Google eens "fotografie". Onvoorstelbaar hoeveel er over dat onderwerp bestaat. Met de opkomst van de smartphones is er nog nooit zoveel gefotografeerd en wellicht wordt slechts een fractie afgedrukt of gepubliceerd. Ondanks die devaluatie en het besef dat alles al ooit eens ingeblikt is geweest blijf ik toch maar koppig op die opnameknop drukken om net dat ene ogenblik stil te zetten. De wereld is te mooi en te boeiend om niet gezien te worden. De klik op de camera geeft de illusie dat dit moment bewaard is. Al is het maar voor eventjes.
Voor de verandering nu eens geen fotootjes maar een van mijn favoriete YouTube clips.
Mijn muziekdoos heeft veel dekseltjes; popdeuntjes, kleinkunst luisterliedjes, franse chansons, blues, jazz, romantische klassiek, kortom alles wat ik mooi vind. Sommige songs vragen nu eenmaal beeld zoals deze song van Christina Aguilera, nog altijd een van mijn favoriete zangeressen. Een cameleon die alles aankan, weinig zangeressen die zo een gamma beheersen.
Het is weer voorbij, de tijd van de vallende bladeren. De herfst melancholie heeft plaats moeten ruimen voor de winter blues, het terugblikken op een vreemd jaar dat op zijn einde begint te lopen. Het schrikkeljaar 2020 dat voor altijd zal verbonden blijven met dit Corona virus, een vervloekt jaar dat we helaas niet zo snel zullen vergeten als we zouden willen. Hopelijk wordt 2021 het keerpunt jaar waarop we onze medemensen weer lijfelijk kunnen begroeten en dat de anderen niet meer een gevaar vormen die we op 1,5 meter afstand moeten houden. Een jaar waarop ik weer goesting krijg om volop te fotograferen en te filmen.
Het treinstation van Luik is indrukwekkend, volledig opgetrokken in staal, glas en witte beton met een grote overkoepeling.van 160 meter en 35 meter hoog. Het is ontworpen door de archtect Santiago Calavata, die heel wat hedendaagse stations op c.v. heeft staan: de stations van Zürich en van Luzern, het TGV station Lyon-Saint Exupéry, de stations van Lissabon en Path New York.
Het station Guillemins in Luik is feestelijk geopend in 2009. Met de fotoclub van Blankenberge zijn we met de trein naar Luik gereden voor architectuur fotografie.
Ik heb net wat zitten prutsen aan de ordening van fotomappen en zo heb ik lukraak wat kleurrijke foto's gekopieerd voor deze seniorennet blog. Gemeenschappelijke noemer: KLEUR. Thema en onderwerp zijn willekeurig uit verschillende jaren, met diverse toestellen gefotografeerd. Benieuwd hoe dit kleurrijk samenraapsel er zal uitzien op deze blog.
In tijden van Corona verplicht thuis in je kot zitten heeft het voordeel dat er tijd genoeg is om eens te kijken in je oude fotomappen.Ik heb zo een fotomap "familie" met alleen maar familie en aanverwanten. Dit zijn kiekjes uit 2004, al zestien jaar geleden.
Ik had toch een beetje meer verwacht. Aan de kust viel het zeker mee. De sinterklaas storm en de springvloed waren toen veel spectaculairder. Fotografisch gezien was het zeker geen code oranje. De golven waren vandaag niet zo hoog.
Het was een weekend om in te kaderen: prachtig herfstweer voor het wapenstilstand weekend op vrijdag, zaterdag en zondag in Heuvelland. Het bordje "Verboden Te Betreden" van de ruine van de Kosmos op de Rode Berg moest vaneigens genegeerd worden, zo kennen wij de jongste neven en nichten.
Ik ben Roland De Pauw, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Toeskilfoo.
Ik ben een man en woon in Loppem, West-Vlaanderen (België) en mijn beroep is voltijds rentenier.
Ik ben geboren op 01/12/1942 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: naast fotografie en videografie ook lezen, muziek, fietsen, wandelen en reizen.
echtgenoot, vader, grootvader, strandman en af en toe nerd
