Waarde lezer: ik had het nooit mogen doen! Ik voelde aan mijn water dat het verkeerd zou aflopen! En ge zult altijd zien dat als er één ding verkeerd loopt...alles naar de knoppen gaat.

Wat is er dan gebeurd, vraagt ge met medeleven.

Wel Beste Lezer ik heb “Hem” meegevraagd.

Hem is onzen Bart, de broer van Dievanons ( ge weet ondertussen dat het Slongs niet is, he), mijne schoonbroer.

Nu moet ge weten dat onzen Bart op zich echt wel een goeie mens is, hoor.

Maar hij heeft zo een paar kantjes die soms ambetant zijn: hij stoeft graag dat hij de enige is die de latijnse heeft gevolgd én hij speelt graag het bazeke.

Meestal is dat allemaal geen probleem maar nu...

Heb ik u al verteld dat hij regelmatig rap uit zijn krammen schiet? Awel, onzen Bart heeft heel soms een wreed kort lontje. En dan is hij een stier die een rood laken ziet wapperen. En dan doet hij vanalles, behalve nadenken.

Maar zoals gezegd, voor de rest is het een toffe Pee.

Nu zaagt onzen Bart al lang om eens mee te gaan als ik mijn Straatvrijwilligersplicht vervul. Allée mijn wandelingske ga doen met de knappe knijper. En uiteindelijk stem ik toe. Had ik maar neen gezegd.

Vergeet ik toch dat het vlak na een feestdag is! Nu moet ge weten, beste lezer, dat er dan vaak meer rommel ligt dan anders.

Moet het dan ook nog eens lukken dat de dag nadien het zonneke schijnt en we in deze kille en natte lente een echte zomerdag hebben. Dat is belangrijk, ge gaat het later wel merken.

En toen kwam onze Bart en terwijl de zussen aan het koffieklatschen waren gingen wij ons toerke doen.

Ik weet ondertussen dat ge u als straatvrijwilliger nooit moogt opwinden. Maak u niet druk als er wéér en wéér en nog eens terug rommel ligt op die plekken die je juist proper hebt gemaakt. Het is slecht voor uwen bloeddruk en het helpt niks. Doordoen en zakken vullen, dat is voor één keer een aanrader.

Maar onze Bart... die kon dat niet aan!

Bij elke pizzadoos die hij vond werd hij een beetje roder achter zijn oren.

Na een half uurke begon hij te te vloeken, eerst stillekes maar nadien waren zijn nondes en miljaardes héél duidelijk hoorbaar.

Ik probeerde hem nog te kalmeren. Ik maakte mijn toer al wat korter en mikte naar die plekjes die meestal redelijk proper waren. Maar die dag lag daar natuurlijk de éne pizzadoos na de andere. En onzen Bart stond stilaan op ontploffen! En als onzen Bart ontploft...dan knalt het !

Terug thuis was er geen houden meer aan : het was precies of hij stond voor een vol Sportpaleis een speech te geven. Het was een schande en het moest stoppen en er zouden drastische maatregelen volgen.

Wij keken elkaar aan en zuchten diep. Wat zou onzen Bart nu uit zijn mouw schudden.

“Ik verkaar vanaf nu de “WAR ON PIZZADOZEN!” declameerde hij.

Ik zag de anderen denken: hopelijk waait het rap over. Dat hij maar rap iets anders vind om zich druk over te maken. En … oef het kon erger!

Maar dan kwam het noodlot er tussen. De wet van meneer Meurfie sloeg toe.

(wordt vervolgd)

SUS K WIET