|
DOORGEVEN
Je groeit op, ziet oneindig veel mogelijkheden, gaat je bekwamen en uitleven in wat je maar tegenkomt. Er kristalliseert wat uit, je gaat druk bezig om dat beter te beheersen. Een tijd lang draait alles om jouw kunnen. Je hebt nog lang niet het idee dat het is zoals je voor ogen had, je gaat nog perfectioneren. Ergens echt goed in zijn, dat is het doel. Bovenstaande beschrijft een blind zoeken dat lang kan duren. Het is alsof je de op gang gezette machinerie niet meer kunt stoppen, de stap naar volwassenheid niet kunt maken: op een kinderlijke manier blijf je bouwen aan het door jezelf geboetseerde beeld van jezelf. Maar hetgeen ik zo gaandeweg ondanks mezelf geleerd heb, moet niet langs de egomeetlat worden gelegd. Zolang ik dat blijf doen, duurt het blinde zoeken voort. Het moment dat kleine ik zichzelf goed genoeg vindt, is zijn bestaansgrond opgeheven. Liever dan zich overbodig te verklaren, zal het met verbetervoorstellen blijven komen. De tijd is aangebroken om je capaciteiten in dienst te stellen van een groter geheel. In plaats van naarstig blijven vergaren, mag het nu gaan stromen. Van binnen naar buiten. Zo word je van een op zichzelf gerichte lastpost (kijk eens hoe goed ik dit kan!) een dienstbaar functionaris. Het leren houdt daarmee niet op, maar verandert mee, van methode om mij te verrijken naar een nieuwsgierige, open houding.
Bovenstaande tekst komt van "stiltij.nl", en ik wilde deze tekst met mijn blog delen omdat ik hem heel treffend vond en heel betekenisvol voor iedereen.
|
