FRED VORSTENBOSCH IN RUSLAND OERAL - deel 2 -

Omgeving van Chelyabinsk.

Ziet ook deel 1 reisverhaal over Rusland Oeral Chelyabinsk.

HET WEEKEND BEGINT ook hier op Vrijdagavond.

Vrijdag 25/04/2008.

Russen hebben bij ons het imago dat ze veel drinken en dus zie je veel Russische dronken Russen. Het is, naar mijn mening, onmogelijk om alle 110 miljoen Russen over 1 kam te scheren, die in een enorm groot land wonen waar in totaal 11 tijdzones zijn. Hoe kan je zo’n enorm land zo beschrijven. Het is ongeveer hetzelfde hoe de Russen een beeld hebben over Nederland, namelijk: vrije Seks en overal - drugs - te koop. Als dat beeld klopt over Nederland met zijn 16 miljoen mensen, dan klopt het beeld over Rusland dan ook. Ik heb de eer gehad om tot nu in 4 verschillende steden, gedurende 1 maand in Rusland te zijn geweest. Het aantal van massa’s dronken Russen valt echt mee. Ik denk dat we ook eens de hand in eigen boezem moeten steken en kijken wat er rond ons gebeurd op het gebied van de zogenaamde genotsmiddelen. In totaal gedurende mijn 30 dagen verblijf in de 4 windstreken in Rusland ben ik een paar dronken mensen tegengekomen en voornamelijk op feestjes. Maar misschien was is niet op de juiste plaats, op het juiste moment om deze dronken Russen te kunnen aanschouwen.

In het centrum van de stad zie je enige zwervers, in de vrieskou zitten op een bankje, een blikje bier leegdrinken. Je moet er maar zin in hebben. In ieder geval heb je geen koelkast te hebben om te genieten van je ijskoud biertje.

Wat heel erg opvalt is dat er nergens, de bij ons bekende hondenpoep, op de grond ligt. Dat komt omdat er geen praktisch geen hondenbezitters zijn. Ik ben nu gedurende de 6 dagen dat ik hier ben slechts 2 honden tegengekomen in deze miljoenenstad. Wat een opluchting, geen hondenpoep in de straten, geen bruine glijpartijen. U zou me kunnen zeggen, maar dan zullen er wel veel zwerfhonden zijn. Ik heb er in de velden rond Chelyabinsk slecht 3 gezien.

Het is Vrijdagavond, de dag voor de Orthodoxe Pasen, de avond van de uitbundige Paasvieringen in de kerken. Op straat merk je er praktisch niets van. Chelyabinsk is niet zo kerks In de etalages van de winkels zie je zo hier en daar enige uiting van Pasen, maar beslist niet zo veel zoals je dat in het westen van Europa zal zien. Chelyabinsk is een werkstad, hier wordt geproduceerd en geld gemaakt en uitgegeven.

Ik wordt met 3 andere personen uitgenodigd om in een echt Russisch restaurant te gaan eten. Om 20.15 melden we ons bij het eerste restaurant. Reeds bij de voordeur krijgen we te horen dat het restaurant volgeboekt is. Wel krijgen we de tip dat om de hoek ook een ander Russisch restaurant is en dat we het daar bijvoorbeeld zouden kunnen proberen. De ingang van dit in de kelder gelegen restaurant is er op zijn paasbest aangekleed. Bij de receptie staan kunstig fijn gedecoreerde paaseieren tentoongesteld. Op dezelfde tafel staat een paasbrood met daarin een rood gekleurd ei in schil ingebakken. Ook staan er diverse zoet uitziende taarten ons toe te lachen. Je zou er honger van krijgen. Maar helaas, een vriendelijk uitziende receptioniste verteld ons dat ze uitgeboekt zijn, maar op zo’n 20 minuten wandelen dat er een ander Russisch restaurant is.

We stappen weer op en na een zeer frisse wandeling in de vrieskoude komen we uiteindelijk in een Russisch restaurant aan. Gelukkig voor ons was er in dit restaurant meer dan voldoende ruimte om hier te gaan eten. Binnen leek het er even op dat het vanavond speciaal - dames avond - is, zo hier en daar zag ik slechts enige mannen en veel dames. Er was live muziek en er werd gedanst, spelletjes gespeeld maar natuurlijk ook gegeten en gedronken.

Wij waren nu met zijn vijven en hadden een rustige tafel met uitzicht op de muziek en wat daar meer gebeurde.

De Russische spijskaart, die ik niet kan lezen, werd ter tafel gebracht en ik zei, zoals ik dat elke avond zei wanneer we uit gingen eten, - verras me maar met jullie keuze ik kan alles eten -. De vraag was of ik wodka lust. Natuurlijk, zei ik, wat is een Russisch diner toch zonder wodka.

We aten eerst de gebruikelijk koude soep (dat hoort zo en is geen foutje van de keuken), daarna werden er allerlei soorten van schaaltjes met daarop verschillende soorten van eten binnengebracht. Op 1 schaaltje waren diverse spijzen met daarbij een soort van witte draadjes (wat het ook mag zijn) die zeer scherp van smaak waren. Ook was er de zachte vorm, de gewone mosterd. Er werd geproost, luidruchtig gelachen, feest gemaakt, gezongen, het was een zeer gezellige boel in dit restaurant.Op een gegeven moment wordt er een schaal met brood en rode kaviaar binnengebracht en op onze tafel gezet, met de daarbij behorende wodka. Eerst proosten, snel het glaasje wodka in je keel gieten en vervolgens genieten van de rode kaviaar.. Dit is voor mij wel een echte verrassing, rode kaviaar. Ik heb nu in Rusland, gedurende mijn bezoeken, witte -, zwarte - en rode kaviaar gegeten, en allen smaakte mij voortreffelijk.

Als dessert hadden we ijs. Het is, volgens mij gastgever, heel gewoon, dat je spijzen bij - en van elkaar proeft. Dat wat je besteld kan ook gegeten en geproefd worden door de andere tafelgenoten. Zo gebeurde het ook met het ijs. De sorbets werden op de tafel gezet, en al keuvelend over ditjes en datjes werden van elkaar ijs gelepeld.

Dit was voor mij een geweldige Russische ervaring, met dank aan mijn gastgevers. We hadden een lekkere borrel op, maar niemand ging dronken de deur uit. We liepen in de vrieskoude naar mijn hotel en namen van elkaar afscheid.

Zaterdag 26.04.2008

Paas Zaterdag voor de Orthodoxen in Rusland en andere landen. Volgens zeggen wordt dit Christelijk feest (later dan bij ons dat wordt gevierd) hier praktisch alleen in de kerken gevierd. Naar zeggen schijnt de viering reeds te gebeuren in de nacht van Vrijdag op Zaterdag. Ik heb er echter niets van gemerkt. In andere Orthodoxe streken van Rusland en / of andere landen, wordt het Paasfeest zeer uitbundig gevierd, echter niet in Chelyabinsk. Helaas, ik had het wel eens mee willen maken.

Ik had dus me voorgenomen om de Orthodoxe Pasen te willen meevieren, maar dan wel van het begin tot het einde. Maar zoals ik reeds vertelde HELAAS!

Er zijn wat kerken en de belangrijkste is de Alexander Nevski Kathedraal. Hier wordt ook geen Pasen gevierd omdat deze kathedraal beschikt over een orgel en in Orthodoxe kerkgebouwen is een orgel niet toegestaan. Nu is de Alexander Nevski Kathedraal dan maar een museum geworden.

Uitbundige Paasvieringen ontbreken, het lijkt er op dat Chelyabinsk meer atheïsten dan kerkelijke herbergt.

Het was de bedoeling van mijn uitnodiger om, in eerste instantie, het vrije weekend voor mijzelf te laten, zodat ik zelf verder in de stad op ontdekkingstocht kon gaan. Het liep, gelukkig, toch heel anders, voor mij meer prettig.

Op het laatste moment werd mij aangeboden om meer van het achterland van Chelyabinsk te gaan bekijken.

Zaterdag ochtend komt de auto voorrijden. We vertrekken met zijn drietjes in de auto richting autoweg nummer M 5. Dat is de autobaan die Chelyabinsk verbindt met het 2000 kilometer verder gelegen Moskou. Het zonnetje schijnt, het is weer koud, maar dat mag de pret niet drukken. Chelyabinsk is een middelgrote stad in Rusland - Oeral en heeft iets meer van 1 miljoen inwoners, die voornamelijk in (oude) flats wonen. Een huis met en tuintje is een droom voor menigeen, welke waarschijnlijk nooit zal uitkomen. Rustig rijden we over 4 baans geasfalteerde wegen de stad uit. Van tijd tot tijd moeten voor voetgangers oversteeklichten wachten. Deze lichten welke , zoals bij ons , met de kleuren rood en groen, met dit verschil dat wanneer het licht van rood naar groen gaat, het groene licht aflopend de tijd gaat tellen en op die manier aan de oversteker aangeeft, hoelang men nog de tijd heeft om veilig over te steken. Dat zou ook wel eens gebruikt kunnen worden in Nederland!. Overal.op dit tijdstip en dag, is het tamelijk rustig, er zijn geen files, die er op de werkdagen wel staan. Rustig rijden we uiteindelijk de stad uit en laten de zogenaamde Chroestjof flats achter ons. Eenmaal op de ringbaan aangekomen zie je onmiddellijk al, zowel links als rechts van de weg, houten huisjes, genaamd Datsja’s staan. Je vind deze zomerhuisjes (dus niet altijd voor permanente bewoning) door het hele district heen. Ze zien er zeer kleurrijk uit. Veel worden de kleuren, geel, groen en wit gebruikt. Het ene huisjes oogt zeer modern met een fel gekleurd dak, de andere moet wel meer dan 100 jaar zijn, zoals dit bij mij overkomt. Een tijd geleden is er een nieuw Datsja dorp iets buiten de stad gebouw, echter men was vergeten dat dit een zeer waterrijk gebied is, met het resultaat, dat de meeste Datsja’s met hun begane grond etage in het water staan. Dat gaat dan je dure investering. Om te huilen voor die eigenaars.

District Chelyabinsk kent meer dan 1000 meren en niet elk meer is vanaf de weg bereikbaar, het zijn er te veel op te weinig mensen. Vaak zie je dan ook dat de Datsja’s gebouwd worden bij zo’n meer zodat je gedurende de zomer, wanneer het dan wel warm is, lekker in het meer kan gaan zwemmen.

We bevinden ons op de twee maal tweebaans weg voor nog een momentje. Regelmatig zie je de politie langs de weg staan om op snelheid te controleren. Dat gebeurd meestal met laser kannonnen. Of de politie staat verdekt opgesteld echter wanneer de gewone automobilist ze ontdekt geeft hij aan de tegemoetkomers op de weg met zijn geeft hij door middel van knipperlicht signalen aan dat er politie staat te controleren. Dit is natuurlijk verboden, echter men doet het toch. Niemand zit te wachten op een bon van oom agent.

Zo van tijd tot tijd, zeker bij gevaarlijke oversteek plaatsen, zoals bij zebrapaden, krijgt men te maken met hobbels in de weg. Men wordt er wel door middel van borden voor gewaarschuwd dat deze in de weg zijn aangebracht, de snelheid moet hier worden teruggebracht tot 20 kilometer per uur. Een spotnaam voor deze heuveltjes op de weg is - geheime politie -. Dus ook kan je beter hier opletten voordat je schade aan je autoveren krijg.

Het is heel druk op de weg, ondanks het feit dat het Zaterdag of zelfs Paas Zaterdag is. De ene - na de andere vrachtauto’s zijn er te zien. Ze komen zeker niet alleen uit Rusland. Ik zie vrachtauto’s uit Nederland (2 x), Kazakstan, Zweden, etc. Op 1 van de Nederlandse vrachtauto staat met koeienletters de volgende tekst: - VERS FRUIT UI FRANKRIJK - geschreven. Die zijn wel heel ver van huis, dacht ik. Op de weg bevinden zich natuurlijk ook heel veel personenauto’s: kleine - , grote - , Luxe SUV auto’s, veel bij ons bekende westerse auto’s, maar zo hier en daar ook nog een oude vertrouwde Lada en de nieuwste- en moderne uitvoering van de Lada. Een stokoude Moskovitc auto pruttelt rustig op de autobaan een grote roetwalm achter zich latend. Het rijdt, en dat is wat men er van verwacht en heeft vele tientallen jaren zijn dienst bewezen. Als die auto eens zou kunnen vertellen!

Na ongeveer een ½ uurtje gereden hebben versmalt zich de weg naar 2 x 1 baans, we rijden niet ,meer richting Moskou, nu mag men niet sneller rijden dan 80 kilometer per uur. Het lijkt er op dat men zich er niet altijd aan zal houden. Snelle personen auto’s proberen langs de 80 kilometer per uur rijdende auto’s te komen. Dat kan zeer gevaarlijk zijn. Het terrein waarin we rijden is licht geaccidenteerd, en je weet maar nooit wat er achter de volgende, tegemoetkomende heuvel, gebeurd.

Links en recht van deze weg staan miljoenen wit met zwarte berkenbomen. In groepjes staan dennenbomen tussen de berken opgesteld. Er zijn veel meer berken - dan dennen - en / of andere soorten van bomen. Deze enorme hoeveelheid van berkenbomen levert een geweldig schouwspel op. Oogstrelend. De bossen wisselen de goudgele akkers af, die zojuist worden afgebrand (onder controle van de brandweer) om plaats te maken voor een volgende oogst, die later er zal zijn dan in Nederland, dit in verband met de koude hier. Zo hier en daar zie je een piepklein dorpje uit het niets plotseling te voorschijn komen.

Benzinestations zijn er voorlopig genoeg. De benzine kost nu ongeveer € 0,50 per liter en dat is heel wat anders dan de € 1,50 die we nu in Nederland betalen.

Op een zeker moment verlaten we nu deze laagvlakte en klimmen een paar maal met 12 %. Uiteindelijk zijn we aangekomen in de uitlopers van de Oeral. Het is vandaag Zaterdag 26/04/2008 en hoe hoger we klimmen des te kouder het wordt.

De weg wordt nu slechter, overal ingelegd met stukken beton of asfalt om de weg redelijk te kunnen berijden. Soms lijkt het er op of we over een wasbord rijden. De chauffeur moet hier wel rekening houden, echter ze kent de weg en brengt ons veilig naar de volgende plaats. Onderweg komen we eindelijk 1 kerk tegen welke voorzien is van de bij ons zo bekende Gouden Uivormige Koepels welke met goud zijn bedekt.

Wij rijden nu door de buitenwijk van de stad. Ook hier weer vele gekleurde houten Datsja’s . Ook staan er veel gekleurde stenen huisjes, die waarschijnlijk voor permanente bewoning geschikt zijn of gebruikt worden. We rijden langs het bus - en treinstation alwaar het heel druk is. In deze plaats worden opgewacht uit iemand uit deze streek om ons meer te laten zien van de omgeving hier. Maar eerst: het is middagmaaltijd tijd en we zoeken een piepklein restaurant uit, midden in het centrum gelegen. Dit piepklein restaurant is er voor zowel de piepkleine mensjes (kleuters) maar ook voor hun ouders, die hier in een sprookjesachtig restaurant, kunnen recreëren en hun maaltijd kunnen oppeuzelen. Alhoewel met ons geen kleine kinderen meereizen, zijn we toch in dit restaurantje, de warme maaltijd gaan nuttigen. Na de lunch stappen we weer in de auto en gaan richting bergen. We willen wat anders zien dan alleen maar stenen huizen en flats. Overigens valt het direct op dat wanneer je in de buitenwijken van deze stad aankomt, dat er zeer luxe - , pas gebouwde stenen huizen staan. Rond deze luxe villa’s staan hoge muren om te beletten dat anderen op hun grond komen. Meestal hebben deze luxe villa’s uitzicht op 1 van de vele meertjes en vaak hebben ze dan ook een zeilboot of een andere boot voor zichzelf ter beschikking, welke vlakbij geparkeerd op de werf liggen..

Zoals gezegd, we verlaten het centrum, met zijn vele winkeltjes en rijden richting de bergen. Ook langs de wegen liggen weer vele kleurrijke houten en stenen Datsja’s en ook een hele mooie, volledig uit houten palen opgetrokken kerkje. Al langzaam klimmend over bochtige wegen, verlaten we dit stadje. Na enige tijd geklommen te hebben komen we bij een meer met een haventje, die nu nog voor een groot gedeelte bevroren is. Dat is een raar gezicht, nu nog, eind april 2008. Maar dat schijnt voor hier heel normaal te zijn. De plezierjachten liggen nog op de kant liggen. Deze streek is prachtig en zeker voor natuurliefhebbers en wandelaars en / of rustzoekers. Ik denk echter dat het hier in de echte zomermaanden best wel druk zal zijn. Zo langs de weg staan marktstalletjes en zijn er kinderspeeltuinen. Zo hier en daar zie ik ( te huren?) paarden staan. Ook op deze plek hebben de rijke Russen hun eigen luxe villa’s laten bouwen, compleet met bewakingscamera’s en hoge muren rond de woning. Zoals je ook hier ziet: ook rijkdom kent en heeft zijn problemen. We klimmen met de auto nog hoger de bergen in, er ligt zo hier en daar nog wat sneeuw. Er valt zo hier en daar ook nog sneeuwvlokjes. We rijden nog zo’n 5 kilometer verder, op onverharde wegen, in een prachtig natuurgebied, welke, helaas vervuild wordt door achtergelaten lege bier - en limonade flesjes. Ik zie ook geen prullenbakken om ze in te gooien, maar dat betekend niet dat men toch zelf verantwoordelijk is voor zijn rotzooi op te ruimen en men kan, naar men idee, toch de rotzooi mee naar huis meenemen en daar weggooien? Maar ja we zijn in een ander land met andere gewoonten.

In de verte, in een dalletje, direct gelegen aan het strand van het meer, staat een kasteelachtig modern gebouw, die bij nadere inspectie een luxe kuuroord is. Je kan door middel van de daar geparkeerde -, dure auto’s, al zien wie het publiek is. Jong en mooi, met geld schijnbaar genoeg. Ik wil de binnenkant zien en wat informatie van dit luxe kuuroord verkrijgen. Bij de receptie aangekomen, staat een onberispelijk geklede jonge dame mij glimlachend op te wachten. In het Engels vraag ik haar om informatie en een folder in de Engelse taal. Helaas spreekt ze geen Engels en of een andere taal en overhandigd mij een folder over het hotel in de Russische taal. Jammer toch, ze glimlacht me toe, maar echter spreekt geen andere taal dan haar moedertaal. Onverrichter zaken keer ik terug naar ons autootje. In de planning stond dat we nu naar een museum gaan om daar bijzondere stenen te gaan bekijken. Toen we er erachter aankwamen bleek het museum gesloten te zijn. Snel nog wat fotootjes maken van deze bodemschatten welke in de etalage lagen en weg zijn we. Het wordt tijd om weer een luxe te gaan eten. In een restaurant, en niet zomaar een restaurant, een luxe restaurant, genieten van het goede van deze aarde. Na uitgebreid getafeld te hebben, gaan we ongeveer dezelfde weg terug naar Chelyabinsk, alwaar we na circa 2 uren rijden bij mijn hotel aankomen. Deze dag was een schitterende ervaring en een complete verrassing voor mij. Bedankt hiervoor!!

ZONDAG 27/042008.

Ook voor vandaag stond er alleen vrije tijd voor mij in de planning. Echter gisterenavond werd ik gebeld met de vraag of ik zin had om naar een echt rustig Russisch dorpje mee te gaan om te gaan barbecuen?.

Ik ben op tijd opgestaan en plan een wandeling door het centrum van Chelyabinsk te gaan maken. Ik begeef me nu op onbekend terrein en zie na enige tijd gewandeld te hebben een prachtig klein - maar fijn Russisch Orthodox kerkje in een parkje voor me liggen. Helaas heb ik mijn fototoestel niet bij me en dus kan ik er geen foto van maken. Na enige tijd rond gelopen te hebben, wandel ik dezelfde route weer terug naar mijn hotel. Voor mijn hotel is er buiten de enige Mac Donald vestiging in deze stad, ook een klein parkje met daarin een stel banken die in een cirkel geplaatst zijn. Het lijkt er op dat er vannacht een bierfeestje geweest is. Op de banken, op de grond liggen tientallen (Nederlands merk) bierflessen., die later op de dag door de gemeente reiniging worden opgeruimd.

Om 11.00 uur wordt ik door twee dames, die voor West Travel werken, opgehaald voor de BBQ. De ene vrouw is Svetlana en ze is de moeder van de meereizende dochter Xenia. De moeder spreekt enige woorden Duits en de dochter spreekt meerdere woorden Engels. Dat wordt een grappige communicatie. Maar goed, moeder en dochter hebben me uitgenodigd voor deze BBQ te houden in hun eigen meer dan 100 jarige Datsja.

De weg welke we gisteren namen om de stad uit te rijden volgen we gedeeltelijk. In plaats van de grote weg M 5, welke naar Moskou gaat, te volgen rijden we via 2 baanswegen via wegen en plaatsen die ik nog niet gezien heb. Ook nu weer zijn er onderweg kleine nederzettingen met kleurrijke houten en stenen Datsja’s.

Eenmaal het stadsgebied achtergelaten te hebben, wordt het wel heel erg rustig op de wegen. Soms komen we een auto tegen. Wandelaars, die zie je niet, de afstanden zijn te ver om te lopen. Na ongeveer 1 uur rijden door een afwisselende streek, kom je in praktisch niemandsland een begraafplaats tegen. Hier heerst rust en dood. De graven zijn met grote grafstenen met teksten bedekt en er liggen vele bloemen, ondanks het feit dat hier geen bloemen maar riet groeit en dat bloemen, mede door de vrieskoude, erg duur zijn.

De weg slaat naar rechts af en enige minuten later krijg ik te horen dat hier het dorpje is waar we gaan BBQ en. Geplakt tegen een meer, waar in de zomer en watersport wordt gedaan en kan worden gezwommen, ligt een rustiek eeuwenoude dorpje. De eerste huizen , welke ommuurd zijn, zijn de zomerhuizen van rijke Russen. Er zijn er maar een paar van deze stenen dure en luxe villa’s. Je ziet ze steeds meer en ik denk dat dit goed voor het dorpje is dat er meer en meer rijkere mensen gaan wonen, anders is zo’n dorpje ten dode opgeschreven. De weg bestaat niet meer, over hobbels en bobbels rijden we het dorpje in. Na een korte tijd, krijg ik te horen: we zijn er. De Lada, alwaar we de rit naar dit dorpje reden is een Lada nieuw model, toch wel enkele jaren oud, wordt voor de poort geparkeerd en het slot van de poort wordt geopend zodat we de auto kunnen uitladen .

Eerst vertel ik u over het huisje: zoals gezegd is het meer dan 100 jaren oud. Het is kleurrijk, de verf zit er waarschijnlijk al tientallen jaren op. Er is wel elektriciteit in dit huisje maar daarmee houdt alles op qua de faciliteiten. Er is een soort van open keuken, 2 slaapkamers en een woonkamer, allen zeer sober gemeubileerd. De keuken beschikt over een metalen fornuis die, direct na aankomst, wordt aangestoken door middel van oude kranten en blokken berkenhout. Hiermede verwarm je niet alleen het huisje mee, maar daar kook je ook op. Ook het gewone (dus geen drinkwater) water, die de regen gebracht heeft en opgevangen wordt in een oude badkuip in de tuin, wordt voor vele doeleinden gebruikt en niet alleen om de tuin mee te begieten. Ook om de WC er mee schoon te spoelen en / of de was mee te doen. Drinkwater, in grote doorzichtige flessen, met een inhoud van rond de 10 liter, neem je mee vanuit de stad. Het dorpje kent geen drinkwater die uit de kraan komt (zoals overigens in waarschijnlijk heel Rusland). De inhoud van deze plastik flessen wordt opgeslagen in een grote - en koele melkbus. Voor de koeling is er geen ijskast in huis. Op dit moment is het er al koud genoeg, maar gedurende de zomermaanden is er onder de vloer een grote - en koele ruimte die daarvoor gebruikt wordt. Er is wel een waterkraantje boven de gootsteen. In een rond - en plat vat kan men ongeveer 5 liter water kwijt, die wel of niet opgewarmd ondermeer wordt gebruikt voor bijvoorbeeld het doen van de afwas. Het (vuile) afwaswater die in de gootsteen verdwijnt wordt direct hieronder opgevangen in een metalen emmer en dit water kan bijvoorbeeld weer hergebruikt worden voor ondermeer het begieten van de bloemen in de diverse tuinen die tot het huisje behoren. Vroeger hebben, in de inpandige stallen bij dit huisje ook koeien en geiten gewoond.

Omdat er wel elektriciteit is kan men wel elektrisch koken echter om kosten te besparen kookt men op het houtfornuis. Hout is er meer dan genoeg. Onderweg hierheen zagen we miljoenen berkenbomen. Men heeft wel licht, maar geen radio en TV hier of andere luxe zaken. De huiskamer is aan de voorzijde van het huisje gelegen en heeft een spiegelkast, 1 tafel, 2 stoelen en fauteuils. De beiden slaapkamers zijn heel eenvoudige, compleet met ijzeren bedden. Achter het huisje is het erf en hierin staan twee houten gebouwtjes. Een hiervan heeft een BANJA (Russische sauna - wordt niet gemengd door vrouwen en mannen tezamen gebruikt) en een simpel toilet. Dat toilet is eigenlijk een zitplaats (met bont op de bril - (het kan heel koud in de winter zijn en dan met je blote billen hierop gaan zitten en dan eventueel vastvriezen!) en wanneer je de behoefte gedaan heb, haal je water of uit de badkuip buiten of nam je het water uit de emmer mee die in de keuken staat, en spoel je daarmee gewoon je gedane behoefte mee weg. De stank valt wel mee denk ik, onze menselijke uitwerpselen mengen zich met de uitwerpselen van de dieren die toen in de stal stonden.

Ook heeft iedere Datsja zijn eigen houtopslag schuur en een andere multifunctionele schuur waar allerlei spullen worden opgeslagen.

Het vriest en zo hier en daar vallen weer sneeuwvlokken. Vandaag gaan we in de openlucht BBQ en.

Menig ingrediënten zijn met de auto meegenomen naar deze datsja , ten dele voor de bevoorrading en het andere deel voor deze BBQ. Terwijl Xenia het vlees voor de BBQ prepareert, organiseert Svetlana de BBQ. Deze wordt snel nog even gemaakt. Een rij van bakstenen wordt in een vierkant, twee rijen hoog, op een stenen ondervloer geplaatst en dat is de BBQ, functioneel een het werkt zeer goed. Met oude kranten en berkenhout wordt de BBQ aangestoken, de ouderwetse manier. Xenia is heel hard bezig om de courgettes te schillen, in stukken te snijden en te voorzien van een zoute bovenlaag. Deze worden ook op de BBQ gebruikt. Xenia maakt salades, heeft zeer zoute vis (een soort van harig, die mij overigens heel goed smaakte) meegenomen, snijdt brood, kortom is bezig met de voorbereiding van de maaltijd in het nog immer koude huisje. We houden dus gewoon onze winterjassen aan, ook straks wanneer we gaan eten.

Het vuur brandt al aardig en wanneer de tijd ervoor rijp is wordt het vlees op de BBQ geroosterd totdat het gaar is. Omdat te bespoedigen wordt op het reeds geroosterde deel van het vlees een soort van Seven Up gesproeid om het vlees niet te laten uitdrogen. Uiteindelijk gaan we aan tafel en zoals veelal gebeurd, we hebben veel te veel eten bij ons om allen te worden opgegeten. De Russische ham en gele kaas smaken overigens voortreffelijk.

Na ons tegoed te hebben gedaan worden de overblijfselen van de maaltijd weer ingepakt en kunnen weer thuis bij de dames worden gebruikt voor de volgende maaltijd. De verpakkingen en voedselafval worden in de nu nog brandende kachel geworpen en worden er in verbrand. Er blijft geen rotzooi over, in dit dorpje zorgt men voor zichzelf, er komt geen gemeente reiniging.

De BBQ wordt met het afwaswater geblust, de auto weer ingepakt, en na alles afgesloten te hebben, rijden we weer rustig naar Chelyabinsk. Het was een heel aparte ervaring voor mij om eens te kunnen binnenkijken in een Datsja.

Nogmaals hierbij mijn dank aan moeder Svetlana en dochter Xenia voor alle moeite voor mij getroost.

Maandag 28/04/2008.

Vandaag mijn laatste adviesdag. Vannacht om precies 00.00 wordt ik opgehaald door Tatjana en de chauffeur om mij naar het vliegveld van Ekatarinaburg te brengen, een rit van 200 kilometer in het pikdonker. Ik heb nauwelijks geslapen in mijn hotel en val al snel voor een korte pauze in slaap. Aangekomen bij het vliegveld, we zijn weer veel te vroeg, blijven zowel de chauffeur en Tatjana bij mij totdat ik door de douane kan gaan. Na enige tijd wordt er in het Russisch en in een zeer duidelijk Engels opgeroepen dat het vliegtuig met vertrek naar Wenen gereed staat voor instappen en vertrek. Ik stap in, ga zitten en spoedig na vertrek stijgen we op. Na circa 4 ½ uur gevolgen te hebben arriveren we in Wenen.

Ik wandel naar een andere gate en na circa 1 ½ uur wachten vertrekt mijn vliegtuig naar Amsterdam. De taxi brengt me naar huis.

Het was het reisje wel, veel ervaringen, vele lieve mensen die me in de watten gelegd hebben, hiervoor mijn dank.

Voor info over dit deel van Rusland : staf@westtravel.ru

Uw correspondentie kan het beste in de Engelse taal en gericht aan Tatjana.

Fred Vorstenbosch

05052008

Zie ook Deel 1 Dit is mijn reisverslag over hoe ik de week doorbracht bij West Travel in Chelyabinsk in de Oeral te Rusland.

Enige internet informatie over Chelyabinsk en omstreken:

http://www.westtravel.ru/

http://en.wikipedia.org/wiki/Ekaterinburg

http://nl.wikipedia.org/wiki/Tsjeljabinsk

http://www.cheladmin.ru/

http://www.f8.com/FP/Russia/Achel.html

http://flats.h1.ru/index.html

http://europe.mapquest.com/maps/map.adp?city=Chelyabinsk&state=Chelyabinsk&address=&zip=&country=Russia&zoom=5

http://encarta.msn.com/encyclopedia_761560956/Chelyabinsk.html