Aangename kennismaking. Ik ben Sus, Suske pour les dames.

De laatste telg van de familie Wiet.

En ik ben al enige tijd straatvrijwilliger in het Antwerpse. Ik ga nog niet verklappen waar juist, en dat heeft zijn reden.

Het motto van de glorieuze familie Wiet is altijd geweest:

“Laat de waarheid nooit ofte nimmer in de weg staan van een goed verhaal.”

Ok, zelfs die leuze is gepikt, maar zo gaat dat in de familie Wiet.

Juist daarom ga ik niet verklappen waar ik ergens met de rode vuilzak en knijper ronddwaal.

Jij, beste lezer zou wel eens kunnen komen kijken of het wel klopt wat ik zeg! En dat laten we liever een beetje een mysterie blijven.

Ik zie u fronsend kijken:

“ waarom begint die K. Wiet nu een blog over straatvrijwilligers? Wat is daar nu zo interessant aan? Waarom zou ik dat in 's hemelsnaam lezen?”

Awel, beste lezer het antwoord is simpel en duidelijk:

Het Straatvrijwilligersschap wordt stiefmoederlijk behandeld in de wereld van de Blogs! Het staat in de schaduw van zovele tijdsbestedingen die het veel minder verdienen!

Iedereen die zich keukenprins of prinses waant schrijft een blog over de zoete koekskes die ze bakken, de bechamel die schift, de cuisson van de patron, veganistische frikadellebollekes en andere aanbaksels.

Computerfanaten vullen heelder blogs over hun harde en zachte Ware, over een RAM zonder de schapen, over Bitten en Byten, over over 3-4 en 5G (uit respect voor mijn West-Vlaamse vrienden volgt er nu geen grap!).

Mode! Nog zoiets dat duizenden blogs vult! Die van dit jaar, die van verleden jaar, die van volgend jaar.

Eerlijk: Suske kan hier niet meer volgen: ze willen nu allemaal een poep zoals B.Joncé of één zoals die van Kardas Jan dinges, maar riskeer niet te zeggen dat hun derriére dik is in die rok of het kot is te klein!

Er is een blog over vanalles en nog véél meer zoals De Loze Vissers Blog,

De Line Dance Lions blog, De Rooi Jarrebees Blog, De Bio Boterboon Blog enz..

Maar waar blijven de tientallen, honderden, duizenden blogs die de Straatvrijwilliger verheerlijken en het maatschappijverheffende Straatvrijwilligersschap (dit levert punten op bij scrabble) ophemelen!

NIEVERANCE! Bijna! Of toch véél te weinig! Voila!

En onder het motto:”geen woorden, maar daden, als het me maar niks kost!” heb ik Sus K. Wiet beslist en besloten om te gaan bloggen over het wel en wee van de Straatvrijwilliger.

Géén dagboek maar een weekboek. Buiten ziektes, vakanties en andere natuurfenomenen ga ik trachten om U, waarde lezer, “tot lering en vermaak” elke maandag inkijk te bieden in deze boeiende materie.

Vele straatse groetjes

SUS K. WIET