Ik weet dat ik jullie, mijn teergeliefde lezers, beloofd heb om over het wel en wee van de onmisbare straatvrijwilligers te schrijven. Maar sta me toe om deze éne keer over iets anders te schrijven. In deze tijden worden we op alle sociale en andere media, zijnde radio, TV, computer, smartphone en tablets allerhande overspoeld met “reality” programma's.

De meeste gaan natuurlijk over alle mogelijke varianten van “dokterke spelen” zoals we het vroeger noemden.

Koppels, trio's, quadruppels, tot heelder voetbalploegen storten zich “reality gewijs in alle mogelijke relaties. Van “Doof getrouwd” tot “Bloot dejeuneren” over “sex met de heks van een ex” tot “temptatieuheuheun eiland”, alles moet kunnen.

Denk nu niet dat het me stoort, integendeel: elk diertje zijn pleziertje. En wie zonder zonden is, enz..

Maar ik zou u graag, als u even tijd heeft tenminste, over een andere realiteit en een andere relatie willen vertellen.

Naast straatvrijwilliger breng ik ook boeken van de plaatselijke bibliotheek naar mensen thuis voor wie dat zelf te moeilijk is geworden. Het mooie initiatief heet bib aan huis. En door bib aan huis leerde ik Jeanne en Roger kennen, dit zijn natuurlijk niet hun echte namen, maar hun verhaal is wel heel echt.

Vriend Roger sukkelt serieus met zijn gezondheid en voor hem breng ik om de zoveel weken boeken van de bibliotheek naar zijn thuis.

Zijn thuis is een service flatje. En neen, het is niet zo een flat uit de reclame :eindeloos groot met de modernste inrichting en een uitzicht om “wow” tegen te zeggen.

Dit flatje is amper groot genoeg, zonder airco en met een minimum aan comfort. Maar Roger vind het prima zo: ik heb niet meer nodig, en het is mijn thuis. En mijn maatje woont hier naast.

Zijn maatje, zijn grote vriendin en zijn steun en toeverlaat is Jeanneke. Ik moest natuurlijk ook met haar kennismaken, want zij was de persoon die ik moest contacteren als Roger niet aanwezig was.

Ik weet dat ik de leeftijd van dames niet mag verraden dus enkel een hint: Jeanneke moet nog 10 jaar wachten voordat ze een eeuw hier rondloopt.

Zij is zowat het tegenbeeld van haar rondbuikige Roger. Slank en klein “petite” zou men ze kunnen noemen en met een vonk in de ogen die levenslust verraad.

Roger was laatst inderdaad in de kliniek opgenomen en hij belde me om de boeken aan Jeanneke af te geven in het flatje naast het zijne. Toen ik daar aankwam trippelde Jeanneke in het rond! Zij is steeds bezig! En ondertussen maar vertellen. Hoe goed het uitkwam dat ik voor drie uur de boeken kwam brengen want dan kon ze vandaag nog naar de kliniek om er al enkele te brengen naar Roger, want hij leest toch zo graag en hij had geen boeken meer. En van de hak op de tak of van de boeken van Roger naar een boek van Stephen King, maar dat las zij zo graag, dus dat ging ze rap eerst lezen , hij had er nog genoeg andere. En weer naar een ander onderwerp.

Maar sta me toe alles in een kort verhaaltje te gieten. Maar eerst moet u weten dat beide flatjes naast elkaar liggen en dat ze zo gebouwd zijn dat de slaapkamers naast elkaar liggen.

Omdat ze een flatje naast elkaar hebben zijn Roger en Jeanne stilaan goede vrienden geworden. En stilaan maar zeker zijn zij voor elkaar beginnen zorgen. Als de éne ziek was of iets niet kon doen, dan probeerde de ander zo goed mogelijk te helpen. Zoals nu: elke dag ging zij op bezoek in de kliniek omdat de kinderen van Roger niet konden en er maar één persoon binnen mocht. In gewone tijden aten ze samen, dan eens bij hem ,de andere dag bij haar. Omdat ze toch samen graag naar dezelfde programma's keken deden ze dat samen bij Roger, want daar stonden de gemakkelijkste zetels. En alleen is toch maar alleen, nietwaar. En nadien ging Jeanne terug naar haar flatje. En dan maakten zij zich klaar om te gaan slapen en als ze dan in bed lagen dan klopten ze drie keer op de muur. Dat was hun slaapwel aan elkaar!

Drie tikken op de muur, je lekker omdraaien en slapen, wetend dat je vriend vlakbij je ligt en je kan horen als er iets misloopt.

Is er een mooiere realiteit?

Tot volgende keer tok tok tok