nr 7 Ik hoor uw stem, nu hier dan daar. Zij klinkt zo lokkend wonderbaar, in het doornbos verborgen. Ik heb zolang naar u getracht, zoals de arme kranke wacht, naar het krieken van de morgen. Uw schoonheid heeft mijn rust verstoord, en jaagt mijn ziel gedurig voort. Ik ben niet meer hetzelfde wezen, uw liefde steekt mij als een piek. O zoete pijn, zij maakt mij ziek, toch wil ik niet genezen. Indien gij u verborgen houd, al lokkend achter het doorhout, 't mag steken en 't mag kerven, dan zal ik door de doorns gaan. Al kwam ik bloedend bij u aan, Ik wil in uw liefde sterven.
Reacties op bericht (2)
25-07-2010
Figuurlijk
Letterlijk heb je gelijk, maar je hoort wel vaker zeggen die persoon gaat door een vuur. Dit is nu eens een andere beschrijving. De teksten zijn naar verluid van Hans Christiaan Andersen, dus niet van mij, maar ik vind ze heel mooi
25-07-2010, 18:59 geschreven door Tony Verbeeck
Mooi liefdesgedicht...maar door de doornen gaan..laat ik zeker aan anderen over
Fijn weekend Lees of bekijk op mijn blog waar mijn story begon..altijd welkom
