Het rijgent bloskes zei oma, wat gaan we doen,op wandel of thuisblijven ?
Een goed moment om na te denken, antwoordde onze pa, dan kunnen we eens afspreken welke straat we de volgende keer gaan bezoeken. 
Het is geen lange straat, uitleg is er nergens te vinden, dus het zal vlug gedaan zijn met deze wandeling.
De conclusie van onze pa viel echter niet in goede aarde bij mijn oma en ze schoot efkens uit haar krammen.
Als ge geen goesting hebt zeg het dan gewoon, en zoek geen uitvluchten, want iedere straat heeft haar geschiedenis, en daarbij, ik heb deze keer mijn huiswerk alleen gemaakt.

Ik wist niet dat oma ook huiswerk moest maken, maar ja, ik zal het weer niet begrepen hebben zeker.

De Poelstraat, zei oma, die begint in de Veluwestraat en eindigt in de Korte Pennincstraat, en de grond waarop de straat werd aangelegd behoorde destijds tot de Capucinjenblijk.
De naam Poelstraat kwam er vanaf september 1882.

Vele handelaars waren er niet in deze straat, er was de snoepwinkel bij Magriet en Ata (nr 14 ), en voor groenten kon men terecht in de groentewinkel van Filomeen (nr 32) die bijna alleen groenten verkocht uit eigen kweek.
Filomeen was in de straat gekend omdat ze onder haar rokken altijd een open broek droeg, en voor de kleine boodschap ging ze aan haar deur over de rooster staan om geen tijd te verliezen als er veel klanten waren.

De dametjes gingen in de Poelstraat naar coiffeur Jean op het nummer 42.

Vergeet de loodgieter niet, zei opa, Rik De Mees woonde in  nummer 44 en achter de groene poort, die bij mijn weten altijd groen is geweest, stond zijn moto met zijspan waarmee hij regelmatig met zijn vrouw op vakantie trok.
Rik was ook lid van een moto club.

Het pand waarin hij woonde werd gebouwd, tussen 1800 en 1889 en was gekend door de opvallende vensteromluisting.
Zijn werkhuis, gelegen aan de overkant op de hoek, was vroeger een café genoemd bij Net Hoepla, de bijnaam kreeg ze waarschijnlijk door haar activiteiten.
Aan het werkhuis behoorde ook een garage, niet te hoog, niet te breed en niet te diep, zijn ladake moest daardoor recht de garage binnenrijden zodat de buren aan de overkant hun hart vasthielden en hun  gevel regelmatig eens controleerden.
Maar Rik kon een stukje rijden, al werd er heel wat gemanoeuvreerd eer hij de poort achter zich kon sluiten.

Einde deel 1, wordt vervolgd.
Sponske