Zeer geachte professor,


Vandaag las ik met belangstelling uw bijdrage in De Standaard: "Verfransing gaat van rijk naar arm." Ik ben het daarmee volledig eens en heb dan ook het manifest ondertekend. Vreest u echter niet dat u evengoed zou kunnen schrijven: "Verengelsing gaat van rijk naar arm" en: van de intellectuele elite (zij spreekt immers 'goed' Engels) naar het 'intellectueel proletariaat' (dat gebrekkig steenkolenengels spreekt). Gaat dit proces ook niet met taalkundig-culturele onderdrukking gepaard? Zou dit ook niet van elke socialist en van elke verdediger van de mensenrechten een taaldemocraat (en dus esperantist) moeten maken?

Ter informatie voeg ik een tekst toe die ik naar tal van politieke, academische, culturele en journalistieke instanties geschreven heb naar aanleiding van: 2008 - Internationaal jaar van de talen - Europees jaar van de interculturele dialoog - 21 februari: Internationale dag van de moedertaal.

                                                                                          ************************************************************************************************************************

Geachte,


Ter gelegenheid van de Internationale Dag van de Moedertaal wens ik u een gelukkige moedertaaldag!

Bij deze gelegenheid wil ik uw aandacht vragen voor het probleem van taaldiscriminatie in de Europese Unie. Dit situeert zich op twee niveau’s: het niveau van de Europese instellingen en dat van de Europese burger. Ik beperk mij tot het laatste.

De discriminatie is tweeërlei:
1. In de huidige maatschappij is één moedertaal superieur aan alle andere: ze wordt op een sokkel geplaatst en als een gouden kalf aanbeden. Haar sprekers krijgen zomaar de status van eersterangsburgers: enkel en alleen omdat ze toevallig in een bepaald land geboren zijn, krijgen zij het voorrecht altijd en overal hun moedertaal te mogen spreken. Daarmee wordt de overgrote meerderheid van de Europese talen/burgers gediscrimineerd want gedegradeerd tot tweederangstalen/-burgers. Men houdt ons nochtans voor dat alle talen/burgers gelijk zijn! Zou het geen politieke prioriteit moeten zijn dat iédere Europeaan zonder communicatieproblemen kan reizen en verblijven in 'zijn' Europese Unie?

2. Ook het talenbeleid van de Europese Commissie, dat ervan uit gaat dat iedere burger minimaal twee vreemde talen moet leren, is discriminerend. Het leren van één vreemde taal vereist reeds een enorme investering van tijd, geld en energie. Stellen dat iedereen minimum twee vreemde talen moet leren is bijgevolg niet realistisch (http://claudepiron.free.fr/articlesenneerlandais/drietaligeuropeaan.htm). Temeer daar velen er niet eens in slagen de eigen moedertaal te beheersen. Bovendien lost meertaligheid het communicatieprobleem niet op in een gebied waar 23 officiële talen gesproken worden.

Het aanvaarden van een gemeenschappelijke, eenvoudige, neutrale, tweede (g.e.n.t.) taal, zoals het Esperanto, is de meest democratische-economische-fundamentele oplossing van het taaldiscriminatieprobleem: voor iedereen aanvaardbaar, voor ‘iedereen’ haalbaar en met respect voor ieders taal en cultuur. Ze doet geen afbreuk aan het belang van kennis van het Engels en aan de meerwaarde van meertaligheid. Studie van een plantaal als eerste vreemde taal leidt tot een aanzienlijke verkorting van de leertijd voor andere talen en bovendien ook tot een betere kennis van de moedertaal. (http://www.esperanto.be/fel/nl/esym7.html)  Kortom: Esperanto is de ideale springplank naar meertaligheid voor wie daarvoor gemotiveerd is op basis van interesse en/of behoefte.   (http://www.springboard2languages.org/natlang.htm)

Kijk ook eens op: http://forums.ec.europa.eu/multilingualism/ waar eurocommissaris voor meertaligheid, Leonard Orban, het vuur aan de schenen gelegd wordt omwille van zijn gratuite uitlating over het Esperanto: De woordenschat van een kunsttaal als Esperanto is nauwelijks beproefd in de sociale en culturele praktijk.

Over Esperanto: uitdrukkingsmiddel tot cultuur vindt u meer op http://www.esperanto.be/fel/nl/esym10.php

                                                                                            ************************************************************************************************************************

Mag ik, zeer geachte professor, hopen op een korte reactie?

Hartelijk dank bij voorbaat.

Oprechte hoogachting,