In deze blog wil ik graag een aantal sterren voorstellen die succesvol waren in deze ‘wonderjaren’, maar die nadien wat uit de gratie zijn gevallen van vele critici en een breed publiek. Gelukkig hebben ze meestal wel een trouwe fanbasis.

Ingrid Pitt heette nog Ingrid Petrov toen ze in 1944 het levenslicht zag in Polen. Maar haar filmcarrière scheerde hoge toppen in Groot-Brittannië, haar nieuwe thuisland. Eind jaren ’60 maakte ze al opgemerkte verschijningen, vooral in de oorlogsfilm Where Eagles Dare (1968), waar ze figureerde naast Clint Eastwood en Richard Burton. 

Enkele jaren later zou ze haar moment de gloire kennen als de vrouwelijke tegenhanger van Christopher ‘Dracula’ Lee. Ze toonde haar fraaie hoektanden in het sensuele  The Vampire Lovers (als Carmilla, de vrouwelijke vampier van auteur Sheridan Le Fanu) en in Countess Dracula (als de bloeddorstige Hongaarse gravin Elisabeth Bathory). Ook in de originele cultklassieker The Wicker man was ze in een bijrol te zien en helaas bleken er na die wonderjaren 1970-1973 vooral slechts bijrollen te zijn voor Ingrid Pitt.

Maar vergeten is ze duidelijk niet door heel wat fans van het griezelgenre: ze geeft nog regelmatig signeersessies voor boeken als The Ingrid Pitt Bedside Companion for Vampire Lovers. Zoals de titel al aangeeft, heeft Ingrid een goed ontwikkeld gevoel voor humor zoals ook al in merken was in een grappig segment van The House that Dripped Blood. Kortom, een pittige dame.