het van wel.

We zijn naar het lokale etnografisch museum gegaan. Hier trof ik een galerij van met authentieke kleding aan van de verschillende bevolkingsgroepen die hier leven en geleefd hebben. Veel gekleurde kleding, maar het belangrijkste is de unieke goud galerij, die zwaar bewaakt wordt door ingangshekken en een wacht in uniform. Dus deze goudschat moet wel heel belangrijk zijn. Er zijn diverse gouden gebruiksvoorwerpen, halsbanden, beslag voor paarden en siervoorwerpen zoals ringen, armbanden en oorijzers te zien. De rijke krijgslieden droegen toen ook gouden brede polsbanden waaronder, ter bescherming van het eigen huid, mensen - en/of runder huid was gespannen.

Astrakahn regio is een eldorado voor mensen die interesse hebben in opgravingen. Eigenlijk kunnen ze experts in dit vakgebeid heel goed gebruiken.

Tijdens mijn avondeten in het Korvet hotel, alwaar ik verbleef, kwam ik in gesprek (soms met handen en voeten - gemixt met wat Engelse woorden) met 4 Russen. Het viel me op dat ze wel een groot glas (nr. 7) Russisch bier bij de bar besteld en gekregen hadden, maar dat ze in de kiosk, welke gelegen is aan de voorzijde van het hotel, zelf een fles wodka gekocht hadden. Een fles wodka is al te koop van ongeveer 3 euro. Gedurende het diner openden ze gewoon de meegebrachte fles wodka en gebruikten de gereedstaande wodka glaasjes die op hun tafel stonden. Dit wordt in het hotel waar ik verbleef gewoon geaccepteerd. Niemand die daar een probleem van maakt.

Vrolijk werd er door de heen het ene na het andere glas wodka in 1 teug achterover geslagen. Nadat ik ze stiekem een tijdje geobserveerd had vanaf mijn tafel waar ik alleen mijn diner gebruikte, vroegen de Russen of ik ook wel een glaasje wodka wou hebben. Uit beleefdheid (?) ging ik in op hun aanbod. Mijn stoel werd aangeschoven aan hun tafel en voordat we het wisten (na enige tijd) was de volgende fles wodka leeg. De Russen waren sportvissers uit Sint Petersburg en kwamen hier speciaal om te vissen. Ze vertelden me dat ze vandaag veel karpers hadden gevangen van meer dan 30 pond. Ook snoek, zeelt, meerval, witvis en andere soorten van vissen werden door hen gevangen. Ze wisten niet alleen de goede visstekken hier maar waren ook al in Canada, Florida en op vele andere visplaatsen in de wereld geweest. Omdat ik liet horen dat ik ook het een en ander van visstekken wist, gaf ik hun informatie hierover. Het was een onverwacht en lollig diner met hier en daar een glas wodka.

Een volgende dag. - Om 10.00 uur ben ik met mijn vertaalster Ailena naar de universiteit geweest op uitnodiging van de faculteit Archeologie. Voor de universiteit staan honderden jonge studenten pauze te houden. Op een speciaal daarvoor aangewezen plek mag buiten gerookt worden echter men moet zijn peuk op een speciale plaats uitdoven. We worden ontvangen door de projectleider van deze afdeling Archeologie. Hij heeft ons heel veel vertellen en is zeer uitgebreid in zijn verhalen en wat hij en zijn groep heeft opgegraven en wat er nog meer opgegraven moet worden. Kort komt het er op neer dat op circa 40 km. afstand van Astrakahn in de Wolga Delta zeer interessante opgravingen zijn van 3 steden uit de 8 e eeuw, waar men bezig mee is. Wilt de lezer daar meer over weten, neem dan met de schrijver contact op.

Na mijn lunch (dit is overigens de hoofdmaaltijd voor de Russen) ben ik verschillende hotels gaan bezoeken om een indruk te krijgen over het reilen en zeilen hiervan. Er zijn niet te veel hotels in de stad. Buiten de stad, met name in de Wolga Delta zijn er diversen en hotelboten. Voor prijzen en overige informatie over het hotel, vraag deze tour operator die mij uitgenodigd heeft.

Het meest luxe hotel is gelegen op een kruising van wegen en is een hoog en modern ingericht hotel met onder meer suites (waarvan 1 waarin Poetin geslapen heeft), een luxe zwembad in de kelder, vergaderfaciliteiten en op de bovenste etage de pianobar met schitterend uitzicht over de stad en de Wolga. Dit hotel is eigendom van GAZPROM, welke sinds kort de 3 na rijkste firma in de wereld is.

Het volgende hotel is een eenvoudig hotel met uitzicht op de Wolga. In de planning staat om de eenvoudige kamers (2 sterren kwaliteit) samen te trekken tot grotere kamers met een 3 sterren kwaliteit. Het derde hotel is een privé hotel en is van grote klasse. Dit kleine hotel zou mijn voorkeur hebben wanneer ik privé in Astrakahn zou verblijven.

Natuurlijk is er ook mijn hotel waar ik de hele tijd verbleef. Een 2 sterren plus hotel, eenvoudig, schoon en nabij het centrum.

Daarna zijn we de stad verder gaan ontdekken. Zoals in alle steden in de wereld is het doorgaans erg druk rond 17.00 uur. Nog wat oude hoekige Lada’s rijden naast westerse auto’s. De nieuwste Lada is hypermodern en biedt veel ruimte en het nodige comfort. Ik heb deze Lada nog niet in Nederland gezien, maar misschien komt deze er wel weer terug.

Het openbaar vervoer in de stad bestaat uit (trolley) bussen en uit privé busjes waar eigenlijk maar 12 personen in mogen. Een ritje in de stadsbus kost 6 Roebel en met de mini bus 7 Roebel. Ik zou de voorkeur aan de stadsbus geven omdat je daar wel de ruimte hebt en de chauffeur heeft geen haast. De mini bussen hebben altijd haast en zijn vaak over bezet.

Gedurende mijn diner, dat ik meestal alleen deed, kwam ik in contact met een Nederlandse man uit Hoorn. De firma waarvoor hij werkt heeft verschillende boten varen op de Kaspische Zee waarvan er 1 in onderhoud was op een werf in Astrakahn.Er moest iets vervangen en / of gerepareerd worden.

Men kan vanuit Nederland met wat omwegen op de Kaspische Zee komen door via de Zwarte Zee te varen en vervolgens via allerlei kanalen en rivieren op de Kaspische Zee te komen, vertelde hij mij. Op sommige plaatsen is de Kaspische Zee dieper dan 400 meter. De Zee is heel licht zout en er zwemt de Kaspische Zeehond in. Gedurende het gezellig, terwijl ik me omdraaide, zakte ik door mijn stoel. Ik heb er gelukkig geen negatieve zaken aan overgehouden.

Een volgende dag. Russisch Aziatische volkscultuur! We laten de stad achter ons en rijden over een redelijke autoweg. Verschillende kleine dorpjes, een steenfabriek die zijn klei betrekt uit eigen grond nabij de fabriek. Van deze klei worden niet alleen stenen gemaakt maar ook gebruiksvoorwerpen zoals stenen fluitjes. We rijden nu door de steppen waar na een tijdje een begraafplaats opduikt van de Kazakken. De Kazakken wonen in houten huizen, wanneer ze begraven worden, is dat een stenen gemetseld graf dat op de aarde staat. Vele kilometers alleen maar steppen. Na nog meer kilometers houdt de weg plotseling op en gaat over in een zandweg die op dit moment meer weg heeft van een modderpoel, omdat het vannacht geregend heeft. De Russen zijn aan die zandwegen gewend e n nemen de obstakels zonder enige problemen. Na enige tijd komen we aan in een wat ver van de buitenwereld gelegen dorpje, waar ook een steenfabriek is. Links - en rechts van de weg wat huizen en flats uit de Sovjet tijd. De chauffeur rijdt na een tijdje plotseling linksaf een oprijlaantje op waar een monument voor de gevallen van de 2 e wereld oorlog. We staan nu geparkeerd voor een wit gebouwtje, welke gebouwd is in de jaren 50 van de vorige eeuw. Dit moet het ontmoetingsgebouw zijn waar is afgesproken. We komen hier voor cultuur programma welke wordt verzorgd door 5 volwassenen die gekleed zijn in authentieke Russische kleding en een bus vol schoolkinderen van de plaatselijke lagere school. In het gebouw is ook een - nette kamer - waar een heleboel antieke Russische zaken staan uitgestald. We krijgen uitleg over deze gebruiksartikelen die vroeger en waarschijnlijk nu nog hier gebruikt worden zoals kleppers, wasplanken, thee - en koffiekannen en nog veel meer. De schoolkinderen staan te popelen om mee te doen met het cultuurspel. Nadat de klas tot stilte is gebracht, worden en rijen gevormd en lopen de kinderen ordelijk en stil achter de volwassenen aan. In de toneelzaal aangekomen (zonder stoelen maar wel langs de zijkanten banken) wordt de kinderen verteld wat de bedoeling is. Eerst worden er kinderliederen voor mij gezongen in a capella uitvoering wat erg indrukwekkend klinkt. Hierna worden diverse dansspelletjes met de kinderen gedaan en ik mocht (moest) meedoen. Vele spellen zijn gebaseerd op gebruiken rond de Christelijk feestdagen en zijn zeer indrukwekkend te noemen en welke recht uit hun hart komt. Na ongeveer een 2 uur durende voorstelling gaan we vervolgens naar de ontvangstruimte waar thee met gekleurde cake en een soort van frou frou op de tafel staan. Nog meer foto’s worden er gemaakt en nadat ik van de oudste vrouw een nek massage heb gekregen, worden we hartelijk uitgezwaaid. Deze 5 dames hebben dit bovenstaande iniatief genomen om geld in te zamelen voor het herstel van een traditionele boerderij die in hun dorp. Beslist de moeite waart om hierheen te gaan, het was GEWELDIG.

Later op deze dag zijn we naar de Wolga gereden. Om een bezoek te gaan brengen aan de cruiseschepen die daar lagen. Deze cruiseboten bieden vele mogelijkheden aan zoals een korte trip naar Wolgagrad, Moskou tot zelfs tot Sint Petersburg. Op de route tot Moskou worden 12 sluizen doorvaren wat indrukwekkend moet zijn. De boten die ik gezien heb zien er goed onderhouden uit. Wie geen luxe eist en dus een onvergetelijke Wolga reis wenst te maken kan vanaf deze boten in oude stijl gaan genieten. In 27 uur tijd vaart men van Astrakahn naar Wolgagrad en in 20 uur tijd van Wolgagrad naar Astrakahn.

Op de grootste boot kunnen circa 230 mensen meevaren en overnachten, hiervoor zijn circa 40 personeelsleden aan het werk. Verwacht geen luxe ook al klinkt de term van eerste klas hut of suite naar een hogere kwaliteit. Dit heb ik niet aangetroffen, maar ik heb ook niet alle schepen op de Wolga gezien.

Dus als U een eerste klas uitzicht op en rond de Wolga wenst te ervaren, kunt u ook accepteren dat de kwaliteit anders is dan de luxe boten die op de Rijn varen.

Een andere dag. Op Zondag ga je als gelovige naar de kerk in Nederland en voor de rest van de dag is het de Dag des Heren.

In Astrakahn zitten de kerken, zeker op Zondag, helemaal vol. Kruisjes worden geslagen bij het binnenkomen van de kerken en hetzelfde gebeurt wanneer men de kerk verlaat. In de kerken (zonder banken of stoelen) worden offergaven gegeven voor de armen mensen en dat gebeurt vaak in natura. Kaarsjes worden gebrand voor de overledenen en de levenden. Koren zingen zonder orgelmuziek. Het is de dag van de gelovige jonge - en oude mensen en alles wat er tussenin zit. Naar de kerk gaan, met al zijn iconen en fresco’s is een feest. In de uitgang van de kerken bevinden zich verkoopstalletjes alwaar icoontjes, kruisjes, boeken, alles wat met de kerk te maken heeft, verkocht. (En zeker niet alleen aan de toeristen). De mensen zijn heel gelovig en bidden en genieten van het samenzijn. De dienst duurt lang. Je kan gewoon even de kerk uitgaan voor een sigaretje te roken en daarna gewoon verder aan de dienst deel te nemen.

Maar na de kerkdienst gaan de mensen gewoon naar de markt inkopen doen, op de dag van de Heer kan je gewoon boodschappen doen. Arme mensen hebben niet altijd een koelkast en verse vis en groenten worden vers op de markt, die iedere dag open is, gekocht. Werken op Zondag mag hier wel.

Ik verlaat de kerk en ga ook naar de BAZAAR. Er is een openluchtgedeelte en een markt in een grote loods. Alles is hier te koop. Van hoeden en petten tot dameskorsetten, etc. u kent het liedje wel. Denkt nu niet dat het hier er niet leuk uitziet. De fruitstal staat er bij mij zeer gekleurd op, frisse appelen, sinasappelen, kiwi, banaan, u zegt het maar. Er is ook een versruimte voor vis. Al eerder vertelde ik U over mijn bootreis en het vissen op onder meer karper aldaar. Daar ving men een karper van rond de 30 pond. Hier op de markt liggen misschien wel over de 100 karpers met minimaal hetzelfde gewicht en meer tot 50 pond.

Ook opvallend is de enorme kleurenpracht van de vers gesneden groenten. Er wordt ook vlees op de markt verkocht, ook met veel vetranden er omheen. Dat doet me denken een de maaltijden die ik vroeger bij mijn ouders had. Vlees gesmoord of gebraden in eigen vet.

Bij het diner die avond krijg ik ook een enorm stuk vlees met een geweldige vetrand eromheen. Ik snij het er van af en eet het niet op. Mijn vertaalster JULIA eet al die vettigheid gewoon op en ze schijnt er geen last van te hebben. Haar lijntje is om door een ringetje te halen.

De voorlaatste dag in Astrakahn. Dit is opnieuw een ontdekking van wereldformaat voor mij. Via een excursie ga ik naar de binnenlanden van Astrakahn. Dit is mijn dag ervaring.

Na het verlaten van de stad rijden we nu nog over goede wegen. Inmiddels bieden de steppen zich aan ons aan, overal lopen er loslopende kamelen en soms wat ezels. Ergens zal er wel een eigenaar zijn, denk ik, maar in deze onmetelijke vlakte kom je deze niet zo maar tegen. De steppe ruikt naar lavendel maar ook naar kamelen. We rijden een dorpje binnen en bezoeken een groene moskee. Er wordt mij aangeboden om de minaret te beklimmen zodat ik een beter overzicht over het dorp krijg. De hoge trappen in de smalle minaret vallen mij direct op. Na vele treden hebben geklommen sta ik, na het openen van een smalle deur, op de smalle ring van de minaret. Ik stoot mijn hoofd aan de luidspreker en heb daarna een prachtig overzicht over het dorpje. Ik vind het een zeer aparte belevenis dat ik dat mag doen. Iets verder in de straat staat een prachtige nieuwbouw Kathedraal. De oude - historische kathedraal is in de Sovjet periode als garage gebruikt geweest en is daarna van de aarde verdwenen. Ik ontmoet de priester van de kerk welke in crème kleurige kleding rondloopt. Ik mag van hem foto’s maken - en er worden foto’s van hem en mij gemaakt. Ook mag ik eindelijk foto’s in een kathedraal of kerk maken. In de kerk zijn prachtige oude iconen. Aan een wordt speciale aandacht gegeven. Deze oude icoon, die zichtbaar donker is geworden door het roeten van kaarsen en heeft gestaan onder andere negatieve invloeden, wordt ieder jaar, zonder dat men er iets aandoet, steeds lichter en oorspronkelijker van kleur. In dit plaatsje, en ver er omheen, gelooft men dat dit een wonder is. In een apart kapelletje hangt een icoon van Maria welke gevat is in zilver. Ook deze oorspronkelijke icoon heeft, zeggen ze hier, geneeskrachtige waarde. Naast de icoon is de heilige olie te vinden, De priester neemt een penseeltje, doopt die in de heilige olie en geeft met het penseeltje een kruisje op mijn voorhoofd. Als presentje krijg ik van de priester een flesje met heilige olie voor thuis mee.

Ik vroeg de priester of het mogelijk is om met gelovigen gedurende hun vakantie met hem in contact te komen door bijvoorbeeld een discussie. Hij bood ondermeer aan dat tot circa 20 gelovigen bij hem in een kelderruimte van de kerk kunnen overnachten. Dat is UNIEK vindt u niet. Niet alleen de kerk zien, maar daar ook kunnen overnachten gedurende 2 tot 3 nachten. GEWELDIG moet dat zijn. De gelovigen hebben grote steun van de kerk en de priester is machtig in contacten en luister geduldige naar zijn mensen.Ook kan deze priester geweldig zingen. In het dorpje koop ik Russische parfum, de reisleidster raadt me aan dit te doen, ik kan het parfum in de loop van de dag nog gebruiken zegt ze. Ik stop het parfumflesje in mijn zak.

Verder gaat de rit over de goede wegen en in de onmetelijke vlakte. We komen bij een soort van leger pontonbrug en moeten hiervoor tol betalen Bonkend en hobbelend bereiken we de andere kant van de rivier. De rivier is zeer snelstromend. Niemand woont hier, hier is alleen maar semi dessert. Na weer een tijdje rijden wordt de weg slechter en komen we in de nabijheid van een pont die via een oude duwboot wordt overgevaren. De weg eindigt hier en de auto ploetert zich door het natte zand om op de pont te komen. De auto laat diepe bandensporen achter in het zand. Achter ons staat een bulldozer die het stuk gereden zand weer tot een weg opstuwt. De volgende auto die zo juist is aangekomen wilt ook nog op de pont. Zittend in de auto treffen we een oudere man, zittend op een ezel, met een groot formaat bril op waarvan de beide glazen gescheurd zijn verticaal naar ons te kijken. Of we ook op de ezel willen zitten. Ik bedank hem voor zijn aanbod. Over de rivier varend treffen we een dorpje aan van ongeveer tussen de 50 en 70 huizen. Er is zelf een burgemeester in dit dorp. Helaas krijg ik hem niet te zien. Ik vraag aan de reisleiding, misschien wel naar de bekende weg, of deze mensen arm zijn? Neen antwoordt de reisleidster in perfect Engels. Deze mensen wonen met hun kamelen en ezels en zijn eigenaar hiervan. Wist je, zegt ze, dat 1 kameel circa $ 1000,00 per stuk kost. Verschillende mensen wonen in huizen van steen, anderen wonen in zelf gebouwde huisjes waarvan de wanden zijn opgetrokken uit takken, rivierklei en kamelenpoep. Ik ben uitgenodigd in de filmzaal.

Het is vandaag 9 mei, de victorie dag voor de Russen. Op een klein podium staat de Yamaha geluidsinstallatie nog aan. Er was net nog een herdenking. De jeugd wordt hier (en waarschijnlijk overal in Rusland) nauw betrokken bij de negende mei. Jongeren geven hun oude oorlogshelden bloemen en bij voorkeur rozen als dank voor dat wat ze hebben gedaan in de 2 e wereldoorlog. Indrukwekkend.

Via zandwegen met kuilen en met hobbels worden we naar een HEILIGHEID gereden. Deze heiligheid is er voor de bevolkingsgroepen die in deze streek wonen, zoals Tartaren, Abgaziers, Mongolen, Kazakken, (in totaal 130 verschillende bevolkingsgroepen). Na vele kilometers door het zand gereden te hebben, staat er in de semi dessert een voor mij houten huisje met veel mensen eromheen.

Nabij het houten huisje (lijkt voor mij op een schuurtje) wonen enkele mensen die in lokale klederdracht lopen. Bij het hotel gebouwtje liggen bidkleedjes op de grond waar gelovigen hun gebeden doen. In de nabijheid van het houten gebouwtje is een grote steen in de vorm van een dubbele Amsterdammertje.

In het gebouwtje is een oude graftombe van een lokale heilige. Men gelooft dat wanneer men een gebruiksvoorwerp in het zand in het gebouwtje tegen de tombe plaatst (dus in mijn geval de Russische parfum die ik vandaag gekocht heb) en er vervolgens 3 maal omheen gaat, al drukkend de beide handen tegen de houten wal van het gebouwtje, dat men een wens mag doen en dat deze uitkomt. Na de 3 x rondgang neemt men zijn gebruiksvoorwerp er uit en dat kan dan wonderen doen.

Het stenen paaltje kent een andere geschiedenis. Dit is voor vrouwen die graag zwanger wensen te worden, maar waar het niet bij lukt. Men doet hetzelfde als bovengenoemde waarna men na de 3 x rondgang op het paaltje gaat zitten. Men vertelde me dat het bewezen is dat deze vrouwen daarna wel zwanger zijn geworden.

Na deze ceremonie gedaan te hebben komen er diverse oude dames, gekleed in kleurrijke lokale kleding, op mij af en vragen of ik zin heb in een kopje thee. We lopen naar hun lemen huisje waarop een voor mij onduidelijke soort van dakbedekking is gelegen. In het piepkleine onderkomen staan een keukentafel, een houten bank en er is een klei oven die gestookt wordt met kamelenpoep. Hoe geweldig rijk ( in mind) zijn deze mensen. Op de tafel liggen vijgen, dadels, verschillende soorten van broodjes die nogal lekker smaken. De naam die men hier aan thee geeft is officieel kamelenthee. Het is echter gewoon thee met daarin een grote golf van kamelenmelk, en dat is goed te drinken. Na een paar mokken gedronken te hebben en met hen op vele foto’s te gestaan te hebben, gaat mijn reis verder.

Deze mensen nodigen me uit om te blijven overnachten in hun gratis hotel, welke beschikt over 4 kamers. Ik heb in de 4 kamers mogen kijken. Geen water, geen WC, zelfs geen bedden. Je mag op je eigen matje op de grond slapen. Omdat in 1 van de kamers waarin ik keek er iemand op zijn matje lag te slapen, heb ik voorzichtig zijn kamer gesloten en ben weggegaan.

Weer een ontdekking. Na een ruimte tijd gereden te hebben worden de wegen weer normaal en kunnen we verder gaan naar een volgende ontdekking. Weer midden op een heuvel staat weer een heiligdom die wonderen kan verrichten. Iets verder staat een Yurt tent. Deze zijn tenten van Nomaden die met hun kamelen over de steppen en door de semi dessert trekken. Ik mag even in de Yurt kijken. Wat ziet dat er geweldig uit. Vier bedden, een kast, vele Perzische tapijten en midden in de tent een kacheltje waarop de maaltijden worden gekookt.

In de winter wordt deze natuurlijk ook als warmte bron gebruikt. Deze tenten kunnen binnen 1 uur worden afgebroken, vervolgens via kamelen verder de steppe op worden gebracht en binnen 2 uren zijn ze weer gebruiksklaar.

Het deed me denken aan Mongolië alwaar ik ook in zo’n tent (naam in Mongolië = Kerr) had geslapen bij min 40 graden Celsius .

Het einde van de dag wordt gevierd in een Kazakstaans restaurant, vriendelijk glimlachende meisjes bieden een hoeveelheid van heerlijk en zoet eten en er wordt veel thee bij gedronken. Er mag met de handen worden gegeten.

De laatste dag van mijn verblijf in Astrakahn is er een van weemoed.

Astrakahn is er voor cultuur, natuur, flora en fauna zoekers en ontdekkers.

Voor visser en jagers.

Voor Christenen en andere gelovigen.

voor hen die anders willen dan aan het brede zandstrand kuiltjes graven.

Voor hen die in contact willen komen met vriendelijke - en uitnodigende mensen, die ons een ander beeld geven over wat wij denken over hen.

Russen zijn hier niet nors maar juist heel aardig.

Ik word door mijn gastgevers uitgenodigd in een typisch Russisch restaurant, hoge kwaliteit. Een geweldig diner, geweldige mensen.

Graag wil ik deze mensen verder helpen met mijn kennis van het toerisme en hoop Astrakahn en mijn inmiddels vrienden spoedig weer te zien.

Aan mij zal het niet liggen.

Natuurlijk is er nog veel meer te zien. Hiervoor was de tijd te kort.

FRED Vorstenbosch