Ik heb reeds gisteren geprobeerd hier een tekst op te krijgen en een foto, maar dat is om allerlei redenen niet gelukt. Vandaag heb ik een nieuwe blog aangevraagd en ga ik met een propere lei beginnen; Ik heb toch de indruk dat de uitleg die hier gegeven wordt niet al te duidelijk is, want het is me gisteren en vandaag herhaaldelijk mislukt tekst en foto op deze plaats te krijgen! Ik vrees dat er een beetje te veel uitleg staat, zodat men doorheen het bos de bomen niet meer ziet. Ik ga nu ook nog proberen een foto van mezelf hier binnen te krijgen! We zien wel wat het wordt !
Ik hoop dat het vandaag wat vlotter gaat! Gisteren heb ik weer een vergissing gemaakt met het plaatsen van mijn foto, denk ik? Ik ben vandaag anders niet echt in form. We hadden vandaag een bedeling van Sint-Vincentius voor 114 gezinnen en het toeval wou dat ik ook heel veel last had van mijn rug. Ik kon vanmorgen nauwelijks mijn broeken aankrijgen van de pijn.
Het weer viel nog mee vandaag. Het is droog gebleven tot vanavond! Vanavond terwijl wij aan het eten waren, rond half zeven, begon het weer te regenen. Mijn vrouw, Hilda, moest er dus niet te veel spijt van hebben dat ze niet mee was kunnen gaan om te fietsen met de vrouwen van kav.
Het is voor mij een hele inspanning om deze teksten te typen omdat ik niet zo'n vlotte typist ben. Ik besteed bijna evenveel tijd aan het verbeteren van mijn teksten als aan het typen! Vooral mijn rechterhand is een probleem. En nog vlot leren typen op mijn leeftijd (62) zit er ook niet meer echt in, denk ik, vooral omdat ik niet zo goed moet kunnen typen omdat ik voor de gewone teksten, die ik moet invoegen in het boekje van ORMAC, dat is een missietijdschrift, gebruik kan maken van een programma dat typt hetgeen ik dicteer. Ik moet daarbij wel ook nog heel wat verbeteringen aanbrengen. Zo dat is het voornaamste nieuws voor vandaag. Tot volgende keer !
Het is nu donderdag namiddag half drie ongeveer. We zitten te wachten op volk uit Lommel, de zus van Hilda. Daarom maak ik van de gelegenheid gebruik om nog enkele regels te schrijven. Vanavond om acht uur is voor mij een belangrijk moment want dan ga ik de zoveelste tandprotese halen. Ik ben er tot nu toe, sinds meer dan 35 jaar niet in geslaagd een fatsonlijke protese te hebben. Ik verwacht dus heel veel van de volgende, alhoewel ik toch weinig hoop heb dat het fundamenteel gaat veranderen, hoop ik toch dat er een beetje vooruitgang zal zijn, al is het maar een beetje. Als ik er maar eens in slaagde dat ding tijdens de nacht in te houden, dan zou het wel beter gaan, denk ik.
Ik ben juist naar de tandtechnieker geweest en ik heb op het ogenblik mijn nieuwe tanden in mijn mond. Ik kan niet omschrijven hoe het voelde op het ogenblik dat ik de nieuwe onderste protese in mijn mond stak. Ik had het gevoel dat het iets heel groots was en vol knobbels. Op 1 plaats zat ik te schuiven op een knobbel aan de rechterhoek naast de hoektand, de eerste molares. De technieker heeft dat wat weggenomen, zowel boven als onder en toen was het een beetje te doen. Op het ogenblik heb ik het gevoel niet meer dat die protese zo enorm groot is en het begint een beetje pijn te doen, door het feit dat ik zo zit te zoeken en te bijten. Ik hoop dat ik dat ding deze nacht kan inhouden, dan is het morgen misschien een stuk beter en liefst geen pijn en aften ! Daar weet ik alles vanaf ! Ik ga dit dagboek een beetje beschouwen als een uitlaatklep voor mijn emoties in de volgende dagen. Misschien is dat wel een middel op te verdragen wat er komen gaat !
Ik zou eigenlijk moeten schrijven: een moeilijke nacht en een moeilijke dag. Ik heb dus mijn protese kunnen inhouden deze nacht , maar ik heb niet veel kunnen slapen. Voortdrurend wakker geweest en reeds om 7 uur opgestaan omdat ik het niet meer kon uithouden in het bed. Het gevolg van datalles was dat ik veel te vroeg beneden was nadat ik me geschoren had en gewassen. Dus was ik ook veel te vroeg op om naar de bib te gaan enz. Dan ben ik maar te voet naar het station gegaan en daar heb ik de pendelbus naar de ring genomen en vandaar met de bus naar de bib gegaan. Daar vond ik niet dadelijk wat ik zocht, dan ben ik naar de leeszaal gegaan en heb in de krant gelezen over de aanslag in Londen. Daarna heb ik nog in het tijdschrift 'computer totaal' gebladerd tot ongeveer half twaalf en dan was het weer tijd om terug naar huis te gaan. Daar ik onmidddellijk een bus had op het Kolonel Dusartplein en aan de statie was ik reeds vroeg thuis voordat Hilda gedaan had met poetsen in heel het huis. Heel die tijd heb ik afgezien van die protese die weer overal begint pijn te doen en te kraken van mijn mondbewegingen Ik heb nu een klein beetje afgedaan van de eerste molares links en heb tenminste de indruk dat het iets beter zit; Of ik vanavond nog de moed zal hebben die protese in te houden valt nog af te wachten!!! Staf.
Het is nu zateragavond 22 uur en ik kan alleen vaststellen dat mijn nieuwe protese een pijnlijk geval is. Deze nacht heb ik het gelukkig nog kunnen inhouden en zelfs zonder veel problemen en ik heb zelfs geslapen tot ongeveer 9 uur. Dat ging dus allemaal prima. De problemen zijn pas begonnen als ik ermee ging eten en vanavond ook bij het gewoon inhouden ervan. Ik weet echt niet wat aanvangen, iets eraan doen of gewoon laten zo en zien wat het wordt. Morgen gaan we fietsen met vrienden uit Heusden- Zolder en ik hoop toch dat het dan wat beter gaat. Ik weet ook niet wat het best is: s' nachts uitdoen of inhouden? Ik weet alleen dat ik deze keer zou willen winnen tegen die protese en het zou willen uithouden tot het beter gaat, maar of ik ze daarom moet inhouden of uitdoen is maar de vraag.
Het is vandaag inderdaad de Vlaamse feestdag, 11 juli. Ik kan moeilijk zeggen dat ik van deze dag genoten heb, buiten de wandeling in Bokrijk. Voor de rest heb ik veel pijn gehad aan mijn kaaksbeen aan de binnenkant rechts. Ik heb er een beetje vanaf gedaan, maar het blijft pijn doen, vanwege het feit dat het gekwetst is vermoed ik. Ik heb vandaag ook een beetje van de knobbels op de tanden weggenomen met de methode die de tandarts en de technieker ook gebruiken, namelijk het blauwe papiertje tussen de tanden om te zien waar te veel druk is. De druk valt bij mij altijd op dezelfde plaats, namelijk de eerste en de tweede molares na de hoektand. Ik ben er wel in geslaagd de protese in te houden gedurende de nacht tot nu toe, maar ik vaag me echt af of het zin heeft, gezien de pijn die ik heb nu. Ik kan bijvoorbeeld niet echt beoordelen of het wegnemen van een beetje van de knobbels zin heeft gehad omat ik veel te veel pijn heb aan de binnenkant van de kaak Ik maak weer de lijdensweg door die ik bij elke protese tot nu toe heb meegemaakt. Het enige dat wat hoop geeft is het feit dat de onderste protese blijkbaar hoger is en zo heb ik niet echt meer pijn in mijn kaak. We leven nog steeds op hoop en dat doet leven!
Het is nu enkele dagen geleden dat ik hier nog geweest ben. Ik heb het weer zeer moeilijk om mijn protese in te houden! Het was nochtans wat beter de laatste dagen nadat ik mezelf er eens aangezet had en op verschillende paatsen iets verwijderd had van de tanden, want dat gaat heel gemakkelijk omdat ze van plastiek zijn(kuntststof).Gisteren (zondag) ging het nochthans goed! Maar vandaag heb ik weer het gevoel dat ik nergens sta!!! Ik heb wel heel wat weggehaald van de achterste tnanden zodat de voorste nu meer en vroeger raken, denk ik. Maar ik heb ook weer pijn aan rand van de protese rechts onderaan in het midden ongeveer. Ik vrees dat ik hier nog een beetje moet weghalen. Op hoop van zegen!
