We worden geboren zo we zijn, dat zien we al, al zijn we nog zo klein. Wie geeft een ander het recht, "ik ben de meester.. jij de knecht". We ademen toch dezelfde lucht, waarom dan deze dwaze tucht. Naakt komen wij op aarde, 't was God die ons bewaarde. Voor droefheid, en zo meer, maken wij de wet, telkens weer. Als het niet in ons straatje past, dan is iederen maar gast, Vrede is een beladen woord, zet uw oren open, zodat het wordt gehoord. Luister naar het kloppen van uw hart, vrede in de wereld,,. zonder smart.
De bakker verdient geen droog brood meer. De herenmode is de das omgedaan. De lampenwinkeliers zien de toekomst donker in. De scheepvaart is de wind uit de zeilen genomen. De horlogemakers zouden de tijd wel terug willen zetten. De kleermakers kunnen er geen mouw meer aan passen De badmeesters kunnen het hoofd niet meer boven water houden. Het assurantiebedrijf kan geen enkele verzekering geven. De KNO-artsen moeten het achterste van hun tong laten zien. De NS zit op het verkeerde spoor. De leraren praten tegen de banken. De postorderbedrijven kunnen wel inpakken. De crematoria zien hun klandizie in rook opgaan. De katholieken geloven het wel. De werknemers van de gemeentereiniging zitten in de put. Het KNMI gaat de mist in. De hoveniers wordt het gras onder de voeten weggemaaid. De politie is aan handen en voeten gebonden en schiet daarom tekort. Artis ligt op apegapen. Het Dolfinarium is naar de haaien.
MAAR......... dit alles verandert, als de wapenhandelaars zien dat er geen schot meer in zit en Phillips nog wel lichtpuntjes ziet.
Ik ben nog zo fit.. van lijf en verstand, eigenlijk is er met mij, nog niets aan de hand. Wel wat atrose in mijn heup en in mijn knie, als ik mij buk.. is het net of ik sterretjes zie. Mijn pols is iets te snel, mijn bloeddruk te hoog, maar ik ben nog erg goed, zo op het eerste oog.
Met de steunzolen, die ik heb gekregen, loop ik weer langs 's herenwegen, en in de winkels op het plein, Wat heerlijk, om zo gezond te mogen zijn. wel gebruik ik een tabletje om in slaap te komen, en om van vroeger te kunnen dromen. Mijn geheugen is niet meer zo als het was en ben ik vergeten wat ik gisteren nog las. Ook heb ik wat last met mijn ogen, en mijn rug... raakt meer en meer gebogen. De adem is wat korter en mijn keel is wat droog. Maar ik ben nog erg goed, zo op het eerste oog.
Is het leven niet mooi ?, het gaat zo snel voorbij, als ik kijk naar de foto's van vroeger van mij. dan denk ik terug aan mijn jeugdige jaren, wilde ik een jas.. dan moest ik heel lang sparen. Ik ging fietsen, wandelen overal heen, en kende ik geen moeheid, zo het scheen. Doe maar rustig aan, zei de cardioloog, U bent nog erg goed, zo op het eerste oog.
De ouderdom is goud !, ja begrijp me wel, als ik niet slapen kan en tot honderd tel. Dan twijfel ik, denk of dit wel waar is, en dat beeld van goud niet een beetje raar is. Mijn tanden liggen in een glas, mijn bril op tafel, gehoorapparaat in mijn tas. Mijn steunzolen naast mijn bed, op een stoel, U weet dus wat ik met die twijfel bedoel. Trek niets in twijfel, zei de pedagoog, U bent nog erg goed, zo op het eerste oog.
En 's morgens als ik ben opgestaan, en eerst de afwas van gisteren heb gedaan. Lees ik de berichten in de krant, ik wil toch bijblijven... voor naderhand ! Ik doe nog van alles, eerst geef ik de planten water, dan de kamer stoffen nee... dat doe ik later. Wel gaat alles een beetje traag, en na het eten... heb ik last van mijn maag. Maar ik wil niet zeuren... want het mag, dat is heel normaal zo op je 'ouwe' dag. Aanvaard het rustig, zei de psycholoog, U bent nog fantastisch goed, zo op het eerste oog
Op een dag vergat de bakster geld te vragen toen zij het brood verkocht lachend deelde zij het brood uit aan de verbaasde mensen wat leuk, zei de molenaar en gaf de bakster een zak meel wat leuk, zei de boerin en ze gaf de molenaar een zak graan wat leuk, zei de grondeigenaar en hij gaf alle grond die hij bezat weg aan de mensen die er gebruik van wilden maken
Vanaf die dag vergaten mensen steeds vaker geld mee te nemen omdat geen mens er meer naar vroeg
vanaf die dag bestond er nog maar één soort economie: 'de cadeautjeseconomie!" waarom deden wij dat niet eerder ? verzuchtten de mensen we waren bang, zeiden de mensen we vertrouwden elkaar niet we wilden geld voor onze waar en waar voor ons geld velen van ons dachten alleen aan zich zelf anderen wilden eerlijk ruilen.
Toen het egoisme weg was en toen ook het wantrouwen weg was toen iedereen door had. dat dit het beste was voor iedereen en ook het beste was voor ieder alleen toen vergaten we het geld en we vergaten te ruilen want cadeautjes stroomden onophoudelijk over en weer
Wij wensen iedereen een jaar vol vertrouwen in zichzelf en in de ander een jaar met aandacht voor elkaar. een jaar met tevreden zijn met de mooie dingen die op je pad komen.
We worden geboren zo wij zijn, dat zien we al, al zijn we nog klein. Wie geeft een ander het recht, Ik ben de meester, jij de knecht. We ademen dezelfde lucht, waarom dan deze tucht. Naakt komen we op de aarde, Het was God die ons bewaarde. Voor droefheid en zo meer, maken wij de wet.. telkens weer. Als het niet in ons straatje past, dan is iedereen maar gast. Vrede is een beladen woord, zet uw oren open, zodat het wordt gehoord. Luister naar het kloppen in uw hart, vrede in de wereld, zonder smart.
Het leven mij gegeven Het leven is een begin Het leven heb ik lief Het leven met je ouders Het leven voor elkaar Het leven met je kinderen Het leven met de dieren Het leven is een spel Het leven is een huis Het leven met verdriet Het leven op het land Het leven in de herfst Het leven heeft ook zin Het leven met je vrienden Het leven is ook moeilijk
HET LEVEN IS HET WAARD WANT!!! WIJ HEBBEN ELKAAR NODIG
Na de drukte, de lijstjes, de haast de boom en de deurkrans, de stol en kalkoen, vragen wij verbaasd: "Was dit 't, waar we het allemaal voor doen?"
Die gedroomde 'White Cristmas', die veel bezongen Stille Nacht? De welvoorziene, bewerkelijke dis, was dit wat wij hadden verwacht?
Was dit nu hèt grote, glanzende feest van liefde-geworden woord? Zij we ècht in de schamele stal geweest, hèbben we engelengezang gehoord?
Of is de kerstgedachte zoek geraakt tussen goud papier en lint; heeft neonreclame de ster dof gemaakt, ligt in de kribbe een misvormd kind?
Kind van Kerst, geef ons wat on-gewende stilte, een enkele, misschien wat wankele vlam, een handjevol liefde en verdrijf zo de kilte met de warmte waarmee je tot ons kwam.
Geef ons voor onderweg - daarom willen wij vragen - nu en in het nieuwe jaar, op al die blanco, onbeschreven dagen een beetje liefde en aandacht voor elkaar
Adam leefde, lang geleden eenzaam in het Hof van Eden met de zegen van de Heer en met heel erg lekker weer.
Hij liep lekker in zijn blootje baadde zon en baadde pootje in het water van de beek zeven dagen in de week.
Adam leefde zonder zorgen totdat hij op een zekere morgen ontdekte dat elk dier een vriendinnetje had. nou dat leek adam ook wel wat.
Hij zei; lieve Heer ik wil niet klagen maar ik zou u willen vragen of u ook voor mij een vriendinnetje heeft. waar ik dan samen mee verder leeft.
Goed zei God ik zal mijn best doen maar jij moet zelf dan wel de rest doen ik zal zorgen voor een vrouw die haar leven deelt met jou.
Adam liep van pret zo maar te zingen en maakte gelijk twee verlovingsringen hij riep; "prijs de Heer, ik krijg een wijf, maar het is wel een rib uit mijn lijf".
En toen adam even lag te slapen heeft de Heer de vrouw geschapen 't was de droom van iedere man alles d'r op en alles d'r an en zij leefde zeer tevreden samen in het Hof van Eden.
Tot op een zekere dag.. Eva de boom met de appeltjes zag zij dacht ach, wat kan het schaden aan een boom zo vol geladen...
En zij brandde van verlangen toen zij al dat fruit zag hangen ofschoon de Heer het mij verbiedt mist hij èèn , twee appeltjes niet
Ze plukt, nam een hap en zee èèn appeltje mag toch wel maar onze lieve heer zei; nee!
Toen was het uit met dat mooie leven het paradijs werd opgeheven door deze ongehoorzaamheid raakten wij allen onze onschuld kwijt
Door èèn appel.... "verdomme" werken wij ons nu de kromme en het is daarom dat ik nu beweer
Uw blogje draait lustig door. U zit mooi in de carousel. En zeker op het juiste spoor. En dat ziet men bij elk bezoek, eigenlijk wel
Euforie zal het nog niet zijn. Maar nog prachtige weken komen... er veel. U voelt het zeker hartverwarmend fijn. De talrijke bezoekjes zijn als een mooi fluweel.
De teller geeft aan zoals de bezoeker komt. Het kan niet worden weggegomd. Pluk de dag, geniet van uw Blog Geniet van alle kleine dingen.
Er waren eens drie mensen; Iedereen, Iemand en Niemand. Op een dag moest er een belangrijke opdracht worden vervuld, Iedereen werd gevraagd dit te doen. Hoewel Iedereen het kon, deed Niemand het. Hierdoor werd Iemand boos omdat het de taak van Iedereen was. En nu had Niemand het gedaan. Iedereen dacht echter dat Iemand het wel zou doen maar Niemand had zich gerealiseerd dat niet Iedereen het wilde doen. Aan het eind beschuldigde Iedereen Iemand omdat Niemand deed wat Iedereen had kunnen doen.
(foto boven) Dit is Theo Peters. De blogs die hierboven genoemd zijn komen ook van mij, misschien wil je er wel eens in gaan kijken! Al vast bedankt hé
wilgen in de winter...... Zuidplaspolder Moordrecht
Vraag: Ik ben al jaren op zoek naar mijn eerste liefde uit 1948. Ik had toen verkering met Truus Romijn, zij woonde in de Bruynstraat in Rotterdam-west. Geboren op 8 maart 1932. Haar tweede relatie was: ene Schaeffer toen woonachtig in Schiedam, Meer weet ik niet van hem. Zij zijn samen geëmigreerd naar New Sealand. Ik heb nooit meer iets van haar gehoord. Kent iemand een van deze personen, je weet maar nooit!! wil je dan een berichtje zetten in mijn gastenboek in dit blog of mailen naar: theopeters@hetnet.nl Hieronder enige foto's uit 1948. Met dank.
Zo moet Truus mij gekent hebben..
omdat wij thuis een broodzaak hadden, had Theo ook zijn uitbrengwijk op een carrier..
