dit gedicht plaats is ter  gedachtenis aan

José Boelens

zij overleed vandaag.

als een rups kroop ik traag voort

door pijn dag en nacht gestoord

kronkelde me in allerlei bochten

heb me zo door het leven gevochten

steeds verder ben ik weg gegleden

tot er niets meer was in het heden

ik was mijzelf volledig kwijtgeraakt

heb door uitputting de strijd gestaakt

mijn oude huid die past me niet meer

juist daarom doet het overal zo zeer

het besef: het zal anders moeten gaan

ik wil weer midden in het leven staan

ik spin een schuilplaats vliegensvlug

trek me daarin rustig terug

in die zijden witte cocon

kan niemand meer aan me komen

kan me dan geheel bij zinnen

andermaal gaan bezinnen

kan mezelf daar aan gaan leren

een waardevol leven te leven

het zal wel keihard werken zijn

zo komt er een eind aan de pijn

ik hoef mijn lijf niet te haten

kan deze schuilplaats verlaten

ik spreid onwennig mijn vleugels

kom los, bevrijd me van teugels

nergens iets dat me nog hindert

vol levenslust dat het zindert

fladder ik dan kleurig wat rond

gelukkig, ik ben weer gezond!

mijn vlindermobiel gemaakt van chamotte klei

glazuur: citroengeel, klaproosrood, tiffanygroen