Onbegrijpelijk maar ik heb nogmaals meer dan duidelijk bewezen geen voeling te hebben met elektronica en al wat PC betreft.
In de tijd, jaren geleden schafte ik mij een goedkope externe harde schijf aan om familiefoto's op te bewaren.
Even later bood supermarkt Aldi ook een goedkope harde schijf aan en ik kocht die om alle foto's die ik in mijn tuin en de natuur en op reis genomen had op te bewaren.
Alles ging vlot tot de Hub waar de USB kabel was op aangesloten het begaf.
We schaften ons een nieuwe Hub aan maar de harde schijven gaven geen teken van leven meer.
Mijn enige reactie was:'Dat komt ervan als je steeds maar goedkope rommel koopt'
Ik schikte mij in het verlies van honderden foto's.

Een van deze dagen was ik in één van mijn schoven op het bureau aan het zoeken naar bepaalde papieren toen ik heel achteraan, onder in het schof op de harde schijven stootte.
Heimwee naar die oude foto's overspoelde mijn gemoed als een plotse ziekte die moeilijk loslaat.
Gisteren, 13 februari, hadden we bezoek van onze oudste met man en kroost.
Hij is doctor in de ingenieurs wetenschappen.
Ik kreeg de plotse ingeving, hem te vragen eens de zaak te bekijken.

Het werd het ei van Columbus. Mijn schoonzoon stelde ook vast dat het niet marcheerde.
Hij trok de korte USB kabel uit de hub en plaatste hem in een USB poort van de PC.
De kabel was te kort om de schijf op het bureau of zelf op de plank juist boven de PC te plaatsen en hij moest ze noodgedwongen op de PC zelf plaatsen.
Het was te simpel om dood te doen want de foto's kwamen na twee jaar opnieuw zichtbaar op het scherm.

Je zou kunnen denken dat ik aan Alzheimer begin te lijden maar dan zou ik niet meer in staat zijn om mijn verhaal hier neer te schrijven.
Voor mij leek het op een mirakel maar dan een onnozel mirakel als dat al moest bestaan.
Het bijzonderste is dat de foto's terug zijn.
Ik geniet ervan, dubbel en dik. Is dat niet subliem?
Lach mij maar uit, het kan mij niet schelen! De foto's zijn terug.
Ondertussen heb ik een langere USB kabel opgediept zodat de schijven van op het bureau kunnen aangesloten worden.

Samen met Mathijsje, de jonste van onze Leen heb we genoten van een mooie reeks foto's die ik enkele jaren terug nam in Plopsaland de Panne.


Hier Mathijs in gesprek met zijn toenmalig idool.
Zo zijn er nog tientallen sublieme foto's die ik die dag nam.
Ik moet blijkbaar in forme zijn geweest want er zijn ook een tiental korte filmpjes van die dag terug in beeld te krijgen.