xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

“Kinderen van betere stand leren zoals vanouds grondig Frans.  Én Engels. Én Duits of Spaans. Én desnoods andere talen. … Als de minister van onderwijs zijn zin krijgt, worden deVlaamse kindertjes van niet zo erg welgestelde ouders definitief afgesneden van het Frans. … Over echt goed Engels heb ik het niet eens, dat leer je op school nooit, dat is honds moeilijk, vertel het mij, ik heb in Engeland gewoond. De minister van Onderwijs dient dus de Vlaamse elite. Vreemde socialisten hebben wij tegenwoordig.”

Op het moment dat de Belgische politici op communautair vlak pleiten voor solidariteit tussen de gemeenschappen/gewesten, zouden de Europolitici zich op communicatief vlak misschien ook eens kunnen bezinnen over solidariteit tussen de sociaal-economische en intellectuele niveaus in Europa.

Een degelijke beheersing van het Engels, en a fortiori  van meerdere talen, kan misschien wel haalbaar zijn voor mensen uit een hoger sociaal-economisch en/of intellectueel milieu, het is en blijft zeer problematisch voor de modale burger. Ik denk hierbij, met alle respect, vooral aan de leerlingen uit het BSO en TSO. Maar ook veel leerlingen uit het ASO krijgen zelden of nooit de kans om via 1/geregeld en 2/langdurig verblijf in een anderstalig land/milieu spreekervaring op te doen, wat een conditio sine qua non is voor een vlotte beheersing van een vreemde taal.

Onbegrijpelijk dat personen en partijen die de begrippen “sociaal” en “solidariteit” hoog in het vaandel voeren, de socialisten op kop dus, niet bereid zijn de ondemocratische, discriminerende aard van het Europees talenbeleid in te zien en de enig mogelijke oplossing, een eenvoudige en neutrale brugtaal, zoals het Esperanto, blijven negeren.

Vreemde sociaal-democraten hebben wij tegenwoordig.

Meer info: http://blog.seniorennet.be/taaldemocratie