Champagne in het rondspuitend vierde 'heel Uden' het kampioenschap dat de plaatselijke trots - na één jaar afwezigheid - weer terugbrengt op het hoogste niveau. "Als ploeg was Blauw Geel verder dan wij, maar zo zie je wat je met een eenheid, een paar sturende jongens en talenten die willen luisteren kunt bereiken", analyseerde aanvoerder Armand Kremers na afloop van het 1-1 gelijkspel bij Groene Ster nuchter.

Die eenheid was in het diepe Limburg nodig ook. Groene Ster gaf het zenuwachtige UDI niets cadeau en bleef tot de laatste minuut vechten voor de overwinning. Na twintig minuten nam het zelfs de leiding. Ronald Dassen ging binnen de zestien neer in duel met Dimitri Cremers. Rico Goffin stuurde vervolgens Theo van den Dungen de verkeerde kant op. Nog geen drie minuten later was het weer gelijk dankzij Johan Vissers, die een afgeslagen bal feilloos binnenschoot.

Kort voor rust leek de buit voor UDI binnen. Dit keer was het Maurice Verbunt die een penalty veroorzaakte door Vissers 'te pakken'. Donny van Herpen mocht het pleit beslechten, maar schoot op de vuisten van Patrick Smits. In de rebound raakte de spits Rik van Ewijk, die kermend naar de grond ging. Arbiter Rijbroek kende geen genade en toonde Van Herpen zijn tweede geel.

Meijs greep in de rust in en haalde Michiel van Zuidam naar de kant ten faveure van de meer verdedigend ingestelde Robin van Cuijk. Met tien vocht UDI na de thee voor iedere meter tegen het fel aandringende Groene Ster. Het bolwerk kraakte heftig, maar scheurde vijfenveertig minuten lang niet. Twee extra minuten hield Rijbroek spelers en meegereisde fans nog in spanning, daarna blies hij het verlossende signaal. Meteen doken alle spelers bovenop elkaar voor een groepsknuffel, om daarna juichend en hossend de titel te vieren.

"De zenuwen gierden door mijn lijf", stamelde Van Herpen - volgend seizoen Blauw Geel'38-speler -, nadat hij zich had bevrijd uit de armen van zijn feestvierende ploeggenoten. "Ik heb nog nooit een penalty gemist. En dan nu wel en met rood eraf. Als we dit weggegeven hadden, had ik me het aardig aangerekend. Als team zijn we ontzettend gegroeid dit seizoen." Voor Theo van den Dungen betekent het kampioenschap een mooi afscheid. De doelman zet een punt achter zijn carrière. "Ik ben op Koninginnedag voor de tweede keer vader geworden. Ik heb een drukke baan en krijg het nu drukker met mijn gezin. Er moest iets afvallen. Ik wilde per se met de titel afscheid nemen. Ik heb deze wedstrijd afgelopen week wel driehonderd keer gespeeld. Hij was alleen nog heftiger dan ik verwacht had. Op het moment dat je met 2-1 denkt voor te komen, sta je opeens met tien man. Maar de tweede helft was kenmerkend hoe dit team omgaat met tegenslagen." "Die mentale veerkracht had ik voor het seizoen niet verwacht", viel Meijs zijn doelman bij. "Vandaag laten de spelers het ook weer zien. Vooral voor de supporter vind ik het mooi. Als je ziet hoeveel er vandaag weer zijn meegereisd. Dat kom je niet veel tegen."