Waakzaam alarmsignaal voor zwaar bedreigde dijken Angstvrij en gul onthaal voor wie de zee deed wijken Avondhuis vol polderzorgen schemerlicht voor gouden morgen Zo broos asiel in tijd van machteloos geweld en zelf geveld in strijd toen jij ,te trotse held niet begrijpen wou de woede aan jouw rusteloze voeten
Daadkracht in storm en wind jij , luidstem van zijn schreeuwen Voor elk ontloken kind profeet van blijer eeuwen wiegend wuiven vredehanden zorgzaam wevend liefdebanden
Aandacht voor wie ook lijdt van wereldwijd gegriefden Verdriet en pijn ,afscheid van jarenrijp geliefden Zegenhand voor groeizaam graan dankbaar midden oogsten staan
Nu hoedster van mijn lege huis jij , draagster van mijn kil gemis Door woordeloze stenen ruist : als God ooit nog een -Iemand- is voel ik ,waar niemand durfde dalen mijn liefste diepten ademhalen .
Pastoor Jan Lavaert 6 juli 1996
|