|
slagschip
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Sarah,
vorstin van naam
en vorstelijk kwam je
als een voorsteven
op me af, mijn hoofd
dreunde als een gong
onder het druisen van water
het duurde maar even
slechts het ogenblik
dat alle klokken van de wereld
zich verslikten in hun slag
we gingen die dag betogen
tegen de Masters of War
en al wat ik wou
was knielen, mijn kop
rollend op je voorplecht
tot je zong
van InchAllah en Allelujah
en alle bommen zich
samenbalden in één kreet
ach, deze planeet
waar de Ruiters van het Einde
hun paarden zadelen:
men vergeet het gehinnik
wanneer een vrouw
het refrein herhaalt
waarop de oer-ster deinde
de geschiedenis schrijft
een mannelijk verhaal
van schipbreuk en verdwijnen
terwijl de vrouwen varen als slagschepen op de tijd
|
