Filosoof Alain de Botton is volgend jaar gastcurator bij het Rijksmuseum. Dat meldt het NRC Handelsblad.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De Britse filosoof (1969) en auteur van bestsellers als Religie voor atheïsten en Statusangst noemt musea doodse opslagplaatsen die geen rekening houden met de innerlijke behoeften van de museumbezoeker. Liever ziet De Botton geen academische inrichting en schoolse tekstbordjes, maar kunstwerken die thematisch gerangschikt worden naar de noden van de ziel. De getoonde collectie zou niet het doel moeten zijn van musea, maar slechts een middel tot een harmonieus leven.
Een voorbeeld van zo'n alternatief tekstbordje geeft De Botton in NRC Magazine van zaterdag 13 april. Bij het schilderij Christus verschijnt aan Zijn moeder, van Juan de Flandes, schrijft hij: Dit werk verbeeldt een liefdevolle relatie tussen moeder en zoon, maar gaat niet voorbij aan conflict of verdriet: het schilderij laat juist zien dat die de kern vormen van liefde. De Botton besluit met: Het is een oproep aan mannen om meer begrip te hebben voor hun moeder en haar eens wat vaker te bellen.
De directeur van het Rijksmuseum, Wim Pijbes, laat weten geïnspireerd te zijn door Art as Therapy, het nieuwe boek van De Botton dat volgend jaar verschijnt: Ik deel De Bottons kijk op musea.
Op Twitter zijn de reacties overwegend positief: Gloedvol betoog, frisse ideeën, prachtig en inspirerend. Een enkeling zegt: In het museum van Alain de Botton zou ik niet graag rondlopen.
Vrij Nederland-columnist Carel Peeters is kritisch op de ideeën van De Botton:
De Botton beschouwt musea als nieuwe kerken, geheel overeenkomstig de priesterlijke overtuigingen die hij in zijn boek Religie voor atheïsten belijdt en kennelijk nog verder gaat uitdragen met zijn volgend jaar te verschijnen boek Art as Therapy. Voor De Botton zijn kunstwerken niets op zichzelf als kunstwerk, ze zijn er een middel om onze zachte kanten te ontwikkelen, zodat we (ik citeer) in de keuken, de speelkamer, de badkamer, het park en op het kantoor emotioneel beter functioneren. En moeder wat vaker bellen.
Ivo Slangen
Moeten we hem nog voorstellen?
